Τα πολιτισμικά κέντρα της Ευρώπης

Το πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης μετατοπίστηκε ουκ ολίγες φορές κατά την διάρκεια της ιστορίας. Ποιός ήταν ο λόγος της μετατόπισης αυτής κάθε φορά; Αναλύοντας τα ιστορικά γεγονότα, διαπιστώνουμε ότι σημαντικός παράγοντας σε αυτήν την διαδικασία αποτέλεσε ο φυλετικός.

Για υψηλό πολιτισμό στην Ευρώπη αρχίζουμε να μιλάμε από τον Κυκλαδικό πολιτισμό. Η αρχιτεκτονική είναι εξελιγμένη, καθώς βρέθηκαν πολυόροφα σπίτια με άριστο αποχετευτικό σύστημα. Οι τέχνες ακμάζουν, βάσει των τοιχογραφιών που βρέθηκαν, ενώ εν γένει φαίνεται να υπήρχε εξελιγμένο σύστημα κοινωνικής οργάνωσης και διακυβέρνησης, που με την βοήθεια του εμπορίου έφερε σημαντικό πλούτο. Οι τοιχογραφίες του Κυκλαδικού πολιτισμού δείχνουν ότι οι πληθυσμοί αυτοί έχουν πιθανότατα σημαντική Μεσογειακή συνιστώσα, ενώ λογικά θα υπάρχουν και άλλοι λευκοί, όπως Αλπικοί και Κρομανοειδείς.

Έπειτα, ο Μινωικός πολιτισμός με τα μεγαλειώδη ανάκτορα, την απαράμιλλη τέχνη σε διάφορες μορφές, το εμπόριο και την θαλασσοκρατορία, δείχνουν ότι πλέον η Κρήτη έχει γίνει το κυριότερο πολιτιστικό κέντρο. Οι τοιχογραφίες του Μινωικού πολιτισμού δείχνουν...
μια πρωτοκαθεδρία του Μεσογειακού τύπου, ενώ πάλι λογικά υπάρχουν επίσης Αλπικοί και Κρομανοειδείς.

Ο Μυκηναϊκός πολιτισμός ακολουθεί, με τις Μυκήνες να αποτελούν πλέον το πολιτιστικό κέντρο της Ελλάδας και συνεπώς όλης της Ευρώπης, καθώς μόνο στην Ελλάδα μιλάμε πρακτικά για υψηλό πολιτισμό εκείνη την εποχή. Οι τοιχογραφίες του Μυκηναϊκού πολιτισμού δείχνουν κυρίως Μεσογειακές φυσιογνωμίες, ωστόσο διαφαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλοι φυλετικοί τύποι, όπως Αλπικοί, Κρομανοειδείς, Διναρικοί, πιθανόν και Νορδικοί.

Η κάθοδος των Δωριέων (ή αλλιώς Επιστροφή των Ηρακλειδών) αναγκάζει τους Ίωνες να συγκεντρωθούν στην Αθήνα ή να μεταναστεύσουν στη Μικρά Ασία ή αλλού και να δημιουργήσουν αποικίες. Το πολιτιστικό κέντρο μετατοπίζεται αρχικά στην Ιωνία της Μικράς Ασίας, που αποκτά σύντομα λαμπρές και πλούσιες πόλεις, με σημαντική επιστημονική συνεισφορά. Εκεί γεννιέται και ο πρώτος επιστήμονας του κόσμου, ο Θαλής ο Μιλήσιος. Λίγο αργότερα, το πολιτιστικό κέντρο της Ελλάδας γίνεται η Αθήνα, πρωτεύουσα των Ιώνων, η οποία συγκεντρώνει πλούτο, στρατιωτική ισχύ και αποτελεί το πνευματικό κέντρο της Ελλάδος. Οι τέχνες, η φιλοσοφία, η ρητορική, κτλ αναπτύσσονται σε βαθμό που θαυμάζεται μέχρι και σήμερα.

