Εξετάστηκαν 140 Αλβανοί στρατιώτες. Το ύψος τους ήταν αρκετά υψηλό για την εποχή, με τα άκρα αρκετά μακριά και μύες ελάχιστα ανεπτυγμένοι. Εδώ διαφαίνεται καθαρά η εξωμορφική σωματοδομή.
Ως προς τον κεφαλικό δείκτη, το 2,8% ήταν δολιχοκέφαλοι, το 12,1% μεσοκέφαλοι και οι βραχυκέφαλοι το υπόλοιπο, με τους υπερβραχυκέφαλους να είναι 55,6%. Τα κεφάλια ήταν πολύ ψηλά, δηλαδή εμφανίζεται υψικρανία. Το μέτωπο είναι...
πλατύ και ψηλό. Το πρόσωπο είναι μακρύ, με αρκετά έντονα ζυγωματικά. Το προφίλ της μύτης είναι συνήθως ίσιο ή κυρτό. Τα χείλη είναι συνήθως λεπτά. Εντοπίζονται δύο είδη χρωματισμού στα μαλλιά και στα μάτια, με την πλειοψηφία να είναι σκουρόχρωμοι και με μια μειοψηφία να είναι ανοιχτόχρωμοι.
Από τα γνωρίσματα που αναφέρουν οι παραπάνω ανθρωπολόγοι, σκιαγραφείται ξεκάθαρα ο Διναρικός φυλετικός τύπος. Λεπτοπροσωπία, υψικρανία, εξωμορφική σωματοδομή, έντονη βραχυκεφαλία, πλατύ κεφάλι που δημιουργεί τριγωνικό σχήμα προσώπου, λεπτορρινία με ίσια ή κυρτή μύτη, λεπτά χείλη και εμφανής μειοψηφία ανοιχτόχρωμων. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι φυλετικοί τύποι στο δείγμα, όπως π.χ. ο Αλπικός, κάτι που φαίνεται από την κατανομή του κεφαλικού δείκτη. Τα γνωρίσματα που αναφέρονται αφορούν στον πολυπληθέστερο φυλετικό τύπο της περιοχής.
εμεις οι ελληνες αρβανιτες τσακισαμε εσας τους τουρκαλβανους και ταφεντικα σας τους τουρκους..... οπως και το 40 ταφεντικα σας τους ιταλους..... οπως και σημερα παλι εμεις οι ελληνες και οι σερβοι θα σας εξαφανισουμε μια για παντα απο τον πλανητη.....τα τωρινα αφεντικα σας οι αμερικανοι καταρεουν και δεν θα μπορεσουν να σας γλιτωσουν.....
ΑπάντησηΔιαγραφήδοξα και τιμη στον ελληνοσερβο βασιλια της ηπειρου καστριωτη που τσακισε οσμανλι και τουρκαλμπαν υπανθρωπους!!!!!!!
αμεση απελευθερωση και προσαρτηση βορειου ηπειρου μεχρι τον γενουσιο ποταμο!!!!!!
Δεν ξερω τον φυλετικο τυπο των Αρβανιτων..Αλβανοι παντως δεν ειστε...μπορει να ζουσατε εκει κοντα σε αυτους..η γλωσσα σας να εχει επηρεασθει αλλα αλβανοι δεν ειστε..ουτε φυλετικα ουτε τιποτα.
ΔιαγραφήΘεωρω τους Αρβανιτες απο τα πιο αρια δειγματα της Ελλαδας σημερα.
Η καταγωγη σας σαφως ελληνικη..οπως και των Βλαχων..
Τα περι αλβανων αρβανιτων ειναι μπουρδες..Εγω ξερω οτι ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ εσφαξε 4.000 ΑΛΒΑΝΟΥΣ.
Μη μας λενε μπουρδες οι Αλβανοι..
Διάβασε αδελφέ Αρβανίτη την Προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου του 1897 (κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ελεύθερα) και μετά μίλα για τους ομόαιμους μας Τουρκαλβανούς Τούρκους Αρβανιτάδες και ότι άλλη βλακεία έχει γράψει κατα καιρούς το ρωμαικο κατεστημένο της Ελλάδος Διάβασε μόνο την προκήρυξη και μετά πεςμου βλάμη ότι είμαι λάθος!
ΔιαγραφήΠολλοί ''Αλβανοί'' είτε σας αρέσει είτε όχι έχουμε κοινούς προγόνους.Κάτι σαν μακρινά ξαδέρφια.Έχουμε πολλά κοινά τόσο φυσιογνωμικά όσο και πολιτισμικά.
ΔιαγραφήΡήγας Φεραίος:Κοινό ελληνοαλβανικό κράτος με σύνορα μέχρι την Σερβία.
Χα-χα-χα-χα,όχι δεν με ενοχλούν οι διναρικοί(ο Πατέρας του πατέρα μου ήταν διναρiζον,αλλά όχι εγώ) γενικά,μόνο οι τηγανοκέφαλοι Αλβανοί από το Dagestan με την ψυχολογία του κλεφτοκοτά,ψευτοτσαμπουκά,εφάμιλλη με αυτή των πρωτοξάδερφων τους Γεωργιανών(κυρίως αυτές τις δυο γυφτοφάρες ακούς σε σχέση με το έγκλημα....Αλβανός,Γεωργιανός,Αλβανός,Γεωργιανός....άντε και Ρουμάνος(άλλος τηγανοκέφαλός))από τις παρυφές του Καυκάσου..
ΔιαγραφήΤα περί αντιφάσεων τα παίρνω ως κοπλιμέντο.Το να αντιφάσκεις, ενίοτε,του εαυτού σου είναι σημάδι υγιούς σκέψης.Οι μόνοι που επαναλαμβάνονται αδιάκοπα είναι οι ψυχασθενείς στα άσυλα και τα παιδιά,με την άγνοια της ροής του χρόνου.Ζωή = αντιφάσεις.Τέλος θα συμφωνήσω στο τελευταίο σχόλιο σου,θα προσθέσω όμως και τα κακόβουλα υποκείμενα,παραχαράκτες της αλήθειας.Αλβανοί και Έλληνες δεν είναι αδελφοί λαοί.Ευχαριστώ.
Υ.Γ.Την άλλη φορά να χρησιμοποιήσεις ''επώνυμο για να μην χανόμαστε.Ευχαριστώ δις.
Οι Αλβανοί δεν προέρχονται από τον Καύκασο. Είναι άλλοι οι Αλβανοί του Καυκάσου (σήμερα λέγονται Ούντι) και άλλοι οι Αλβανοί της βαλκανικής Αλβανίας. Επίσης, είναι ψέμα ότι οι Τούρκοι έφεραν τους Αλβανούς στα Βαλκάνια, αφού πρώτων υπάρχουν μαρτυρίες καταγεγραμμένες σε βενετικά αρχεία του 12ου αιώνα ότι μαρτυρείται αλβανική παρουσία απέναντι από την Κέρκυρα, και δεύτερον οι Αλβανοί πολέμησαν με σθένος εναντίον των Οθωμανών, πριν εξισλαμιστούν.
ΔιαγραφήΤέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν διακριτό/ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών και δεν σχετίζεται με τις λεσγικές γλώσσες και διαλέκτους των Αλβανών του Καυκάσου:
«Η αλβανική γλώσσα απότελεί την μόνη επιβιώσα διάλεκτο του θρακο-ιλλυρικού κλάδου των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών. Φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θέση των Αλβανών ότι είναι οι παλαιότεροι αυτόχθονες κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου.» (One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups, By James Minahan, History, 2000, Page 29)
Το δέντρο των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών δημιουργήθηκε το 1974 από το Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε το 1975:
«Η αλβανική γλώσσα πληρεί τις προϋποθέσεις - Η αλβανική γλώσσα είναι το πιο παλιό ινδο-ευρωπαϊκό ιδίωμα.» (WEBSTER’S NEW TWENTIETH CENTURY DICTIONARY, Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co., Inc., 1975, ISBN: 0-539-048523-3)
Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα δυτικά Βαλκάνια, και είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε τις κατά καιρούς διάφορες επιμιξίες.
«Αλβανία. Πολλές φυλές έχουν εμφανιστεί και έχουν έρθει στην Ευρώπη. Αρκετές φορές ορδές από την ανατολή την έχουν σαρώσει σε διάφορες στιγμές και εξαφανίστηκαν στο διάβα της ιστορίας. Αλλά από τους λίγους αυθεντικούς κατοίκους της Ευρώπης, τους πραγματικούς Ευρωπαίους, ακόμα παραμένουν οι Αλβανοί, οι οποίοι κατοικούν σε ένα ορεινό τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Αλβανοί είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών οι οποίοι ζούσαν στα νότια της Ευρώπης από την απαρχή της ιστορίας.» (The Resurrected Nations: Short Histories of the Peoples Freed by The Great War and Statements of Their National Claims, By Isaac Don Levine States, Small –1919, page 66)
«…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων.» (τομ. Α, σελ. 96)
«Ο εθνικά αλβανικός πληθυσμός έλκει τις ρίζες του στις προελληνικές ιλλυρικές φυλές, των οποίων το παρόν έχει καταγραφεί στα Βαλκάνια τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ.» (Eastern Europe: an introduction to the people, lands, and culture, Richard C.Frucht, 2005, page 698)
Ο Ανώνυμος 7 Σεπτεμβρίου 2015 - 12:39 μ.μ. έγραψε
Διαγραφή"ο ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ εσφαξε 4.000 ΑΛΒΑΝΟΥΣ."
