Οι φυλετικές επιπτώσεις της εθελούσιας οικονομικής μετανάστευσης

Στην οικονομική μετανάστευση, άνθρωποι από μια χώρα ή περιοχή του κόσμου μετακινούνται μαζικά προς μια άλλη χώρα ή περιοχή, όπου αναμένουν να συναντήσουν ευνοϊκότερες συνθήκες επιβίωσης. Το παρόν κείμενο αναφέρεται στην εθελούσια μετανάστευση, δηλαδή μετανάστευση που δεν οφείλεται σε πολέμους, αρρώστιες και λιμούς, αλλά στην αναζήτηση υψηλότερου βιοτικού επιπέδου ή καλύτερα αμοιβόμενης εργασίας.

Η ιστορία έχει καταφράψει πολλές φορές αυτό το φαινόμενο. Οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών έχουν πάντοτε φυλετική επίδραση και στην περιοχή αναχώρησης και στην περιοχή άφιξης.

Τα άτομα που επιλέγουν να μεταναστεύσουν συνήθως ανήκουν στις πλέον δραστήριες φυλές. Παρουσιάζουν ενεργητικότητα, τολμηρότητα και διερευνητικό πνεύμα. Προτιμούν την περιπέτεια από την αδράνεια και τη μιζέρια. Επιδιώκουν τη δράση και την αναζήτηση. Αντιθέτως οι πιο άτολμες και ήσυχες φυλές παραμένουν στα πάτρια ακόμα και υπό δύσκολες συνθήκες, υπομένοντας και στερήσεις.

Φυλετικές μελέτες έγιναν στους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς που εποίκησαν την Αμερική και σε αυτούς που μετανάστευσαν αργότερα. Ο Lapouge και άλλοι ανθρωπολόγοι αναφέρουν στα έργα τους αυτές τις μελέτες, όπου φαίνεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που πρώτα κίνησαν για την ανεξερεύνητη ήπειρο ήταν οι Νορδικοί και Ατλαντοειδείς της βορείου Ευρώπης, ειδικά Βρετανοί, Ιρλανδοί, Σκανδιναβοί, βορειοι Γερμανοί. Αντιθέτως, οι Αλπικοί και οι Βαλτικοί έμειναν πίσω, χωρίς να διακινδυνεύσουν. Στη νότιο Αμερική αντίστοιχα έφτασαν πρώτα οι Μεσογειακοί-Κρομανοειδείς από Ισπανία, Πορτογαλία. Οι φυλετικοί τύποι αυτοί έχουν αφήσει ακόμα το στίγμα τους στους λαούς της βορείου και της νοτίου Αμερικής.

Βέβαια, σήμερα παρατηρούνται πολλοί φυλετικοί τύποι στην Αμερική, κάτι που είναι κατοπινή εξέλιξη. Δηλαδή, οι δολιχοκέφαλοι Νορδικοί, Ατλαντοειδείς, Κρομανοειδείς, Μεσογειακοί πολέμησαν, καθάρισαν και έχτισαν από το μηδέν τα κράτη αυτά και μετά από πολλούς αιώνες, όταν υπήρχε ασφάλεια και ευημερία, κατέφτασαν μαζικά οι υπόλοιπες φυλές.

Το προφανές είναι ότι η οικονομική μετανάστευση αλλοιώνει φυλετικά τον τόπο άφιξης. Κλασικό παράδειγμα οι χώρες της Αμερικής που έχουν καταλήξει πολυφυλετικές χαβούζες, χωρίς ενιαίο πολιτισμό και έθιμα. Ακόμα και σήμερα, οι κάτοικοί της αυτοπροσδιορίζονται από την εθνική Ευρωπαϊκή καταγωγή των γονέων τους. Οι άνθρωποι καταλήγουν καταναλωτικές υπάρξεις που ζουν για να παράγουν, να τρώνε και να κοιμούνται, υπό τις υποδείξεις του παγκόσμιου σιωνιστικού καθεστώτος. Κανένα ανώτερο ιδανικό δεν τους εμπνέει.

Η εθελούσια οικονομική μετανάστευση αποτελεί τεράστιο κακό για τη χώρα εξαγωγής, καθότι τα πιο δραστήρια και δημιουργικά άτομα φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους άτολμους και ήσυχους. Γίνεται μια αρνητική κοινωνική επιλογή, που αποτελεί συμφορά για τη χώρα. Δυστυχώς το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα σήμερα όπου πολλοί Έλληνες, το πλέον δημιουργικό κομμάτι του λαού, φεύγουν για το εξωτερικό για αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Οι νέοι αυτοί θα μπορούσαν να μείνουν πίσω και να αγωνιστούν για ένα καλύτερο μέλλον για την πατρίδα, έστω αντιμετωπίζοντας δυσκολίες. Με τη φυγή στο εξωτερικό παρατάνε την πατρίδα για την ικανοποίηση ιδιοτελών συμφερόντων, "καριέρας" ή πλουτισμού. Η απουσία εθνικών ιδανικών και το πνεύμα υλισμού βοηθούν προς την κατεύθυνση της μετανάστευσης.