Οι Τασμανοί αβορίγινες θεωρείται ότι έχουν εξαφανιστεί. Αποδεκατίστηκαν από τους Βρετανούς αποίκους στα μέσα του 19ου αιώνα, με τους τελευταίους απογόνους τους να ανιχνεύονται μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Συνεπώς, οι μελέτες σχετικά με τους Τασμανούς περιορίζονται στην κρανιολογία, εφόσον δεν υπάρχουν ζώντα δείγματα. Φωτογραφίες ιθαγενών έχουν σωθεί ελάχιστες και οι πιο γνωστοί Τασμανοί δίνονται στην εικόνα.
Η μελέτη των Τασμανών έχει ενδιαφέρον ως προς τις εξελικτικές συγγένειες που είχαν με τους ιθαγενείς των γειτονικών περιοχών. Παρότι η Τασμανία βρίσκεται δίπλα στην Αυστραλία, οι Τασμανοί είναι βέβαιο ότι παρουσίαζαν διαφορές με τους Αβορίγινες της Αυστραλίας. Οι Τασμανοί είχαν...
αρκετά νεγροειδή γνωρίσματα που βρίσκουμε σε Μελανήσιους ή Negritos. Είχαν κατσαρά μαλλιά, εν αντιθέσει με τους Αβορίγινες που έχουν κυματιστά. Επίσης είχαν ελαφρά πιο σκούρο χρώμα δέρματος, πλησιάζοντας στο μαύρο, σε σχέση με τους Αυστραλούς Αβορίγινες.
Η μελέτη του Turner στο περιοδικό Transactions of the Royal Society of Edinburgh εξέτασε την κρανιολογία και τις φυλετικές συγγένειες των Τασμανών σε άρθρο του με τίτλο "The craniology, racial affinities, and descent of the aborigines of Tasmania". Ο μέσος κεφαλικός δείκτης σε 69 κρανία βρέθηκε 74,7 που δείχνει δολιχοκεφαλία, αλλά όχι τόσο έντονη όση στους Αυστραλούς Αβορίγινες. Η μύτη των Τασμανών ήταν κοντή και πλατύρρινη, με μεγάλα ρουθούνια. Τα υπερόφρυα τόξα ήταν έντονα, αλλά όχι τόσο όσο στους Αυστραλούς ιθαγενείς. Το ανάστημά τους μέτριο προς χαμηλό. Το πρόσωπο ήταν κοντό και πλατύ.
Αυτές οι διαφορές δημιούργησαν ένα αίνιγμα. Διάφοροι ανθρωπολόγοι έδωσαν τις δικές τους εκτιμήσεις σχετικά με την καταγωγή των Τασμανών ιθαγενών. Άλλοι θεώρησαν ότι αποτέλεσαν κλάδο Negrito της Αυστραλίας που εκδιώχθηκε από άλλους ιθαγενείς στην Τασμανία, ενώ άλλοι ότι προήλθαν από μίξη Αυστραλοειδών με άλλους νεγροειδείς. Συμπερασματικά, οι Τασμανοί ήταν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ Αυστραλών ιθαγενών και Negritos.
Κύριε Διαχειριστά,άσχετο με το θέμα,αλλά διαβάζοντας τα στοιχεία της φυλετικής διαπαιδαγώγησης,του Έβολα,όχι μόνο αποθεώνει τον Νορδικό τύπο,που ονομάζει ''Άριο'',κυρίως τα ψυχικά του γνωρίσματα,αλλά κατακεραυνώνει τα ψυχικά γνωρίσματα του Μεσογειακού τύπου.Και στο ''άνθρωποι ανάμεσα στα ερείπια'',από αγγλικό απόσπασμα,ακόμα μία φορά συγκρίνει τα ψυχικά γνωρίσματα Νορδικού-Μεσογειακού,και υποστηρίζει ότι οι πολιτισμοί της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης,δε γίνεται να αναπτύχθηκαν από τον Μεσογειακό.Μάλιστα χαρακτηρίζει τον Sergi ''ξεπερασμένο''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια του λόγου το αληθές
http://www.juliusevola.net/excerpts/Important_Clarification_on_the_Term_%22Mediterranean%22.html
Τελικά ο Έβολα ήταν ακόμα ένας Νορδικιστής,ή απλά έδωσε βάση στα ψυχικά γνωρίσματα,εξάγοντας αυθαίρετα συμπεράσματα,λόγω του ρεύματος του Νορδικισμού που υπήρχε εκείνη την εποχή,θέλοντας τον Νορδικό,υπαίτιο για την ανάδειξη όλων των μεγάλων πολιτισμων;Διότι αυτά που έγραψε,αντιτίθενται στις ίδιες τις θεωρίες του περί μη αποδοχής του βιολογικού ρατσισμού.
