Οι ανθρώπινες φυλές με βάση το Meyers Blitz-Lexikon

To Meyers Blitz-Lexikon, έκδοσης 1932, ήταν μια εγκυκλοπαίδεια η οποία έγινε διάσημη στους ανθρωπολογικούς κύκλους για την φυλετική ταξινόμηση που παρουσίασε. Στην πάνω φωτογραφία απεικονίζονται οι λευκοί φυλετικοί τύποι. Παρακάτω δίνονται οι σελίδες του λεξικού με την πλήρη ταξινόμηση όλων των ανθρώπων. Πατήστε πάνω στις εικόνες για να τις δείτε σε μεγέθυνση.

Τοιχογραφίες του Κυκλαδικού πολιτισμού, 3η χιλιετία π.Χ.: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Τον Μεσογειακό!

Από τις τοιχογραφίες και μόνο μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι οι φυλετικά πρόγονοι των Ελλήνων βρίσκονταν στον Ελλαδικό χώρο ήδη από την 3200 π.Χ. που οριοθετείται η αρχή του Κυκλαδικού πολιτισμού. Καταρρέει η προπαγάνδα των ανθελλήνων που μιλούν για δήθεν έλευση "Ινδοευρωπαϊκών φυλών" από τις πεδιάδες της Ουγγαρίας (!) με τους Μυκηναίους (!) φέροντας το όνομα Έλληνες.

Αντιθέτως, η αλήθεια είναι ότι οι φυλετικά Έλληνες βρίσκονταν ήδη στον Ελλαδικό χώρο για χιλιάδες χρόνια. Το πόσες χιλιάδες χρόνια, είναι άγνωστο.

Εθνικοσοσιαλισμός και Φυλή

Όλα τα μεταπολεμικά κείμενα περί Εθνικοσοσιαλισμού είναι προφανώς αρνητικά διακείμενα, διότι γράφονται από τα πνευματικά υποχείρια των νικητών σιωνιστών. Ωστόσο αυτό το κείμενο έχει ένα σημαντικό βαθμό αντικειμενικότητας. Παρουσιάζει την φυλετική σκέψη στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία.

National Socialism and Race

by Dr. A. James Gregor

Archive Note: This piece, published in 1958, was an early contribution by an academic now acredited as a significant author upon the subject of fascism. This essay does not discuss certain peculiar German Nazi race doctrines which survived into the war period and which conditioned the movement for eastern expansion. The present text however has advantages in unravelling the official 'positions' of Nazism at various points.


Enough time has elapsed since the cessation of hostilities against Germany to permit the inspection of one of the theoretical components of the National Socialist Movement; the element which, of all the heterogeneous elements, made National Socialism what it was: the theory of race.

An inquiry of this nature can either, like almost all previous criticisms, muster external objections from anthropological, sociological and historical sources against what are conceived (often incorrectly) to be critical facets of the National Socialist theory on race; (1) or it can venture upon an immanent criticism; that is, it can pursue the inquiries of National Socialist theoreticians themselves, trying to understand the theory of race as it was, as it came to be, rather than as one conceives it to have been.

The latter course, the course chosen for this exposition, has much to recommend it. One does not dissipate one's energies harassing a straw man. The National Socialist theory of race was dynamic, ever-changing. This, indeed, must be the case with any theory which even pretends to be scientific. Furthermore, it is necessary to distinguish between the bona fide subject of inquiry and existing misconceptions. One need not resort to external sources to refute aspects of the theory which were rejected in the course of its development by National Socialist theoreticians themselves.

No theory, whether scientific, ethical or metaphysical, develops in a vacuum. It would be incredibly naοve to believe that any of these disciplines develops independently of the social milieu in which it arose. In order, therefore, to understand the nature and evolution of National Socialist speculations on race one would have to be conversant with the prevailing psychological, economic, scientific and social (cultural and political) forces prevalent throughout the period. Even were I fully informed as to these conditions, which I am not, space would not permit the introduction of such data into an essay of its length. What I shall attempt to do, however, is to indicate, in passing, the most compelling forces, tactical and theoretical, which, it seems, in general directed the rapid growth and transformation of the National Socialist theory of race.

I
The development of the National Socialist theory of race can be divided into three periods, and each period had a characteristic cast and temper.

The earliest period of National Socialist racism was characterized by the writings and speeches of Hitler himself. In many of his utterances Hitler's contentions with respect to race were no more and no less shocking, interesting or spectacular than similar statements made by any number of Anglo-Saxon eugenicists of the period. More significantly, in his specific references to race Hitler was content to employ the exceedingly vague term "Aryan" to denote his select race, founders of the State, society and culture in Europe. Under the rubric "Aryan" Hitler included all the European peoples, apparently (2) reserving the status "inferior" for non-European peoples of the world. Nowhere in Mein Kampf does he specifically stipulate the physical type of his superior race. He refers, however, with unqualified approval to the writings of Houston Stewart Chamberlain. Even if he had not, any comparison of the general ideas on race and society found in Mein Kampf with those of Chamberlain's Grundlagen would have made his intellectual debt quite apparent. Now Chamberlain nowhere gives a specific morphological identity to his "German," although he does wax enthusiastic over the tall, blond dolichocephal (long head). On the other hand he suggests, perhaps taking his cue from Gobineau who was convinced of the heterogeneity of the Aryan type, (3) that some of the purest "Germans" are brunets, even raven-haired. Nor does Chamberlain deny creativity nor value to other races.

So there is evidence that the National Socialist theory of race at this time was more than somewhat vague and indeterminate, at least with respect to the problem of how one identified one's select race. Nowhere in the early literature of the Movement does the designation "Nordic" figure with any prominence, least of all in Hitler's public statements.

Even at the close of this first period, in 1930, when Rosenberg's Mythos appeared, his use of the word "Nordic" was strictly qualified by this pronouncement: "…nothing would be more superficial than to measure a man's worth by his physical appearance (with a centimeter rule and cephalic indices). A far more accurate measure of worth is conduct." (4)

But with the advent of the thirties we enter a new and highly critical phase of theoretical development. By this time, quite independently of the National Socialist Movement, the works of Hans F.K. Guenther (5) had achieved wide circulation and popularity in Germany.

The works of Guenther evinced a certain attractiveness for National Socialist theoreticians. First of all one could elicit rough parallelisms between some of the ideas of Hitler, as expressed in Mein Kampf , and Guenther's principal works. Secondly it offered, seemingly, a scientific peg upon which National Socialist utterances on race might be conveniently hung.

As National Socialism expanded in membership and influence an increasing demand that its theoretical house be put in order made itself heared. At this point Guenther's works seemed to suit, precisely, that purpose.

II
Guenther's ideas can briefly summarized in the following notions:

(1) a race is a group of human beings which, breeding true, distinguishes itself from its neighbours by hereditary physical and mental traits; (6)

(2) the psychic traits, possessed by the various races, differ qualitatively;

(3) in almost all mental traits the Nordic Race (tall, slender, fair-skinned, blond, blue-eyed, leptoprosopic (narrow-faced), leptorrhine (narrow-nosed), dolichocephalic (7) is superior. Nordics are sage in judgment, truthful and energetic, independent, realistic, bold, courageous, clean, inventive, tenacious, prudent, steadfast in duty, competitive (only in the best sense), just, respectful of the property of others, knightly, possessed of a gift of narrative, individualistic (yet unselfish), possessed of a remarkable depth of character, a thorough-going trustworthiness, an inquiring mind devoted to natural science, a lively sense of honour, a tendency to roguish humour, a capacity for statemanlike achievements, a gift for leadership, a talent for music, a wide range of development in the mental life as well as other endowments too numerous to mention; (8)

(4) the extension and contraction of European culture follows the waxing and waning of this most singular race. (9)


These theses, formulated in a rich, scientific vocabulary seemed, at the time, to satisfy the demands made upon National Socialist theoreticians. Therefore, although Guenther's major works were completed before the succession of National Socialism to power, many of the National Socialists made them their own.

This having been the case it is necessary to note two important facts:

1. Guenther categorically rejected the designation "Aryan" which Hitler...

Η κλίμακα von Luschan

Ο γνωστότερος τρόπος ταξινόμησης του χρώματος του δέρματος είναι η κλίμακα της εικόνας αριστερά, που εισήγαγε ο Αυστριακός ανθρωπολόγος Felix von Luschan. Η αντιστοίχηση είναι η εξής:

1-5: Πολύ ανοιχτό
6-10: Ανοιχτό
11-15: Τυπικό νοτιοευρωπαϊκό
16-21: Ενδιάμεσο
22-28: Καφέ
29-36: Μαύρο


Μια εκτενής μελέτη περί του χρώματος του δέρματος των ανθρώπων σε όλον τον πλανήτη έγινε από τον Ιταλό ανθρωπολόγο Renato Biasutti και παρουσιάζεται στο παρακάτω σχήμα.

Το χρωμα του δέρματος

Στον άνθρωπο το χρώμα του δέρματος είναι το πιο εμφανές γνώρισμα για την διάκριση των φυλών. Μάλιστα, στα πρώτα βήματα της ανθρωπολογίας, ο άνθρωπος χωρίζονταν σε φυλές με βάση το χρώμα του δέρματος. Στη συνείδηση των απλών ανθρώπων που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν γνωρίζουν περί φυλετικής ανθρωπολογίας, αυτή η αντίληψη υπάρχει ακόμη και σήμερα. Σε χώρες με έντονη φυλετική μίξη, αυτός είναι ο απλούστερος τρόπος ταξινόμησης.