Λοιπόν, η πρώτη σύζυγος του Μάρκου Μπότσαρη, αποκαλεί την οικογένεια του Μπότσαρη ‘Αλβανίτες’ στην απολογία της στην εκδίκαση του διαζυγίου της με τον Μάρκο, στα Επτάνησα το 1810:
«Αν ούτως είχεν το πράγμα, διατό ο πενθερός μου και η πενθερά μου δεν έβαινον να πιάσουν και να φονεύσουν τόσο τον Κώστα του Στάθη, όσο και εμέ, την κατ' αυτούς μοιχεύουσαν, απο τούτο είναι χρέος και νόμος κοντά εις τους Αλβανήτας δια να πλυθούν απο την εντροπήν.» (Αρχείο Κέρκυρας, Μητροπολίται, φ.7, πράξη 189, Σπ.Κατσαρός, τ.β, σελ.131.)
«Μία μικρή κατηφόρα μετά από το Καρπενήσσι τελειώνει σε μία καλά ποτισμένη κοιλάδα από καλαμποχώραφα, και περιβόλια με μηλιές και κερασιές. Εδώ το Κεφαλόβρυσσο είναι το μέρος μιας αξιοσημείωτης συνάντησης κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Μια τουρκική στρατιωτική δύναμη τεσσάρων χιλιάδων αντρών αιφνιδιάστηκε μια καλοκαιρινή νύχτα του 1823 από τον Μάρκο Μπότσαρη, έναν από τους πιο ικανούς προασπιστές της ελληνικής ανεξαρτησίας, και από τριακόσιους και πενήντα Σουλιότες, μια πολεμική φυλή αλβανικής καταγωγής. Οι Τούρκοι πιάστηκαν εξ’ απήνης και οι Σουλιότες υπερίσχησαν…» (Brian De Jongh, John Gandon, Geoffrey Graham-Bell, The Companion Guide to Mainland Greece,Companion Guides, 2000, ISBN 1900639351, p.122)
Ας δούμε τι λέει για το παραπάνω γεγονός και ένας άλλος συγγραφέας, Βρετανός συνταγματάρχης, ιστορικός και φιλέλληνας, από το Aberdeenshire της Σκωτίας, ο οποίος έφερε όπλα και πυρομαχικά στους επαναστατημένους Έλληνες το 1821, έγινε δεκτός από τον Δημήτριο Υψηλάντη έξω από την Τρίπολη και πολέμησε σε διάφορες μάχες, ενώ μετά την εγκαθίδρυση της μοναρχίας στην Ελλάδα, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1833 και εντάχθηκε στον ελληνικό στρατό:
«Μία μελέτη της επανάστασης την οποία περιγράφουμε, μπορεί να μας κάνει επιφυλακτικούς στο να πιστεύουμε ανεπιφύλακτα τις αφηγήσεις των Περσικών Πολέμων που μεταδόθηκαν από τους αρχαίους, οι οποίοι, σαν τους σημερινούς Έλληνες, δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν σωστά τα σχετικά θέματα με τη δόξα της χώρας τους. Η ήττα των Σουλιοτών στο Καρπενήσι μειώνεται ποσοτικά με την καταγραφή στις λαϊκές αναφορές 6 ανδρών να έχουν πεθάνει, ενώ οι νεκροί των Οθωμανών ανεβαίνουν στους 1200. Ο Monsieur Pouqueville τολμηρά δηλώνει ότι οι τελευταίοι άφησαν 1500 νεκρούς στο πεδίο της μάης, και ο Σούτσος, τους ανεβάζει ακόμα περισσότερο, στους 7000. Εκείνο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι σ’ αυτή την πολύ γνωστή μάχη εμπλέχτηκαν πολύ λίγοι πραγματικοί Τούρκοι ή Έλληνες, ενώ οι πολεμιστές και των δύο πλευρών ήταν Αλβανοί, μια φυλή που της αξίζει ο χαρακτηρισμός που ο Τίτος Λίβιος έδωσε στους Λιγουριανούς: Durum ad arma genus!» (Thomas Gordon, History of the Greek revolution: and of the wars and campaigns arising from the struggles of the greek patriots in emancipating their country from the turkish yoke, vol. 2, Edinburgh and London, 1844)
Συνέχεια της απάντησης προς τον Ανώνυμο 7 Σεπτεμβρίου 2015 - 12:39 μ.μ.
Διαγραφή«Τέτοιοι ήταν οι άνθρωποι του Σουλίου, χριστιανοί Αλβανοί οι οποίοι ποτέ δεν υποτάχτηκαν μέχρι το 1803, όταν ηττήθηκαν από τον Αλή των Ιωαννίνων. Ήταν μία κατάκτηση Χριστιανών από μουσουλμάνους, αλλά δεν ήταν κατάκτηση χριστιανών από Τούρκους. Ήταν στην πραγματικότητα μία κατάκτηση Αλβανών από Αλβανούς. Ο Αλή ήταν βάναυσος και άπιστος τύραννος. Ακόμα, δεν ήταν Τούρκος αλλά Αλβανός. Στασίασε κατά του Σουλτάνου και μέχρις αυτού ήταν ένας έμμεσος φίλος των εχθρών του Σουλτάνου.» (Henry Noel Brailsford, ‘Macedonia: Its Races and their future’, London: Methuen & Co. – 1906, p. 222)
Ας δούμε τι είπε και ο Richard Clogg, από τους παγκοσμίως πιο έγκριτους ειδικούς σε θέματα της νεώτερης Ελλάδας:
«Οι Σουλιότες ήταν μία πολεμοχαρής αλβανική χριστιανική κοινότητα which που αντιστάθηκε στον Πασά στην Ήπειρο στα χρόνια που άμεσα προηγήθηκαν του ξεσπάσματος του Πολέμου της Ανεξαρτησίας το 1821.» (Richard Clogg, Minorities in Greece: Aspects of a Plural Society, Hurst & Company Publishers, London 2002, p.178)
«Η περιοχή του Σουλίου, του οποίου οι κάτοικοι αποκαλούνταν Σουλιότες, όλοι Χριστιανοί, όχι Έλληνες αλλά Αλβανοί στη γλώσσα, τα έθιμα και την καταγωγή.» (Ibrahim Manzour Efendi, Mémoires sur la Grèce et l’Albanie pendant le government d’Ali-Pacha, (Paris: Paul Ledoux, 1827) - Translated from the French by Robert Elsie)
"Η καταγωγη σας σαφως ελληνικη..οπως και των Βλαχων.." Δεν είναι.
«Η περιοχή του Σουλίου, του οποίου οι κάτοικοι αποκαλούνταν Σουλιότες, όλοι Χριστιανοί, όχι Έλληνες αλλά Αλβανοί στη γλώσσα, τα έθιμα και την καταγωγή.».
ΔιαγραφήΟι σουλιωτες το ξερουν ότι είναι αλβανοι;;;
e anonime ....arvanitis i alvanos .....to idio ine pantos esi den ise..otidipote alo mono tetios oxi..i mipos servos,,boulgapos i egiptos giati ektos apo tous arvanites esis i ipolipi apo ton egiptio exete erthi gia afto sas lene romio pou stin alvaniki i apvanitiki to idio ine tha pi ....giftos..ta sevimou ama min les aft; pou den ise
ΔιαγραφήΣιγα εσυ ..ελληνα αρβανιτη σιγα,παιζει να εισαι κατω των 40χρ γιατι με τους ηλικιωμενους πατεραδες σας μια χαρα αλβανικα μιλαμε ΣΗΜΕΡΑ και γενικα αλλιως..μας τα λενε σε ιδιωτικες συζητησεις..το οτι ολοι σχεδον οι ηλικιωμενοι αρβανιτες μας ομολογουν οτι οι δικοι τους παππουδες ΔΕΝ ηξεραν ουτε λεξη στα ελληνικα τις δεκαετιες του 50' και του 60' συμπτωση πρεπει να ειναι ετσι?? ΟΛΟΙ οι περιηγητες τον 19ο αιωνα μιλανε για αλβανους χριστιανους δηλαδη για σας ντε τους αρβανιτες.Νεοελληνες γινατε πολυ μετα το 1821 με τις ευλογιες της εκκλησιας και το δογμα πας χριστιανος=ελληνας κατι αντιστοιχο και Με τους ρουμανοβλαχους κλπ κλπ
ΔιαγραφήΈνας από τους πρώτους που αμφισβήτησαν την καταγωγή των Αλβανών από τους αρχαίους Ιλλυριούς της Βαλκανικής, ήταν ο Νικόλαος Νικοκλής, στο έργο του “Περί της Αυτοχθονίας των Αλβανών ήτοι Σκιπετάρ”, που έγραψε στη Γερμανία το 1855.
ΔιαγραφήΟ Νικοκλής, θεωρούσε ότι οι Αλβανοί κατάγονται από την περιοχή του Καυκάσου.
Ο Πλούταρχος (Βίοι Παράλληλοι) γράφει σχετικά:
“Καταλιπών δέ φρουρόν Αρμενίας Αφράνιον αυτός εβάδιζε δια τών περιοικούντων τον Καύκασον εθνών άναγκαίως έπί Μιθριδάτην. Μέγιστα δε αυτών εστίν έθνη, Αλβανοί και Ίβηρες”
Στράβωνος Γεωγραφία.
Εν αυτή δέ τη Αρμενία πολλά μέν όρη, πολλά δέ οροπέδια, έν οις ουδ αμπελος φύεται ραδίως. Πολλοί δε αύλωνες οί μέν μέαως, οι δέ και σφόδρα εύδαίμονες.. Καθάπερ τό Άραξηνόν πεδίον, δι ού ο Άράξης ποταμός ρέων εις τά άκρα της Αλβανίας και την Κασπίαν εκπίπτει θάλασσαν.
Άλλες αναφορές για την Αλβανία της Κασπίας γίνονται από τον Αρριανό στο έργο του ‘Αλεξάνδρου Ανάβασις ‘, όπου οι Αλβανοί βρίσκονται αντιμέτωποι ως εχθρικό τμήμα ενταγμένο στις περσικές δυνάμεις του Δαρείου κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. “Ώς δέ ομού ήδη τά στρατότεδα έγίγνετο, ώφθη Δαρείος και οί άμφ΄ αυτόν, οί τε μηλοφόροι Πέρσαι και Ινδοί και Αλβανοί και Κάρες οι ανάσπαστοι και οί Μαρδοι τοξόται κατ΄ αυτόν Άλέξανδρον τεταγμένοι και την ίλην την βασιλικην.”