http://www.centrostudilaruna.it/evolamedtrad.html
ΔιαγραφήΑντιθέτως εδώ,ο Έβολα μιλάει για την Μεσογειακή παράδοση υποστηρίζοντας τη.Πέφτει σε αντιφάσεις ή εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι καλά;
Ναι, εσύ δεν καταλαβαίνεις σωστά. Γιατί ο Έβολα δεν αναφέρεται σε φαινοτύπους, αλλά σε συνήθειες και τρόπο ζωής στη μια περίπτωση, ενώ στην άλλη χρησιμοποιεί γεωγραφικούς προσδιορισμούς.
ΔιαγραφήΣε γενικές γραμμές η λέξη nordic, δεν είναι αφορά αποκλειστικά τους νορδικούς φαινότυπους όπως καταλαβαίνουμε, αλλά τον βορρά εν γένει. Ο Έβολα λοιπόν, πίστευε πως επειδή η αριστοκρατία της αρχαιότητας επιβλήθηκε κατόπιν εισβολής πως ήταν "βόρεια" ταυτίζοντας αυτή την άποψη με τις εκάστοτε παραδόσεις και μύθους. Γενικότερα, δήλωνε πως η πνευματική υπόσταση του ανθρώπου παρότι συνιφασμένη με την υλική-φυλετική, είχε μεγαλύτερη σημασία.
Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση.
ΔιαγραφήΠαρακαλώ και συγνώμη για το ορθογραφικό (συνυφασμένη*).
ΔιαγραφήΗ απάντηση είναι ατελής. Ο Evola όταν αναφέρεται στον νορδικό-βόρειο τύπο περιλαμβάνει και τον φαινότυπο, αλλά συγχρόνως τον υπερβαίνει αναφερόμενος τόσο στα ψυχικά όσο και στα πνευματικά γνωρίσματα του. Αυτή είναι και η μεγάλη συμβολή του στη φυλετική σκέψη, καθώς αντιμετωπίζει τον άνθρωπο και κατ' επέκταση τη φυλή τόσο ως σώμα, όσο και ως ψυχή και πνεύμα. Όσον αφορά τον φαινότυπο στηρίζεται στις παρατηρήσεις του Hans Guenther, ενώ για την ψυχική δομή των φυλών στον Ferdinand Clauss. Συχνότατα όταν αναφέρεται σε "βορείους" τους περιγράφει με τα τυπικά χαρακτηριστικα του αυτού φαινοτύπου: δολιχοκέφαλους, υψηλόκορμους κλπ, ενώ ψυχικά αποδίδει τυπικά γνωρίσματα, όπως ισχυρή βουλητικότητα, ψυχραιμία, πειθαρχία κλπ κλπ. Υπόψη όμως πως στον φαινότυπο του βορείου εντάσει και τους λεγόμενους ατλαντομεσογειακούς, τους οποίους θεωρεί μείξη βόρειων με μεσογειακούς, και τους οποίους αντιμετωπίζει ως τον χαρακτηριστικό τύπο αρίου που συγκρότησε τον ελληνικό και ρωμαικό πολιτισμό. Όταν αναφέρεται στον μεσογειακό τύπο υποτιμητικά, έχει στον νου του τους προάριους πληθυσμούς (Ετρούσκους, Μινωίτες, πληθυσμούς της Μικράς Ασίας), τους οποίους ταυτίζει με τον συναισθηματισμό, την πολυλογία, τον μαιναδισμό και τη νωθρότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει δηλ. στον Evola μια σχάση μεταξύ των φαινοτύπων, γι' αυτό και ένα τμήμα των βορείων δεν το αποδέχεται καθώς το θεωρεί προάριο που ψυχικά τείνει και αυτό στον μαιναδισμό, στη μητριαρχία και στη βαναυσότητα. Αντίστοιχες λεπτές ισορροπίες υπάρχουν και με άλλους φαινότυπους (π.χ. τον διναρικό που γενικά τον εκτιμά ή τον αλπικό που τον υποτιμά), τις οποίες πρέπει να έχουμε ευρεία οπτική για να τις κατανοήσουμε. Και σίγουρα πρέπει να υπερβούμε τον βλακώδη βιολογισμό που επικρατεί στις μέρες μας σε πολλούς κύκλους που ασχολούνται με τα φυλετικά ζητήματα.
Πολύ ωραίο και εμπεριστατωμένο σχόλιο.Ευχαριστώ για τις πληροφορίες.
Διαγραφή