Ο Galton για την κληρονομικότητα των ικανοτήτων στις οικογένειες της Βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών

Στο βιβλίο "Noteworthy families" του 1906, o Galton εξετάζει τις οικογένειες των μελών της Βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών της εποχής τουκαι το κατά πόσον οι ικανότητές τους είναι κληρονομικές στις οικογένειές τους. Λόγω του επιστημονικού μεγαλείου της Βρετανίας, είναι άλλο πράγμα η Βρετανική Ακαδημία Επιστημών και άλλο πράγμα π.χ. η παρακμιακή Ελληνική "Ακαδημία" Αθηνών.

Μελετώντας τους διάσημους επιστήμονες καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα. Μερικές φορές δεν είναι απαραίτητη ειδική εκπαίδευση, παρά μόνο να είναι κανείς αυτοδίδακτος. Πρόσβαση σε εργαστήρια, καλές σπουδές, κτλ βοηθούν, αλλά πολλοί διακρίθηκαν χωρίς αυτά. Πολλοί δεν έκαναν απογόνους, καθώς ήταν πολύ απορροφημένοι στον στόχο τους για να κάνουν οικογένεια. Διαπιστώνει ότι η πορεία προς την διάκριση δεν οφείλεται στην τύχη, δηλαδή σε άγνωστες παραμέτρους, αλλά σε μια διρκή προσπάθεια και ικανότητες από πλευράς του ιδιοφυϊούς, που εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες, που σε κάθε άνθρωπο παρουσιάζονται.

Στον πίνακα που παρατίθεται φαίνεται η κατανομή διαπρεπών ανδρών στις οικογένειες 207 μελών της Βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών. Όταν μεσολαβεί μία γέννηση, οι ικανότητες πέφτουν λίγο κάτω από το 50%, καθώς προστίθενται τα ψυχικά γνωρίσματα των γυναίκών που σπανίως είναι επιλεγμένες με κριτήρια ευφυΐας, καθώς και διάφορες ατυχίες. Όταν μεσολαβούν δύο γεννήσεις, με βάση την ίδια λογική, το ποσοστό πέφτει κάτω από 25%, ενώ για τρεις γεννήσεις το ποσοστό είναι κάτω από 12,5%. Διαφαίνεται ξεκάθαρα η κληρονομική φύση της ικανότητας, ακόμα και αν κάποιος διαφωνεί στον ακριβή ορισμό της.