Στην Αθήνα, όπως είναι γνωστό από τις πηγές, συγκεντρώθηκαν όλοι οι Ίωνες ευγενείς που ηττήθηκαν από τους Δωριείς. Οι Ίωνες, ειδικά στα αριστοκρατικά στρώματα, φαίνεται να ήταν κυρίως Μεσογειακοί, ενώ οι Δωριείς είχαν και άλλες συνιστώσες, όπως Διναρικούς, ίσως και Νορδικούς. Αλπικοί και Κρομανοειδείς φαίνεται να υπάρχουν και στους δύο κλάδους του Ελληνισμού. Το υψηλό πνευματικό επίπεδο των Αθηνών οφείλεται λογικά στην συγκέντρωση των Ιώνων ευγενών, που ήταν σημαντικά Μεσογειακοί.

Ο αδελφοκτόνος Πελοποννησιακός πόλεμο, μειώνει δραματικά το φυλετικό δυναμικό της Ελλάδας. Η Μακεδονία εκμεταλλεύεται το κενό ισχύος, κατακτά όλη την υπόλοιπη Ελλάδα και εκστρατεύει προς Ανατολάς. Η κατάκτηση της Ανατολής οδηγεί στην δημιουργία νέων πολιτιστικών κέντρων στην Ανατολή. Στους Ελληνιστικούς χρόνους κέντρα πολιτισμού γίνονται η Αθήνα, η Ρόδος, η Αντιόχεια και η Αλεξάνδρεια. Η τελευταία αναδεικνύεται κατά την Βασιλεία των Πτολεμαίων και παίρνει τα ηνία του πολιτισμού. Στο Μουσείο της Αλεξάνδρειας ανθούν οι επιστήμες και η Αλεξάνδρεια γίνεται το πνευματικό κέντρο της οικουμένης. Αυτό βέβαια οφείλονταν κατά κύριο λόγο στους Έλληνες της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι ήταν σημαντικά Μεσογειακοί, όπως δείχνουν τα πορτραίτα Φαγιούμ. Όμως η φυλετική μίξη στην Ανατολή οδηγεί σταδιακά σε παρακμή.

Οι Ρωμαϊκές κατακτήσεις καθιστούν τη Ρώμη την πιο πλούσια πόλη του κόσμου, όχι όμως και πολιτιστικό κέντρο. Η Αθήνα κρατά ακόμα τα ηνία του πολιτισμού μαζί με τα υπόλοιπα περιφερειακά κέντρα της Ανατολής. Η μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, η διάλυση του Δυτικού τμήματος της Αυτοκρατορίας από τα Γερμανικά φύλα και η παρακμή της κυρίως Ελλάδας λόγω χριστιανικών διωγμών και βαρβαρικών επιδρομών, καθιστούν την Πόλη ως το πολιτιστικό κέντρο της Ευρώπης. Η Βυζαντινή πρωτεύουσα γίνεται μακράν η πιο πλούσια και πνευματικά κορυφαία πόλη του κόσμου. Η τάξη των Βυζαντινών ευγενών είναι κυρίως Έλληνες φυλετικά και με το διάβα του χρόνου αρχίζουν να το δηλώνουν ανοιχτά. Συνεπώς στους φυλετικούς τύπους που εντοπίζονται στους Έλληνες οφείλεται η πολιτιστική προωτοκαθεδρία της Κωνσταντινούπολης.

Όμως οι μογγόλοι πλησιάζουν και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σταδιακά αποσυντίθεται μέχρι που χάνεται. Οι λόγιοι μεταναστεύουν στην βόρεια Ιταλία, μεταφέροντας μαζί τους τα γραπτά των αρχαίων, με συνέπειτα μετά από λίγο να ξεσπάσει η Αναγέννηση. Τα κρατίδια της Βορείου Ιταλίας έχουν αριστοκρατικά πολιτεύματα που προστατεύον τις επιστήμες, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Βενετία, Φλωρεντία και άλλα κέντρα ανθούν, γεμάτα πλούτο, έργα τέχνης και πανεπιστήμια. Το φυλετικό υπόστρωμα της Ιταλικής Αριστοκρατίας είναι κυρίως Μεσογειακοί, Διναρικοί και λίγοι Νορδικοί, παρά την Αλπική πλειοψηφία του πληθυσμού.