Ωστόσο, το χρώμα του δέρματος είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό από τα πολλά στα οποία μπορεί να διαφέρουν οι φυλές. Υπάρχουν φυλές που έχουν ίδιο χρώμα δέρματος, αλλά διαφέρουν σε πλήθος άλλων γνωρισμάτων. Το χρώμα του δέρματος από μόνο του δεν αρκεί. Γι' αυτό και γίνεται λόγος περί μαύρης, λευκής ή κίτρινης ομάδας φυλών, διότι για παράδειγμα οι μαύροι αποτελούνται από πολλές επιμέρους φυλές, παρότι έχουν το ίδιο χρώμα δέρματος.

Οι αρχαίοι Έλληνες όταν μιλούσαν για τους αλλόφυλους βαρβάρους, δεν αναφέρονταν ούτε στους μαύρους, με τους οποίους είχαν ελάχιστες επαφές, ούτε στους κίτρινους, με τους οποίους δεν είχαν καμία επαφή. Αναφερονταν σε λευκούς, που όμως ήταν αλλόφυλοι, με διαφορετικά σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά. Οι ανατολίτες, παρότι έχουν λίγο πιο σκούρο χρώμα δέρματος από τους Ευρωπαίους, θεωρούνται λευκοί. Είναι όμως αλλόφυλοι.

Στις παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζονται ο καλαθοσφαιριστής Kobe Bryant και ο πολιτικός Nelson Mandela. Τα δύο πρόσωπα χαρακτηρίζονται ως μαύροι, όμως είναι πολύ διαφορετικοί, ανήκοντας σε διαφορετικές φυλές.

Ο Carleton Coon για τους Έλληνες

The Greeks
 
from C.S. Coon, The Races of Europe, Chapter XII, section 14

The title of this section is The Greeks, and not Greece, since from the mythical days of the Argonauts to the present, neither the peninsula of Hellas nor Ionia and the Aegean Islands have been large enough to hold the far-wandering Hellenes. Greek is a language and a civilization, the Greeks a people; the Greeks are the descendants of all the peoples who have adopted and retained that language and that civilization from classical times to the present. Some of these converts to Hellenicism were inhabitants of Asia Minor, others of Thrace and Byzantium, others of the lands bordering the Black Sea, especially the Crimea.

Into the peninsula of Greece itself, many thousands of Slavs wandered as immigrants during the maximum South Slavic expansion; the Turks brought colonists, including many Albanians, and whole districts of Boeotia and Attica and of other parts of Greece are today Albanian speaking. Romance-speaking shepherds, the Vlachs, have also made the slopes of the Pindus their seasonal pastures. Since the World War many of the Greeks living in Thrace and Asia Minor have been sent to Greek soil to live, while Turks and other Moslems have been in turn repatriated. Despite these attempts at producing ethnic order, much Greek territory, especially in Macedonia, remains ethnically heterogeneous. Furthermore, the number of Greeks who live abroad, be it in Egypt, East Africa, or in the New World, is so great that the Greeks are still almost an international people. Many of the Greeks leave home to make their fortunes on less stony soil, but many of them also return.

It is inaccurate to say that the modern Greeks are different physically from the ancient Greeks; such a statement is based on an ignorance of the Greek ethnic character. In classical times the Greeks included many kinds of people living in different places, as they do today. If one refers to the inhabitants of Attica during the sixth century, or to the Spartans of Leonidas, then the changes in these localities have probably not been nearly as great as that between the Germans of Tacitus and the living South Germans, to cite but a single example.

Within the peninsula of Hellas, despite the mobility of the Greeks to and from their country, the internal mobility has not been sufficient to break down strong local differentiations in head form. The Epirotes, like their neighbors the Toscs, have an extremely high cephalic index mean, 88, and there seems to be a strongly brachycephalic zone running down the western slopes of the mountain core from Albania to the Gulf of Corinth, and perhaps beyond. [130] It is an extension of the same zone which extends all the way from the Alpine racial center in France, and more specifically, of the population studied in the region of Gjinokaster in southernmost Albania. The Greeks of Macedonia, again, who live in settlements interspersed with those of Bulgars and of Turks, possess the usual West Balkan brachycephaly, with mean cephalic indices of 86 for Christians, and 84.6 for Moslems. Greeks from the northern shore of Asia Minor have a mean of 87, while those from the Black Sea coast in Rumania, and members of the colony in the Crimea, are low brachycephals, with a mean of 82.

In Greece itself, most of the Peloponnesus, Attica, Euboea, and the Ionian Isles are characterized by a mean cephalic index of 81 to 82; this is also true of the Greeks who are found abroad, as in America. Aside from local groups in regions which, in classical times, were not truly Greece, the modern Greeks are for the most part low brachycephals. In Thessaly a provincial mean of 77 has been reported; and Greeks from the shore of the Sea of Marmora have a mean of 79. There are still, therefore, local groups of Greeks who are largely long-headed.

The stature mean for Greeks in general runs about 167 cm., and there seems to be little regional variation; those in Asia Minor and in the Crimea are a millimeter shorter, those measured in Boston a millimeter taller. The Greeks are as tall as most South Germans or northern Frenchmen; their stature is too elevated for the prevalence, in partial brachycephalization, of a strong, small Mediterranean strain. About half of them have brunet-white or light brown skin color, the rest the usual pinkish-white of central and northern Europe; over 80 per cent have dark brown hair, the rest have hair evenly divided between black and the lighter shades of brown. Pronounced blondism, although rare, is not unknown. The beard is rarely lighter than the head hair, in contrast to the condition found among Ghegs and Montenegrins; the implication is that the dark brown hair of the majority of Greeks is a pure brunet condition. Over 65 pa-cent of Greeks have pure brown eyes, and most of these are dark brown: pure lights are sporadic, but there is a 15 per cent incidence of light-mixed iris forms.

The pigment ratios given above apply to Greeks as a whole; there is evidence, however, of considerable regional variation. The Macedonian Greeks are much lighter, especially those that are Moslem, while the Greeks of the lonian islands are darker, as are, in all probability, most Peloponnesians.

For a more detailed study of the Greeks, we may examine the series measured in Boston, which, although without doubt subjected to selective forces, does not seem too much at variance from native Greek sample for our purposes. The men measured came from all parts of Greece, and from Asia Minor. Their mean stature, 168 cm., is moderately tall; their bodily proportions are for the most part intermediate; the shoulders arc broad, the trunk length moderate, as shown by a relative sitting height of 52.9; the relative span is 104.

Their heads, with a mean cephalic index of 82, are long for brachycephals (189 mm.), and of moderate breadth (154 mm.); the head height of 127 mm. is moderately high. The occiput protrudes but little in most of the group; 40 per cent have lambdoidal flattening, while some degree of occipital flattening occurs in over 50 per cent. It is pronounced, however. in only about 20 per cent. Their facial breadths are: minimum frontal, 107 mm., bizygomatic, 142 mm., and bigonial, 111 mm.; the great breadth of the jaw, as compared with that of the forehead, is a Greek specialty, and is strongly contrasted with the inverted triangle face form of Albanian Dinarics. The face height is 124.4 mm., the upper face height 75.6 mm.; the facial index, 87, is mesoprosopic, the upper facial index, 53, a little high in comparison with the foregoing. The noses are both long (58.8 mm.) and moderately broad (37 mm.); the nasal index of 63.2, leptorrhine.

The dimensions given above are for the most part quite variable; a number of distinct types are included, but the metrical character of the group as a whole indicates a blending of Dinarics and Alpines with Atlanto-Mediterraneans, which is confirmed by the observational data to follow.

The head hair is straight in slightly more than half the group, wavy in most of the rest, but curly hair is not unusual. It is usually medium to fine in texture. With at least half of adult male Greeks, it is thin on the head, and about one out of five of any adult group is bald. In old age baldness affects the majority. The beard development is as a rule thicker than in most European groups, and the body hair is often abundant. The eyebrows are often thick, and are concurrent in 75 per cent of the group; the browridges are usually of moderate development. The foreheads give, in most cases, an appearance of great width, and are seldom more than very slightly sloping. The nasal characters of the Greeks are variable, but there are definite trends which pervade the whole group. The root is, as a rule, moderately high, and medium to broad; narrow roots, usual among most northern Europeans and among Dinarics, are rare. The bridge is of medium to great height, almost never low; the breadth is as a rule medium to broad. The nasal profile is straight in about 45 per cent of the group, convex in about 30 per cent, and concave in but 10 per cent, while the rest are wavy or concavo-convex. The tip is as a rule thick, and elevated more often than it is depressed. The nasal wings, as a rule medium, are flaring more often than compressed. On the whole few Greek noses can qualify as Dinaric in the strict sense; more are typically Alpine, while a straight-profiled, consistently wide form is the commonest.

There is nothing remarkable about the lips and mouth region of the Greeks; both membranous and integumental lips thicknesses, are of usual European dimensions, and eversion is as a rule slight to medium. The lip seam, however, is usually visible, and is sometimes prominently elevated. A slight degree of facial prognathism is found in nearly half the group; alveolar prognathism is rare. Typically Greek features are full, curved temples, full cheeks, a laterally prominent malar region, and strongly everted gonial angles. In these facial characters well over half show an extreme development for Europeans.