Από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο διαβάζουμε : Αλβανοί, Σκύθαι
Από τον Στέφανο Βυζάντιο, φιλόσοφο και γεωγράφο (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε:
Αλβανία χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν. Εκεί δε και το έθνος οι Αλβανοί, ποιμενικοί και μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ιβήρων και Κασπίας. Υπόκειται δε τη Σαρματία προς μεν τω Πόντω η Κολχική προς δε τή Κασπία η Αλβανία.
Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Παννονίας υπήρξαν οι Ιλλυριοί (πελασγικός λαός και συγγενής των Ελλήνων). Η Παννονία σήμερα περιέχεται στα εδάφη των κρατών της Σερβίας, Βοσνίας, Μαυροβουνίου, Κοσσυφοπεδίου και βορείου Αλβανίας.
Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει:
…”Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν”…
Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπο των Αβάρων.
Κάποια στιγμή πρέπει να κοπεί το κομπλεξικό παραμύθι αυτό, είναι φυσικό επόμενο Διναρικές (Βλάχικες/Σαρακατσάνικες-Αρβανίτικες κλπ περιοχές) να παράξουν σημαντικό ποσοστό μαχητών ειδικά λόγω τρόπου ζωής. Μάθε όμως ανιστόρητε κουτοπόνηρε ότι η πλειοψηφία των αγωνιστών της Επανάστασης ήταν μεσογειακού (ή άντε μεσογειακο-διναρικού τύπου) όπως ο Μακρυγιάννης, οι Μαυρομιχαλαίοι, ο Κανάρης, η Μαυρογέννους, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Νοταράς, ο Δασκαλογιάννης εκτός και αν έχεις και άλλα "ρεβιζιονιστικά"-πολιτικά ορθά/νεοταξίτικα-αριστερίστικα στοιχεία να μας πεις. Εγώ εδώ είμαι και περιμένω. Επίσης συγκαταλέγουν π.χ. το Καραϊσκάκη πολλές φορές στους αρβανίτες ενώ απέχει μακράν, γενεαλογικά και φυλετικά. Επίσης ο Τούσιας Μπότσαρης ήταν Νορδικός και οι Τζαβελαίοι επίσης (μεσογειακο-νορδικοί με ίσες μύτες), οπότε πάλι λάθος και ψεύτες βγαίνεται. Τα υπόλοιπα είναι τελείως ηττοπαθή πράγματα και δίνουν πάσα σε λαούς ανύπαρκτους, και τους πραγματικούς ραγιάδες των Τούρκων της εποχής με σχεδόν ΜΗΔΕΝ ΗΡΩΕΣ. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΟΥΤΕ ΜΙΑ, 70% + ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ημι-διναρικός και θέλω να φύγουν και τα διναρικά στοιχεία απο τον Ελληνικό πληθυσμό, ευτυχώς το πρόσωπο μου ανφάς (αλλά και προφίλ, όμως όχι 100%) είναι 100% Ελληνικό.
Υπαρξιακή συντριβή παθολογικά ανθελλήνων, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ φυλετική κατάταξη/κατανομή απάσων σχεδών φυσιογνωμιών επαναστάσεως :
Διαγραφή1. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης : Διναρικός (+ μπορεί και αλπικός) [Ελληνικής καθαρής καταγωγής παλαιοελλαδίτης πελλοπονήσιος]
2. Αθανάσιος-Τούσιας Μπότσαρης : πλήρως Νορδικός - ανύπαρκτο στοιχείο στους Αλβανούς
3. Μάρκος Μπότσαρης - μάλλον διναρικός και άγνωστο τι άλλο (ούτε και σχετικός με τους διναρικούς της Αλβανίας)
4. Κίτσος Τζαβέλλας - αλπικο-μεσογειακός με νορδικά στοιχεία
5. Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα - Διναρική
6. Οδυσσέας Ανδρούτσος - Διναρικός
6. Μακρυγιάννης - Μεσογειακός
7. Αθανάσιος Διάκος - Έλλην Μεσογειακό-Διναρικός (με ερωτηματικό για το δεύτερο)
8. Καραϊσκάσης - Μεσογειακός (Σαρακατσάνος)
9. Νοταράς - Μεσογειακονορδικός
10. Νικηταράς - Μεσογειακός
11. Κανάρης - Μεσογειακός
12. Παπαφλέσσας - Μεσογειακός (όλως περιέργως με κάποια υποφαινόμενα προσωασιατικά χαρακτηριστικά μάλλον, είναι και ο μόνος)
13. Μαυρογέννους - χαρακτηριστική μεσογειακή
14. Μαυρομιχαλαίοι - Μεσογειακοί και με Νορδικά μέλη
15. Κατσαντώνης - μάλλον Διναρικός (Βλάχος-Σαρακατσάνος)
Ταταρο-μογγολική/αρμενοειδής φυσιογνωμία Αλμπάν μηδέν, μόνο σε κανά Οθωμανικό έργο.
*πελοποννήσιος
ΔιαγραφήΚοινώς απο καμιά 15αριά αγωνιστές της επανάστασης διναρικοί (και σχετικά) καθαροί (ως επι το πλείστον) είναι 5, 4-5 εκ των 15 συνολικά (ανεξαρτήτως φυλετικού τύπου) θεωρούνται ότι είναι... "αλβανικής καταγωγής", και οι 2 εκ των 4-5 αυτών δεν είναι καν Διναρικοί.
Ούτε μία όπως τον κατ' εμέ (Αφγανικού μογγολοειδούς τύπου) απεικονιζόμενο, κοινώς τη στερεοτυπική Αλβανική φυσιογνωμία όπως την ξέρουμε δεν θα βρεις. Άρα προκύπτει απο ένα δείγμα 15 ατόμων :
Διαγραφή9/16 παλαιοελλαδίτικης καταγωγής και μεσογειακότατοι (1 διναρικός, ένας ημι-διναρικός)
5/16 Αρβανίτικης καταγωγή - 3 διναρικοί
2/16 - βλαχικής/σαρακατσανικής καταγωγής (απο ένα βασικό-κύριο δείγμα, γιατί είναι πολλοί περισσότεροι οι βλάχοι της επαναστάσεως, μας ενδιαφέρουν τα ποσοστά περισσότερο εδώ) - 1 μεσογειακός, 1 διναρικός (με ερωτηματικό)
*16 έβαλα, έγινε λάθος στην αρίθμηση μεταξύ Ανδρούτσου και Μακρυγιάννη
Τι έχεις να πεις ανώνυμε Θόδωρε για τα παραπάνω και γιατί και απο πότε παρακαλώ ανώνυμος κάποιος επονομαζόμενος... Θόδωρος.
ΔιαγραφήΓνωρίζεις ότι σε ένα πληθυσμό που είχε υποστεί σοβαρές αλλοιώσεις (ως πληθυσμός όχι ως προς τα καθαρά μέλη κάθε φυλής που κατοικούσε στο χώρο του), όχι όμως ως εκεί που λένε πολλοί, ποια ήταν η ποσοστιαία ως προς την ίδια τους τη μεσογειακή/παλαιοελλαδίτικη φυλή η συμμετοχή, (κοινώς είχαμε 50-70% παλαιοελλαδίτες Έλληνες, μιλάμε για το γηγενή πληθυσμό βεβαίως, ενώ οι Αρβανίτες δεν ξεπερνούσαν το 10% πραγματικά, ομοίως λέγεται και οι Βλάχοι το 15%), είναι ΠΑΝΩ ΤΟΥ 75%, ΜΑΚΡΑΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΟΣΟΣΤΙΑΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΠΟΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΦΥΛΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΑ ΠΟΣΟΣΤΑ (ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ) ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
ΔιαγραφήΑΥΤΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΕΡΝΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΑΝΕ.
ΠΑΛΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΣΕ ΟΛΑ. ΠΕΙΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΥΚΝΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
Yes ok...
ΔιαγραφήBotsaris doesn't look like these guys. EVEN if Botsaris was Albanian (I know he has heritage from North Albania, I am not lying, but hardly does he fit racially the majority of Albania today and by identity/consciousness he was Greek) still he doesn't look like these guys. I am not a liar, and I don't for instance claim that Scanderbeg wasn't albanian [Serb by mother you fail to mention always btw] and a hero it is YOU that can't accept that there is no Albanian (except rare cases) hero in the Revolution and all collaborated with Turks (and in the past against Scanderbeg actually), and majority is Greek-mediterannean.
You said you googled them and you said they look Tosk, dear idiot, first and foremost likeness doesn't connotate identity, I await your proof that all these people are not of Greek heritage. They look nowhere near albanians btw.
Btw these pictures you posted is nowhere near how the average Albanian in Greece looks, trust me, more like the photo in the original post. If you look like the people above, good you are white, but you have no heroes from Albania proper (and inside Greece, and if you had any they would be worthy heroes but minority percentage wise), stop trying to check throughout history from blogs, and read a proper historical book
IF YOU BRING ME PROOF I' LL BE THE FIRST TO ADMIT IT.
BRING ME PROOF THAT MAKRYGIANNIS, KOLOKOTRONIS, ATHANASIOS DIAKOS, PAPAFLESSAS, MAVROGENNOUS, MAVROMIHALEI, NIKITARAS, KANARIS AND VLACHS KATSANTONIS-KARAISKAKIS-NIKOTSARAS (ALBANIAN SLAYERS)
ARE ALBANIAN BY HERITAGE, GO ON I AWAIT HERE. But bring me proof FROM HISTORY BOOKS ETC, YES ALBANIAN SKULL TOWER OUTSIDE NAUPLION OR TRIPOLITSA BY KOLOKOTRONIS FATHER IS HISTORICAL FACT, IN THE MEMOIRS OF KOLOKOTRONOS. I swear to you if you bring me ANY % proof for the Albanian heritage of the certain ones I mentioned (appart from Botsaris-Bouboulina-Androutsos), I will admit immediately that I am wrong and you are right, simple as that, why don't you do it? I know you will continue your game because you just can't stand the truth.
