Ο Karl Pearson για την κληρονομικότητα των ψυχικών γνωρισμάτων

O Karl Pearson (1857-1936) ήταν Βρετανός μαθηματικός. Υπήρξε κορυφαία μορφή στην επιστήμη της στατιστικής και ένθερμος υποστηρικτής της ευγονικής. Αποδέχτηκε πλήρως την εξελικτική θεωρία και την μη κληρονομικότητα των επίκτητων χαρακτηριστικών. Έφτασε στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατη η βελτίωση της φυλής με "εκπαίδευση" και χωρίς μεθόδους ευγονικής και ότι ο αγώνας για επιβίωση μαίνεται όχι μόνο μεταξύ ανθρώπων, αλλά και μεταξύ φυλών.

O Karl Pearson εξέτασε την κληρονομικότητα των ψυχικών χαρακτηριστικών στη μελέτη του Mental and Moral Inheritance. Αρχικά ο Pearson διαπιστώνει πως όλοι οι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητη την κληρονομικότητα στα κατοικίδια ζώα, αλλά οι περισσότεροι αρνούνται...
να την υποστηρίξουν ανοιχτά στον άνθρωπο, όμως όλοι το αποδέχονται εμμέσως. Ειδικά στα ψυχικά γνωρίσματα, οι περισσότεροι θεωρούν ως σημαντικότερη επιρροή το σχολείο και την οικογένεια, που όμως στην πράξη επιδρούν σε ήδη κληρονομημένα χαρακτηριστικά, χωρίς να τα δημιουργούν.

Ο Pearson εξέτασε σε 1000 οικογένειες τη συσχέτιση των ψυχικών χαρακτηριστικών μεταξύ αδερφών. Βασιζόμενος στην πεποίθηση ότι "underlying every psychical state, there is a physical state", θεωρεί αυτονόητο ότι τα ψυχικά γνωρίσματα ακολουθούν την κληρονομική πορεία και των σωματικών γνωρισμάτων. Τα αποτελέσματα δίνονται στον παρακάτω πίνακα.

Φαίνεται ότι τα αδέρφια έχουν μια συσχέτιση ψυχικών χαρακτηριστικών αντίστοιχη με αυτή των σωματικών χαρακτηριστικών, δηλαδή κοντά στο 0.5. Ακόμα δηλαδή και με υποκειμενικές παρατηρήσεις, το αποτέλεσμα είναι πολύ κοντά. Πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα τον κληρονομικό χαρακτήρα όλων των γνωρισμάτων στον άνθρωπο, σωματικών και ψυχικών, αφού λαμβάνονται στατιστικά κατά μέσο όρο 50% των γνωρισμάτων από κάθε γονέα.

Η επιρροή του κοινωνικού περιβάλλοντος μπορεί να αλλάξει ιδέες και απόψεις, αλλά τα γενικά γνωρίσματα του χαρακτήρα είναι απόλυτα συνδεδεμένα με την κληρονομικότητα.

Ο Pearson καταλήγει στο τέλος στο βαθύτερο νόημα της μελέτης. Η ανθρωπολογία έχει τεράστια σημασία για την μελέτη και την βελτίωση του ανθρώπου και οι πολιτικοί πρέπει να την λαμβάνουν υπόψη. Οι θεσμοί και η εκπαίδευση είναι μόνο επιφανειακές επιρροές και πως βαθύτερη σημασία έχει η καταγωγή, η υγεία και οι μύες όπως λέει, δηλαδή η κληρονομικότητα. Ότι οι καλύτεροι γεννώνται και δεν "εκπαιδεύονται". Αλλά δυστυχώς ακόμα οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα ψυχικά γνωρίσματα μπορούν να δημιουργηθούν εκ του μηδενός στο σχολείο και στην οικογένεια. Και τέλος καλεί τους διανοούμενους να κατανοήσουν ότι η ευφυΐα μπορεί να βοηθηθεί και να καλλιεργηθεί, αλλά καμία εκπαίδευση δεν μπορεί να τη δημιουργήσει, αλλά πρέπει να γεννηθεί.