Within the Greek group, heavy beards, heavy browridges, and concurrent eyebrows tend to associate themselves with an Alpine type; there is also a linkage between tall stature, in the 170 cm. class, cephalic indices of about 80, straight noses, dark brown hair, and dark brown eyes. This last set of associations clearly denotes the presence of a strong Atlanto-Mediterranean element. There are also strong connections between black hair, occipital flattening, and narrow facial features, which means Dinaric or Armenoid. That the small amount of blondism among the Greeks is mostly Nordic in origin is indicated by its linkage with external eyefolds, relative thinness of beard, and absence of eyebrow concurrency.

The Greeks, in short, are a blend of racial types, of which two are most important; the Atlanto-Mediterranean and the Alpine. Dinaricisrn here is present, but not all pervading; true Alpines are commoner than complete Dinarics. The Nordic element is weak, as it probably has been since the days of Homer. The racial type to which Socrates belonged is today the most important, while the Atlanto-Mediterranean, prominent in Greece since the Bronze Age, is still a major factor, it is my personal reaction to the living Greeks that their continuity with their ancestors of the ancient world is remarkable, rather than the opposite.

The living inhabitants of...

Μοιάζουν οι αρχαίοι Έλληνες με τους σύγχρονους Έλληνες;

Composite Greeks: the Ancient and the Modern

It is often stated either that “modern Greeks look like ancient ones,” or “modern Greeks don't look like ancient ones” without any kind of factual-based justification which would lead one to accept either opinion.

It is well known that genes recombine in each generation creating unique combinations. This is why “no two people look alike.” This, however, does not apply only to our contemporaries, but also to our ancestors: each of us is unique when compared to both.

It is a fairly reasonable assumption though that if two populations are genetically similar, i.e., they have similar distributions of alleles, then their average human types will also be similar. If we find these to be divergent then we can be sure that we are dealing with different populations. If, however, we find them to be the same, then we have an important piece of evidence in support of genetic similarity, perhaps the best indication of racial continuity which we can hope for until such time as DNA analysis of ancient remains can become a reality.

To test whether ancient and modern Greeks look alike, I created averaged faces of 16 modern Greeks (foootball players from the 2002-2003 Champions League) and of 16 ancient Greeks (from extant marble portraits), using Morpher, a software package for morphing. The composites were created by pairwise averaging, i.e., 16 initial portraits led to 8 pairwise ones, then to 4, 2 and finally a single composite. The results are shown below:

One needs to discount the differences due to the absence of pigmentation in ancient marble portraits, as well as the preference for beards in ancient times and for their absence in modern ones. With these caveats in mind, we observe the close similarity of the two composites, with noticeably squarish face, lowness of subnasal region, squarish eye sockets, high leptorrhine nose, robust cheekbones and various other subjective features. To further test the similarity of the two, the two portraits were aligned and the corresponding landmarks were joined:

A further composite image was created with the left side taken from the ancient average and the right one taken from the modern one. This further illustrates the correspondence between the two:

From the near perfect alignment we conclude that there is remarkable metrical similarity between the two composites, as our intuition suggested, with near-perfect alignment of all physiognomic landmarks.

This study is not intended to prove that the first notion, that “modern Greeks look like ancient ones,” is correct. It does however make this notion much more likely, in conjunction with the other anthropological, historical and ethnographic pieces of evidence for genetic continuity in the Aegean basin.

πηγή

Το σχήμα της μύτης

Η λεγόμενη "Ελληνική" μύτη είναι ίσια, λεπτή και ξενικά ψηλά από το μέτωπο. Εμφανίζεται κυρίως στους Μεσογειακούς και Νορδικούς.

Η Διναρική μύτη είναι λεπτή, κυρτή και ξεπροβάλλει οχι από το μέτωπο, αλλά πιο χαμηλά. Εμφανίζεται στον Διναρικό τύπο.

Η λεγόμενη "Ρωμαϊκή" μύτη είναι ίσια, λεπτή και έχει ένα εξόγκωμα κοντά στην αρχή της. Εμφανίζεται σε Μεσογειακούς και Διναρικούς κυρίως, μάλλον ένας συνήθης συνδυασμός τους.

Η "Αρμενοειδής" και η "Συριακή" μύτη είναι κυρτές και χοντρές, ειδικά στην άκρη της μύτης, με μια μικρή διαφορά στον τρόπο που κυρτώνει η μύτη. Εμφανίζονται στον Αρμενοειδή τύπο.

Η Αραβική μύτη είναι λεπτή, κυρτή, μεγάλη, με μια ιδιαιτερότητα στα σχήμα των ρουθουνιών.


Ο θαυμασμός της Κλασσικής αρχαιότητας και του Μεσογειακού τύπου έχει αναγάγει την "Ελληνική" μύτη ως πρότυπο κάλλους παγκοσμίως. Αντιθέτως η κυρτή μύτη θεωρείται άσχημη, με αποτέλεσμα πολλές χειρουργικές επεμβάσεις να γίνονται για την εξάλειψη της κυρτότητας και την επίτευξη της "Ελληνικής" μύτης. Μερικές φορές οι γυναίκες επιλεγουν και την κοίλη μύτη. Επειδή τα επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, τα παιδιά δεν "γλιτώνουν"!

Ο καθένας πρέπει να αποδεχτεί τη φύση του και να αναλογιστεί ότι για να έχει επιβιώσει το χαρακτηριστικό της μύτης του μέχρι σήμερα, η φυσική και κυρίως η σεξουαλική επιλογή το έχει αποδεχτεί!

Μυκηναϊκές τοιχογραφίες: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Τον Μεσογειακό!

Απάντηση σε αυτούς που μιλούν περί Ινδοευρωπαίων και άλλα αντιεπιστημονικές μπαρούφες. Κι όμως τα μασονικά ελεγχόμενα σχολικά βιβλία γράφουν ότι οι Μυκηναίοι ήρθαν από τις πεδιάδες της Ουγγαρίας και ανήκαν στην Ινδοευρωπαϊκή φυλή! Κι όλα αυτά για να μην υπερηφανευόμαστε ως Έλληνες ότι είμαστε γηγενείς και ξυπνάνε τα εθνικά αντανακλαστικά!

Tacitus - Germania: Πώς περιγράφονται οι αρχαίοι Γερμανοί στο διάσημο αρχαίο σύγγραμμα

Το βιβλίο Germania γράφτηκε από τον Ρωμαίο Gaius Cornelius Tacitus περίπου το 98 π.Χ. Είναι μια εθνογραφική μελέτη των Γερμανικών φυλών που συνόρευαν με την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και αποτελούσαν έναν διαρκή κίνδυνο. Στα πρώτα 27 κεφάλαια αναλύεται ο τρόπος ζωής τους γενικά και στα υπόλοιπα κεφάλαια δίνονται λεπτομέρειες κατά έθνη. Στο έργο αυτό οι Γερμανοί περιγράφονται να συμπεριφέρονται με λιτότητα, ηρωισμό και μακριά από κάθε έννοια υλισμού. Αποφεύγουν την φυλετική μίξη και ζουν με πολεμικό ήθος.

Συγκεκριμένα, στο κεφ. 2 ο Τάκιτος γράφει "τους Γερμανούς πρέπει να τους θεωρήσω ιθαγενείς και χωρίς να έχουν μιχθεί καθόλου με άλλες φυλές μέσω μετανάστευσης ή επιμειξίας". Ονομάζουν φυλές από γενάρχες, όπως έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες. Στο κεφ. 4 γράφει ότι δεν κάνουν γάμους με ξένα έθνη και αποτελούν φυλή χωρίς μίξεις. Ομοιάζουν μεταξύ τους και έχουν άγρια μπλε μάτια, ανοιχτό χρώμα μαλλιών, ισχυρή κατασκευή σώματος, κατάλληλη για σκληρή ζωή.

Οι περιγραφές είναι κυρίως θετικές, παρότι ο Τάκιτος είναι Ρωμαίος, δηλαδή αντίπαλός τους. Δεν τους ενδιαφέρει ο χρυσός και το ασήμι, περιγράφεται η ανδρεία τους και το ότι η εγκατάλειψη ασπίδας αποτελεί μέγιστη ατιμία, όπως και στην αρχαία Σπάρτη. Η επιλογή των στρατιωτικών ηγετών γίνεται βάσει κατορθώματος. Οι νέοι σκληραγωγούνται για τον πόλεμο, θεωρώντας τιμή να ακολουθούν τους ηγέτες. Ο ηρωισμός τροφοδοτείται από την ηθική που επέβαλλε στους ηγέτες να μάχονται με μεγαλύτερη ανδρεία από τους ακολούθους τους, ενώ οι ακόλουθοι έπρεπε να μάχονται όπως ο ηγέτης τους.

Το έθιμο του γάμου έχει μια αυστηρότητα και τονίζεται ότι οι σύζυγοι θα είναι ενωμένοι στον μόχθο και στον πόλεμο. Οι μητέρες φροντίζουν τα παιδιά και όχι κάποιοι υπηρέτες. Οι νέοι και οι νέες παντρεύονται όταν θεωρηθούν δυνατοί σωματικά, ώστε να κάνουν ισχυρούς απογόνους. Οι κηδείες τους είναι λιτές, με τους συγγενείς να συγκρατούν τα αισθήματά τους.

Ντύνονται και τρώνε λιτά, είναι φιλόξενοι, κάνουν δώρα χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα και ζουν χωρίς πολλές δημόσιες εκδηλώσεις. Έχουν μια έφεση στο ποτό, κάτι που οδηγεί σε έντονους καυγάδες. Έχουν πάθος με τα επικίνδυνα παιχνίδια.