You just make us laugh. We don't take you in account, you have no IQ and honesty to answer sincerely. We didn't insult you, it is you who disrespect and insult us, also through claiming our heritage. Btw I am 1.80 majority Atlanto/med.-dinarid(minority) and pale white/brown haired, how does that equal to you an armenoid mongrel I don't know. Maybe you are going to say I am some kind of albo like the tree-monkey in the first picture here.
Ακόμη και ο χάρτης κατανομής ύψους, καταδεικνύει την Διναρική επίδραση στην Ελλάδα, στη Γιουγκοσλαϋία και ΕΛΑΧΙΣΤΗ στη γειτονική αλβανία..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://drive.google.com/file/d/0B9o3EYTdM8lQYjdnT3dCU21BVkU/edit?pli=1
Οι Έλληνες είναι κυρίως Αλπικοί (40%) και Μεσογειακοί (20%) και έπονται οι ανήκοντες στον αρμενοϊδή, διναρικό, κρομανοειδή και άλλους φυλεικούς/ανθρωπολογικούς τύπους), ενώ οι Αλβανοί είναι κυρίως διναρικοί (κατά 70-80%) και ακολουθούν οι ανήκοντες στον Αλπικό και Μεσογειακό ανθρωπολογικό/φυλετικό τύπο (ελάχιστοι), ενώ υπάρχει και μια ελαφριά κρομανοειδής επίδραση.
ΔιαγραφήΤο απολώνειο φώς κάποτε είχε γράψει οτι οι αλβανοί είναι μιγαδικός λαός απο ασιάτες που βίασαν άρειες σλάβες της στέπας της Ρωσίας και μετά ότι βρήκαν στο διάβα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν σκέψη ορθή ακούγεται διότη ώντας γεννημένος το 80' θυμάμαι κάποια στο σχολείο μου αλβανάκια που μοιάζαν με ασιάτη επειδή είχαν σχιστά μάτια και σκληρές τρίχες στο κεφάλι.Επίσης ήσαν αγγουροαυτιάδες και τα αποκαλούσανε " το αλμπανο παιδάκι με πεταχτό αυτάκι".Η συμπεριφορά τους παραπέμπει σε διφυλετική σχιζοφρένεια αφού με βλέπαν μεταλά και φωνάζαν"πως είσαι εσύ έτσι ρεεεε",όπως και οτι πάντα όλοι όσους έχω δεί και στη πολυκατοικία μου είναι ερειστικοί δίχως λόγο πχ πετάνε λάσπη στη μπουγάδα μας
η εριστικη συμπεριφορα που περιγραφεις είναι κυριαρχο στοιχειο της διναρικης υποφυλης/τυπου.Ασχετως εθνικότητας.Μαλλον οφείλεται σε συμπλεγμα κατωτεροτητας,ενωπιον της αδιαφιλονίκητης πολιτισμικης ανωτερότητας ολων,σχεδον,των αλλων λευκων φυλετικών τυπων...Ισως να εχουν Καυκασια προελευση,εχουν πολλα κοινα με Ασιατες υπανθρωπους.
ΔιαγραφήΑκριβώς διφυλετική σχιζοφρένεια!οι πλειοψηφία των μιγάδων έτσι είναι,και έχω παρατηρίσει οτι οι μιγάδες έχουν μεγαλύτερη τάση στη σεξουαλική διαστροφή.Εάν κάνουμε μια έρευνα για τη φυλετική σύνθεση των lgbt ανθρώπων σιμητικά(όπως ειπε και ο πατριάρχης Μέψε)και μιγαδικά αρχέτυπα θα βρούμε.όπως αυτή η τέρμα μιγάς όπως κορδόνεται https://www.facebook.com/eva.kalamera?fref=ts
ΔιαγραφήΟι Αλβανοί δεν προέρχονται από τον Καύκασο. Είναι άλλοι οι Αλβανοί του Καυκάσου (σήμερα λέγονται Ούντι) και άλλοι οι Αλβανοί της βαλκανικής Αλβανίας. Επίσης, είναι ψέμα ότι οι Τούρκοι έφεραν τους Αλβανούς στα Βαλκάνια, αφού πρώτων υπάρχουν μαρτυρίες καταγεγραμμένες σε βενετικά αρχεία του 12ου αιώνα ότι μαρτυρείται αλβανική παρουσία απέναντι από την Κέρκυρα, και δεύτερον οι Αλβανοί πολέμησαν με σθένος εναντίον των Οθωμανών, πριν εξισλαμιστούν.
ΔιαγραφήΤέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, ανήκει σε έναν διακριτό/ξεχωριστό κλάδο της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας γλωσσών και δεν σχετίζεται με τις λεσγικές γλώσσες και διαλέκτους των Αλβανών του Καυκάσου:
«Η αλβανική γλώσσα απότελεί την μόνη επιβιώσα διάλεκτο του θρακο-ιλλυρικού κλάδου των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών. Φαίνεται να επιβεβαιώνει τη θέση των Αλβανών ότι είναι οι παλαιότεροι αυτόχθονες κάτοικοι της βαλκανικής χερσονήσου.» (One Europe, many nations: a historical dictionary of European national groups, By James Minahan, History, 2000, Page 29)
Το δέντρο των ινδο-ευρωπαϊκών γλωσσών δημιουργήθηκε το 1974 από το Ινστιτούτο Γλωσσών στη Σουηδία και δημοσιεύτηκε το 1975:
«Η αλβανική γλώσσα πληρεί τις προϋποθέσεις - Η αλβανική γλώσσα είναι το πιο παλιό ινδο-ευρωπαϊκό ιδίωμα.» (WEBSTER’S NEW TWENTIETH CENTURY DICTIONARY, Unabridged Second Edition, De Luxe Color, William Collins and World Publishing Co., Inc., 1975, ISBN: 0-539-048523-3)
Οι Αλβανοί είναι αυτόχθονες στα δυτικά Βαλκάνια, και είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε τις κατά καιρούς διάφορες επιμιξίες.
«Αλβανία. Πολλές φυλές έχουν εμφανιστεί και έχουν έρθει στην Ευρώπη. Αρκετές φορές ορδές από την ανατολή την έχουν σαρώσει σε διάφορες στιγμές και εξαφανίστηκαν στο διάβα της ιστορίας. Αλλά από τους λίγους αυθεντικούς κατοίκους της Ευρώπης, τους πραγματικούς Ευρωπαίους, ακόμα παραμένουν οι Αλβανοί, οι οποίοι κατοικούν σε ένα ορεινό τμήμα της βαλκανικής χερσονήσου. Οι Αλβανοί είναι οι απευθείας απόγονοι των Ιλλυριών οι οποίοι ζούσαν στα νότια της Ευρώπης από την απαρχή της ιστορίας.» (The Resurrected Nations: Short Histories of the Peoples Freed by The Great War and Statements of Their National Claims, By Isaac Don Levine States, Small –1919, page 66)
«…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα.» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στο Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας του, στο οποίο λέει: «Τα Ιλλυρικά έθνη, προϊόντος του χρόνου, εν μέρει μεν ηφανίσθησαν μετά εθνών ετέρας καταγωγής, Μόνοι δε οι Αλβανοί θεωρούνται υπό των πλείστων νεωτέρων ερευνητών γνήσιον της φυλής εκείνης λείψανον, ως εκ της παραθέσεως της γλώσσης αυτών μετά των περισωθεισών από της αρχαίας Ιλλυρικής λέξεων.» (τομ. Α, σελ. 96)
«Ο εθνικά αλβανικός πληθυσμός έλκει τις ρίζες του στις προελληνικές ιλλυρικές φυλές, των οποίων το παρόν έχει καταγραφεί στα Βαλκάνια τουλάχιστον από τη 2η χιλιετία π.Χ.» (Eastern Europe: an introduction to the people, lands, and culture, Richard C.Frucht, 2005, page 698)
Καποιο κρατος ή εθνος με τ ονομα Αλβανια ή αλβανικο δεν υπαρχει πουθενα στην ιστορια στην Ευρωπη. Με τον Μεγα Αλεξανδρο μαθαινουμε για ενα τετοιο βασιλειο στην Ασια. Οι σημερινοι Αλβανοι ειναι απογονοι ασιατικων πληθυσμων και ευρωπαικων(αναμιχθηκαν με τους Ιλλυριους που κατοικουσαν στην περιοχη της σημερινης Αλβανιας κ που ησαν ευρωπαιοι και ομοφυλοι με τους Ελληνες. Συνεπως εχουμε καποια συγγενεια με τους Αλβανους..αλλα ξαφερφια ουτε καν. Η ασιατικη τους καταγωγη φαινεται ως σημερα απο διαφορα χαρακτηριστικα που εμφανιζουν οι Αλβανοι.. πνευματικα και σωματικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Αλβανοί του Καυκάσου δεν σχετίζονται με τους Αλβανούς της Ιλλυρίας (Βαλκάνια). Οι πρώτοι είναι καυκάσιας καταγωγής και ομιλούν λεσγικές γλώσσες, ενώ οι δεύτεροι ανήκουν στην ινδο-ευρωπαϊκή οικογένεια γλωσσών, στην οποία καταλαμβάνουν έναν ξεχωριστό/μοναδικό κλάδο. Καμία σχέση μεταξύ τους.
ΔιαγραφήΟ Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).
ΔιαγραφήΟ Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».
Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» (σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την ονομασία του χωριού Άρβανο/Arbanë, δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.
