Μήπως οι εδαφικές κατακτήσεις είναι επικίνδυνες φυλετικά;

Η εδαφική επέκταση θεωρείται κλασικά ως μέσο ισχυροποίησης ενός κράτους. Με την προσθήκη των νέων εδαφών, ο πληθυσμός και οι φυσικοί πόροι αυξάνουν, ενώ οι προσαρτηθήσες περιοχές πιθανόν να έχουν γεωστρατηγική σημασία. Συνεπώς η εδαφική επέκταση είναι πάντοτε θεμιτή, καθώς σημαίνει ενδυνάμωση των δυνατοτήτων του έθνους. Από φυλετικής σκοπιάς όμως ισχύει κάτι αντίστοιχο ή όχι;

Η φυλετική σύνθεση των νέων εδαφών είναι καίριας σημασίας, καθώς και η πολιτική που σκοπεύει να εφαρμόσει ο κατακτητής. Αν τα εδάφη είναι φυλετικά κοντά με τους κατακτητές, τότε η προσάρτηση είναι εύκολη και επωφελής. Τι συμβαίνει όμως όταν τα κατακτηθέντα εδάφη αποτελούνται από αλλόφυλους;...
Αρχικά, να σημειώσουμε ότι δεν αναφερόμαστε στην εθνική συνείδηση, αλλά στη φυλετική σύσταση. Η κοινή εθνική συνείδηση βοηθά στην πολιτική ενσωμάτωση, αν όμως υπάρχει φυλετική διαφοροποίηση, ασχέτως εθνικής συνείδησης, τότε θα υπάρχουν εσωτερικά προβλήματα κοινωνικής και πολιτισμικής φύσεως, ενώ στο μέλλον ελλοχεύουν ζητήματα αποδυνάμωσης και απώλειας των εδαφών αυτών. Για να γίνουν πιο κατανοητά τα παραπάνω θα δοθούν παραδείγματα.

Τα Γερμανικά φύλα κατέκτησαν ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο τον 5ο αιώνα μ.Χ. Λίγους αιώνες αργότερα, ελάχιστα κράτη θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι Γερμανικά, ακόμα και αν είχαν Γερμανικές αριστοκρατίες ή μοναρχίες. Αυτό που φαίνεται καθαρά, είναι ότι μια κατάκτηση εδαφών που ανήκουν σε αλλόφυλους, αν δεν εποικιστούν εντατικά, σε λίγες δεκαετίες ή αιώνες θα χαθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σημασία έχει η αιωνιότητα και όχι οι πρόσκαιρες κατακτήσεις. Η Ρώμη επίσης κατέκτησε σχεδόν όλη την Ευρώπη, όμως σήμερα φαίνεται η ελάχιστη φυλετική επίδραση που άσκησε. Αντιστοίχως, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την Ανατολή, δημιουργήθηκαν ελάχιστες αποικίες, με αποτέλεσμα λίγους αιώνες αργότερα ο Ελληνισμός και ο Ελληνικός πολιτισμός να έχουν εξαλειφθεί από τις περιοχές αυτές. Δηλαδή, όταν γίνεται μια κατάκτηση εδαφών, είναι σημαντικό να γίνεται φυλετική επέκταση και εποικισμός των νέων εδαφών, αν κατοικούνται από αλλόφυλους. Οι Σκανδιναβοί, Γερμανοί και Βρετανοί που αποίκησαν την Βόρεια Αμερική εξόντωσαν τους γηγενείς Ινδιάνους και θεμελίωσαν κράτη που ανήκουν στον δυτικό πολιτισμό, αν και σήμερα παρακμάζουν. Αντιθέτως, στη νότια Αμερική δεν συνετελέσθη εξόντωση, με αποτέλεσμα τα κράτη αυτά να μην είναι σε καμία περίπτωση Ισπανικά ή "λευκά".

Όμως η κατάκτηση εδαφών με αλλόφυλους, όταν δεν εφαρμοστεί πολιτική φυλετικής επέκτασης, ελλοχεύει μεγάλους κινδύνους αλλοίωσης του ίδιου του κατακτητή. Η κρατική ενοποίηση σημαίνει ότι οι αλλόφυλοι μπορούν να εισέλθουν στα εδάφη του άλλοτε κατακτητή και να τα αλλοιώσουν φυλετικά. Αυτό μπορεί να μην έχει επίδραση στην "εθνική" ταυτότητα, αλλά στη φυλετική σύνθεση, που αντανακλά στον πολιτισμό και στη συνμπεριφορά. Ένα παράδειγμα είναι η σταδιακή ειρηνική εισβολή Σλάβων στην Πρωσία, με αποτέλεσμα λίγους αιώνες μετά τα εδάφη αυτά είναι μόνο στο όνομα Γερμανικά, να καταρρεύσουν πολιτισμικά και επίσης σύντομα να χαθούν. Το γεγονός αυτό πρέπει να ληφθεί σε περίπτωση εδαφικής επέκτασης της Ελλάδος. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος αλλόφυλων στον κύριο κορμό του κράτους, που έχει ήδη υποστεί σημαντική υποβάθμιση, ακόμα και αν κατ' όνομα ανήκουν στο ίδιο κράτος. Η μεγάλη φυλετική αλλοίωση που παρατηρείται στις ειρηνικές περιοδους πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη από μεγάλους ηγέτες και να αποσοβείται άμεσα. Ένα πράγμα επίσης πρέπει να έχουν στο μυαλό τους μεγάλοι ηγέτες: ότι μεγαλύτερη ώθηση θα δώσει στον πολιτισμό του έθνους η εσωτερική φυλετική αναβάθμιση, παρά η κατάκτηση εδαφών με αλλόφυλους. Τα εδάφη ισχυροποιούν μεν, είναι απολύτως θεμιτά και σημαντικά, αλλά η φυλετική καθαρότητα είναι ακόμη πιο σημαντική από εθνικής και πολιτισμικής πλευράς.

Δεχόμενοι ότι μεγαλύτερη σημασία έχει η δημιουργία πολιτισμού και ότι αυτό μπορεί να γίνει όταν είναι παρούσα και ευημερούσα μια φυλή που μπορεί να τον δημιουργήσει, τότε προκύπτει ότι οι όποιες κατακτήσεις θα πρέπει να εξασφαλίζουν επέκταση της φυλής που δημιουργεί πολιτισμό, εις βάρος των άλλων. Αν αγνοηθεί αυτό, πιθανές κατακτήσεις σύντομα θα αποτελέσουν εστίες κατάρρευσης εδαφικής και σίγουρα πολιτισμικής.