Οι σκλάβοι τους απλά δίνουν τρόφιμα ως φόρο και ζουν ανεξάρτητα με τις οικογένειές τους. Για τους Γερμανούς ο τόκος είναι κάτι άγνωστο. Ζουν με την καλλιέργεια της γης, την κτηνοτροφία και το κυνήγι.

Από τις παραπάνω περιγραφές συμπεραίνεται ότι περιγράφεται ο Νορδικός φυλετικός τύπος. Εκτός από τα σωματικά χαρακτηριστικά που είναι εμφανή, στα ψυχικά χαρακτηριστικά, ο ηρωισμός, η ενεργητικότητα, η απλότητα, ο συγκρατημένος αλλά σκληρός χαρακτήρας είναι χαρακτηριστικά εγγενή του Νορδικού τύπου, που αν μεγαλώσει σε κοινωνία διαποτισμένη με πολεμικό ήθος, θα ξεπροβάλλουν. Ίσως οι σκλάβοι καλλιεργητές που τροφοδοτούν με μέρος της σοδειάς τους τους μαχητές να ανήκουν κυρίως στον Αλπικό τύπο.

Το βιβλίο αυτό του Τάκιτου έχει μεγάλη αξία ειδικά για τους Γερμανούς, διότι περιγράφονται πλήθος αρετών των αρχαίων προγόνων τους. Το έργο αυτό αξιοποιήθηκε μέσω έντονης δημοσιότητας, μελέτης και εισαγωγής του στην εκπαίδευση από τους Εθνικοσοσιαλιστές στη Γερμανία, ώστε να εμπνεύσουν τους Γερμανούς με τα ηρωικά πρότυπα των αρχαίων Νορδικών. Το πολεμικό ήθος, η λιτότητα, η αυστηρότητα της ηθικής, η απουσία φυλετικής μίξης και η περιφρόνηση του υλισμού είναι στοιχεία που ταυτίζονται με την Εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία. Η διατήρηση της φυλής και η σύνδεση με τη γη, ταυτίζεται με τη θεωρία "Αίμα και γη" που προορίζονταν να υλοποιήσουν τα SS.

Ένα εγχειρίδιο της Νεολαίας του Χίτλερ περιελάμβανε την εξής εναρκτήρια φράση, από το Germania του Τάκιτου: "Η μεγαλύτερη τιμή και η μεγαλύτερη δύναμη είναι να περιβάλλεται από μια ομάδα επιλεγμένων νεαρών". Ο Χίμλερ προσπάθησε να βρει και να φέρει στη Γερμανία το μοναδικό σωζόμενο αντίγραφο.

Το ηρωικό πρότυπο των αρχαίων Νορδικών πρέπει να αποτελεί φωτεινό φάρο για τους σημερινούς Νορδικούς, ακόμα και αν ζουν πλέον σε "πολιτισμένο" περιβάλλον.

Το σημιτικό χαμόγελο

Τα χείλη στον Αραβικό φυλετικό τύπο και σπανιότερα στον Αρμενοειδή είναι μεγάλα και εμφανίζουν ένα μόνιμο χαμόγελο. Στην Ευρώπη το χαρακτηριστικό αυτό εμφανίζουν αρκετοί Εβραίοι και συνεπώς έχει συνδεθεί με την πονηριά και τον δόλο. Αυτοί οι Εβραίοι είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Εβραίων, καθώς εμφανίζουν Μεσανατολικά γνωρίσματα, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Εβραίων που σήμερα δεν έχουν καμία φυλετική συνοχή,  λόγω των συνεχών μίξεων και αποτελούν μόνο μία πολιτική συμμορία υπό το όραμα της σιωνιστικής παγκόσμιας επικράτησης.

Η απόσταση των ματιών

Ο Διναρικός τύπος έχει συχνά μικρή απόσταση μεταξύ των ματιών. Αυτή η ιδιαιτερότητα παρατηρείται και στους Βάσκους, παρότι Μεσογειακοί εν γένει.

Αντιθέτως, μεγάλη απόσταση μεταξύ των ματιών εμφανίζει η Κίτρινη ομάδα φυλών με όλα τα παρακλάδια της. Αλπικοί και Βαλτικοί, ως μακρινοί συγγενείς αυτής της ομάδας φυλών εμφανίζουν συχνά μεγάλη απόσταση ματιών.

Φυλετική σκέψη και πολιτική στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία

Από εδώ

Heinrich Himmler και Reinhard Heydrich, ηγέτες των SS

Ηγέτης των SS ήταν ο Heinrich Himmler (1900-1945), υπό το όνομα Reichsfuhrer-SS. Ο Χίμλερ σπούδασε αγρονομία και εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα το 1923. Το 1925 εντάχθηκε στα SS και το 1929 διορίστηκε αρχηγός τους. Ακολούθησε αναδιοργάνωση, επέκταση και ισχυροποίησή τους. Όταν πήραν την εξουσία τα SS μεταβλήθηκαν σε όργανο εσωτερικής ασφάλειας του κράτους, ελέγχοντας και όλα τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας.

Ο Χίμλερ φυλετικά ήταν Αλπικός. Αυτό αντικατοπτρίζεται στον χαρακτήρα του. Ήταν μειλίχιος, ευγενικός και προσηνής. Από νεαρός είχε ενταχθεί σε εθνικιστικές και γερμανοκεντρικές οργανώσεις. Ο Αλπικός τύπος έχει έφεση στη γνώση, λιγότερο όμως στη δράση. Ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος και καταρτισμένος ιδεολογικά ως προς τον εθνικισμό. Αυτό γίνονταν εμφανές από τις εντυπωσιακές οργανωτικές ικανότητές του και την άριστη επιλογή στελεχών. Το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να έχει μετατρέψει τα SS σε έναν πανίσχυρο μηχανισμό, κράτος εν κράτει, χωρίς ο ίδιος να έχει ηγετική φυσιογνωμία ή έντονη μαχητικότητα.


Νούμερο 2 στα SS ήταν ο Reinhard Heydrich (1904-1942). Είχε το βαθμό του Obergruppenführer και ήταν πρακτικά ο αρχηγός όλων των αστυνομικών δυνάμεων του καθεστώτος. Από νεαρός συμμετείχε στα Freikorps και σε εθνικιστικές οργανώσεις. Το 1922 εντάσσεται στη σχολή ναυτικών δοκίμων και αποφοιτεί ως αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού. Το 1931 αποτάσσεται λόγω της σχέσης του με τους Εθνικοσοσιαλιστές και όχι λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς σε γυναίκα όπως ψευδώς διαδίδεται. Αυτό φαίνεται και στο ότι αμέσως προσλαμβάνεται από τον Χίμλερ ως αρχηγός της αντικατασκοπείας των SS. Διακρίνεται για την οργανωτικότητα, την ενεργητικότητα και την αποτελεσματικότητά του και ανεβαίνει ραγδαία στην ιεραρχία. Με την εκκίνηση του πολέμου οι ευθύνες του επεκτείνονται. Σε ηλικία 37 ετών γίνεται νούμερο 2 των SS και αναλαμβάνει και την διοίκηση του Προτεκτοράτου Βοημίας και Μοραβίας. Το 1942 δολοφονείται από Τσέχους αντιστασιακούς και κηδεύεται με μεγαλοπρέπεια, παρουσία του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος τον θαύμαζε.

Ο Reinhard Heydrich φυλετικά ήταν Νορδικός-Διναρικός. Εντυπωσιακό είναι το ύψος του που ξεπερνούσε το 1.90cm, κάτι που ταιριάζει στον φυλετικό του υπόβαθρο. Από μικρός έδειχνε έντονη δραστηριότητα με την συμμετοχή του στα Freikorps και την ένταξή του στον στρατό, που τότε εκεί δεν έμπαινε όποιος να'ναι. Απέκτησε άριστη ιδεολογική κατάρτιση και στρατιωτική εκπαίδευση. Ως Νορδικός ήταν οργανωτικός και αποτελεσματικός στη διοίκηση. Ως Διναρικός απέκτησε άσβεστο φανατισμό. Και οι δύο φυλετικοί τύποι είναι υπεύθυνοι για τον ευερέθιστο και εκρηκτικό χαρακτήρα του, την ενεργητικότητα και την μαχητικότητά του.

Ενδεικτικό της πίστης στην ιδεολογία και της περιφρόνησης του θανάτου είναι το γεγονός όπου ο Heydrich, χωρίς την άδεια του Χίμλερ ή του Χίτλερ, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος με τους Σοβιετικούς, εντάσσεται στην πολεμική αεροπορία Luftwaffe και συμμετέχει σε 100 πολεμικές πτήσεις, μέχρι που καταρρίπτεται, πέφτει πίσω από τις γραμμές του εχθρού και κατορθώνει μόνος του να επιστρέψει πίσω μόνο με το όπλο του. Για τα κατορθώματά του λαμβάνει τον Σιδηρούν Σταυρό πρώτης τάξης. Όταν ο Χίτλερ μαθαίνει τι συνέβη, γίνεται έξαλλος που παραλίγο να σκοτωθεί ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του καθεστώτος και τον διατάζει να επιστρέψει πίσω στα γραφεία της διοίκησης, όπως και έγινε. Το συμπερασμα είναι ότι ο Heydrich προτίμησε να πολεμήσει και να πέσει υπέρ πατρίδος, παρά να καθίσει αναπαυτικά στα ξένοιαστα γραφεία της διοίκησης, μακριά από τις εχθροπραξίες. Αυτό είναι το πνεύμα της αυτοθυσίας που εξήραν τα SS και κάθε ηγέτης πρέπει να αποδεικνύει ότι αξίζει την θέση του στην ιεραρχία καταβαλλοντας την υπέρτατη θυσία για την πατρίδα.