Η ρίζα αλπ, αλβ, αλφ (alb/albho) συναντάται και στην πάθηση των albino, albinism, στην Ελληνική αλφισμός ή αλμπινισμός ή λευκοπάθεια. Οι ηφαιστειακοί λόφοι με το λευκό χρώμα (από ηφαιστειακή τέφρα) έξω από τη Ρώμη, λεγόντουσαν «Colli Albani» (στα ελληνικά «Αλβανοί λόφοι»). Εκεί υπήρχε και η πόλη Άλβανο ή Αλμπάνο του Λατίου (Albano Laziale), το βουνό Aλμπάνο (Mons Albanus) και η Αλβανή λίμνη (Lago Albano). «Άλβα δε Λόγγαν, ετέραν πόλιν έκτισαν, από της χοίρου», λέει για την περιοχή αυτή ο Δίων ο Κάσσιος ξεκινώντας την Ιστορία του, «τουτέστι Λευκήν Μακράν. Καί το εκείσε όρος Αλβανόν εκάλεσαν ομοίως....Μέχρι τούτου τα περί Άλβης καί Αλβανών». Σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο επίσης: «Αλβίων, νήσος Πρεττανική...το εθνικόν Αλβιώνιος» (δηλαδή «Αλβιώνα, νήσος Βρετανική… κ.τλ.). Το νησί αυτό είναι η Μεγάλη Βρετανία, η επονομαζόμενη και ως «Γηραιά Αλβιόνα». Ονομάστηκε έτσι από το κατάλευκο των ασβεστολιθικών βράχων που βρίσκονται στις νότιες ακτές της (όπως φαίνονται από τη θάλασσα).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΆλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την περιοχή Άρβανο ή Άρβανα, δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α. Αυτή η εκδοχή προσωπικά μου φαίνεται και η πιο πιθανή, για μία σειρά από λόγους.
ΔιαγραφήΗ Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν, π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α.
Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες.».
Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1).
Άρα οι Αλβανίτες της Πελοποννήσου ταυτίζονταν κατά τις μεσαιωνικές πηγές με τους Ιλλυριούς, δηλαδή Ιλλυριοί=Αρβανίτες=Αλβανίτες=Αλβανοί.
Η Γεωγραφία νεωτερική είναι έργο των Δανιήλ Φιλιππίδη και Γρηγόριου Κωνσταντά, γραμμένο στη δημοτική, που εκδόθηκε στη Βιέννη το 1791. Είναι περιηγητικό έργο που επικεντρώνεται σε κοινωνικά και ιστορικά θέματα των περιοχών που περιγράφονται, και κατακρίνει την κοινωνική ανισότητα. Θεωρείται από τα πιο σημαντικά έργα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.
ΔιαγραφήΣτις σελίδες 246-248 διαβάζουμε… για μια ευρύτατη αρχαία Μακεδονία που περιελάμβανε στα εδάφη της και την «Αρβανιτιά» (Αλβανία) και συνόρευε στο βορρά με Δαλματία και Βοσνία (μάλλον υπονοούσαν την ρωμαϊκή Επαρχία Μακεδονίας) της οποίας οι πρώτοι (αρχαίοι) κάτοικοι «ήταν εκείνοι που ήταν και της Ελλάδος», των οποίων η θρησκεία «ήταν αυτή με τα λοιπά έθνη της Ελλάδος» και «είχε κάθε άδικο λοιπόν ο Δημοσθένης να λέγη τους Μακεδόνας βαρβάρους. Μάλιστα τότε αυτό το επώνυμο άρμοζε περισσότερο εις τους Αθηναίους παρά εις τους Μακεδόνας.».
Βλέπουμε λοιπόν εδώ ότι Αρβανιτιά αποκαλείται και η Αλβανία, και όχι μόνο το σύνολο του αρβανίτικου πληθυσμού που είχε μεταναστεύσει στα ελληνικά εδάφη. Αξίζει εδώ να πούμε ότι ο Κολοκοτρώνης αποκαλούσε Αρβανίτες μόνο τους Αλβανούς που είχαν ασπαστεί το Ισλάμ και πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων. Επίσης, ο Ηπειρώτης συγγραφέας Στούπης, μας λέει ότι στην Ήπειρο οι Ηπειρώτες ως ‘Αρβανίτες’ αποκαλούσαν και τους μουσουλμάνους Αλβανούς (και όχι μόνο τους Χριστιανούς), τους λεγόμενους κακώς και ως ‘Τουρκαλβανούς’.
Άρα λοιπόν το όνομα Αλβανία και το εθνικό Αλβανός, σχετίζονται με το όνομα Αρβανίτης και Αρβανιτιά, και δεν προέρχονται από το λατινικό Albus/a/um (λευκός/ή/ό). Αλβανοί λοιπόν ή Αρβανίτες, ενώ και οι δυτικοί αποκαλούσαν τους Αλβανούς ως Arbanenses ή Albanenses.
Στις νότιες σλαβικές διαλέκτους, υπάρχει το Албанци (Αλμπάντσι) και το albanski ή arbanaski. Ο αδερφός του Σκεντέρμπέη, Reposh Kastrioti, ήταν μοναχός στο σερβικό μοναστήρι του Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος, όπου και πέθανε στις 25 Ιουλίου του 1431. Σύμφωνα με σέρβικα και βουλγάρικα χρονικά της εποχής, ο πύργος του Αγίου Γεωργίου του μοναστηριού, αποκλήθηκε προς τιμήν του Ρέπος ως «Αρμπανάσκι Πίργκ» (δηλαδή στα «αλβανικός πύργος»). Στην Κροατία, στην περιοχή Ζάνταρ, υπάρχει ένα αλβανικό χωριό, οι κάτοικοι του οποίου κατέφυγαν εκεί τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Το χωριό αυτό ονομάζεται Arbanas, και οι κάτοικοι του Arbanasi, που στην κροατική σλαβική διάλεκτο σημαίνει Αλβανοί. Οι κάτοικοι του, που μιλάνε την γκέγκικη βόρεια διάλεκτο της αλβανικής γλώσσας, αποκαλούνται και Arbnesh (που είναι το γκέγκικο αντίστοιχο του τόσκικου Arbëresh).
ΔιαγραφήΣτη Βουλγαρία βρίσκεται ένα χωριό με το όνομα Arbanasi. Σύμφωνα με μία εκδοχή, το χωριό αυτό κατοικήθηκε από Βούλγαρους βογιάρους, οι οποίοι ήρθαν από τις δυτικές περιοχές της δεύτερης Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, μετά που ο Ιβάν Άσεν ο 2ος νίκησε τους Βυζαντινούς στις 9 Μαρτίου του 1230, και κατέκτησε τις περιοχές των Αλβανών, που στα παλαιά βουλγαρικά αποκαλούνταν ως ‘зємѧ арбанаскѫѫ’ (ζέμια αρμπανάσκαα), δηλαδή γη των Αλβανών, όπως καταγράφεται στις σημειώσεις του Βούλγαρου συγγραφέα και διανοούμενου Georgi Rakovski (19ος αιώνας). Σύμφωνα με ένα σουλτανικό διάταγμα του 1538, ο Θωμανός Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, παραχώρησε τις γαίες των σημερινών χωριών Αρμπανάσι, Λιάσκοβετς, Γκόρνα Οριαχοβίτσα και Ντόλνα Οριαχοβίτσα στον γαμπρό του και Μεγάλο Βεζύρη Ρουστέμ Πασά ως δώρο. Τα τέσσερα χωριά αναφέρονται στο κείμενο αυτό ως Arnavud Kariyeleri (τα αλβανικά χωριά).
Οι Τούρκοι αποκαλούν τους Αλβανούς ως ‘Arnavut’ (εξού και στα ελληνικά το ‘Αρναούτης’), από το Αρβανίτης/Arvanit/Arnavut.
Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι όλα αυτά τα ονόματα (Άρβανα, Αρβανίτες, Αλβανίτες, Αλβανοί, Arbër, Arbëreshë, Arbërorë, Arbanenses, Albanenses, Albantsi, Arbanaskaa, Arbanassi, Albanski, Arnavut) σχετίζονται μεταξύ τους, παρά τα όσα αντίθετα ισχυρίζεται η ελληνική προπαγάνδα.
Ο Martin-Leake είχε πει: «Aλβανίτης-Αρβανίτης-Αλβανός-Σκιπετάρ.» (William Martin-Leake, "Researches in Greece", ed. John Booth, London – 1814, p. 296;)
«Η εθνική συνείδηση του αλβανικού λαού αναπτύχθηκε στη βάση της πολιτισμικής κοινότητας η οποία είχε παγιωθεί μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Μετά την τουρκική κατάκτηση, η χρήση των παλιών ονομάτων Arbër και Arbëri άρχισε να περιθωριοποιείται. Οι λόγοι γι’ αυτό πρέπει να αναζητηθούν στη μεγάλη σύγχιση που ακολούθησε την Οθωμανική κατάκτηση, στον προσηλυτισμό της ντόπιας φεουδαρχικής τάξης και στην αλλαγή της εθνικής τους συναίσθησης, στον οικονομικό και πολιτικό κατακερματισμό των αλβανικών περιοχών και στην επίδραση του Ισλάμ. Η λέξη shqip (αλβανικά) ως επίρρημα υπάρχει στα γραπτά κείμενα από τον 16ο αιώνα, στο βιβλίο του Gjon Buzuku και χρησιμοποιείται ευρύτερα από τους συγγραφείς από τον 17ο αιώνα. Το εθνόνυμο Shqiptar (Αλβανός) εμφανίζεται για πρώτη φορά στα γραπτά του 18ου αιώνα και αργότερα πολύ περισσότερο σε έγγραφα και σε λαϊκά τραγούδια του αιώνα. Δίπλα στο εθνόνυμο Shqiptar, το οποίο χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που μιλάνε μία γλώσσα διαφορετική από αυτή των επικυρίαρχων Οθωμανών και των γειτονικών λαών, το τοπονύμιο Shqipëria χρησιμοποιήθηκε και άρχισε να διαδίδεται τον 18ο αιώνα προσδιορίζοντας τις περιοχές των Αλβανών. Η συνύπαρξη των παλαιών ονομάτων Arbër και Arbëri ταυτόχρονα με τα ονόματα Shqiptar και Shqipëri, έληξε τον 19ο αιώνα με τη διάδοση και γενικότερη χρήση των νέων ονομάτων ως ονόματα του λαού, του έθνους, και των περιοχών οι οποίες περιλαμβάνουν τις δύο μεγάλες εθνογραφικές περιοχές της Gegëria και Toskëria σε μία μοναδική ενότητα.» (Stefanaq Pollo, Popular Culture as an Expression of Specific Ethnic Features and the Formation of the Albanian People, National Conference of Ethnographic Studies (Tiranë, January 28-30, 1976), pp. 37-53))
ΔιαγραφήΥπάρχει όμως ακόμα μία άποψη για την προέλευση του ονόματος Arbër ή Αλβανία.