Από κει και πέρα, η επιστημονική αναζήτηση εξαπλώνεται σταδιακά σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Αγγλία. Το Παρίσι, πρωτεύουσα του πανίσχυρου Γαλλικού Βασιλείου αποκτά σημαντική θέση στις τέχνες και στις επιστήμες. Γρήγορα όμως χάνει αυτήν την πρωτοκαθεδρία από τα Γερμανικά κρατίδια, στα οποία ανθούν οι επιστήμες και οι τέχνες. Τον 19ο αιώνα μέχρι στον 20ό αιώνα η Γερμανία γίνεται το πνευματικό κέντρο της Ευρώπης, μαζί με την Αγγλία, η οποία κατακτά την κορυφή στις επιστήμες, όχι όμως στις τέχνες. Γερμανία και Αγγλία έχουν ευγενές φυλετικό δυναμικό, αποτελούμενο από Νορδικούς και Ατλαντοειδείς/Νορδικούς αντίστοιχα, αλλά και άλλους φυλετικούς τύπους, ειδικά η Γερμανία, όπως Αλπικούς, Διναρικούς, κτλ.

Έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου το επιστημονικό κέντρο του κόσμου έχουν γίνει οι ΗΠΑ και δευτερευόντως η Αγγλία, ενώ η Γερμανία έχει χάσει το μεγαλείο της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βέβαια, είναι λίγο δύσκολο να μιλάμε σήμερα για πολιτιστικά κέντρα, καθότι ο Διεθνής Σιωνισμός που ελέγχει μέσω της μασονίας όλη την πολιτισμένη Δύση, προωθεί την ασχήμια, τον εκφυλισμό και την παρακμή στην τέχνη, με σκοπό να σβήσει τα πρότυπα της ομορφιάς, της υγείας και της δύναμης από τους Λευκούς. Ακόμη, όλες οι θεωρητικές επισήμες χρησιμοποιούνται προπαγανδιστικά με στόχο την εγκαθίδρυσης της παγκόσμιας Σιωνιστικής δικτατορίας και όχι με γνώμονα την αλήθεια.

Συνοπτικά: στην αρχαία εποχή μέχρι την Κλασική Ελλάδα, οι εστίες πολιτισμού βρίσκονται εκεί που στις αριστοκρατικές τάξεις υπάρχουν κυρίως Μεσογειακοί. Στην Ελληνιστική εποχή οι Μακεδόνες έχουν διασπείρει τόσο τον Ελληνισμό, που η φυλετική μίξη αναπόφευκτα ρίχνει σταδιακά το επίπεδο του πολιτισμού. Με την Ρωμαϊκή κατάκτηση διαλύεται κάθε απομεινάρι Ελληνικής αριστοκρατίας. Η αναβίωση της Ελληνικής αριστοκρατίας επί Βυζαντίου την καθιστά και πάλι κυρίαρχη πολιτισμικά. Όμως η εκ νέου διάλυσή της με την Άλωση της Πόλης και έκτοτε μη επανασύσταση της Ελληνικής αριστοκρατίας, έχει κάνει την Ελλάδα ένα νεκροταφείο πολιτισμού, μέχρι και σήμερα. Έπειτα το κέντρο του πολιτισμού μετατοπίζεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Την σκυτάλη παίρνουν αρχικά οι συγγενείς φυλετικά Ιταλοί, μέχρι την διάλυση της Ιταλικής αριστοκρατίας από τον Ναπολέοντα και τους Αυστριακούς. Οι Γάλλοι παίρνουν έπειτα τα πρωτεία μέχρι την εξόντωση της αριστοκρατίας λόγω Γαλλικής Επανάστασης. Ακολουθούν Γερμανοί και Άγγλοι, που διατηρούν αριστοκρατικά καθεστώτα, με τις ανώτερες τάξεις να έχουν σημαντική Νορδική και Ατλαντοειδή συνιστώσα. Ο φιλελευθερος εξισωτισμός που επικράτησε αργότερα έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση του πολιτισμού, αλλά όχι -ακόμα- των επιστημών, τόσο που είναι αδύνατο να μιλάμε στις μέρες μας για πολιτιστικά κέντρα στην Ευρώπη.

Το συμπέρασμα είναι το εξής. Η ιστορική μετατόπιση του πολιτιστικού κέντρου της Ευρώπης σχετίζεται σημαντικά με τον φυλετικό παράγοντα. Ειδικότερα, σχετίζεται με την φυλετική σύνθεση της αριστοκρατίας κάθε περιοχής.