Άλλο περιστατικό που δείχνει το πνεύμα μαχητικότητας και ανδρείας είναι αυτό της δολοφονίας του το 1942. Αυτός και ο οδηγός του κινούνται με το αυτοκίνητο στην Πράγα, χωρίς αστυνομική συνοδεία, για να δείξει ότι δεν φοβάται τίποτα. Σε μία στροφή, από το πάρκο βγαίνουν οι δύο αντιστασιακοί. Ο ένας από αυτούς πάει να πυροβολήσει, αλλά μπολοκάρει το όπλο και αρχίζουν να τρέχουν για να φύγουν. Ο Heydrich, ενώ θα μπορούσε να δώσει εντολή στον οδηγό να γκαζάρει και να φύγουν άρον άρον, αντιθέτως του λέει αμέσως να σταματήσει. Κατεβαίνει κάτω και αρχίζει να καταδιώκει τους αντιστασιακούς μόνος του με το όπλο του. Όμως δεν έχει αντιληφθεί ότι ένας από αυτούς είχε πετάξει μια χειροβομβίδα στο άσχετο από πριν χωρίς να ξέρει αν θα σταματήσει το αυτοκίνητο. Η χειροβομβίδα σκάει, ο Heydrich πληγώνεται βαριά και εκπνέει λίγες μέρες μετά στο νοσοκομείο.

Η αυτοθυσία, η σκληρότητα και η ανδρεία είναι χαρακτηριστικά του Νορδικού και του Διναρικού τύπου, αρκεί να καλλιεργηθούν ώστε να αναδειχθούν.

Το φυλετικό υπόβαθρο επιδρά καταλυτικά στον τρόπο συμπεριφοράς κάθε ανθρώπου. Οι διαφορές στην συμπεριφορά δεν είναι τυχαίες, αλλά σε μεγάλο βαθμό καθορισμένες από την φυλή. Βέβαια, η φυλετική προδιάθεση πρέπει να καλλιεργείται. Η φυλετική γνώση είναι κολοσσιαίας σημασίας για την διοίκηση.

Η φυλετική πολιτική των SS

Τα SS για να υλοποιήσουν την φυλετική και στρατιωτική ιεραρχία που σχεδίαζαν, έπρεπε να κάνουν ορθή επιλογή μελών. Πριν γίνουν εξουσία, τα SS ήταν μέλη του κόμματος που εθελοντικά έπαιζαν τον ρόλο της προσωπικής φρουράς των ηγετών του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Όταν έγιναν καθεστώς, τα μέλη μπορούσαν να επιλέγονται πλέον με πιο αυστηρά κριτήρια. Μάλιστα, πολλοί εκδιώχθηκαν από τα SS με την εφαρμογή των νέων κριτηρίων. Το γραφείο RuSHA των SS ήταν υπεύθυνο ειδικά για φυλετικά θέματα. Ο λοχαγός Bruno Schultz, φυλετικός ανθρωπολόγος, έθεσε τα κριτήρια επιλογής των SS.



Ο υποψήφιος έπρεπε να είναι σε άριστη φυσική κατάσταση, όπως όλοι οι στρατιωτικοί. Επιπλέον έπρεπε να αποδείξει την Γερμανική-Άρια καταγωγή του μέχρι το 1800 και μέχρι το 1750 για αξιωματικούς. Το ύψος του έπρεπε να είναι τουλάχιστον 1.70m για κανονικό μέλος και 1.80m για την φρουρά του Furher υπό το όνομα Leibstandarte. Βέβαια για να ενταχθεί κάποιος έπρεπε να έχει δεχθεί την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Δεν υπηρχαν κριτήρια περί μορφωτικού επιπέδου.

Ως προς τα φυλετικά κριτήρια, είχαν θεσπιστεί οι εξής κατηγορίες φυλετικών τύπων:...

Φυλετική κοσμοθεωρία των SS

Τα SS ή πλήρως Schutzstaffel, ήταν παραστρατιωτική οργάνωση του NSDAP, του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Εργατών Γερμανίας. Σκοπός τους ήταν η φύλαξη των ηγετών του κόμματος και ιδιαίτερα του αρχηγού του κόμματος, Αδόλφου Χίτλερ. Ιδρύθηκαν το 1925, αντικαθιστώντας τις άλλες ομάδες φρούρησης των πολιτικών ηγετών του κόμματος. Αποτελούνταν από τους πιο πιστούς και ικανούς οπαδούς του κόμματος. Τα SS ήταν τμήμα των SA, μέχρι το 1934 που διαχωρίστηκαν. Ο ρόλος τους στην εξόντωση της ηγεσίας των SA που επιδίωκε αναταραχές ήταν καταλυτικός και αυτό τους αναγνωρίστηκε από τον Χίτλερ. Πλέον τα SS έγιναν η οργάνωση που είχε υπό τον έλεγχό της την εσωτερική ασφάλεια του Εθνικοσοσιαλιστικού κράτους. Τα SA παραμερίστηκαν σε μικρό βοηθητικό ρόλο. Τα SS διογκώθηκαν και αποτέλεσαν τον στυλοβάτη του καθεστώτος.

Τα SS πριν έρθει στην κυβέρνηση το κόμμα, στρατολογούσαν μέλη με κριτήριο την πίστη στην ιδεολογία και τις ικανότητες φρούρησης. Μετά την επικράτηση του Εθνικοσοσιαλισμού, ο αρχηγός των SS, Heinrich Himmler, έθεσε στόχο τα SS να μετατραπούν σε μια φυλετική αριστοκρατία, που θα διοικεί τη Γερμανία υπό την ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλισμού.


Τα μέλη των SS έπρεπε να ικανοποιούν τα πιο αυστηρά κριτήρια σωματικών ικανοτήτων και φυλετικής καθαρότητας. Για να αποτελέσουν αριστοκρατία, λάμβαναν εκπαίδευση στρατιωτική και ιδεολογική. Πρότυπο των SS ήταν η Μεσαιωνική αριστοκρατία των ιπποτών που συνδέονταν με τη γη. Η σύνδεση της φυλής με τη γη συνοψίζεται στην φράση "Αίμα και γη". Τα SS μετά τον πόλεμο θα αποτελούσαν την αριστοκρατία της Ευρώπης, εποικώντας τις τεράστιες εκτάσεις της ανατολικής Ευρώπης. Τα μέλη τους όταν αποσύρονταν από την ενεργό δράση, θα ελάμβαναν κλήρους και θα καλλιεργούσαν την γη κατά τα Μεσαιωνικά πρότυπα, αλλά κυρίως κατά τα Ρωμαϊκά πρότυπα. Εκεί θα διατηρούσαν πολυμελείς οικογένειες με φυλετικά επιλεγμένες συζύγους, ώστε η Νορδική φυλή να επεκταθεί και να επικρατήσει.

Τα SS πλην της ιδεολογικής και στρατιωτικής ιεραρχίας, είχαν και θρησκευτικό περιεχόμενο. Ο αρχηγός τους ο Χίμλερ, έστρεψε τα SS στις Νορδικές παραδόσεις της προχριστιανικής εποχής. Αναβίωσαν πολλά έθιμα της βόρειας παράδοσης, τα οποία ήταν υποχρέωση κάθε μέλους των SS να τα εφαρμόζει. Μαθήματα, φυλλάδια και οδηγίες επιστρατεύτηκαν για την επιστροφή στις αρχέγονες φυλετικές παραδόσεις των βόρειων λαών. Αφαιρέθηκε κάθε τι χριστιανικό και οι τελετές γάμου, βάπτισης, κτλ, αντικαταστάθηκαν από άλλες της εθνικής προχριστιανικής θρησκείας. Μάλιστα, στο κάστρο του Βέβελσμπουργκ λαμβάνονταν μαθήματα θρησκευτικής μύησης που περιελάμβαναν τη λατρεία της φυλής και των συμβόλων της αρχαίας Γερμανικής παράδοσης. Η φυλή είχε αναχθεί σε θρησκευτικό μέγεθος και η διαφύλαξή της ιερό καθήκον.

Η νεκροκεφαλή στο καπέλο των SS συμβολίζει την θυσία μέχρι θανάτου που θα καταβάλει κάθε μέλος για την υπεράσπιση της φυλής και της ιδεολογίας. Αντανακλά το ηρωικό πρότυπο, της θυσίας υπέρ του συνόλου, ενάντια στον ατομικισμό. Επίσης τη στρατιωτική αρετή της σκληρότητας και της άρνησης του θανάτου.

Τα SS δια της εμπνευσμένης ηγεσίας του Χίμλερ απέκτησαν μία ακατάβλητη βιωματική πίστη στη φυλή και στον εθνικοσοσιαλισμό. Αναβίωσαν το αρχαίο ιδεώδες, αποτελώντας μια φυλετική ιεραρχία αντίστοιχη αυτών της Αρχαίας Σπάρτης και της Ρώμης.