«Το αληθινό όνομα της Αλβανίας ήταν "Arbnia" ή "Arbëria". Το όνομα "Αλβανία" το οποίο χρησιμοποιούνταν από τους Ευρωπαίους, έχει κουράσει κατ’ αρχήν τους Ευρωπαίους συγγραφείς για να βρουν την προέλευση του και τα συμπεράσματα. Επειδή οι Έλληνες δεν μπορούν να πουν το γράμμα b, τη λέξη "Arbnia" την αποδίδουν ως "Αλβανία" ενώ τον πληθυσμό τον ονόμασαν "Arvanit". Οι Οθωμανοί άλλαξαν τη θέση του γράμματος "V" το "N" και σχημάτισαν τη λέξη "Arnevit" ή "Arnaut".
Η λέξη "Arë" σημαίνει στα αλβανικά "γη που καλλιεργείται", και η λέξη "Ban" στα αλβανικά, όπως είναι και στην περσική γλώσσα, σημαίνει ‘αυτός που κάνει’. Τότε έρχεται αυτόματα ότι "arban" σημαίνει "bujk" (γεωργός). Αυτοί που έχουν φέρει για πρώτη φορά την τέχνη της γεωργίας στην Ευρώπη είναι τα άρια έθνη που ήρθαν από τη μέση Ασία και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Αλβανοί υπήρξαν από τα πιο παλιά έθνη εδώ.» (Fazli Hajrizi, Rexhep Mitrovica në Lëvizjen Komëtare, Libri Shkollor, Prishtinë, 2008. ISBN 987-9951-07-690-6, faqe 586)
Το 1190 μ.Χ. ο Αλβανός άρχοντας της Κρούγιας, ο Progon (Πρόγκον), ίδρυσε το Πριγκηπάτο των Άρμπερ (Principata e Arbërit), με πρωτεύουσα την Κρούγια (Krujë). Αρχικά (πριν το 1204) το πριγκηπάτο ήταν ημιαυτόνομο, στα πλαίσια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βυζαντινή εξάρτηση μαρτυρείται και από τους τίτλους που δόθηκαν στους κυβερνήτες του’ ο τίτλος «Άρχων» δόθηκε στον Progon και ο τίτλος «Πανυπερσέβαστος» δόθηκε στον γιο του Dhimitër Progoni.
ΔιαγραφήΜετά το 1204 μ.Χ. το πριγκηπάτο πέρασε υπό την εξάρτηση του Δεσποτάτου της Ηπείρου και αργότερα σχετίστηκε με τη σερβική δυναστεία Nemanjić και τους πρίγκηπες της Ζέτα Vladin και Dorde Nemanjić.
Μετά το 1198 μ.Χ. τον Πρόγκον διαδέχτηκαν κατά σειρά οι γιοι του Gjin Progoni (1198-1208 μ.Χ.) και Dhimitër Progoni (1208-1216 μ.Χ.). Σε ορισμένες δυτικές πηγές ο Dhimitër αναφέρεται και ως judex (δικαστής) και princeps Arbanorum (πρίγκηπας των Αλβανών) ενώ οι βυζαντινοί του απέδωσαν τον τίτλο Μέγας Άρχων. Το 1208 ο Dhimitër παντρεύτηκε την κόρη του Σέρβου πρίγκηπα (και μετέπειτα βασιλιά) Stefan Nemanjić (γνωστός στα ελληνικά ως Στέφανος Νεμάνια) την Komnena Nemanjić. Το 1209 ο Dhimitër συνήψε συνθήκη με τη Δημοκρατία της Ραγούσας, για να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα του βενετικού Δουκάτου του Δυρραχίου, ενός κρατιδίου που σχηματίστηκε μετά την τέταρτη Σταυροφορία, και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον Πάπα Ινοκέντιο τον 3ο για να ασπαστεί αυτός και οι υπήκοοι του τον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Όταν ο Dhimitër Progoni πέθανε το 1215, η Komnena σύντομα παντρεύτηκε τον Ελληνο-Αλβανό Grigor Kamona (Γρηγόριο Καμόνα) ο οποίος διαδέχτηκε τότε τον αποθανόντα Δημήτριο - ο ιστορικός Kristo Frashëri λέει ότι ο Kamona εκλέχτηκε στην Κρούγια - και βελτίωσε τις σχέσεις με τη Σερβία, που είχαν δεχτεί πλήγμα ύστερα από μία επίθεση των Σέρβων στη Σκόδρα (Skodër). Η Komnena και ο Grigor απέκτησαν μία κόρη η οποία παντρεύτηκε με τον Golem, τον τελευταίο κυβερνήτη του Πριγκηπάτου των Arbër (στα 1253-1255 μ.Χ.). Στις συγκρούσεις ανάμεσα στον ηγεμόνα της Ηπείρου Μιχαήλ 2ο Κομνηνό Δούκα και τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Ιωάννη 3ο Δούκα Βατάτζη, ο Γκόλεμ - αν και αρχικά ήταν σύμμαχος του ηγεμόνα της Ηπείρου - υποστήριξε τον Βατάτζη.
Το πριγκηπάτο διαλύθηκε το 1255 μ.Χ.
«Οι Αλβανοί αναφέρονται υπό το όνομα Αλβανοί ή Αλβανίτες από μερικούς από τους τελευταίους Βυζαντινούς ιστορικούς. Ο Malte Brun παρέθεσε κομμάτια από τη ζωή του Μιχαήλ Παλαιολόγου από τον Παχυμέρη, και από τον Καντακουζηνό, στα οποία περιγράφονται ως ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος λαός, που ζούσαν στα βουνά στα βόρεια της Ακαρνανίας και στα σύνορα με τη Θεσσαλία. Παρόλο που το όνομα των Αλβανών άλλοτε περιοριζόταν σε ένα συγκριτικά μικρό κομμάτι του Ιλλυρικού, δεν μπορεί να υποτεθεί ότι οι άνθρωποι που μιλάνε την αλβανική γλώσσα ήταν, την περίοδο που αναφέρονται, τόσο περιορισμένοι σε έκταση. Αυτή η γλώσσα εκτείνεται σε όλη τη χώρα, από την Άρτα ως το Σκούταρι. Είναι το ιδίωμα όλων των παλαιών πόλεων της Αλβανίας, και ομιλείται στο Σκούταρι, την αρχαία Σκόδρα, η οποία ήταν μία βασική πόλη του Ιλλυρικού στα χρόνια του Τίτου Λίβιου και ακόμα αποκαλείται από τους Αλβανούς με το αρχαίο της όνομα, στο Δουλτσίνο, το Ολτσίνουμ του Πλίνιου, στην Ντίμπρα, στην Κρούγια, στο Δυρράχιο, στη Χιμάρα και στους Δρυμάδες, και στην Πελαγονία. Πολλά από αυτά τα μέρη, όπως είπε ο Masci, ήταν γνωστά στον Στράβωνα με το όνομα τους και στους συγγραφείς που ακολούθησαν στα χρόνια αμέσως μετά τον καιρό του.» (James Cowles Prichard, Researches Into the Physical History of Mankind, (Sherwood, Gilbert, and Piper, 1841), vol. 3 (History of the European nations))
ΔιαγραφήΌπως καταλαβαίνεις λοιπόν υπάρχει και υπήρξε κάποιο κράτος ή έθνος με το όνομα Αλβανία ή αλβανικό στην ιστορία στην Ευρώπη. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, οι Αλβανοί δεν λέγονται Αλβανοί τα τελευταία χρόνια, αλλά λέγονται Άρμπερ/Άρμπεν/Αλβανοί εδώ και 800-900 χρόνια.
Οεο;;;
Οι Ιλλυριοί θεωρούνται ελληνικό φύλο τελικά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως ήταν τα ανθρωπολογικά τους χαρακτηριστικά;
ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΥΛΟ . ΜΕ [ ΠΟΛΥ , ΠΟΛΥ ] ΜΑΚΡΙΝΗ ΙΣΩΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ . ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΩΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΝΑΝΕ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΣΕ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ [ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣΑΝΕ ] . ΚΑΝΕΝΑΣ ΙΛΛΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΑΡΑ ΔΕΝ ΘΕΩΡΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΔιαγραφήΟΙ ΝΟΤΙΟΙ ΙΛΛΥΡΙΟΙ [ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΝΟΤΙΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΤΟΥΣ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΙΚΙΩΝ ΤΟΣΟ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ [ ΑΥΛΩΝΑ ] ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΧΩΡΑ [ΑΝΤΙΠΑΤΡΕΙΑ ] ] ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΤΗΚΑΝΕ ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΚΑΙ [ΛΙΓΟΤΕΡΟ ] ΦΥΛΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΕΤΩΝ .
Οι Αρβανίτες ηταν Εξαλβανισμενοι Έλληνες της βόρειας Ηπείρου, όπως πιθανώς ειναι και οι φουστανελαδες τοσκιδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης διναρικοι είναι πολλοι καθαρόαιμοι Έλληνες της Στερεάς Ελλάδας κ Ηπείρου. Καντε μια βολτα σε απομονωμένες περιοχές οπως Άγραφα κ χωρια της Ηπείρου.
