Φυσιογνωμικές μελέτες σε διδύμους

Οι μελέτες σε διδύμους αποτελούν το βασικό εργαλείο που έχουν οι επιστήμονες ώστε να εκτιμήσουν τις διαφοροποιήσεις που εισάγουν οι περιβάλλοντικοί παράγοντες στην ανάπτυξη του ανθρώπινου οργανισμού. Εφόσον ο παράγοντας της κληρονομικότητας εξαλείφεται λόγω του πανομοιότυπου γενετικού υλικού, οι όποιες διαφοροποιήσεις στην εξέλιξη του οργανισμού οφείλονται αναγκαστικά σε μη κληρονομικές παραμέτρους. Μία ενδιαφέρουσα μελέτη επί του θέματος πραγματοποίησε ο Αυστριακός ανθρωπολόγος Wolfgang Abel, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Zeitschrift für Ethnologie, σε άρθρο με τίτλο "Physiognomische Studien an Zwillingen". Ο Abel εξετάζει διάφορες περιπτώσεις διδύμων από φυσιογνωμικής πλευράς.

Κατ' αρχάς, οι δίδυμοι χωρίζονται σε ομοζυγωτικούς και διζυγωτικούς. Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι φέρουν πανομοιότυπο γενετικό υλικό, εφόσον προέρχονται από διαχωρισμό ενός ζυγωτού σε δύο έμβρυα, ενώ οι διζυγωτικοί δίδυμοι προέρχονται από δύο ωάρια που γονιμοποιήθηκαν ξεχωριστά. Για τις ανθρωπολογικές μελέτες, ενδιαφέρον παρουσιάζουν...
περισσότερο οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι, εφόσον μόνο σε αυτούς το γενετικό υλικό είναι πανομοιότυπο και σε αυτούς θα εστιάσουμε στη μελέτη.

Η μορφή του κρανίου σε ομοζυγωτικούς διδύμους δίνεται στο παρακάτω σχήμα. Βλέπουμε ότι η μορφή του κρανίου μοιάζει πολύ, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η διαφορά βρίσκεται απλά στις απόλυτες διαστάσεις, κάτι που δεν είναι παράξενο, καθώς η διαφορά αυτή μπορεί να σχετίζεται με μεγαλύτερο ανάστημα και γενικότερα διαστάσεις του οργανισμού. Το σχήμα είναι αυτό που παρέχει την πληροφορία, ενώ οι απόλυτες διαστάσεις μπορούν να μεταβληθούν μέσω της διατροφής ή του τρόπου ζωής.

Και μορφές του κρανίου σε μπροστινή όψη. Παρατηρούμε ότι έχουμε πλήρη ταύτιση στην πρώτη περίπτωση, ενώ στη δεύτερη το σχήμα είναι πανομοιότυπο, με οριακή απόκλιση στις απόλυτες διαστάσεις.

Η μορφή της μύτης δίνεται υπό μορφή φωτογραφιών για σύγκριση. Είναι προφανές ότι το σχήμα της μύτης είναι πανομοιότυπο σε όλες τις περιπτώσεις πλην της τελευταίας, όπου θα πρέπει να εξεταστεί ο τρόπος που προέκυψε η διαφοροποίηση. Να σημειώσουμε ότι η μορφή της μύτης μπορεί εύκολα να αλλοιωθεί, από χτυπήματα ή πειράζοντάς την.

Ακολουθούν φωτογραφίες ανφάς που αποκαλύπτουν τον βαθμό ομοιότητας των ομοζυγωτικών διδύμων. Η μορφή του προσώπου, του κρανίου και όλες οι λεπτομέρειες που δημιουργούν την φυσιογνωμία του ανθρώπου είναι σχεδόν πανομοιότυπες. Οι απειροελάχιστες διαφορές, που με πολύ προσπάθεια ίσα που διακρίνονται, είναι αυτές που οφείλονται σε περιβαλλοντικές επιδράσεις στην ανάπτυξη του οργανισμού. Η εικόνα αποτυπώνει τη δύναμη της κληρονομικότητας.

Αντιθέτως, όταν έχουμε να κάνουμε με διζυγωτικούς διδύμους, οι διαφορές γίνονται εμφανείς, εφόσον μιλάμε για διαφορετικούς γενετικούς συνδυασμούς, παρότι προέρχονται από τους ίδιους γονείς. Αυτό γίνεται εμφανές στην πρώτη σειρά εικόνων, όπου μιλάμε για δύο τελείως διακριτά άτομα, που οποιοσδήποτε μπορεί εύκολα να διακρίνει. Στην δεύτερη σειρά, έχουμε μία ιδιαίτερη περίπτωση δύο ομοζυγωτικών γυναικών, οι οποίες παρά τις γενικές ομοιότητες, εμφανίζουν κάποιες αντιληπτές διαφορές. Τέτοιες περιπτώσεις είναι οι πιο ενδιαφέρουσες για μελέτη, ώστε να ταυτοποιηθούν οι λόγοι αυτής της έστω μικρής διαφοροποίησης.

Το επόμενο σκίτσο δείχνει την σιλουέτατου προσώπου σε ομοζυγωτικούς διδύμους. Βλέπουμε ότι σε κάθε περίπτωση έχουμε να κάνουμε με πανομοιότυπες σιλουέτες, δηλαδή με πανομοιότυπα χείλη, σχήμα μύτης και μορφή μετώπου.

Συμπερασματικά, η μελέτη του υποδεικνύει τη δύναμη της κληρονομικότητας. Στους ομοζυγωτικούς διδύμους, οι φυσιογνωμίες είναι πανομοιότυπες και κανένας περιβαλλοντικός παράγοντας δεν μπορεί να τις μεταβάλλει δραστικά. Οι μελέτες σε διδύμους πρέπει να γίνονται με συνδυασμό μελέτης ανθρωπολογικών γνωρισμάτων, φυλετικών τύπων και γενετικής. Αποτελούν βασικό εργαλείο στην προσπάθεια της επιστήμης για την αποκρυπτογράφηση της βαθύτερης φύσης του ανθρώπου.