Ως μοντέλα για το άγαλμα ο Πραξιτέλης είχε χρησιμοποιήσει δυο εταίρες ερωμένες του, την διάσημη Φρύνη για το σώμα και την Κρατίνη για το κεφάλι. Η τελειότητα της απεικόνισης σε συνδυασμό με το ότι το άγαλμα ήταν χρωματισμένο, έδινε την αίσθηση ότι το άγαλμα ήταν ζωντανός άνθρωπος και μάλιστα πολλοί είχαν ξεγελαστεί! Η γλυπτική τέχνη είχε φτάσει στην τελειότητα, σε βαθμό που να ξεπεραστεί φαντάζει ουτοπικό. Το άγαλμα έχει σωθεί από αντίγραφα.
Αρκετές πληροφορίες και ευτράπελα σχετικά με το άγαλμα δίνει ο Λουκιανός (Έρωτες, 11). Ένα ανέκδοτο μάλιστα της εποχής, έλεγε ότι όταν η θεά πληροφορήθηκε για το άγαλμα, πήγε στην Κνίδο να το δει. Και όταν το είδε φώναξε: «Και που με είδε γυμνή ο Πραξιτέλης;»!!!
Το πρόσωπο εμφανίζει σγουρά μαλλιά, μέτωπο χωρίς κλίση, μύτη ίσια που ξεκινά από ψηλά, μάτια ανοιχτά, πρόσωπο χωρίς γωνίες, χείλη σαρκώδη. Αν μάλιστα δει κανείς το κεφάλι από πλάγια, είναι δολιχοκεφαλικό.
Ο απεικονιζόμενος φυλετικός τύπος είναι ο Μεσογειακός. Μάλιστα, αν προσέξει κανείς τη δομή του σώματος, απεικονίζονται στενοί ώμοι, εξωμορφικά χαρακτηριστικά αλλά και καμπύλες, παρατηρώντας την περιοχή της λεκάνης. Όλοι ασυνείδητα καταλαβαίνουμε ότι αυτή η σωματική δομή δένει με το πρόσωπο. Συνεπώς και οι δύο γυναίκες ήταν Μεσογειακές.
Η απεικονιζόμενη μορφή αποτελούσε το πρότυπο γυναικείας ομορφιάς στον Αρχαίο Ελληνικό και Ρωμαϊκό κόσμο. Ο ίδιος φυλετικός τύπος θαυμάζεται και σήμερα στον δυτικό πολιτισμό.
Ο καθενας μπορει να φανταστει πως ηταν η Φρυνη και η Κρατινη.
ΑπάντησηΔιαγραφή