Η τριχοφυΐα στο ανθρώπινο σώμα

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη σχετικά με την τριχοφυΐα του ανθρωπίνου σώματος πραγματοποίησε ο Αμερικανός βιολόγος Stanley Garn, που δημοσιεύτηκε με τίτλο "Types and distribution of hair in man" στο περιοδικό Annals of the New York Academy of Sciences. Αξιπερίεργο το γεγονός ότι οι μελέτες σχετικά με την τριχοφυΐα του ανθρωπίνου σώματος είναι ελάχιστες, παρότι το ζήτημα απασχολεί το σύνολο του πληθυσμού. Η συνεισφορά του Garn είναι ιδιαίτερα σημαντική, κάνοντας μια πολύ καλή προσέγγιση στο θέμα.

Ο συγγραφέας μας λέει ότι η τριχοφυΐα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συγκρίνουμε φυλετικές υποκατηγορίες εντός του ανθρωπίνου γένους. Συνεχίζει γράφοντας ότι οι φυλετικές διαφοερές στην μορφή, κατανομή και ανάπτυξη της τριχοφυΐας του σώματος είναι μεγάλες. Οι επιστήμονες έχουν δώσει μεγαλύτερη έμφαση...
στην τριχοφυΐα της κεφαλής και του προσώπου, αλλά για την τριχοφυΐα του σώματος οι αναφορές είναι ελάχιστες. Ο σκοπός της δημοσίευσης μεταξύ άλλων είναι να βοηθήσει και τις φυλετικές μελέτες.

Γίνεται η κλασική κατηγοριοποίηση της ανθρώπινης τρίχας του ενήλικα σε vellus hair (χνούδι) και terminal hair (ολοκληρωμένη/κανονική τρίχα). Στη συνέχεια παρουσιάζεται σε μορφή πίνακα η μορφολογία της τρίχας που έχει το ανθρώπινο σώμα σε κεφάλι, φρύδια-βλεφαρίδες, μούσι-μουστάκι, μασχάλες, ηβική χώρα και υπόλοιπο σώμα.

Ως προς την ταξινόμηση της τριχοφυΐας, οι παράμετροι που ενδιαφέρουν είναι: τοποθεσία, σχήμα, πυκνότητα. Ο συγγραφέας χωρίζει το ανθρώπινο σώμα σε 9 περιοχές τριχοφυΐας, με δύο επιπρόσθετες, μία στα δάκτυλα (10) και μία στα αυτιά (11).

Ο συγγραφέας προχωρά σε πρακτικές παρατηρήσεις για να διαπιστώσει την κατανομή της τριχοφυΐας στις διάφορες περιοχές του σώματος. Το δείγμα αποτελούνταν από 239 λευκούς των ΗΠΑ. Μετρήθηκε η συχνότητα εμφάνισης της τριχοφυΐας, καθώς και μια βαθμολόγηση από 0 (ελάχιστη) έως 4 (μέγιστη) για την πυκνότητα της τριχοφυΐας. Τα αποτελέσματα που βρέθηκαν τα εξής:

Όλοι οι άνδρες παρουσίασαν τριχοφυΐα προσώπου, με την πυκνότητα να βαθμολογείται συνηθέστερα ως 2, δηλαδή περίπου μέτρια. Ακολουθούν σε συχνότητα και πυκνότητα τα χέρια και τα πόδια, η κοιλιά και ο θώρακας, καθώς και τα δάκτυλα. Η τριχοφυΐα στα υπόλοιπα μέρη έχει μικρότερη συχνότητα και είναι συνήθως αραιή.

Να σημειώσουμε ότι τα άτομα του δείγματος λογικά θα ήταν κυρίως ΚΜ ή και Νορδικοί ή Ατλαντοειδείς, πράγμα που δικαιολογεί την χαμηλή τριχοφυΐα, συνεπώς η μελέτη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί αντιπροσωπευτική όλων των λευκών φυλετικών τύπων. Μερικές εκτιμήσεις για την τριχοφυΐα των φυλετικών τύπων έχουν αναφερθεί εδώ, ενώ μια μελέτη για την εξελικτική πορεία της τριχοφυΐας εδώ.

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, όμως δεν έχει μελετηθεί σε βάθος. Σε ένα πρώτο στάδιο θα μπορούσε να γίνει μια αντιστοίχιση μεταξύ τριχοφυΐας του σώματος και φυλετικών τύπων. Αυτό θα μπορούσε να δώσει την σωστή κατεύθυνση στους γενετιστές, ώστε να εντοπίσουν επακριβώς την γονιδιακή προέλευση της τριχοφυΐας.