Αδόλφος Χίτλερ, το φυλετικό πορτραίτο του

Ο Αδόλφος Χίτλερ (1889-1945) γεννήθηκε στο Braunau am Inn στην Αυστρία, δύο χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Γερμανία. Ο Χίτλερ είναι Διναρικός και Νορδικός. Ο Διναρικός-Νορδικός συνδυασμός είναι συνήθης στην περιοχή της νοτιοδυτικής Γερμανίας που γεννήθηκε. Στην εμφάνιση μοιάζει περισσότερο στη μητέρα του. Εμφανίζει Νορδικά χαρακτηριστικά σε μάτια, μύτη, χείλη, με δολιχοκεφαλία, καθως και στοιχεία του Διναρικού, όπως μεγάλη κλίση μετώπου, καστανά μαλλιά και κάπως χοντρό λαιμό. Σημειωτέον ότι είχε γαλάζια μάτια. Τα ψυχικά χαρακτηριστικά του Νορδικού και του Διναρικού τύπου εντοπίζονται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του.

Ο Χίτλερ στο σχολείο ήταν πολύ δραστήριος έως κατεργάρης ως Διναρικός-Νορδικός. Είχε τιμωρηθεί επειδή τραγουδούσε Γερμανικά πατριωτικά τραγούδια και όχι Αυστριακά. Το περιβάλλον της αίθουσας και των παρακμιακών καθηγητών τον απωθούσαν από το να διαβάζει συστηματικά. Οι ικανότητές του φαίνονταν όταν ο καθηγητής του προκαλούσε το ενδιαφέρον, όπως είχε γίνει στο μάθημα της ιστορίας. Είχε έφεση στη γνώση και αυτό φάνηκε αργότερα, όταν ζώντας στη Βιέννη, διάβασε εκατοντάδες βιβλία από την βιβλιοθήκη της πόλης και απέκτησε το υπόβαθρο για την οικοδόμηση της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας.

Με την έντονη ενεργητικότητα και μαχητικότητα ως Διναρικός-Νορδικός, συμμετέχει στον Α' Παγμόσμιο Πόλεμο λαμβάνοντας τον Σιδηρούν Σταυρό πρώτης τάξης.

Έχοντας αποκτήσει εντυπωσιακό μορφωτικό επίπεδο και με δραστήριο μαχητικό πνεύμα ρίχνεται στην πολιτική μάχη. Ο Χίτλερ συνδυάζει τις πνευματικές ικανότητες του Νορδικού με τον φανατισμό του Διναρικού. Ο συνδυασμός των δύο τύπων οδηγεί σε χαρακτήρα εκρηκτικό και ευερέθιστο, κάτι που παρατηρείται σε όλη του τη ζωή. Επίσης οι δύο αυτοί φυλετικοί τύποι εμφανίζουν την μεγαλύτερη σκληρότητα από τους Ευρωπαϊκούς τύπους και την πιο σοβαρή συμπεριφορά.

Όντας άριστα μορφωμένος και σκληραγωγημένος, γίνεται ηγέτης και επιβάλλεται στο κόμμα. Οι ομιλίες του δείχουν δύναμη και πάθος. Ο ίδιος προπονείται εντατικά στον τρόπο ομιλίας και έκφρασης, πράγμα που σημαίνει ότι ο τρόπος έκφρασης ενώπιον του κοινού δεν ήταν εκ του φυσικού, όπως συχνά στον Μεσογειακό τύπο, αλλά αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, κάτι που ταιριάζει σε Νορδικό ή Διναρικό. Σπάνια δείχνει σημάδια χαλαρότητας ή αστεϊσμού, κάτι που ταιριάζει απόλυτα στο προφίλ του Διναρικού-Νορδικού. Οι αποφάσεις του μερικές φορές δείχνουν λίγο ξεροκεφαλιά, κάτι που ταιριάζει σε έναν Διναρικό, αλλά κυρίως είναι άριστα μελετημένες, γρήγορες και αποτελεσματικές, κάτι που ταιριάζει σε έναν Νορδικό. Ο χαρακτήρας του εμπνέει σεβασμό και πειθαρχία. Προσελκύει τα πλήθη μέσω δύναμης, παρά μέσω γοητείας.

Η αγριάδα του Χίτλερ είναι παροιμιώδης, με χαρακτηριστικό περιστατικό την συνάντηση με τον Τσέχο πρόεδρο Hacha το 1938, ο οποίος λιποθύμησε από τις φωνές και απειλές του Χίτλερ εναντίον του! Ο χαρακτήρας του Χίτλερ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον προσηνή Χίμλερ, που ανήκει στον Αλπικό τύπο.

Ο φυλετικός τύπος έχει τεράστια σημασία για έναν ηγέτη. Η ενεργητικότητα, η εργατικότητα, η έφεση στη μάθηση αποτελούν σημαντικές ιδιότητες για κάθε έναν που επιδιώκει να γίνει ηγέτης. Αν παρατηρήσετε τον φυλετικό τύπο ηγετών που είχαν και πνευματικό υπόβαθρο, θα παρατηρήσετε ότι κυριαρχεί ο Μεσογειακός και ο Νορδικός τύπος. Εκτός από το φυλετικό υπόβαθρο, χρειάζεται και η καλλιέργεια αυτών των φυλετικών προσόντων. Ο Αδόλφος Χίτλερ εκτός από φυλετικά προικισμένος, ήταν και άριστα μορφωμένος. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, με τον Χίτλερ να γίνεται ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες όλων των εποχών. Το όνομά του έχει μείνει στην αιωνιότητα.

Οι φυλετικές πολιτικές του Τρίτου Ράιχ

Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές απέκτησαν την εξουσία στην Γερμανία, εφαρμόστηκε ολοκληρωμένη φυλετική πολιτική, που εφάρμοσε στην πράξη την Εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία.

Το κόμμα είχε γραφείο φυλετικής πολιτικής, το οποίο κατηύθυνε την φυλετική πολιτική του κράτους. Εξέδιδε τα περιοδικά Neues Volk και Volk und Rasse με σκοπό να ενημερώσει την κοινή γνώμη για φυλετικά θέματα και περί ευγονικής. Ο τύπος και ο κινηματογράφος είχαν μεταξύ άλλων στόχο να αυξήσουν την φυλετική συνειδητοποίηση και να αποτρέψουν την φυλετική μίξη. Στην εκπαίδευση αυξήθηκαν εντυπωσιακά οι ώρες διδασκαλίας της Βιολογίας και προστέθηκε η Φυλετική Ανθρωπολογία. Ενδεικτικά ο Χίτλερ είχε τονίσει ότι κάθε μαθητής που τελειώνει την σχολική εκπαίδευση πρέπει να μπορεί να διαχωρίζει τις -Ευρωπαϊκές- φυλές.




Το πρότυπο του Γερμανού που εκθειάζονταν και απεικονίζονταν συνεχώς, αντιστοιχούσε στον Νορδικό φυλετικό τύπο. Βέβαια, ήταν προφανές ότι δεν είναι όλη η Γερμανία Νορδική. Το κράτος δεν διαχώρισε τους πολίτες της φυλετικά και πάνω από όλα έβαζε την έννοια της πατρίδας και του Γερμανικού πνεύματος. Η αύξηση του Νορδικού τύπου ήταν πάντα στα μακρόχρονα σχέδια της ηγεσίας, με κύριο μοχλό υλοποίησής τους τα SS και το Lebensborn.

Ώθηση δόθηκε στην Πανεπιστημιακή έρευνα περί φυλετικών μελετών. Το Kaiser Wilhelm Institute με επικεφαλής τους φυλετικούς μελετητές Eugen Fischer, Fritz Lenz, Otman von Verschuer διεξάγει συστηματική φυλετική έρευνα περί ανθρωπολογίας και ευγονικής. Φυλετικοί ανθρωπολόγοι όπως οι Hans Gunther και Egon von Eickstedt λαμβάνουν βοήθεια και δημοσιότητα από το κράτος και από πανεπιστημιακές έδρες διεξάγουν φυλετικές μελέτες και εκδίδουν βιβλία που μέχρι τις μέρες μας αποτελούν θησαυρό γνώσης. Η Γερμανία γίνεται το κέντρο των φυλετικών μελετών όλου του κόσμου.

Εκτός από την ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και έρευνα, υπάρχει και το πρακτικό μέρος. Νομοθεσία υπέρ της ευγονικής υποχρέωσε σε στείρωση όσους έχουν σοβαρές μεταδοτικές ασθένειες. Γάμοι και απόκτηση παιδιών με τέτοια άτομα απαγορεύτηκε. Για αμφισβητούμενες περιπτώσεις ιδρύθηκαν ειδικά δικαστήρια με επιστήμονες, που λάμβαναν μάλλον επιεικείς αποφάσεις. Οι αμβλώσεις απαγορεύτηκαν, δόθηκαν οικονομικά και ηθικά κίνητρα για πολυμελείς οικογένειες και οι ομοφυλόφιλοι ως οικογενειακή, κοινωνική και φυλετική μάστιγα φυλακίστηκαν. Οι γάμοι και οι γεννήσεις αυξήθηκαν. Παράλληλα τονίζονταν η σημασία της φυλετικής επιλογής του συζύγου και η σημασία της απόκτησης πολλών απογόνων. Για την γέννηση άριστων απογόνων, οι νέοι και οι νέες διατηρούνταν σε άριστη φυσική κατάσταση μέσω σωματικής εξάσκησης στην Hitlerjugend και το αντίστοιχο γυναικείο τμήμα. Σκοπός μεταξύ άλλων ήταν να εκμηδενιστούν εκφυλιστικές πνευματικές και σωματικές ασθένειες.