ΔιαγραφήΟι Αρβανίτες στην καταγωγή τους ήταν αλβανικά φύλα - είτε αυτό αρέσει σε μερικούς είτε ΌΧΙ - που ήρθαν σε επιμιξία με τους Έλληνες που συνάντησαν στις περιοχές όπου μετανάστευσαν και εγκαταστάθηκαν, και εξελληνίστηκαν. Πολιτισμικά, κοινωνικά και εθνικά αφομοιώθηκαν πλήρως, και σταδιακά απέκτησαν ελληνική εθνική συνείδηση. Γι' αυτό τον λόγο, αν και έχουν αλβανικές ρίζες, δεν μπορούμε να τους θεωρήσουμε ή να τους ονομάσουμε ως αλβανική εθνική μειονότητα, εφόσο και οι ίδιοι δεν αισθάνονται μειονότητα αλλά Έλληνες, και μάλιστα φανατικοί Έλληνες οι περισσότεροι. Είναι λοιπόν μια ιδιαίτερη εθνοπολιτισμική ομάδα και όχι εθνική μειονότητα. Η ιστορία όμως είναι ιστορία, και εγώ εδώ θα περιοριστώ σε μερικά ιστορικά στοιχεία σχετικά με την καταγωγή των Αρβανιτών, τουλάχιστον εκείνων που πρωτοήρθαν στα ελληνικά εδάφη τον 13ο-14ο αιώνα μ.Χ. προτού αναμειχθούν φυλετικά με τους υπόλοιπους Έλληνες. Και αυτό έχει τη σημασία του, επειδή υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις Ελλήνων που εξαλβανίστηκαν και υιοθέτησαν την αρβανίτικη γλώσσα/διάλεκτο (π.χ. οι Αρβανίτες της Άνδρου), λόγω της γειτωνίας των χωριών και των περιοχών τους με γνήσια αρβανίτικα χωριά, αλλά και ηθελημένα σε πολλές περιπτώσεις έτσι ώστε να θεωρούνται και αυτοί ως Αρβανίτες επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να αποφεύγουν έτσι τις συγκρούσεις με τους μουσουλμάνους Αρβανίτες, την καταπίεση κ.α.
ΔιαγραφήΥπάρχουν αυτοκρατορικά διατάγματα, αναφορές και ιστορικά κείμενα, ακόμα και παλιά σχολικά βιβλία στα οποια οι Αρβανίτες χαρακτηρίζονται "Αλβανοί". Οι μεσαιωνικές ελληνικές - και όχι μόνο - πηγές περιγράφουν τους πληθυσμούς αυτούς ως Αλβανούς (συνήθως οι λόγιοι) και Αρβανίτες (ή Αλβανίτες), ενώ σε άλλες γλώσσες αποκαλούνταν ως Arbanenses (και Albanenses), Arbanaski, Αρμπερόρ, κ.α. Οι ονομασίες αυτές αφορούν ταυτόχρονα χριστιανικούς και μουσουλμανικούς αλβανόφωνους πληθυσμούς.
Η πρώτη γνωστή κάθοδος των Αλβανών άρχισε το 1354 μ.Χ. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός γράφει ότι μετά από κάποια φυσική καταστροφή (ξηρασία) που συνέβη στις αλβανικές περιοχές, κατέβηκαν προς τα κάτω (προς τις νοτιότερες περιοχές, τα αβασίλευτα γένη των Αλβανών με τις οικογένειες τους: «Διατριβόντα δε εν Θετταλία βασιλέα, οι τα ορεινά της Θεσσαλίας Αλβανοί αβασίλευτοι Μαλακάσιοι, Μπούιοι και Μεσαρίται από των φυλάρχων προσαγορενόμενοι, περί δισχιλίους και μυρίους όντες, προσεκύνησαν ελθόντες και υπέσχοντο δουλεύσειν...»
Ο Άγγελος Έμμος, Βενετός κυβερνήτης της Πελοποννήσου κατά τα έτη 1703-1706, χαρακτηρίζει τους Αρβανίτες: «γένος άθλιον, περιορισθέν μετά των οικογενειών αυτών εις τα κρησφύγετα των όρεων, εν πενιχραίς καλύβαις, αποζών εκ των προιόντων των ποιμνίων, ων αυτοί σχεδόν αποκλειστικώς εισίν οι επιμεληταί.» Ο δε διάδοχος του Φραγκίσκος Γριμάνης (1706-1709), επιεικέστερος, αυτά λέει για την Πελοπόννησο γενικά αλλά και για τους Αρβανίτες ειδικότερα προς τη Γερουσία του: «Η Πελοπόννησος κατοικείται υπό Ελλήνων και Αλβανών, τούτων οι Έλληνες, πολυπληθέστεροι, οικούσι τας πόλεις και καταγίνονται εις το εμπόριον και τη ναυτιλίαν, οι δε Αλβανοί οίτινες τοσούτον έχουσι συγχωνευθή μετά των Ελλήνων, ώστε δεν θεωρούνται αποτελούντες ίδιαν φυλήν αλλ’απλώς διάφοροι τάξιν, είσιν ολιγώτερον εύποροι και πεπολιτισμένοι, διάγοντες βίον πλάνητα και νομαδικόν και διαιτώμενοι το μεν θέρος εις τα όρη της Αρκαδίας, τον δε χειμώνα εις την Ηλίδα και την Αργολίδα και τα παράλια του Φαναρίου (Ερμιονίδα,Τροιζήνα και Επιδαυρίαν).»
Ευφυώς λοιπόν, ο Κωνσταντίνος Παπαρρήγοπουλος, ο επονομάζομενος και εθνικός ιστορικός συγγραφέας, αντιπαρέρχεται τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις γύρω από το θέμα των Αρβανιτών και της καταγωγής τους και λέει ξεκάθαρα τη γνώμη του. Αναφερόμενος λόγου χάρη στη καταγωγή των Σουλιωτών τονίζει: «Ήταν κράμα Ελλήνων και εξελληνισθέντων Αλβανών και εις των επιφανεστέρων γόνων του συνοικεσίου των δυο φυλών του από της 14ης εκατονταετηρίδος αρξαμένου μέχρι της σήμερον. Η Αλβανική εκράτυνε το μάχιμον της ελληνικής πνεύμα, η δε Ελληνική ενεφύσησεν εις την Αλβανικήν, τα ευγενέστερα αισθήματα της φιλομαθείας και της ευνομίας. Τα δύο κάλλιστα προϊόντα του συνδυασμού τούτου υπήρξαν οι Σουλιώται επί της Στερεάς, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώται κατά θάλασσαν.» (Κωνστ. Παπαρρηγόπουλος, «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», έκδ. 7η μετά προσθηκών, σημειώσεων και βελτιώσεων υπό Νίκου Α. Βέη, εκδόσεις «Σεφερλής», Αθήναι 1955, Τόμος Ε΄ σελ. 441)
ΔιαγραφήΟ αυτοκράτορας Μανουήλ Παλαιολόγος, στον επιτάφιο προς τον αυτάδελφό του Θεόδωρο Παλαιολόγο, μας δίνει αξιοπρόσεκτες πληροφορίες για την μετοίκηση χιλιάδων Αλβανών στην Πελοπόννησο, τους οποίους αποκαλεί ‘Ιλλυριούς’, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τα ζώα τους όπως χαρακτηρηστικά λέει: «Αλλά και Ιλλυριοί, περίπου μία μυριάδα, αθρόοι μετοίκησαν με τα παιδιά και τις γυναίκες και τα ζώα τους…» (Λάμπρου: «Παλαιολόγεια και Πελοποννησιακά», τ. Β, σ. 41–42)
Στον σατυρικό διάλογο ‘Ταξίδι στον Άδη’ (Επιδημία Μάζαρι εν Άδου) του βυζαντινού Μάξιμου Μάζαρι, ο συγγραφέας περιγράφει τις επτά γλωσσικές–πολιτισμικές κοινότητες που κατοικούν από κοινού (οικεί αναμίξ γένη) το 1415 στην Πελοπόννησο: Λακεδαίμονες (Μανιάτες), Ιταλοί, Πελοποννήσιοι (Μοραΐτες), Σθλαβίνοι, (Σλάβοι) Ιλλυριοί (Αρβανίτες), Αιγύπτιοι (Τσιγγάνοι) και Ιουδαίοι (Εβραίοι). (D. Α. Zakythinos, Le Despotat grec de Morée, II Athènes 1953, σελ. 1.)
Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1)
ΔιαγραφήO Σφραντζής, περιγράφοντας στο χρονικόν του τους Αρβανίτες - τους οποίους αποκαλεί 'Αλβανίτες' - λέει:
[39.8] «Ἔτι δὲ καὶ τὸ κάκιστον καὶ ἀφελέστατον γένος τῶν Ἀλβανιτῶν, καιροῦ λαβόμενον τῆς ὑπολήψεως καὶ ἁρπακτικῆς αὐτῶν γνώμης ἁρμοδίου, τί οὐκ ἔπραξαν ᾒ τί οὐκ εἰργάσαντο κακόν; Ἀπιστοῦντες γὰρ δὶς τοῦ σαββάτου, ἀπὸ τὸν ἕνα τῶν αὐθεντῶν εἰς τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο· καὶ κάστρα, ὡς ἡ ἐκείνων γλῶσσα, εἰς κεφαλατίκια ἀπῄτουν, εἰ δ’ οὖν, εἰς τὸν ἄλλον ἀπήρχοντο καὶ οἱ ἄλλοι πρὸς τὸν ἕτερον τῶν δεσποτῶν ὁμοίως. Διὰ μέσου οὖν, εἴ τι ἆρα καὶ εὕρισκον τῶν ἀθλίων τάχα Ῥωμαίων, ἀλλὰ δὴ καὶ τῶν Ἀλβανιτῶν καὶ συγγενῶν πολλάκις καὶ οἰκείων αὐτῶν, πάντα διηρπάζοντο καὶ ἠφάνιζον. Ἐγένοντο δὲ τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα, ὅτι τὶς ἀξίως αὐτὰ θρηνήσειεν;»
Ο ψευδοσφραντζής, Μακάριος Μελισσηνός/Μελισσουργός, στο Maius, αντικαθιστά τον προσδιορισμό “αφελέστατον” με το “ανωφελέστατον”, για τους Αλβανίτες.
