Επιλογή και ηγεσία

Η συμμετοχή στον πολιτικό αγώνα έχει απαιτήσεις, ειδικά για όσους αγωνίζονται ενάντια στο καθεστώς, όποιο και αν είναι αυτό. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να επιλέγουν τους καλύτερους για τις υψηλότερες ηγετικές θέσεις σε ένα πολιτικό κίνημα. Θα εξετάσουμε τις επιλογές του Αδόλφου Χίτλερ για τις υψηλότερες πολιτικές θέσεις του κόμματός του και θα βγάλουμε συμπεράσματα λαμβάνοντας υπόψη και τα ανθρωπολογικά τους γνωρίσματα.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει κατά νου ένας ηγέτης, είναι ότι τα υψηλά πολιτικά στελέχη θα πρέπει να διαθέτουν ισχυρή προσωπικότητα. Η ιδεολογική κατάρτιση είναι επιθυμητή, αλλά χωρίς ισχυρό χαρακτήρα δύσκολα μπορεί να έλθει κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα. Ο Αδόλφος Χίτλερ το γνώριζε πολύ καλά και συνειδητά επέλεγε στελέχη που έχουν ισχυρό χαρακτήρα. Πάμε να δούμε κάποια από τα στελέχη του κόμματός του:...

O Hermann Göring είχε ιδιαίτερα ισχυρό χαρακτήρα. Ήταν επιθετικός και επιβλητικός. Οι επικοινωνιακές του ικανότητες φαίνονταν από τις ισχυρές διασυνδέσεις που είχε με σημαντικές προσωπικότητες της εποχής. Ταυτόχρονα, ήταν αρκετά καλός ρήτορας, κάτι που είναι απαραίτητο για όποιον θέλει να ανέλθει πολιτικά.

Αν ταξινομήσουμε τον Göring ανθρωπολογικά, θα δούμε ότι είναι Νορδικός με Αλπική επίδραση. Η Νορδική επίδραση φαίνεται ειδικά στα νιάτα του, αλλά ταυτόχρονα ειναι μάλλον βραχυκέφαλος και έχει αρκετούς μαλακούς ιστούς στο πρόσωπο. Το στοιχείο που του προσέδιδε τον ισχυρό χαρακτήρα ήταν προφανώς το Νορδικό.


Ο Joseph Goebbels ήταν δραστήριος, δυναμικός και επικοινωνιακός. Ήταν δεινός ρήτορας, κάτι που τον βοήθησε να αποκτήσει μεγάλη πολιτική ισχύ. Πάθος, θέληση και επιμονή ήταν γνωρίσματα που έκαναν τον Χίλτερ να τον αναδείξει στα υψηλότερα αξιώματα.

Ο Goebbels φυλετικά ήταν Μεσογειακός με εμφανή Διναρική επίδραση. Μάλιστα μοιάζει περισσότερο για Ιταλός, παρά για Γερμανός. Ήταν έντονα δολιχοκέφαλος, αλλά στο βλέμμα του γίνεται φανερή η Διναρική επίδραση. Η φυλετική του υπόσταση ταιριάζει με τον χαρακτήρα του.

Ο Rudolf Hess ήταν ενεργητικός, μαχητικός και πιστός. Αρκετά καλός ρήτορας, βασικό του γνώρισμα ήταν η διαρκής ετοιμότητά του να ριχτεί στον αγώνα. Αναμφισβήτητα, είχε προσωπικότητα.

Ο Hess ήταν Κρομανοειδής, κάτι που ταιριάζει σχεδόν στερεοτυπικά με τα ψυχικά του γνωρίσματα.

Ο Heinrich Himmler είχε μειλίχιο και εσωστρεφή χαρακτήρα. Δεν υπήρξε ποτέ ηγέτης, αντλούσε τη δύναμή του από την εμπιστοσύνη του Χίτλερ, που τον εκτιμούσε για την ιδεολογική του κατάρτιση. Λόγω του μαζεμένου χαρακτήρα του, δεν είχε ρητορικές και επικοινωνιακές ικανότητες. Σπάνια τον έβαζαν να κάνει ομιλίες πριν ανέλθουν στην εξουσία, εφόσον δεν μπορούσε να επηρεάσει τα πλήθη και γι' αυτό χρησιμοποιήθηκε σε εσωτερική οργανωτική θέση στο κόμμα, χωρίς να έρχεται σε επαφή με το ευρύ κοινό.

Ο Himmler ήταν Αλπικός και η συμπεριφορά του είναι πλήρως αναμενόμενη βάσει του φυλετικού του τύπου.


Ενδιαφέρον θα είχε να γνωρίζαμε κατά πόσον ο Χίτλερ επέλεγε στελέχη που θα βγαίνουν μπροστά στον αγώνα, όχι απλά βάσει ισχυρού χαρακτήρα, αλλά και βάσει φυλετικής ταξινόμησης.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι ηγέτες οφείλουν να επιλέγουν στελέχη που πρωτίστως έχουν ισχυρό χαρακτήρα και δευτερευόντως άριστη ιδεολογική κατάρτιση. Και βέβαια ο ισχυρός χαρακτήρας βασίζεται στις εκ γενετής προδιαθέσεις ενός ανθρώπου. Πολλοί ηγέτες αδυνατούν να διακρίνουν τους ανθρώπους που έχουν ισχυρό χαρακτήρα, καταλήγοντας να κάνουν επιλογές ατόμων που δεν έχουν καμία εσωτερική ενέργεια. Όποιος επιλέγει ιδεολόγους, χωρίς όμως ισχυρό, δυναμικό, επικοινωνιακό χαρακτήρα, δύσκολα θα βρεθεί στον δρόμο προς την εξουσία. Ο δρόμος της ισχύος περνά μέσα από ισχυρές προσωπικότητες.