Διάφοροι νόμοι εκμηδένισαν την επιρροή των αλλόφυλων στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Γνωστοί είναι οι νόμοι της Νυρεμβέργης που απαγόρευσαν την φυλετική μίξη με αλλόφυλους και συγκεκριμένα με Εβραίους και αργότερα με Αθίγγανους και Μαύρους. Η νομοθεσία περί Εβραίων δεν μπορεί να θεωρηθεί καθαρά φυλετική, καθώς τα κριτήρια για να οριστεί κάποιος Εβραίος περιείχαν στοιχεία εθνικά ή "θρησκευτικά" και όχι καθαρά φυλετικά. Ο στόχος των αντιεβραϊκών νόμων ήταν η εκμηδένιση της σιωνιστικής επιρροής στην Γερμανική κοινωνία κατά κύριο λόγο και όχι ο αυστηρά φυλετικός διαχωρισμός τους, καθώς Εβραίοι υπήρχαν και του Νορδικού τύπου, ωστόσο δεν πρόκειτο να γίνουν αποδεκτοί ως Γερμανοί, καθώς είναι συμμέτοχοι στην παγκόσμια σιωνιστική συνομωσία.

Η Ρηνανία ήλθε σε Γαλλική προσωρινή κατοχή μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σιωνιστική Γαλλία εγκατέστησε επίτηδες μαύρους αφρικανούς στρατιώτες με αποτέλεσμα να συνάψουν σχέσεις με τις ντόπιες και να γεννηθούν μιγάδες. Αυτά τα λεγόμενα "μπάσταρδα της Ρηνανίας" στειρώθηκαν με την έλευση των Εθνικοσοσιαλιστών, αποτρέποντας την επέκταση της φυλετικής μίξης.

Οι Βόρειοευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζονταν ως φυλετικά συγγενείς με τη Γερμανία. Με το ξέσμασμα του πολέμου, οι Γερμανοί καλοδέχτηκαν στις τάξεις των μάχιμων SS πολίτες από τις Σκανδιναβικές χώρες ως φυλετικά αδέρφια. Η διαφορά της αντιμετώπισης σε σχέση με τους άλλους συμμάχους των Γερμανών φαίνεται στο ότι οι Γερμανοί στρατιώτες συνήψαν σχέσεις με τις ντόπιες ειδικά στην Νορβηγία, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες γεννήσεις. Αντίθετα, με τους Σλάβους απαγορεύονταν οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή, είτε κατά την προέλαση, είτε στα μετόπισθεν που χρησιμοποιούνταν ως εργατικό δυναμικό. Οι βιασμοί αλλόφυλων απαγορεύονταν για φυλετικούς λόγους πάνω από όλα. Μάλιστα, λαμβάνονταν μέριμνα ώστε να υπάρχουν αρκετές Γερμανίδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώστε να αποτρέπεται η φυλετική μίξη με τους φυλακισμένους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της φυλετικής πολιτικής της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας είναι η περίπτωση της Γερμανοποίησης παιδιών από την Πολωνία. Όταν οι Γερμανοί απελευθέρωσαν την δυτική Πολωνία, πολλά παιδιά είχαν εμφανή Νορδικά χαρακτηριστικά, συνεπώς μπορούσαν αποκτώντας Γερμανική εθνική συνείδηση να επιστρέψουν στον εθνικό κορμό. Ακολούθησε μια φυλετική επιλογή των παιδιών που εν συνεχεία στάλθηκαν στην Γερμανία για επανενσωμάτωση.

Το μακροχρόνιο σχέδιο του Αδόλφου Χίτλερ ήταν η πορεία προς Ανατολάς, με σκοπό τον εποικισμό των Ρωσικών πεδιάδων από Νορδικούς πληθυσμούς, δεμένους με τη γη τους, επανιδρύοντας την αριστοκρατία τους αίματος και της γης στα Μεσαιωνικά πρότυπα. Το έργο αυτό θα το υλοποιούσαν τα SS.

Η φυλετική κοσμοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού

Αυτήν την εβδομάδα το ιστολόγιο θα κάνει ένα αφιέρωμα στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία.

Η φυλή αποτελεί τον βασικό πυλώνα της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας. Το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα του Εθνικοσοσιαλισμού βασίζεται στην έννοια της φυλής και δεν νοείται χωρίς αυτή. Ο Εθνικοσοσιαλισμός αναγνωρίζει την βιολογική πραγματικότητα της φυλής και την θέση του ανθρώπου στη φύση. Σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η διαιώνιση και ισχυροποίηση της φυλής. Οι άνθρωποι σαν μονάδες έπειτα από μερικές δεκαετίες θα αποβιώσουν, αφήνοντας πίσω τους απογόνους, οι οποίοι θα συνεχίσουν το αιμάτινο ποτάμι στους αιώνες. Ο Εθνικοσοσιαλιστής αντιμετωπίζει τον εαυτό του σαν κρίκο στην αλυσίδα των γενεών και δρα βάσει αυτού. Απορρίπτει τον υλισμό και τις εφήμερες αξίες και επικεντρώνεται σε αξίες και πράξεις που είναι αιώνιες και θα επιδράσουν και μετά τον θάνατό του.

Το πρότυπο αξιών του Εθνικοσοσιαλιστή είναι το ηρωικό πρότυπο, καθώς οι αγώνες και η θυσία για την πατρίδα θα αποτελέσουν φάρο για τον αγώνα διαιώνισης της φυλής από τους απογόνους. Η ζωή ενός μέλους της φυλής δεν έχει τόση σημασία όσο η επιβίωση του συνόλου. Ο Εθνικοσοσιαλισμός για αυτόν τον φυλετικό λόγο είναι εναντίον του ατομικισμού και του φιλελευθερισμού. Η έννοια της υστεροφημίας των Αρχαίων Ελλήνων αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτό, ότι ο ηρωικός θάνατος για την φυλή θα μείνει στη μνήμη των απογόνων για να τους ποτίσει με πίστη στον αγώνα για διαιώνιση της φυλής.

Για την διαιώνιση και ισχυροποίηση της φυλής, πρέπει η φυλή να μην δεχτεί μίξεις και να διατηρεί σε άριστη φυσική κατάσταση τα μέλη της. Όσο η φυλή παραμένει υγιής και χωρίς μίξεις, τόσο οι ψυχικές της αξίες παραμένουν αμετάβλητες ανά τους αιώνες και αναμένουν το κατάλληλο περιβάλλον για να εκδηλωθούν.

Το πολιτικό σύστημα έχει σκοπό την δημιουργία της φυλετικής αριστοκρατίας, θα έχει καταρτιστεί ιδεολογικά για να ηγηθεί του αγώνα για διαιώνιση και επέκταση της φυλής. Το ιεραρχικό μοντέλο το δανείζεται από τη φύση, στην οποία προφανώς δεν διεξάγονται εκλογές! Το οικονομικό σύστημα έχει σκοπό την παραγωγή και διανομή των αγαθών στα μέλη της φυλής και όχι την συσσώρευση κερδών, όπως λογίζουν οι καπιταλιστές φιλελεύθεροι. Όταν η οικονομία δεν υπηρετεί τη φυλή, τότε το κράτος παρεμβαίνει. Στο κοινωνικό σύστημα, πρώτιστη σημασία έχει η δημιουργία της φυλετικής συνειδητοποίησης και η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών της, ώστε η κοινωνία να δρα σαν μία φυλετική γροθιά και όχι ατομικιστικά. Επιπλέον, το κράτος φροντίζει για την υγεία, την αναπαραγωγή και την ευημερία των μελών της φυλής.

Η φυσική τάξη όρισε την ύπαρξη διαφορετικών φυλών στον άνθρωπο, με διαφορετικά σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά. Κάθε φυλή επιδιώκει τη διαιώνισή της και πρέπει να αποφεύγει τη μίξη, διότι τα διαφορετικά ψυχικά χαρακτηριστικά δημιουργούν διαφορετικές συμπεριφορές, νοοτροπίες, έθιμα, συμφέροντα, προτιμήσεις που δημιουργούν τάσεις διάσπασης εντός των κοινωνιών.

Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν αυτός που δημιούργησε τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ήταν ένας άνθρωπος εντυπωσιακά μορφωμένος. Είχε μελετήσει πληθώρα συγγραφέων. Ειδικά για τα φυλετικά ζητήματα είχε μελετήσει τους Δαρβίνο, Γκομπινώ, Λε Μπον, Τσάμπερλαιν και πολλούς άλλους της εποχής. Κατανόησε σε πλήρες βάθος την φύση του ανθρώπου και τις διαφορές που εισάγει η φυλή.

Από την αρχή της πολιτικής του καριέρας μιλά για την Αρία φυλή και το γερμανικό αίμα. Η Αρία φυλή είναι ένας όρος ασαφής. Ο Χίτλερ την αντιλαμβάνονταν σαν την φυλή γεννήτορα των Ευρωπαϊκών φυλών. Με αυτόν τον ασαφή όρο, το ακροατήριο αντιλαμβάνονταν τους Ευρωπαίους ως Άριους, διαχωρίζοντάς τους από τους μη Ευρωπαίους, μη Άριους. Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι η Νορδική φυλή είχε τα μεγαλύτερα χαρίσματα από τους Άριους και ότι αυτή αντιπροσώπευε τους πραγματικούς Γερμανούς. Όταν έγινε κυβέρνηση άρχισε να εφαρμόζει συστηματικά αυτήν την προτίμηση.

