Ο διαχωρισμός των φυλών με τη βοήθεια των νόμων του Μέντελ

Από το βιβλίο του G. Montandon, La Race, Les Races

Οι νόμοι του Μέντελ είναι ένα σημαντικό θεωρητικό εργαλείο για τον διαχωρισμό των φυλών. Εξηγεί για ποιον λόγο υπάρχουν τόσοι πολλοί μικτοί φαινότυποι, ενώ ταυτόχρονα οι βασικές φυλές που τους απαρτίζουν δεν συγχωνεύονται ποτέ. Στον Ευρωπαϊκό χώρο που οι μίξεις είναι πολλές, ο νόμος του Μέντελ μας λύνει το μυστήριο της ποικιλομορφίας. Θα εξεταστούν μερικά ζητήματα φυλετικής ταξινόμησης στην Ευρώπη και πώς ο νόμος του Μέντελ βοηθά στην αποσαφήνιση των φυλετικών γνωρισμάτων.

Πολλά σχήματα φυλετικής ταξινόμησης έχουν παρουσιαστεί από τους ανθρωπολόγους κατά το παρελθόν. Το ποιοι τύποι είναι κύριοι και ποιοι αποτέλεσμα μίξης,...
για όποιον παρατηρήσει βαθύτερα, μας το λέει ο νόμος του Μέντελ. Για παράδειγμα, κάποιοι ανθρωπολόγοι πρότειναν τον τύπο Sub-nordic ή Borreby κατ'άλλους, ένα ενδιάμενο Νορδικών-Αλπικών. Ο τύπος αυτός δεν υπάρχει αφ'ευατού, αλλά είναι αποτέλεσμα μίξης. Αν μιχθούν Νορδικοί με Αλπικούς, το αποτέλεσμα θα είναι μικτοί τύποι σε ποσοστό 1/2, Νορδικοί 1/4 και Αλπικοί 1/4. Όμως η διαφορά μεταξύ των καθαρών τετάρτων είναι ότι θα έχουν σταθερά γνωρίσματα. Αντιθέτως οι Νορδικές-Αλπικές μίξεις θα έχουν άπειρους συνδυασμούς μεταξύ τους. Γι' αυτό και η αποτυχία τους να ορίσουν τα γνωρίσματα του δήθεν Borreby, ως π.χ. ψηλό, με υψικρανία, ξανθά μαλλιά, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει καθώς δίνει όλο το φάσμα των πιθανών συνδυασμών Νορδικών και Αλπικών γνωρισμάτων. Κατ' αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να κατανοήσει γιατί οι απείρων συνδυασμών Νορδικοί-Αλπικοί δεν αποτελούν ξεχωριστό τύπο, ενώ αντιθέτως οι Νορδικοί και Αλπικοί μόνοι τους αποτελούν ξεχωριστούς τύπους με γνωρίσματα σταθερά, εντός μόνο των ορίων της φυσιολογικής μεταβλητότητας. Το λάθος τους φαίνεται και από το ότι με τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να είχαν ορίσει ενδιάμεσο Αλπικο-Μεσογειακό τύπο, κτλ.

Συνεπώς, το θεωρητικό εργαλείο των νόμων του Μέντελ βοηθά στο να ξεδιαλυθεί η επιφανειακή πολυπλοκότητα των μίξεων και να εξαχθούν οι κύριοι φυλετικοί τύποι, τους οποίους μελετούμε. Πάντως σε περιοχές έντονης μίξης, οι μικτοί φαινότυποι αποτελούν το 1/2 του πληθυσμού, δηλαδή πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ο πειρασμός ορισμού "νέων" τύπων. Οι κύριοι τύποι είναι αυτοί που κληρονομούν ατόφια τα χαρακτηριστικά τους.

Πάντως οι ταξινομήσεις με χρήση δύο τύπων δεν σημαίνουν απαραίτητα φυλετική μίξη. Ένας Μεσογειακός-Κρομανοειδής μπορεί να είναι κάτι ενδιάμεσο από μόνος του, αφού υπάρχει άμεση εξελικτική συγγένεια μεταξύ των δύο τύπων. Δηλαδή το ενδιάμεσο δεν είναι αποτέλεσμα μίξης, αλλά εξέλιξης. Αυτό φαίνεται από το ότι οι απόγονοί του θα είναι και αυτοί ενδιάμεσοι Μεσογειακοί-Κρομανοειδείς και όχι διαχωρισμένοι σε 1/4 Μεσογειακοί, 1/2 μικτοί και 1/4 Κρομανοειδείς. Για το λόγο αυτό στον Ελλαδικό χώρο μιλάμε για Μεσογειακούς με εγγενείς Κρομανοειδείς ή Διναρικές τάσεις, χωρίς να είναι αποτέλεσμα μίξης αναγκαστικά, διότι αποτελούν εξελικτικά παρακλάδια.