Τί σας θυμίζει η παραπάνω περιγραφή;
Η αύξηση της μεγάλης ιδιοκτησίας, οι ενδοβυζαντινές συγκρούσεις και οι καταστροφικές επιδρομές των Αλβανών και των Καταλανών κάνουν το Marino Sanudo Torcello (1325) να περιγράφει την κατάσταση ως αξιοθρήνητη σε μία Θεσσαλία ερημωμένη και κατεστραμμένη: “Deusmisit hanc pestem patriae Blachiae supradictae, quia ipsa miserat quodam genus, Albanensium gentisnomine, in tanta quantitate numerosa: quae gens omnia quae errant extra castra penitusdestruxerunt”
ΔιαγραφήAlbanensium λοιπόν.
Οι Καταλάνοι και οι Φράγκοι, που υποδέχτηκαν τότε στα εδάφη της κεντρικής Ελλάδος τους Αρβανίτες, δεν τους καταγράφουν ως «δίγλωσσους Έλληνες», αλλά ως «Αρβανίτες» (για την ακρίβεια ως «Αλβανούς»), στα «κατάστιχα» δε των απογραφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που συντάχτηκαν το 1460 μ.Χ., αλλά και μέχρι τον 16ο αιώνα, οι κάτοικοι π.χ. της ανατολικής Λοκρίδας, αναφέρονται ως «Αρναούτ». Ειδικά δε για το χωριό Μαρτίνο, ο συντάκτης του βιβλίου «Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι», που πέρασε απ΄ την περιοχή το 1856, αναφέρει, ότι οι γυναίκες του χωριού, που συνάντησε στο «παλιο-πούσ», μαζί με τα άλλα μέλη του αποσπάσματος στο οποίο συμμετείχε, 400 χρόνια μετά την κάθοδο των υποτιθέμενων «δίγλωσσων-Ελλήνων», δεν ήξεραν τη λέξη «νερό» και ότι για να συνεννοηθούν τελικά μαζί τους, χρησιμοποίησαν...μεταφραστή. Ο ίδιος δε μας λέγει, ότι το Μαρτίνο έχασε την έδρα του Δήμου Λαρύμνης από τον Προσκυνά, γιατί οι κάτοικοί του δεν ήξεραν καθόλου ελληνικά! Μόλις δε πρόσφατα, στη δεκαετία του ‘70, στο Λούτσι, του οποίου οι κάτοικοι κατάγονται από το Μαρτίνο, πέθανε η τελευταία γυναίκα, που δεν ήξερε καθόλου ελληνικά. Επομένως;
Από το «Λεξικό Εθνών-Εθνοτήτων-Λαών» του Γιόζεφ Βολφ, παραθέτουμε τα παρακάτω:
Διαγραφή«Αρβανίτες ή Αλβανοί: Λαός που διαμορφώθηκε στο χώρο της σημερινής Αλβανίας τους πρώτους μ.Χ. αιώνες. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα. Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα. Τότε, στην περιοχή θα εισβάλουν σλαβικά φύλα που θα καταστρέψουν τις πόλεις. Μεγάλο μέρος των κατοίκων αυτών των πόλεων καταφεύγει στα βουνά και πυκνώνει τις γραμμές των Αλβανών, οι οποίοι φυσικά αντιστέκονται και αποκρούουν τους Σλάβους. Στις αρχικές ιλλυρικές πατριές, που συγκρότησαν τους Αλβανούς ή Αρβανίτες, προστέθηκαν τώρα και στοιχεία των παραλίων, ελληνικά, ρωμαϊκά κ.λπ. Οι Αλβανοί ή Αρβανίτες ενισχύονται ακόμα περισσότερο στην περίοδο της βουλγαρικής επέκτασης. Είναι καθαρά ποιμενικές πατριές, που κρατούν το όπλο στο χέρι. Οι Βυζαντινοί θα τους χρησιμοποιήσουν ως κλεισουράρηδες, φύλακες στα ορεινά μέρη. Θα ξεχωρίσουν τρεις διαφορετικές ομάδες: Οι Γκέγκηδες, οι Τσάμηδες και οι Τόσκηδες, με μια μικρότερη υποδιαίρεση, τους Λιάπηδες. Δε συγκρότησαν έθνος, παρόλο που είχαν βρεθεί από νωρίς μπροστά σε κοινό εχθρό. Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας, οι αρβανίτικες πατριές χρησιμοποιούνται ως στρατός στα φεουδαρχικά κρατίδια που συγκροτήθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Τον 14ο αιώνα οι ένοπλοι αυτοί Αρβανίτες που είχαν εγκατασταθεί σʼ όλη την οροσειρά της Πίνδου εξεγείρονται, ανατρέπουν την εξουσία στην Ήπειρο και δημιουργούν τρία κρατίδια: των Μπουαίων με κέντρο το Αγγελόκαστρο, των Λιοσαίων με κέντρο την Άρτα και του Κάρολου Τόπια, που καταλάμβανε τη Β. Ήπειρο και μέρος της Αλβανίας Με τη διάλυση αυτών των κρατιδίων οι πολεμικές πατριές των Αρβανιτών σκορπούν ως μισθοφόροι σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: στην Αττική και Βοιωτία ως μισθοφόροι των Ατσαγιόλι και στην Πελοπόννησο ως μισθοφόροι των Παλαιολόγων. Οι Τούρκοι θα τους βρουν απλωμένους σʼ όλη την Ελλάδα....
.....Οι Τούρκοι θα εξισλαμίσουν το βασικό όγκο των αρβανίτικων φατριών, που κατοικούσαν πέρα από τα όρια της σημερινής Ελλάδας και θα τους χρησιμοποιήσουν ως στήριγμα της εξουσίας τους. Οι Αρβανίτες που βρέθηκαν σκορπισμένοι, ως μισθοφόροι θα μείνουν κατά το πλείστο χριστιανοί και γιʼ αυτό θα πολεμούν τους Τούρκους. Αυτοί οι Αρβανίτες θα συγχωνευτούν τελικά με το Νεοελληνικό έθνος. Αντίθετα, οι εξισλαμισμένοι θα συγκροτήσουν το έθνος των Αλβανών, που ζει στην Αλβανία. Οι Αλβανοί όμως ονομάζουν τον εαυτό τους Σκιπετάρ. Ως μισθοφόροι, οι Αρβανίτες βρίσκονται σκορπισμένοι στα πέρατα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι χριστιανοί Αρβανίτες θα είναι οι βασικοί μισθοφόροι της Βενετίας και θα δράσουν σʼ όλη τη διάρκεια των τουρκοβενετικών πολέμων. Μεγάλος αριθμός Αρβανιτών μισθοφόρων θα εγκατασταθούν στο βασίλειο της Νεάπολης, όπου θα παραμείνουν Και μετά την κατάλυση. Απόγονοί τους ζουν σήμερα σκορπισμένοι στη Ν. Ιταλία. Μεγάλος όγκος Αρβανιτών θα κατέβει στον ελλαδικό χώρο και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο το 1770, την εποχή των Ορλωφικών. Για μια περίοδο θα κυριαρχήσουν στην Πελοπόννησο, ενώ θα εξαναγκάσουν σε φυγή το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Πελοποννήσου. Έγιναν πραγματική συμφορά. Οι ίδιοι οι Τούρκοι θα τους καταδιώξουν. Σε συνεργασία με τις κλέφτικες ομάδες της Πελοποννήσου οι Τούρκοι θα τους εξοντώσουν. Μαζί με τις ένοπλες πατριές είχαν κατέβει στην Πελοπόννησο και πολλοί ποιμένες. Με το διωγμό, οι περισσότεροι θα φύγουν για να εγκατασταθούν στα νησιά (Κυκλάδες, Σάμο κ.λπ.), ενώ ένα μεγάλο μέρος θα επιστρέψει στην Αλβανία, μετά από περίπου 10 χρόνια παραμονής στην Πελοπόννησο. Αρβανίτες θα εγκατασταθούν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, τόσο ως μισθοφόροι των Βενετών, όσο και ως μισθοφόροι των Τούρκων. Οι χριστιανοί Αρβανίτες, που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο πριν από την Τουρκοκρατία, θα πολεμήσουν τους Τούρκους και στη συνέχεια, μέσα από κοινούς με τον ελληνικό πληθυσμό αγώνες κατά των Τούρκων, θα συγχωνευτούν με τους Έλληνες. Οι Αρβανίτες θα αφομοιωθούν από το νεοελληνικό έθνος. Η γλώσσα των Αρβανιτών γενικά ήταν φτωχή και οι Αρβανίτες υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιούν πολλές ελληνικές λέξεις. Σιγά σιγά η γλώσσα τους χάνεται. Η αρβανίτικη γλώσσα δε χάθηκε εντελώς μόνο στις περιοχές, όπου οι Αρβανίτες έμειναν ως αποκλειστική-κλειστή κοινωνία(Αττική και Βοιωτία και κατά κάποιο τρόπο η Κορινθία). Όταν η κλειστή κοινωνία τους θα σπάσει (από τα μέσα του 18ου αιώνα και έπειτα) η αρβανίτικη γλώσσα θα αρχίσει να υποχωρεί. Εξακολουθεί να αντιστέκεται όμως, στα ορεινά χωριά της Βοιωτίας-Αττικής.» (Γιοχάνες Βολφ, "ΛΕΞΙΚΟΝ ΕΘΝΩΝ, ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ, ΛΑΩΝ," «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ», Αθήνα 1994)
Διαγραφή