Bean R. - The Races of Man

Ο Robert Bennet Bean (1874-1944) ήταν καθηγητής ανατομίας και ανθρωπολόγος στις ΗΠΑ. Σπούδασε ιατρική, εστιάζοντας στην ανατομία και κάνοντας μετρήσεις στον άνθρωπο οδηγήθηκε στην μελέτη της ανθρωπολογίας. Για χρόνια εργάστηκε στις Φιλιππίνες, όπου μελέτησε τους κατοίκους, δημοσιεύοντας ένα βιβλίο και πολλές μελέτες.

Το σημαντικότερο έργο του σημοσιεύτηκε το 1935 με τον τίτλο "The Races of Man". Είναι μια σύντομη ανθρωπολογική μελέτη των φυλών του ανθρώπου.

Ο συγγραφέας αναφέρεται αρχικά στην φυσική ιστορία του ανθρώπινου είδους και στον σχηματισμό των φυλών. Δίνονται διάφορες αμφιλεγόμενες υποθέσεις για την διασπορά του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη. Γίνεται ο διαχωρισμός στις τρεις μεγάλες φυλές, την κίτρινη, την λευκή και την μαύρη και αναλύονται οι φυσικές και ψυχικές διαφορές τους.

Η ανάλυση προχωρά περαιτέρω, στις φυλετικές υποκατηγορίες εντός των τριών κύριων ομάδων φυλών. Η προσπάθεια όμως είναι αποσπασματική και οι υποκατηγορίες που αναλύονται είναι λίγες. Η έμφαση δίνεται στα σωματικά τους γνωρίσματα και παρατίθενται φωτογραφίες.

Το βιβλίο είναι μικρό σε έκταση, διαβάζεται εύκολα, ωστόσο σε σχέση με τα βιβλία των άλλων ανθρωπολόγων, όπως του Eickstedt που είχε κυκλοφορήσει περίπου την ίδια εποχή, είναι πολύ πίσω. Παρ'όλα αυτά είναι μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια.

Η σημασία της φυλετικής καταγωγής στους Αρχαίους Έλληνες

Ο Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, ο συγγραφέας της ιστορίας των Περσικών πολέμων, έδωσε τον ακόλουθο ορισμό του «Έλληνικού», δηλαδή της ελληνικότητας, στην Ιστορία του (8, 144):

τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα 

ΜΕΤ. το Ελληνικόν, το οποίο είναι όμαιμον και ομόγλωσσο και έχει κοινούς τόπους ιδρυθέντες για τους θεούς και θυσίες και παρόμοια ήθη

Ο Ηροδοτος (1, 148) κοροϊδεύει τον ισχυρισμό των Ιώνων των δώδεκα πόλεων της Μικράς Ασίας πως είναι περισσότερο Ίωνες από τους υπόλοιπους, αναφέροντας τα διάφορα έθνη με τα οποία έχουν αναμιχθεί:

Τούτων δὴ εἵνεκα καὶ οἱ Ἴωνες δυώδεκα πόλις ἐποιήσαντο, ἐπεὶ ὥς γέ τι μᾶλλον οὗτοι Ἴωνές εἰσι τῶν ἄλλων Ἰώνων ἢ κάλλιόν τι γεγόνασι, μωρίη πολλὴ λέγειν, τῶν Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίης εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται. Οἱ δὲ αὐτῶν ἀπὸ τοῦ πρυτανηίου τοῦ Ἀθηναίων ὁρμηθέντες καὶ νομίζοντες γενναιότατοι εἶναι Ἰώνων, οὗτοι δὲ οὐ γυναῖκας ἠγάγοντο ἐς τὴν ἀποικίην ἀλλὰ Καείρας ἔσχον, τῶν ἐφόνευσαν τοὺς γονέας. 

ΜΕΤ. Γι' αυτούς τους λόγους οι Ίωνες έχτισαν δώδεκα πόλεις επειδή είναι τάχα αυτοί περισσότερο Ίωνες από τους άλλους Ίωνες, ή με πιο καλή καταγωγή, μιλώντας με πολλή μωρία, αφού κατάγονται από τους Άβαντες από την Εύβοια σε σημαντικό βαθμό, και αναμίχθηκαν με Μίνυες από τον Ορχομενό και Καδμείους και Δρύοπες και αποδάσμιους Φωκαείς και Μολοσσούς και Πελασγούς από την Αρκαδία και Δωριείς από την Επίδαυρο, και με πολλά άλλα έθνη. Αυτοί ξεκίνησαν από το πρυτανείο των Αθηνών, νομίζοντας πως έχουν την πιο ευγενική καταγωγή, όμως δεν πήραν γυναίκες μαζί τους στην αποικία αλλά πήραν γυναίκες από την Καρία, αφού φόνευσαν τους γονείς τους.

Στη συνέχεια (1, 147), αποδέχεται ειρωνικά τον ισχυρισμό τους, αναγνωρίζοντας πως χρησιμοποιούν το όνομα περισσότερο από τους άλλους Ίωνες:

Ἀλλὰ γὰρ περιέχονται τοῦ οὐνόματος μᾶλλόν τι τῶν ἄλλων Ἰώνων, ἔστωσαν δὴ καὶ οἱ καθαρῶς γεγονότες Ἴωνες. 

Αλλά μιας και χρησιμοποιούν το όνομα περισσότερο από τους άλλους Ίωνες, ας είναι λοιπόν Ίωνες με καθαρή καταγωγή.

Ο Ηρόδοτος (1, 58) αναφέρει πως το Ελληνικό έθνος είχε την ίδια γλώσσα, αποσχίσθηκε από το Πελασγικό, και μεγάλωσε με την προσθήκη άλλων βαρβαρικών εθνών, και κυρίως του Πελασγικού. Φαίνεται δηλαδή πως οι Έλληνες αποτελούσαν έναν κλάδο του ευρύτερου Πελασγικού έθνους, ο οποίος μίλησε Ελληνικά. Στη συνέχεια προσεχώρησαν σε αυτούς τόσο Πελασγοί οι οποίοι δεν μιλούσαν Ελληνικά, αλλά και άλλοι βάρβαροι:

τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μὲν ἐπείτε ἐγένετο αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι: ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐόν ἀσθενές, ἀπό σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρόσθε δὲ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδὲ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι. 

ΜΕΤ. Το Ελληνικό έθνος είχε πάντοτε την ίδια γλώσσα: αφού αποσχίσθηκε από το Πελασγικό ήταν ασθενές, αλλά από μικρό που ήταν αρχικά αυξήθηκε μέσω των πολλών προσχωρήσεων σε αυτό Πελασγών και άλλων βαρβαρικών εθνών. Μου φαίνεται πως το Πελασγικό έθνος, δεν μεγάλωσε όταν ήταν βαρβαρικό.

Ο Θουκυδίδης (Ιστορία, 1, 3) αναφέρει πως το Ελληνικό όνομα δεν ήταν σε κοινή χρήση έως ότου πολλά άλλα έθνη και ιδιαίτερα το Πελασγικό το υιοθέτησαν μέσω των σχέσεών τους με τον Έλληνα και τους γιούς του:

δοκεῖ δέ μοι, οὐδὲ τοὔνομα τοῦτο ξύμπασά πω εἶχεν, ἀλλὰ τὰ μὲν πρὸ Ἕλληνος τοῦ Δευκαλίωνος καὶ πάνυ οὐδὲ εἶναι ἡ ἐπίκλησις αὕτη, κατὰ ἔθνη δὲ ἄλλα τε καὶ τὸ Πελασγικὸν ἐπὶ πλεῖστον ἀφ' ἑαυτῶν τὴν ἐπωνυμίαν παρέχεσθαι, Ἕλληνος δὲ καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ ἐν τῇ Φθιώτιδι ἰσχυσάντων, καὶ ἐπαγομένων αὐτοὺς ἐπ' ὠφελίᾳ ἐς τὰς ἄλλας πόλεις, καθ' ἑκάστους μὲν ἤδη τῇ ὁμιλίᾳ μᾶλλον καλεῖσθαι Ἕλληνας, οὐ μέντοι πολλοῦ γε χρόνου [ἐδύνατο] καὶ ἅπασιν ἐκνικῆσαι. 

ΜΕΤ. Μου φαίνεται πως ούτε το όνομα είχε καθολική αποδοχή, αλλά πριν από τον Έλληνα το γιο του Δευκαλίωνα δεν υπήρχε, και διάφορες ονομασίες, και επί το πλείστον η Πελασγική χρησιμοποιούνταν για τα έθνη, όταν όμως ο Έλλην και οι γιοί του έγιναν ισχυροί στη Φθιώτιδα, και πήγαν προς βοήθεια στις άλλες πόλεις, με την αμοιβαία συναναστροφή επικράτησε η ονομασία, αλλά και πάλι μετά από πολύ χρόνο κατόρθωσε να επιβληθεί σε όλους.

O Ισοκράτης ο Αθηναίος, ρήτορας και πολιτικός, μιλώντας πιθανώς στους...

Τοιχογραφίες του 1600 π.Χ. στην Μινωική Κρήτη. Ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Τον Μεσογειακό!