Η Γαλατία επί Ιουλίου Καίσαρα

Η Γαλατία από τους προϊστορικούς χρόνους υπήρξε μια περιοχή με πληθυσμιακή ανομοιογένεια. Στοιχεία μας δίνουν οι ανθρωπολογικές μελέτες και η αρχαία γραμματεία. Η περιοχή άρχισε να γίνεται γνωστή λεπτομερώς μετά την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους. Η Γαλατία πέρασε υπό την κυριαρχία των Ρωμαίων με τους Γαλατικούς πολέμους που ξεκίνησε ο Ιούλιος Καίσαρας το 58 π.Χ. Θα εξετάσουμε την φυλετική ιστορία της περιοχής, την αντίληψη που είχαν οι Ρωμαίοι για την περιοχή δια στόματος Ιουλίου Καίσαρα και θα δούμε ότι η διοικητική της διαίρεση από τους Ρωμαίους προέκυψε με φυλετικά κριτήρια.

Η φυλετική ιστορία της περιοχής, όπως την εξέτασαν οι ανθρωπολόγοι, έδειξε ότι αρχικά κατοικούνταν από Κρομανοειδείς και αργότερα εισήλθαν πολυάριθμοι Αλπικοί, κυριαρχώντας στο κέντρο της χώρας. Στα νότια της χώρας εισήλθαν...
Μεσογειακοί, μέσω του Ελληνικού αποικισμού, ενώ η νοτιοδυτική Γαλατία ανθρωπολογικά αποτελεί συνέχεια της Ιβηρικής χερσονήσου. Στα βορειοανατολικά εισήλθαν Γερμανικά φύλα, τα οποία λογικά επονομαζόμενα ως Κέλτες ή Γαλάτες είχαν κατακτήσει σε παλαιότερη εποχή την Γαλατία και είχαν επιβάλλει το εθνωνύμιό τους. Ωστόσο, απ' ότι φαίνεται οι Κέλτες-Γαλάτες ήταν ολιγάριθμοι και μετά από αιώνες σχεδόν εξαφανίστηκαν μέσω μίξης εντός της Αλπικής πλειοψηφίας, με αποτέλεσμα ο τυπικός Γαλάτης στα χρόνια του Καίσαρα να είναι ένας Αλπικός. Διαπιστώνουμε ότι ήδη πριν τον ερχομό των Ρωμαίων, η περιοχή παρουσίαζε φυλετική ανομοιογένεια.

Η διαφορά των Γαλατών με τους Γερμανούς είναι εμφανής στους Ρωμαίους και ειδικά στον Καίσαρα που τους αντιμετωπίζει στα πεδία των μαχών. Ο Καίσαρας γράφει [De Bello Gallico, 6.24]: "Οι Γαλάτες που βρίσκονται γειτονικά στις επαρχίες μας... σιγά σιγά έχουν συνηθίσει στην ήττα και αφού κυριεύτηκαν σε πολλές μάχες δεν συγκρίνονται από πλευράς γενναιότητας με τους Γερμανούς". Δηλαδή βρίσκει ότι οι Γαλάτες που βρίσκονται κοντά στην Ιταλία είναι πιο μαλθακοί και γρήγορα συνήθισαν στην Ρωμαϊκή κυριαρχία, κάτι που ταιριάζει σε Αλπικούς. Αντιθέτως, στα βόρεια όπου υπάρχουν Γερμανικά φύλα, οι κάτοικοι είναι γενναίοι, σκληραγωγημένοι και ικανοί στον πόλεμο. Όταν ο Καίσαρας ρώτησε τους συμβούλους του πόσο ισχυροί είναι οι αντίπαλοί του [De Bello Gallico, 2.4], έλαβε την απάντηση ότι οι Βέλγοι είναι οι ισχυρότεροι, γιατί ήταν Γερμανικό φύλο που είχε διασχίσει τον Ρήνο και είχε εκδιώξει τους Γαλάτες. Μάλιστα διέθεταν μεγάλο αριθμό πολεμιστών να αντιπαρατάξουν εναντίον κάθε εισβολέα. Να σημειώσουμε ότι σήμερα ο τυπικός Βέλγος, ιδίως στη Βαλονία, πλέον είναι Αλπικός.

Αργότερα, μόλις η Γαλατία εντάχθηκε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διαιρέθηκε σε επαρχίες, σύμφωνα με τον παραπάνω χάρτη. Μία επαρχία στα βορειοανατολικά περιελάμβανε τους Βέλγους. Φυλετικά αποτελούνται κυρίως από Νορδικούς-ΚΜ, εφόσον ήταν Γερμανικό φύλο. Η μεγαλύτερη επαρχία που καταλάμβανε το κέντρο και περιλάμβανε την κυρίως Γαλατία. Φυλετικά αποτελούνταν κυρίως από Αλπικούς. Μία επαρχία στα νοτιοδυτικά, η Ακουϊτανία, η οποία όπως γνωρίζουμε αποτελείται κυρίως από νότιους Κρομανοειδείς, ως ανθρωπολογική συνέχεια της Ιβηρίας. Μία επαρχία στα νότια περιελάμβανε τα Μεσογειακά παράλια, όπου βρίσκονταν και όλες οι Ελληνικές αποικίες. Κατοικούνταν σε σημαντικό ποσοστό από Μεσογειακούς. Οι Ρωμαίοι διαίρεσαν την Γαλατία με εθνολογικά κριτήρια, τα οποία βαθύτερα ήταν φυλετικά. Η διαίρεση δεν ήταν τυχαία, αλλά απέρρεε από μια κοινωνική και βιολογική πραγματικότητα.

Το συμπέρασμα είναι ότι η Γαλατία επί Καίσαρα διαιρέθηκε, συνειδητά ή ασυνείδητα, με φυλετικά κριτήρια. Η διοικητική διαίρεση, που απορρέει από μια διαφοροποίηση στον χαρακτήρα και στην κοινωνική συμπεριφορά, είχε τα βαθύτερα αίτια στην φυλετική διαφοροποίηση. Αν σκεφτούμε βαθύτερα, θα δούμε ότι ο φυλετικός και εθνικός παράγοντας επιδρά στις πολιτικές αποφάσεις και στην χάραξη συνόρων.