Η επέκταση των φυλετικών τύπων

Τα έμβια όντα βρίσκονται σε μια διαρκή κατάσταση μεταβολής στη βιόσφαιρα. Το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να ξεφύγει από το ίδιο πλαίσιο. Αυτή η διαδικασία μεταβολής να είναι αργή σε σχέση με τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, ωστόσο μπορούμε να ανιχνεύσουμε ισχυρές ενδείξεις σχετικά με την κατεύθυνση που αυτή λαμβάνει. Άνθρωποι, οικογένειες, γένη χάνονται, όμως πάντοτε βρίσκεται κάποιος να τους αντικαταστήσει. Η σύγχρονη κατανομή των φυλετικών τύπων στον πλανήτη, όπως την μελέτησαν οι σύγχρονοι επιστήμονες, αποτελεί απλώς ένα στιγμιότυπο μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης βιολογικής πραγματικότητας. Αλλαγές στην κατανομή των φυλών του πλανήτη γίνονταν και θα συνεχίσουν να γίνονται, όπως το βλέπουμε καθαρά και σήμερα. Προς ποια κατεύθυνση όμως συμβαίνει η αλλαγή και γιατί; Θα ερευνήσουμε τους λόγους που κάνουν κάποιους φυλετικούς τύπους να επεκτείνονται έναντι άλλων.

Ο Δαρβίνος μας εξήγησε τον μηχανισμό της εξέλιξης, ο οποίος αποτελεί το θεωρητικό εργαλείο για να εξηγήσουμε την επικράτηση ενός έμβιου όντος έναντι ενός άλλου:...
σημασία έχει η πληθυσμιακή επικράτηση. Συνεπώς, ελάχιστη σημασία έχει η πολιτική επικράτηση ενός λαού έναντι ενός άλλου, αν δεν συνεπάγεται και βιολογική επικράτηση. Αυτός που κάνει τους περισσότερους απογόνους, είναι και αυτός που τελικά θα επικρατήσει. Επίσης, ο εποικισμός, εκούσιος ή ακούσιος, βοηθά στην επέκταση ενός φυλετικού τύπου, καθώς θα βρίσκεται σε μεγαλύτερη έκταση στον πλανήτη για να μπορέσει να αναπαραχθεί σε μεγαλύτερους αριθμούς.

Στην Ευρώπη, πολλές ανθρωπολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι Αλπικοί-Βαλτικοί επεκτείνονται διαρκώς εις βάρος των άλλων τύπων. Η εξήγηση ότι αποτελούν νεότερο εξελικτικό κλάδο της ανθρωπότητας δεν εξηγεί τον βαθύτερο λόγο που επικρατούν. Βάσει ψυχικών γνωρισμάτων, θα περίμενε κανείς να είναι αυτοί που θα έχουν τις λιγότερες ευκαιρίες για επιρροή ή επιβολή. Ούτε το περιβάλλον έχει να κάνει με αυτό, γιατί οι ενδομορφικοί βραχυκέφαλοι ερχόμενοι από την Ασία πολύ αργότερα ήταν θεωρητικά προσαρμοσμένοι για άλλες περιβαλλοντικές συνθήκες. Ο βαθύτερος λόγος βρίσκεται αλλού: σημασία για την επέκταση ενός φυλετικού τύπου είναι η κοινωνική συμπεριφορά του, η οποία οφείλεται προωτίστως από τα ψυχικά του γνωρίσματα και δευτερευόντως επηρεάζεται από το κοινωνικό περιβάλλον.

