«Η ιστορία θα αποφανθεί στο τέλος ότι οι μαύροι το μόνο που έκαναν ήταν να καταστρέψουν ότι τους κληροδότησαν οι λευκοί», είπε ακόμη ο βασιλιάς των Ζουλού.
Ο Zwelithini είπε πως οι πρώην κυβερνήτες της Νότιας Αφρικής «είχαν δημιουργήσει ένα πανίσχυρη κυβέρνηση, μαζί με την ισχυρότερη οικονομία και στρατό σε όλη την αφρικανική Ήπειρο. Είχαν πραγματικά ένα πανίσχυρο στρατό και το νόμισμα και η οικονομία είχαν εκτοξευθεί» για να συμπληρώσει:
«Αλλά μετά, ήρθε αυτό που αποκαλούμε δημοκρατία, κατά τη διάρκεια του οποίου οι μαύροι...
κατέστρεψαν τα κέρδη του παρελθόντος. Τώρα όμως η οικονομία καταρρέει» και απευθυνόμενος στους συμπατριώτες του ο Zwelethini είπε:
«Δε θέλατε να συνεχίσετε να κτίζετε αυτά που κληρονομήσατε. Θα βρείτε τους εαυτούς σας στην λάθος μεριά της ιστορίας. Και η ιστορία θα κρίνει στο τέλος τους μαύρους κατοίκους της χώρας πολύ σκληρά καθώς απέτυχαν να κτίσουν επάνω στις επιτυχίες των Αφρικάνερς».
Βλέπουμε πως ο νέγρος βασιλιάς των Ζουλού διαπιστώνει ότι οι λευκοί άποικοι δημιούργησαν ισχυρό κράτος, στρατιωτικά, οικονομικά και κοινωνικά, το οποίο οι μαύροι, που έχουν πλέον τον έλεγχο της χώρας, πάνε να διαλύσουν. Οι μαύροι κατέστρεψαν ότι τους άφησαν οι λευκοί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μα δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο; Δεν έμαθαν τόσους αιώνες αυτά που έκαναν οι λευκοί;
Η απάντηση βρίσκεται στην φυλή πάνω από όλα. Οι λευκοί που εκγαταστάθηκαν στην νότια Αφρική από τα τέλη του 17ου αιώνα, που ονομάστηκαν Αφρικάνερς, ήταν κυρίως Ολλανδοί και δευτερευόντως Γερμανοί άποικοι. Πάνω κάτω, ανήκαν στον Κρομανοειδή και Νορδικό τύπο, μαζί και με άλλους λευκούς τύπους. Φέρνοντας μαζί τους μια κουλτούρα και σε συνδυασμό με τα ψυχικά γνωρίσματα που διέπουν τους Κρομανοειδείς/Νορδικούς, δηλαδή εργατικότητα, οργανωτικότητα, δυναμισμό και θάρρος, κατάφεραν να δημιουργήσουν ισχυρό κράτος εκ του μηδενός. Οι Αφρικάνερς κατακτήθηκαν από την εβραϊκά ελεγχόμενη Αγγλία για να κλέψουν οι εβραίοι το χρυσάφι της περιοχής, άσχετα αν προέβαλαν άλλους "λόγους". Οι αγρότες και κτηνοτρόφοι κυρίως Αφρικάνερς αντιστάθηκαν ηρωικά, νικώντας επανειλημμένα τους Βρετανούς, αλλά μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έφτιαξαν οι Βρετανοί για τα γυναικόπαιδα των Αφρικάνερς, εκείνοι παραδόθηκαν και έγιναν απλώς Βρετανοί υπήκοοι, ως φυλετικά συγγενείς. Υπό την Βρετανική κυριαρχία και με βασικό κορμό τους Αφρικάνερς, η Νότια Αφρική παρέμεινε μια ισχυρή χώρα, με αξιόλογο στρατό και οικονομία.
Οι νέγροι, που ζούσαν σε πρωτόγονες συνθήκες, ωφελήθηκαν από την συνύπαρξη με τους Αφρικάνερς, οι οποίοι τους έφεραν σε επαφή με τον τεχνικό πολιτισμό των λευκών, τις επιστήμες και τα γράμματα. Λευκοί και μαύροι ήταν φυλετικά διαχωρισμένοι, ζώντας σε ξεχωριστές κοινότητες, διατηρώντας όμως εμπορικές και πολιτισμικές επαφές. Υπό την ηγεσία των λευκών, οι συνθήκες διαβίωσης για τους μαύρους βελτιώθηκαν, λόγω της ισχυροποίησης του κράτους, κάτι που το αναγνωρίζουν ανενδοίαστα πλέον και οι ίδιοι. Ωστόσο, με το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια των μαύρων μέσω της δημοκρατίας, καθότι οι μαύροι αποτελούν την πλειοψηφία, το κράτος αρχίζει να παραπαίει. Τα ψυχικά γνωρίσματα των μαύρων, που ανήκουν στους τοπικούς τύπους Bantuid και Sanid, είναι τελείως διαφορετικά από αυτά των λευκών. Οι μικρές ικανότητες στην μάθηση, η έλλειψη συγκέντρωσης, οργανωτικότητας και εργατικότητας, ήταν αναμενόμενο να οδηγήσουν σε φαινόμενα παρακμής. Η έλευση των μαύρων στη θέση των λευκών, οδηγεί σε παρακμή, κάτι που έχουμε δει και στην περίπτωση του Ντιτρόιτ. Ακόμη και μετά από επαφή αιώνων με τον πολιτισμό των λευκών, οι μαύροι δεν κατάφεραν να μάθουν αυτά που έβλεπαν και αδυνατούν έστω να τα διατηρήσουν όπως τα βρήκαν.
Περιπτώσεις όπως αυτή της Νότιας Αφρικής δείχνουν ότι ο φυλετικός παράγοντας είναι αυτός που είναι απαραίτητος για να διατηρηθεί ισχυρό ένα κράτος. Η εκπαίδευση και η συμβίωση με πιο ανεπτυγμένους πολιτισμικά λαούς δεν αρκεί. Και αυτό γιατί ο ισχυρός χαρακτήρας είναι αυτός που θεμελιώνει τα ισχυρά κράτη και ο οποίος όχι μόνο δεν διδάσκεται, αλλά αποτελεί κατά κύριο λόγο φυλετικό γνώρισμα.
Μη ξεχνάμε και τη Ροδεσία, τη χαμένη πατρίδα των λευκών, όπου μια χούφτα νεαρών λευκών καταδρομέων (συμπεριλαμβανομένων και Ελλήνων), κατάφεραν να αντικρούσουν τις τεράστιες αφρικανικές ορδές, των μπολσεβικοκινούμενων πραξικοπηματιών ανταρτών, μέσα σε άθλιες συνθήκες και με ελάχιστη βοήθεια από τη μαμά Αγγλία. Βέβαια, αυτά τα λευκά παιδιά με την ατσάλινη θέληση θάφτηκαν στην ιστορία επειδή, έτυχε ο πόλεμος προς υπεράσπιση των χωμάτων τους να συμπέσει με την σιωνο/αμερικανική εισβολή στο Βιετνάμ και τη Ροδεσία πλέον υπό το όνομα "Ζιμπάμπουε" να βυθίζεται στη λήθη της ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή