Φυλή και θέατρο

Το θέατρο πρωτοεμφανίστηκε ως μορφή τέχνης στην Αρχαία Ελλάδα, ως απόρροια των διονυσιακών δρώμενων. Οι γιορτές προς τιμήν του Διονύσου περιελάμβαναν έντονους χορούς, τραγούδια και συναισθηματική έξαρση. Ο διθύραμβος που αποτέλεσε την έμπνευση για το θέατρο, ήταν λυρικό άσμα ενθουσιαστικού χαρακτήρα προς τιμήν του Διόνυσου. Ακολούθησαν μιμητικές πράξεις με συνοδεία ενθουσιώδους χορού που έπειτα εξελίχθηκε σε πλήρη θεατρική παράσταση. Τα θεατρικά δρώμενα ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένα με τις Διονυσιακές εορτές και επικράτησαν όχι μόνο στην Αθήνα που ήταν η πιο πλούσια, αλλά και σε όλην την Ελλάδα, όπου έχουν βρεθεί δεκάδες αμφιθέατρα.

Τα θεατρικά δρώμενα συνεπώς ήταν δημιούργημα του Μεσογειακού φυλετικού τύπου. Αυτό είναι αναμενόμενο, από το γεγονός ότι αυτός ο φυλετικός τύπος παρουσιάζει συναισθηματικές εξάρσεις, ομιλητικότητα, έντονη κοινωνικότητα, αγάπη για τη διασκέδαση, αλλά επίσης πνευματικές ικανότητες και λατρεία για τα χρώματα και τη δράση. Είναι αξιοσημείωτο ότι θέατρο δεν δημιούργησε κανένας άλλος φυλετικός τύπος. Οι υπόλοιπες φυλές ούτε που διανοούνταν την έννοια του θεάτρου. Το πολύ πολύ να είχαν μίμους.

Το θέατρο ξεκίνησε από τους Μεσογειακούς της αρχαίας Ελλάδας, έπειτα διαδόθηκε στους επίσης κυρίως Μεσογειακούς της Ρώμης. Η Βυζαντινή εποχή ελαχιστοποίησε την επιρροή του θεάτρου, αλλά δεν την εκμηδένισε, όπως νομίζουν πολύ. Θεατρικές αλλά κυρίως μιμητικές παραστάσεις συνεχίζονταν κατά τον Μεσαίωνα. Την περίοδο της Αναγέννησης, το θέατρο πέρασε στην δυτική Ευρώπη, όπου και εκεί οι Μεσογειακοί ή Ατλαντοειδείς το αναγέννησαν και επικράτησε στην Ευρώπη, λόγω του θαυμασμού προς τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εδραιώθηκε ως μορφή τέχνης. Στις μέρες μας έχει επεκτάθεί και πέραν της Ευρώπης και των Ευρωπαϊκών αποικιών. Σε πάρα πολλές περιοχές του πλανήτη ωστόσο, το θέατρο δεν υφίσταται. Αυτό είναι θεμιτό, διότι το θέατρο δεν τους εκφράζει και είναι προτιμητέες άλλες μορφές έκφρασης.

Η αλήθεια είναι ότι το θέατρο εκφράζει μόνο τους Μεσογειακούς και όχι τους υπόλοιπους φυλετικούς τύπους. Για παράδειγμα, για έναν Διναρικό, Νορδικό, Αλπικό, Βαλτικό, Τουρανικό, ή ανήκων στους φυλετικούς τύπους της Ασίας και της Αφρικής, το θέατρο δεν σημαίνει τίποτα. Η φυλετική τους προδιάθεση δεν τους ωθεί προς έντονες συναισθηματικές εξάρσεις. Ωστόσο το θέατρο θεωρείται σήμερα ως κάτι το "ευγενές" και πλήθος κόσμου συρρέει στα θέατρα, μόνο και μόνο για να θεωρείται "μορφωμένος" ή "συμμέτοχος" στην καλλιτεχνική ζωή και με "υψηλό πνεύμα". Το θέατρο ταιριάζει μόνο στους Μεσογειακούς και οι υπόλοιπες φυλές πρέπει να το απορρίψουν. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, υπάρχουν και άλλες μορφές έκφρασης που ταιριάζουν περισσότερο στις υπόλοιπες φυλές. Σήμερα ωστόσο, η εδραίωση του θεάτρου στον δυτικό πολιτισμό το καθιστά αυτονόητο, τόσο που πολλοί θα ενοχληθούν αν τους πεις ότι το θέατρο δεν τους εκφράζει πραγματικά, ενώ ασυνείδητα και οι ίδιοι το ξέρουν.

Η υιοθέτηση του θεάτρου από άλλους φυλετικούς τύπους, έχει αλλοιώσει σημαντικά το αρχικό περιεχόμενό του. Στην αρχαία Ελλάδα, ο χορός ήταν βασικό τμήμα της παράστασης, πράγμα που προέκυπτε από τις ενθουσιώδεις ρυθμικές κινήσεις των διονυσιακών δρώμενων. Ήταν κάτι που έβγαινε από μέσα τους και είχε λατρευτικό και συναισθηματικό περιεχόμενο. Σήμερα ο χορός έχει εκφυλιστεί με παρουσίαση γυμνού, αφρικανικών φρενήρων χορών ή πολύ απλά έχει εξαλειθφεί. Οι υπόλοιπες φυλές δεν μπορούν να κατανοήσουν τον ρόλο του. Αντίστοιχα και η τέχνη της ηθοποιίας και το σενάριο έχουν καταπέσει σε επίπεδο διαλόγων και έμφασης στην πλοκή, βάζοντας στην άκρη την έκφραση και τον συναισθηματισμό. Γι' αυτό το λόγο, όποιος διαβάζει αρχαίες τραγωδίες π.χ. του Αισχύλου, διαπιστώνει ότι είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές παραστάσεις, γιατί μεγαλύτερο ρόλο παίζει η έκφραση και λιγότερο η πλοκή. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ακατανόητο και στους μη Μεσογειακούς ηθοποιούς και σεναριογράφους, αλλά και στους μη Μεσογειακούς θεατές. Επιπλέον, σήμερα, στην εποχή του πλήρους ελέγχου των τεχνών και του θεάτρου από τους τοποτηρητές του σιωνισμού, το θέατρο έχει εκφυλιστεί και εξυπηρετεί αποκλειστικά τις αηδιαστικές προπαγανδιστικές τους θέσεις.