Μια παρατήρηση περί διαφημίσεων και επαρχίας

Οι διαφημίσεις που παρουσιάζονται στην τηλεόραση βρίσκονται σε άμεση συνάφεια με την ψυχοσύνθεση του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Οι διαφημιστές καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το κοινό να ταυτιστεί με τους τρόπους συμπεριφοράς που απεικονίζονται στις διαφημίσεις. Τα τελευταία χρόνια θα έχετε δει πολλές τηλεοπτικές διαφημίσεις που διαδραματίζονται στην ελληνική επαρχία. Συνήθως οι χωρικοί παρουσιάζονται με στερεοτυπική διάλεκτο ή τρόπο ομιλίας και πολλές φορές το περιεχόμενο είναι χιουμοριστικό, με τους χωρικούς δήθεν να υιοθετούν σύγχρονες νεανικές ιδέες ή τεχνολογικές καινοτομίες. Άλλες φορές το περιεχόμενο διαδραματίζεται στην επαρχία με διάφορες στερεοτυπικές εικόνες, ώστε να καταδειχτεί η ποιότητα του προϊόντος. Ως προς την συμπεριφορά, οι χωρικοί παρουσιάζονται αγνοί και αφελείς, αλλά με υπερηφάνεια, διατηρώντας τις παραδόσεις και τις οικογενειακές αξίες. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση των διαφημίσεων αυτών είναι ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο ελληνικό κοινό. Γενικότερα, όποια διαφήμιση θυμίζει επαρχία αντιμετωπίζεται με ευμένεια από το κοινό. Η προτίμηση αυτή κρύβει βαθύτερα αίτια.

Κάποιοι θα μιλήσουν για την αγνότητα και μη αλλοτρίωση της επαρχίας από διάφορα παρακμιακά ήθη των σύγχρονων αστικών κέντρων. Ωστόσο, η επαρχία στην Ελλάδα...
είναι οπισθοδρομική από πλευράς οικονομίας, πνεύματος και συμπεριφοράς. Κάθε μορφωμένος άνθρωπος, με υψηλές πνευματικές ικανότητες και ισχυρό χαρακτήρα, βρίσκει την ελληνική επαρχία να τον καθηλώνει. Για τον λόγο αυτό προσπαθεί να βρεθεί στα αστικά κέντρα, εφόσον η ελληνική επαρχία παρουσιάζει μηδαμινή πνευματική, οικονομική και οργανωτική δραστηριότητα.


Ο βαθύτερος λόγος που οι επαρχιώτικες συμπεριφορές αντιμετωπίζονται ευμενώς από το κοινό, είναι το ότι τα αστικά κέντρα στην Ελλάδα τροφοδοτούνται διαρκώς με ανθρώπινο δυναμικό από την επαρχία. Οι πόλεις έχουν χαμηλότερους αναπαραγωγικούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα να γίνεται μια διαρκής αντικατάσταση των κατοίκων των πόλεων από επαρχιώτες. Αυτό είναι φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί σε πολλές χώρες. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αθήνα υπάρχουν ελάχιστοι κάτοικοι των οποίων και οι τέσσερις παππούδες/γιαγιάδες να έχουν γεννηθεί στην Αττική. Μεγάλο μέρος των κατοίκων προέρχονται από τις επαρχιακές περιοχές της κεντρικής και νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας, πολλές φορές απευθείας από χωριά. Εξετάζοντας την φυλετική σύνθεση της επαρχίας στην κεντρική και νότια Ελλάδα, διαπιστώνουμε ότι αποτελούνται κυρίως από Αλπικούς και Διναρικούς. Αυτοί εισρέουν στα αστικά κέντρα και πρακτικά αυξάνουν σημαντικά το Διναρικό στοιχείο, το Αλπικό υπάρχει ήδη. Οι Διναρικοί είναι αυτοί οι οποίοι δείχνουν μεγαλύτερη ταύτιση με την ελληνική επαρχία. Οι επαρχιώτικες συμπεριφορές στην κεντρική και νότια Ελλάδα είναι κατά βάση Διναρικές συμπεριφορές. Ακόμα και οι μουσικές προτιμήσεις της επαρχίας το υποδεικνύουν. Δύσκολα μια κοινωνία Μεσογειακών να θεωρούσε επαρχιώτικες συμπεριφορές, που θεωρούνται παρωχημένες και περιορισμένων οριζόντων, ως κάτι το ευχάριστο. Θα προτιμούσε τις πιο εκλεπτυσμένες και δραστήριες μορφές των πόλεων, ή έστω επαρχιώτικες συμπεριφορές που δείχνουν ευγένεια ή και δύναμη, όπως στη νησιωτική Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη.


Το συμπέρασμα είναι ότι η συμπάθεια προς τις επαρχιώτικες συμπεριφορές που εμφανίζονται συστηματικά στις διαφημίσεις, αποτελεί ένδειξη αύξησης των Διναρικών στην επικράτεια. Οι Αλπικοί και Διναρικοί πληθυσμοί εισρέουν με αυξανόμενους ρυθμούς στα αστικά κέντρα, εισάγοντας τις προτιμήσεις τους, που σχετίζονται με αυτές της ελληνικής επαρχίας. Κοιτάζοντας σε γενικότερο πλαίσιο, θα διαπιστώσετε ότι το ζήτημα έχει ευρύτερες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές προεκτάσεις.