Tacitus - Germania: Πώς περιγράφονται οι αρχαίοι Γερμανοί στο διάσημο αρχαίο σύγγραμμα

Το βιβλίο Germania γράφτηκε από τον Ρωμαίο Gaius Cornelius Tacitus περίπου το 98 π.Χ. Είναι μια εθνογραφική μελέτη των Γερμανικών φυλών που συνόρευαν με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και αποτελούσαν έναν διαρκή κίνδυνο. Στα πρώτα 27 κεφάλαια αναλύεται ο τρόπος ζωής τους γενικά και στα υπόλοιπα κεφάλαια δίνονται λεπτομέρειες κατά έθνη. Στο έργο αυτό οι Γερμανοί περιγράφονται να συμπεριφέρονται με λιτότητα, ηρωισμό και μακριά από κάθε έννοια υλισμού. Αποφεύγουν την φυλετική μίξη και ζουν με πολεμικό ήθος.

Συγκεκριμένα, στο κεφ. 2 ο Τάκιτος γράφει "τους Γερμανούς πρέπει να τους θεωρήσω ιθαγενείς και χωρίς να έχουν μιχθεί καθόλου με άλλες φυλές μέσω μετανάστευσης ή επιμειξίας". Ονομάζουν φυλές από γενάρχες, όπως έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες. Στο κεφ. 4 γράφει ότι δεν κάνουν γάμους με ξένα έθνη και αποτελούν φυλή χωρίς μίξεις. Ομοιάζουν μεταξύ τους και έχουν άγρια μπλε μάτια, ανοιχτό χρώμα μαλλιών, ισχυρή κατασκευή σώματος, κατάλληλη για σκληρή ζωή.

Οι περιγραφές είναι κυρίως θετικές, παρότι ο Τάκιτος είναι Ρωμαίος, δηλαδή αντίπαλός τους. Δεν τους ενδιαφέρει ο χρυσός και το ασήμι, περιγράφεται η ανδρεία τους και το ότι η εγκατάλειψη ασπίδας αποτελεί μέγιστη ατιμία, όπως και στην αρχαία Σπάρτη. Η επιλογή των στρατιωτικών ηγετών γίνεται βάσει κατορθώματος. Οι νέοι σκληραγωγούνται για τον πόλεμο, θεωρώντας τιμή να ακολουθούν τους ηγέτες. Ο ηρωισμός τροφοδοτείται από την ηθική που επέβαλλε στους ηγέτες να μάχονται με μεγαλύτερη ανδρεία από τους ακολούθους τους, ενώ οι ακόλουθοι έπρεπε να μάχονται όπως ο ηγέτης τους.

Το έθιμο του γάμου έχει μια αυστηρότητα και τονίζεται ότι οι σύζυγοι θα είναι ενωμένοι στον μόχθο και στον πόλεμο. Οι μητέρες φροντίζουν τα παιδιά και όχι κάποιοι υπηρέτες. Οι νέοι και οι νέες παντρεύονται όταν θεωρηθούν δυνατοί σωματικά, ώστε να κάνουν ισχυρούς απογόνους. Οι κηδείες τους είναι λιτές, με τους συγγενείς να συγκρατούν τα αισθήματά τους.

Ντύνονται και τρώνε λιτά, είναι φιλόξενοι, κάνουν δώρα χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα και ζουν χωρίς πολλές δημόσιες εκδηλώσεις. Έχουν μια έφεση στο ποτό, κάτι που οδηγεί σε έντονους καυγάδες. Έχουν πάθος με τα επικίνδυνα παιχνίδια.

Οι σκλάβοι τους απλά δίνουν τρόφιμα ως φόρο και ζουν ανεξάρτητα με τις οικογένειές τους. Για τους Γερμανούς ο τόκος είναι κάτι άγνωστο. Ζουν με την καλλιέργεια της γης, την κτηνοτροφία και το κυνήγι.

Από τις παραπάνω περιγραφές συμπεραίνεται ότι περιγράφεται ο Νορδικός φυλετικός τύπος. Εκτός από τα σωματικά χαρακτηριστικά που είναι εμφανή, στα ψυχικά χαρακτηριστικά, ο ηρωισμός, η ενεργητικότητα, η απλότητα, ο συγκρατημένος αλλά σκληρός χαρακτήρας είναι χαρακτηριστικά εγγενή του Νορδικού τύπου, που αν μεγαλώσει σε κοινωνία διαποτισμένη με πολεμικό ήθος, θα ξεπροβάλλουν. Ίσως οι σκλάβοι καλλιεργητές που τροφοδοτούν με μέρος της σοδειάς τους τους μαχητές να ανήκουν κυρίως στον Αλπικό τύπο.

Το βιβλίο αυτό του Τάκιτου έχει μεγάλη αξία ειδικά για τους Γερμανούς, διότι περιγράφονται πλήθος αρετών των αρχαίων προγόνων τους. Το έργο αυτό αξιοποιήθηκε μέσω έντονης δημοσιότητας, μελέτης και εισαγωγής του στην εκπαίδευση από τους Εθνικοσοσιαλιστές στη Γερμανία, ώστε να εμπνεύσουν τους Γερμανούς με τα ηρωικά πρότυπα των αρχαίων Νορδικών. Το πολεμικό ήθος, η λιτότητα, η αυστηρότητα της ηθικής, η απουσία φυλετικής μίξης και η περιφρόνηση του υλισμού είναι στοιχεία που ταυτίζονται με την Εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία. Η διατήρηση της φυλής και η σύνδεση με τη γη, ταυτίζεται με τη θεωρία "Αίμα και γη" που προορίζονταν να υλοποιήσουν τα SS.

Ένα εγχειρίδιο της Νεολαίας του Χίτλερ περιελάμβανε την εξής εναρκτήρια φράση, από το Germania του Τάκιτου: "Η μεγαλύτερη τιμή και η μεγαλύτερη δύναμη είναι να περιβάλλεται από μια ομάδα επιλεγμένων νεαρών". Ο Χίμλερ προσπάθησε να βρει και να φέρει στη Γερμανία το μοναδικό σωζόμενο αντίγραφο.

Το ηρωικό πρότυπο των αρχαίων Νορδικών πρέπει να αποτελεί φωτεινό φάρο για τους σημερινούς Νορδικούς, ακόμα και αν ζουν πλέον σε "πολιτισμένο" περιβάλλον.