Περί του αγροτικού πληθυσμού

Θα έχετε ακούσει συχνά να εκθειάζεται ο αγροτικός πληθυσμός για τις αρετές του. Ποιες είναι αυτές οι αρετές; Υπάρχουν ή μήπως όλα λέγονται για να χαϊδέψουν αυτιά; Για να εκτιμήσουμε την αξία του αγροτικού πληθυσμού θα πρέπει να εξετάσουμε τα χαρακτηριστικά του και από ανθρωπολογικής σκ.

Ο αγροτικός πληθυσμός είναι γνωστό ιστορικά ότι κρατά τις παραδόσεις. Ταυτόχρονα διατηρεί αντιλήψεις υπέρ της θρησκείας, ως μέρος της παράδοσης και υπέρ της πατρίδας, εφόσον είναι προσκολλημένος στη γη. Oι καινούριες ιδέες διαδίδονται πρώτα στα αστικά κέντρα. Δεν είναι τυχαίο ότι paganus, από όπου προέρχεται η λέξη παγανιστής, σήμαινε...
τον άνθρωπο της υπαίθρου που διατήρησε μέχρι τέλους την εθνική θρησκεία πριν την επικράτηση του χριστιανισμού. Αντίστοιχα σήμερα, η ύπαιθρος είναι χριστιανική, ενώ στα αστικά κέντρα ευδοκιμούν οι άθεοι και οι αντιχριστιανοί. Στη σύγχρονη εποχή οι νέες "ιδέες" που διακηρύσσονται είναι κατά κανόνα εκφυλιστικές και οι άνθρωποι της επαρχίας έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να μην έχουν μολυνθεί πνευματικά από αυτές. Συνεπώς, είναι λογικό κάποιοι να εκθειάζουν τον αγροτικό πληθυσμό στη σύγχρονη εποχή της αποδόμησης κάθε αξίας, εφόσον εκείνοι διατηρούν περισσότερο την παράδοση, τη θρησκεία και το πατριωτικό αίσθημα. Κάποιοι λένε ότι οι αγρότες είναι ο πυλώνας του έθνους, ενώ άλλοι απλώς τους αποθεώνουν. Όμως σε κάθε χώρα ο αγροτικός πληθυσμός, από όπου αντλεί το ανθρώπινο δυναμικό το κάθε έθνος, έχει διαφορετικά γνωρίσματα βάσει της φυλετικής του σύνθεσης και αυτό θα πρέπει να το λάβουμε υπόψη για να σχηματίσουμε άποψη σχετικά με την αξία του.

Στη βόρεια Ευρώπη υπάρχει σημαντικός βαθμός αποκέντρωσης. Αυτό οφείλεται μεταξύ άλλων στο ότι Νορδικοί και Κρομανοειδείς υπάρχουν σε επαρκή ποσοστά στην επαρχία και ταυτόχρονα έχουν σημαντικές δεξιότητες στην οικονομία, ώστε να δημιουργήσουν εκεί που βρίσκονται και να μην συσσωρεύονται σε μεγάλα αστικά κέντρα. Αντιθέτως σε χώρες όπου τα ικανά στοιχεία είναι λίγα στην επαρχία, δημιουργείται κύμα αστυφιλίας προς τα κέντρα όπου μόνο εκεί οι ικανοί είναι αρκετοί ώστε κάποιοι να τα καταφέρουν να δημιουργήσουν. Οι Νορδικοί δεν φαίνεται να έχουν πρόβλημα να μείνουν στην επαρχία, όπου τους βρίσκουμε σε εμφανή ποσοστά, παρότι Αλπικοί και Κρομανοειδείς αποτελούν την πλειοψηφία. Συνεπώς, στις βόρειες χώρες υπάρχει σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού με ικανότητες στην επαρχία.

Αν εξετάσουμε την Ελλάδα, θα δούμε μια διαφορετική εικόνα. Στην Ελληνική επαρχία, ο τυπικός κάτοικος είναι κυρίως Διναρικός και Αλπικός. Έχει την στερεοτυπική εικόνα του σκληρού και δραστήριου στην πρώτη περίπτωση και την εικόνα του φιλήσυχου και συνετού στη δεύτερη περίπτωση. Βέβαια υπάρχουν και τα υπόλοιπα φυλετικά στοιχεία, αλλα είναι συγκριτικά λιγότερα. Οι Μεσογειακοί τείνουν να συγκεντρώνονται στα αστικά κέντρα, κάτι που γίνονταν κατά κόρον στην αρχαιότητα . Αυτή η πραγματικότητα πρέπει να ληφθεί υπόψη όταν εκτιμούμε την αξία του αγροτικού πληθυσμού. Αγροτικός ήταν ο πληθυσμός που έκανε την Επανάσταση του '21, όμως εκείνοι που θεμελίωσαν τις δομές του κράτους, όπως ο Καποδίστριας, δεν ήταν επαρχιώτες. Μπορεί η επαρχία να είναι λιγότερο μολυσμένη από τα σύγχρονες εκφυλιστικές ιδέες, αλλά φαίνεται ότι στην Ελλάδα τα ικανότερα στοιχεία βρίσκονται περισσότερο στα αστικά κέντρα, παρά στην επαρχία.

Συμπερασματικά, ο αγροτικός πληθυσμός τηρεί τις παραδόσεις και διαθέτει μια σχετική ανοσία στα σύγχρονα αποδομητικά ιδεολογήματα. Αυτά βοηθούν στο να δομηθούν υγιείς προσωπικότητες. Ωστόσο, η ποσότητα των ικανών φυλετικών στοιχείων της επαρχίας σε κάθε χώρα καθορίζεται από την φυλετική σύνθεση της επαρχίας.