Φυλετικές διαφοροποιήσεις στον πόλεμο

Ο πόλεμος είναι μια κατάσταση που μπορεί να φέρει σημαντικές φυλετικές διαφοροποιήσεις. Οι εμπόλεμοι λαοί έχουν νεκρούς που ανήκουν σε κάποια ή κάποιες φυλές, των οποίων ο αριθμός των ατόμων μειώνεται. Οι νεκροί είναι είτε στρατιώτες, είτε άμαχοι. Στον πόλεμο συμμετέχουν κυρίως οι πιο ενεργητικές φυλές, οι οποίες εμφανίζουν απώλειες. Αντιθέτως οι πιο μαζεμένες και μετριοπαθείς φυλές μένουν στα μετόπισθεν. Αυτές οι συμπεριφορές δεν γίνονται συνειδητά, αλλά ασυνείδητα, καθώς όλοι θεωρούνται ότι έχουν κοινή εθνική συνείδηση, αλλά η μετριοπάθειά τους θεωρείται ως τυχαίο κοινωνικό και όχι φυλετικό γνώρισμα. Στον πόλεμο συνεπώς οι πιο δραστήριες φυλές αποδεκατίζονται, ενώ επιβιώνουν στα μετόπισθεν οι φιλήσυχες. Βέβαια αυτό δεν αποκλείει να κληθούν στα όπλα και οι φιλήσυχες φυλές, αλλά σίγουρα πρώτες στη μάχη θα παρουσιαστούν οι ενεργητικές φυλές.  Για το λόγο αυτό οι ήρωες πολέμου και τα πολεμικά κατορθώματα προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις ενεργητικές φυλές. Το παρήγορο σε κάθε περίπτωση είναι ότι οι γυναίκες που αποτελούν το ήμισυ του πληθυσμού επιβιώνουν ανανεώνοντας το χαμένο αίμα της δραστήριας φυλής σε μεγάλο βαθμό, καθότι μετά τον πόλεμο ο αριθμός των γεννήσεων αυξάνει.

Μετά τον πόλεμο συχνά έρχεται η κατάκτηση. Ο κατακτημένος λαός συνήθως δέχεται στο εσωτερικό του τις φυλές που απαρτίζουν τον αντίπαλο. Ο κατακτητής αν έρθει με περιορισμένο αριθμό ατόμων για τις ανάγκες της στρατιωτικής και πολιτικής διοίκησης, τότε η φυλετική αλλοίωση θα είναι αμελητέα. Αν όμως οι κατακτητές έρθουν σε μεγάλους αριθμούς ή φέρουν μαζί τους τις οικογένειές τους και εποικήσουν τα κατακτημένα εδάφη, τότε η φυλετική αλλοίωση θα είναι μεγάλη. Η φυλετική αλλοίωση σε κάθε περίπτωση δεν επηρεάζεται από τον χρόνο αν δεν γίνεται περαιτέρω εισροή αλλόφυλων. Αν η κατάκτηση διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε εκτός από φυλετική αλλοίωση θα αρχίσουν και οι μικτοί γάμοι, αν οι φυλές δεν διαφέρουν υπερβολικά. Είναι σύνηθες οι κατακτητές, αν είναι αλλόφυλοι να διατηρούν τις ανώτερες τάξεις αρχικά φυλετικώς καθαρές. Όσο όμως περνούν οι αιώνες διακυβέρνησης και δεν έχουν εποικήσει τα νέα εδάφη, χαλαρώνουν οι περιορισμοί και οι κυβερνήτες παίρνουν γυναίκες από τον κατακτημένο λαό. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για τον αφανισμό της ξένης φυλής των άλλοτε κατακτητών ως σταγόνα εντός της φυλετικής θάλασσας των κατακτημένων. Μερικές φορές είναι πιθανό ο κατακτημένος να είναι αυτός που πλημμυρίζει τα εδάφη του κατακτητή μετά την εδαφική ένωση και την απόδοση δικαιωμάτων σε όλους τους υπηκόους. Συνεπώς, σε κάθε κατάκτηση δεν είναι βέβαιο σε τι βαθμό θα υπάρξει φυλετική επιμιξία και σε ποια περιοχή.