Η φυλετική διαφοροποίηση μεταξύ επαρχίας και αστικών κέντρων

Είναι σχετικά εύκολο να διαπιστώσει κανείς την φυλετική διαφοροποίηση στην Ευρώπη. Εξίσου εύκολη είναι η διαπίστωση ότι στις Ευρωπαϊκές χώρες ζουν πολλές φυλές σε διάφορες αναλογίες. Ωστόσο, η κατανομή τους παρουσιάζει όχι μόνο την αναμενόμενη γεωγραφική διαφοροποίηση, αλλά και διαφοροποίηση μεταξύ επαρχίας και αστικών κέντρων, εντός της ίδιας γεωγραφικής περιοχής.



Η διαφοροποίηση επαρχίας και αστικών κέντρων προκύπτει από τη συμπεριφορά των διαφόρων φυλών. Οι δολιχοκέφαλοι Νορδικοί και Μεσογειακοί έχουν την τάση να συγκεντρώνονται στα αστικά κέντρα. Η ενεργητικότητα, η φιλοδοξία κοινωνικής καταξίωσης και η επιθυμία οικονομικής ανέλιξης κάνουν τους δολιχοκέφαλους να συσσωρεύονται στα αστικά κέντρα, όπου οι δυνατότητες πραγματοποίησης των φιλοδοξιών τους είναι περισσότερες. Η πνευματική και οικονομική ζωή της χώρας βρίσκεται στις μεγάλες πόλεις, με συνέπεια οι δολιχοκέφαλοι, ακόμα και αν μεγάλωσαν στην επαρχία να θέλουν να μετοικήσουν στα αστικά κέντρα. Αντιθέτως, οι Αλπικοί, Βαλτικοί και οι Διναρικοί έχουν λιγότερες φιλοδοξίες και ανησυχίες πνευματικής ή οικονομικής φύσεως. Συνδέονται πιο έντονα με τις εστίες τους και με την απλή ζωή της επαρχίας. Ειδικά οι Αλπικοί και Βαλτικοί λόγω της ατολμίας και της απουσίας ενεργητικότητας, η σκέψη φυγής από την επαρχία τους είναι σπάνια, αν έχουν έστω και τα στοιχειώδη.

Το αποτέλεσμα των παραπάνω συμπεριφορών είναι στις μεγάλες πόλεις να συσσωρεύονται δολιχοκέφαλοι, ενώ στην επαρχία να μένουν οι βραχυκέφαλοι. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν ανήκουν οι περιοχές αποκλειστικά σε βραχυκέφαλους ή δολιχοκέφαλους, αλλά η τάση που περιγράφεται είναι εμφανέστατη. Στη διάρκεια αιώνων, τα συσσωρευμένα αποτελέσματα αυτών των συμπεριφορών σχηματοποιούν την ζωή της περιφέρειας και των πόλεων. Ακόμη και τα στερεότυπα του "αγροίκου" επαρχιώτη έχουν να κάνουν με την Διναρική επίδραση, ενώ του "απόμακρου αλλά καλοκάγαθου" επαρχιώτη έχουν να κάνουν με την Αλπική ή Βαλτική επίδραση και σε μηδαμινό βαθμό με τη φτώχεια ή την έλλειψη εκπαίδευσης.

Το φαινόμενο αυτό έχει τραγικές συνέπειες. Οι δολιχοκέφαλοι που είναι τα πιο ενεργά και πολύτιμα στοιχεία της κοινωνίας, ερχόμενοι στις πόλεις,...
μειώνουν τον ρυθμό γεννήσεων, με συνέπεια οι Νορδικοί και Μεσογειακοί να μειώνονται διαρκώς ανά τους αιώνες. Αντίθετα στην επαρχία που οι γεννήσεις είναι περισσότερες, οι βραχυκέφαλοι αυξάνονται και αρχίζουν και αυτοί αναπόφευκτα να τροφοδοτούν τις πόλεις και να εξαφανίζουν τους δολιχοκέφαλους.

Την φυλετική διαφοροποίηση μεταξύ επαρχίας και πόλεων μελέτησε ο Γάλλος ανθρωπολόγος Vacher de Lapouge στο έργο του "Les Selections Sociales" σε επαρχίες της Νότιας Γαλλίας, καθώς και ο Γερμανός ανθρωπολόγος Otto Ammon στο έργο του "Die natürliche Auslese beim Menschen" στην Γερμανική επαρχία της Βάδης. Ο Lapouge διαπίστωσε ότι οι Μεσογειακοί και εν γένει οι δολιχοκέφαλοι είναι αυτοί που συγκεντρώνονται στις μεγάλες πόλεις της νοτίου Γαλλίας, ενώ οι Αλπικοί κυριαρχούν στην επαρχία, ακόμη και στις λεγόμενες "Μεσογειακές" περιοχές. Ο Ammon στη Γερμανία διαπίστωσε το ίδιο, ότι δηλαδή οι Νορδικοί δολιχοκέφαλοι αυτη τη φορά συσσωρεύονται στα αστικά κέντρα με την επαρχία να είναι κυρίως βραχυκέφαλη Αλπική.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από την πολιτική ηγεσία. Βέβαια, αυτην την ομολογουμένως περίπλοκη φυλετική πραγματικότητα την αγνοούν ακόμα και οι "κοινωνιολόγοι" που υποτίθεται ότι μελετούν τις κοινωνίες, την αστυφιλία και τη ζωή στην επαρχία. Κάθε σοβαρός φυλετικός μελετητής διαπιστώνει ότι η διαφοροποίηση στη συμπεριφορά μεταξύ επαρχίας και πόλης, όταν υπάρχει, ειδικά σε κράτη ανομοιογενή, οφείλεται σε φυλετική διαφοροποίηση.