Ο σκύλος και ο λύκος

Στη σύγχρονη εποχή, διάφορες αντιφυσικές ιδεοληψίες έχουν φυλακίσει το μυαλό των ανθρώπων στην άποψη ότι η καταγωγή δεν έχει καμία σημασία και ότι το μόνο που μετράει είναι εκπαίδευση. Για να απεμπλακεί κάποιος από αυτές τις αντιλήψεις, είναι απαραίτητα κάποια παραστατικά παραδείγματα που αποδεικνύουν τους απαράβατους νόμους της φύσης. Ένα τέτοιο παράδειγμα βρίσκουμε στη μελέτη του Karl Pearson με τίτλο "National life from the standpoint of science", όπου ο Βρετανός επιστήμονας μας εξηγεί τη σημασία της κληρονομικότητας:

"Θα σας δείξω τι εννοώ. Ένας εκπαιδευτής παίρνει έναν λύκο και με τη βοήθεια εκπαίδευσης και της τροφής, με μια λίγο πολύ επιτυχή χρήση του φαγητού και του μαστιγίου...
τον κάνει υπάκουο και φιλικό σαν σκύλο. Όμως μια μέρα, όταν το μαστίγιο δεν θα είναι εκεί, είναι πολύ πιθανό ο λύκος να στραφεί ενάντια στο αφεντικό του ή οποιονδήποτε άλλο. Ακόμα και αν δεν το κάνει, οι απόγονοί του δεν θα ωφεληθούν από την εκπαίδευση του γονιού τους."

Το παράδειγμα είναι σαφές. Ακόμα και αν εκπαιδεύσουμε έναν τον λύκο να συμπεριφέρεται σαν σκύλος, η συμπεριφορά αυτή δεν θα μεταδοθεί στους απογόνους, οι οποίοι θα παραμείνουν με τις άγριες  προδιαθέσεις της αρπακτικής φύσης του λύκου. Να σημειώσουμε ότι ο σκύλος και ο λύκος αποτελούν ιδιαίτερα συγγενικά είδη, που οριακά ταξινομούνται ως διακριτά, καθώς υπάρχει ένας βαθμός γονιμότητας μεταξύ τους. Ακόμη και αν υπάρχουν εμφανισιακές ομοιότητες, η συμπεριφορά είναι πολύ διαφορετική. Τα δύο είδη έχουν κοινή αφετηρία, που ήταν πιο κοντά στον λύκο. Ο λύκος διατήρησε την άγρια φύση του. Ο σκύλος κατέληξε να γίνει έξυπνος, συντροφικός και φιλικός μέσω διαρκούς επιλογής από τον άνθρωπο των καλύτερων γνωρισμάτων για αναπαραγωγή επί πολλές γενιές. Το γεγονός αυτό μας δείχνει τον δρόμο αν θέλουμε να βελτιώσουμε και το ανθρώπινο είδος.

Ο Pearson θέλει να καταδείξει την καταλυτική επίδραση της κληρονομικότητας στην συμπεριφορά. Ο λύκος δεν θα γίνει ποτέ σκύλος μέσω της εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και στις φυλές του ανθρώπου. Ακόμα και αν ένας αλλόφυλος υιοθετήσει κάποιες τοπικές συμπεριφορές, αυτό θα γίνει μόνο επιφανειακά και ενάντια στις ψυχικές προδιαθέσεις του, οι οποίες θα παραμείνουν στην κοινωνία μέσω των απογόνων του, αλλοιώνοντάς τον χαρακτήρα της.