Προβληματισμοί από έναν χάρτη

Προ ημερών δημοσιεύτηκε ένας χάρτης στην βρετανική Daily Mail που παρουσιάζει στοιχεία για τις μεταναστευτικές τάσεις σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Ο κάθε αριθμός αντιστοιχεί το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας, που γεννήθηκε στη χώρα και πλέον κατοικεί μόνιμα στο εξωτερικό. Τα στοιχεία αφορούν μέχρι το τέλος του 2015. Όπως γνωρίζουμε, η μετανάστευση είναι ένας από τους μαζικότερους και ταχύτερους τρόπους φυλετικής μεταβολής. Θα διατυπώσουμε τους προβληματισμούς μας σε σχέση με τις τάσεις που αποτυπώνονται στον χάρτη.

Οι χώρες με την υψηλότερη μετανάστευση προς το εξωτερικό βρίσκονται κυρίως στα Βαλκάνια και στην ανατολική Ευρώπη. Διαφαίνεται ότι ο κύριος λόγος...
είναι ο οικονομικός, εφόσον οι χώρες αυτές είναι ως επί το πλείστον φτωχές. Επίσης, στην Ευρώπη δεν υπάρχουν πόλεμοι, συνεπώς μιλάμε σχεδόν αποκλειστικά για οικονομική μετανάστευση. Και λογικά δεν περιλαμβάνονται οι πρόσφατα αφιχθέντες Αφρο-ασιάτες, καθώς δεν έχουν γεννηθεί σε Ευρωπαϊκή χώρα οι περισσότεροι. Συνεπώς τα στοιχεία αφορούν σε λευκούς Ευρωπαίους που μετακινούνται για οικονομικούς λόγους. Μπορεί να μην αναφέρονται οι χώρες προορισμού, αλλά δεν είναι και δύσκολο να υποθέσουμε ότι καταλήγουν στις πιο οικονομικά προηγμένες χώρες της Ευρώπης ή στις ΗΠΑ. Περισσότεροι χάρτες δίνονται εδώ.

Στα Βαλκάνια, υπάρχουν χώρες όπου το 20-40% του πληθυσμού έχει μεταναστεύσει, ενώ στην ανατολική Ευρώπη ποσοστά 10-20% είναι τυπικά. Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι χώρες "εξάγουν" ανθρώπους προς τις υπόλοιπες. Από φυλετικής σκοπιάς, σημαίνει ότι επεκτείνονται. Συνεπώς, ο χάρτης υποδηλώνει ότι οι Διναρικοί βρίσκονται σε τεράστια επέκταση προς την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ οι Βαλτικοί, τυπικοί κάτοικοι της ανατολικής Ευρώπης, επεκτείνονται με μεγάλους ρυθμούς και λογικά προς τα δυτικά. Οι εξαιρέσεις των Ιρλανδών, που λόγω γλώσσας μεταναστεύουν εύκολα προς Βρετανία και ΗΠΑ, Ισλανδών που θέλουν να ξεφύγουν από την απομόνωση και Πορτογάλων που μάλλον πάνε προς Ισπανία ή Αμερική, δεν αλλάζουν την γενική εικόνα της αύξησης των κατοίκων που προέρχονται από τα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη.

Αυτό που βλέπουμε είναι μια επέκταση ανθρώπινου δυναμικού από χώρες με χαμηλό επίπεδο διαβίωσης, οι οποίες όμως συνήθως βρίσκονται σε χαμηλότατο επίπεδο από όλες τις απόψεις, όχι μόνο οικονομικό. Και δεν είναι οι "διεφθαρμένες κυβερνήσεις" που τους έχουν φέρει σε αυτήν την κατάσταση, γιατί διαφθαρμένες είναι και οι εβραιομασονικές κυβερνήσεις σε πολλά προηγμένα κράτη. Είναι οι άνθρωποι, με τις κοινωνικές συμπεριφορές και τις εγγενείς προδιαθέσεις τους που δίνουν την δυνατότητα σε μια χώρα να αποκτήσει σταθερότητα, ισχύ και ανάπτυξη, οι πολιτικές δρουν απλώς υποβοηθητικά. Δηλαδή, ένας βασικός λόγος που οι υποβαθμισμένες Ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται στην κατάσταση που βρίσκονται είναι ο φυλετικός.

Διαπιστώνουμε ότι στην Ευρώπη επεκτείνονται οι άνθρωποι που έχουν, εμμέσως, οδηγήσει τα κράτη τους σε παρακμή. Και όλοι αυτοί, μαζί με εκατομμύρια Αφρο-ασιάτες, κατευθύνονται προς τις πιο προηγμένες χώρες, στις οποίες θα αρχίσουν να επιβάλλουν τις εγγενείς συμπεριφορές τους, με τις όποιες επιπτώσεις. Αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή όπου δεν υπάρχουν σύνορα, όπου το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι το χρήμα και όταν οι κυβερνήσεις δρουν αντεθνικά, επιτρέποντας την εθνική αλλοίωση των κρατών. Θυμίζει εποχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή και των Ελληνιστικών Βασιλείων, όπου η παρακμή ήρθε τελικά μετά από μια πορεία σταδιακής παρακμής, που είχε  βαθύτερα φυλετικά αίτια με την επέκταση των λιγότερο ικανών τύπων εις βάρος των ικανότερων. Αντιθέτως, αν κοιτάξουμε την ιστορία, η επέκταση των ευγενέστερων τύπων ήρθε με τις κατακτήσεις και τον αποικισμό. Έλληνες, Ρωμαίοι και μετέπειτα οι βορειοευρωπαίοι στον Νέο Κόσμο, έκαναν κατακτήσεις, έφτιαξαν αυτοκρατορίες, έκαναν εποικισμούς, συνοδευόμενοι πάντοτε από την μεταλαμπάδευση πολιτισμού. Αυτές οι μετακινήσεις πληθυσμού βρίσκονται πλήρως στον αντίποδα των σύγχρονων μετακινήσεων.

Οι φυλετικοί τύποι που έχουν ικανότητες, δύσκολα μεταναστεύουν, εφόσον στην χώρα τους μπορούν να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους. Φαίνεται ότι για να μεταναστεύσουν χρειάζονται να το κάνουν από θέση ισχύος, ή όταν εμποδίζονται να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους. Αν η επέκτασή τους δεν γίνει μέσω κατάλληλης φυλετικής πολιτικής, αφήνεται χώρος στα λιγότερο ικανά στοιχεία να επεκτείνονται διαρκώς, όταν δεν υπάρχουν δικλείδες που να τα εμποδίζουν.

Το συμπέρασμα είναι το εξής. Σε εποχές κατακτήσεων και αποικισμών, επεκτείνονται οι ικανότεροι τύποι ανθρώπου. Σε εποχές υλισμού και απουσίας συνόρων, επεκτείνονται οι λιγότερο ικανοί τύποι ανθρώπου. Τα δύο τελευταία δεινά πρέπει να καταπολεμηθούν και να επεκταθούν οι ικανότεροι, βάσει συγκεκριμένης πληθυσμιακής πολιτικής.