Οι Αλπικοί-Βαλτικοί πιθανότατα επεκτείνονται επειδή είναι πιο προσαρμοστικοί, εύκολα υποτάσσονται και έχουν συμπεριφορά συνετή, ήσυχη και συγκαταβατική. Μάλιστα, ειδικά στις γυναίκες, τα γνωρίσματα αυτά αποτελούν ακριβώς ότι θα επιθυμούσε ένας άνδρας. Αντίστοιχη επέκταση έχουν και οι μογγόλοι στην Ασία, λόγω κοινωνικής προσαρμοστικότητας. Αντιθέτως, ορισμένοι λαοί που υπήρξαν αντιδραστικοί, εξοντώθηκαν όταν αντιμετώπισαν κάποιον ισχυρότερο αντίπαλο. Αυτό έγινε με τους Αβορίγινες και τους ιθαγενείς της βόρειας Αμερικής, ενώ εικάζεται ότι συνέβη πολλάκις προϊστορικά. Συνεπώς, η προσαρμοστικότητα, ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες ή υποτέλεια, φαίνεται να αποτελεί προτέρημα για την φυλετική επέκταση.

Άλλου είδους επέκταση έχουμε δει ιστορικά με τον θεσμό της δουλείας. Η Αμερικανική ήπειρος αρχικά δεν είχε νέγρους. Σήμερα όμως έχει σημαντικό πληθυσμό νέγρων, οι οποίοι είσήχθησαν ως δούλοι και έμειναν εκεί για πάντα, με τις όποιες κοινωνικές προεκτάσεις έχει η παραμονή τους εκεί. Εικάζεται ότι η δουλεία βοήθησε και την επέκταση των Αλπικών-Βαλτικών στην Ευρώπη, ενώ ακόμη και η λέξη σκλάβος ετυμολογικά συνδέεται με τη λέξη σλάβος. Στη Γουιάνα της Λατινικής Αμερικής, οι λευκοί μετέφεραν εργάτες από την Ινδία και σήμερα έχουν φτάσει να αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα της χώρας. Παράλληλα, η σύγχρονη διεθνώς οργανωμένη μετανάστευση Αφρο-Ασιατών στην Ευρώπη, οδηγεί σε επέκτασή τους και συρρίκνωση των λευκών. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτό που θέλουμε να καταδείξουμε είναι ότι δεν ήταν το κλίμα, η γεωγραφία, κτλ που οδήγησαν στην επέκταση ενός φυλετικού τύπου, αλλά συγκεκριμένες συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, κατευθυνόμενες από οικονομικούς, κοινωνικούς ή πολιτικούς λόγους.

Ένας άλλος τρόπος είναι η κατάκτηση, αλλά έχει εμφανές αποτέλεσμα σε μακροπρόθεσμο επίπεδο μόνον εφόσον ακολουθήθηκε από παραμερισμό των ντόπιων και εποικισμό από τους κατακτητές. Πολλές φορές έχουμε δει τις κατακτήσεις λαών να συνοδεύονται από επέκταση συγκεκριμένων φυλετικών τύπων, όμως χωρίς κάποια εποικιστική πολιτική, μετά από αιώνες βλέπουμε μόνο σποραδικά τους φαινοτύπους της κατακτητικής τάξης. Αν κοιτάξουμε βαθύτερα, σε πλαίσιο χιλιάδων ετών, θα διαπιστώσουμε ότι η κατάκτηση, στην τυπική περίπτωση, δεν είναι ο καλύτερος τρόπος επέκτασης ενός φυλετικού τύπου. Δυστυχώς δεν είναι η ανδρεία, το θάρρος και η ενεργητικότητα που βοηθούν στην επέκταση, αλλά η προσαρμοστικότητα, η υποτέλεια και η συμμόρφωση, κάτι που είχε προκαλέσει απογοήτευση στον Νίτσε όταν το είχε διαπιστώσει στο τελευταίο του έργο. Μπορεί οι επιβλητικές, δραστήριες και έντονες φυσιογνωμίες να δίνουν μεγάλες ιστορικές μορφές, όμως φαίνεται ότι τα προτερήματα αυτά δεν βοηθούν μακροπρόθεσμα σε βιολογική επικράτηση. Όμως δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι υπάρχουν νομοτέλειες. Αν θέλουμε την επικράτηση φυλετικών τύπων με θάρρος, ενεργητικότητα και πνευματικές ικανότητες, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις παραπάνω παρατηρήσεις, ώστε μια φυλετική πολιτική να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.