Οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου: η συνεισφορά στον Ελληνισμό και στην ανθρωπότητα

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε πολλά εδάφη της Ασίας. Στην αυτοκρατορία του συμπεριλαμβάνονταν πέραν του Ελλαδικού χώρου η Μικρά Ασία, η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, η Μεσοποταμία και η Περσία μέχρι την Ινδία. Το αποτέλεσμα ήταν πλήθος φυλών να βρεθούν υπό την κυριαρχία των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος τελειώνοντας την εκστρατεία πεθαίνει και ύστερα από εμφυλίους πολέμους, το βασίλειο χωρίζεται σε επιμέρους Ελληνιστικά βασίλεια. Ονομάστηκε Μέγας όχι μόνο λόγω των πολεμικών κατορθωμάτων του, αλλά και λόγω της μεταλαμπάδευσης του Ελληνικού πολιτισμού σε πλήθος λαών της Ανατολής. Η αποτίμηση αυτής της μετάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού προσφέρει πολλά διδάγματα.

Στις κατεκτημένες χώρες οι κάτοικοι έμαθαν Ελληνικά παράλληλα με την μητρική τους γλώσσα. Απέκτησαν επαφή με την Ελληνική παιδεία και κουλτούρα. Χτίστηκαν θέατρα, γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, δρόμοι, λαμπρά οικοδομήματα, πανεπιστήμια, όλα προϊόντα του Ελληνικού πολιτισμού. Ορισμένοι από τους κατεκτημένους λαούς, ειδικά στα βάθη της Ασίας, που βρίσκονταν σε πρωτόγονη κατάσταση, ανύψωσαν τους εκπολιτιστές Έλληνες σε λατρευτικό επίπεδο. Για δύο με τρεις αιώνες οι πληθυσμοί των Ελληνιστικών βασιλείων βρίσκονταν υπό την πολιτιστική και πολιτική επίδραση των Ελλήνων.

Ωστόσο, το αποτέλεσμα της πολιτικής "εξελληνισμού" ήταν οικτρό και αυτό φάνηκε με την κατάλυση των βασιλείων. Η Ρωμαϊκή κατάκτηση κάποιων εδαφών κράτησε τα προσχήματα, ωστόσο οι λαοί που υποτίθεται έγιναν "κοινωνοί" του Ελληνικού πνεύματος, μερικούς αιώνες αργότερα, με τελειωτικό πλήγμα τις Μουσουλμανικές κατακτήσεις, ξέχασαν οτιδήποτε Ελληνικό και επέστρεψαν στις φυλετικές τους πολιτισμικές προδιαθέσεις. Ο Ελληνισμός ούτε επεκτάθηκε σημαντικά, ούτε απέκτησε βάθος στην Ασία. Οι λόγοι πρέπει να ερευνηθούν στην φυλετική πολιτική των Ελλήνων.

Οι Έλληνες στην Ασία δυστυχώς προσπάθησαν να...
"εξελληνίσουν" τους ξένους πληθυσμούς αντί να δημιουργήσουν συστηματικά αποικίες Ελλήνων σε αυτά τα εδάφη. Είναι γεγονός ότι πράγματι χτίστηκαν κάποιες αποικίες στην Ασία από τους Έλληνες, με αποκορύφωμα τις δεκάδες περίλαμπρες πόλεις στη Μικρά Ασία και στην περιοχή Συρίας-Παλαιστίνης. Πιο βαθιά στην Ασία οι Ελληνικές πόλεις ήταν ελάχιστες. Μάλιστα οι Έλληνες συγκεντρώνονταν μόνο στις μεγάλες πόλεις και καθόλου στην επαρχία. Το αποτέλεσμα φάνηκε και από φυλετικής πλευράς μερικούς αιώνες αργότερα, όταν τα Ελληνιστικά βασίλεια χάθηκαν και οι εστίες Ελληνισμού που απέμειναν ήταν η Μικρά Ασία και μικροί πληθυσμοί στην περιοχή της Αντιόχειας και της Αλεξάνδρειας. Ο Ελληνισμός έχασε μια σημαντική ευκαιρία να απλωθεί και να αποκτήσει στέρεα ερείσματα στην Ανατολή, όταν ήταν πολιτικά κυρίαρχος.

Το συμπερασμα είναι ότι οι κατακτήσεις αποτέλεσαν μια σημαντική πολιτιστική συνεισφορά για την ανθρωπότητα, καθώς ανύψωσαν το πολιτιστικό και πνευματικό επίπεδο πλήθους λαών της Ανατολής. Για τον Ελληνισμό όμως, τα αποτελέσματα των κατακτήσεων του Αλεξάνδρου ήταν πενιχρά μακροπρόθεσμα, καθώς δεν προχώρησε συστηματικός και συνεχής αποικισμός από Έλληνες. Ο Ελληνικός πολιτισμός ξεχάστηκε και οι λαοί, όντας φυλετικά διαφορετικοί ψυχικά, άλλαξαν πορεία.

Το συμπερασμα είναι ότι για να εδραιωθεί ένα έθνος και ένας πολιτισμός σε μία κατεκτημένη περιοχή, είναι απαραίτητο να γίνει συστηματικός εποικισμός και μάλιστα ειδικά στην επαρχία και όχι μόνο σε μερικές μεγάλες πόλεις. Η φυλή μένει, ο "εξελληνισμός" χάνεται σύντομα.