Φυλετική διαφοροποίηση και τοπικές συμπεριφορές

Παρατηρούμε συχνά σε διάφορες χώρες να υπάρχουν εμφανείς τοπικές διαφοροποιήσεις, εντός της επικράτειας, στις τοπικές διαλέκτους, στα τοπικά έθιμα και στην συμπεριφορά. Και όλα αυτά παρότι οι κάτοικοι μιλούν την ίδια εν γένει γλώσσα και θεωρείται ότι μετέχουν του ίδιου πολιτισμού. Σε τι όμως οφείλεται αυτή η τοπική διαφοροποίηση; Θα εξετάσουμε τον ρόλο της φυλής στην εμφάνιση τοπικών διαφοροποιήσεων σε διάφορες εκφάνσεις του βίου των ανθρώπων. Θα χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα της Ελλάδας, ώστε το φαινόμενο να γίνει κατανοητό σε όλους.

Το γεγονός ότι οι φυλετικοί τύποι διαθέτουν ξεχωριστά ψυχικά γνωρίσματα, οδηγεί στο να τροποποιείται η συμπεριφορά του πληθυσμού, ανάλογα με την φυλετική του σύνθεση. Όταν σε μια περιοχή της χώρας μένουν κάτοικοι ενός συγκεκριμένουν φυλετικού τύπου, η γλώσσα, τα ήθη και η συμπεριφορά αρχίζουν βαθμιαία να διαφοροποιούνται ώστε να ταιριάξουν στην ψυχοσύνθεση του συγκεκριμένου τύπου.

Ως προς τις γλωσσικές διαφοροποιήσεις, υπάρχει σημαντική σύνδεση των τοπικών ιδιωμάτων με τον φυλετικό παράγοντα. Στην Ελλάδα,...
οι νησιώτες μιλούν πιο τραγουδιστά και χαριτωμένα, κάτι που αντιστοιχεί στην Μεσογειακή συνιστώσα του πληθυσμού τους. Αν και σιγά σιγά χάνεται το ιδίωμά τους, ίσως και λόγω μείωσης των Μεσογειακών. Στην ηπειρωτική ενδοχώρα, οι κάτοικοι κόβουν τις λέξεις, και κρατούν πολλές βαλκανικές ή σλαβικές λέξεις, κάτι που δεν γίνεται από κούραση ή βαρεμάρα, αλλά προκύπτει λογικά λόγω της σημαντικής Διναρικής συνιστώσας του πληθυσμού. Στην βόρεια Ελλάδα, είναι γνωστή η βαριά προφορά στην κεντρική και ανατολική Μακεδονία, με χαρακτηριστική την περίπτωση του γράμματος λάμδα, κάτι που προκύπτει πιθανότατα από την, μειοψηφική οπωσδήποτε, Αρμενοειδή συνιστώσα του εκεί πληθυσμού. Σε άλλες χώρες οι τοπικές γλωσσικές διαφοροποιήσεις είναι πολύ πιο σημαντικές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Γαλλία.

Τοπικές διαφοροποιήσεις υπάρχουν και ως προς την συμπεριφορά. Στην βόρεια Ελλάδα, γνωρίζουμε ότι οι κάτοικοι θεωρούνται πιο χαλαροί, τους αρέσει να κάθονται με τις ώρες και να "απολαμβάνουν" την ζωή. Εξετάζοντας ανθρωπολογικά την περιοχή, βρίσκουμε ότι εκεί κατοικούν μεταξύ άλλων, αρκετοί Αλπικοί και κάποιοι Αρμενοειδείς. Συνεπώς, η αίσθηση ότι ζουν πιο νωθρά και ήσυχα προκύπτει από την φυλετική συμπεριφορά μιας εμφανούς μερίδας των κατοίκων. Από την άλλη, οι κάτοικοι της ορεινής ηπειρωτικής Ελλάδας, όπως για παράδειγμα η Ήπειρος, θεωρούνται ότι ζουν λιτά, σε πιο κλειστές κοινωνίες, κάτι που αντιστοιχεί σε έντονη Διναρικότητα. Στις νησιωτικές περιοχές οι κάτοικοι είναι κάπως πιο ομιλητικοί και έξω καρδιά, κάτι που σχετίζεται με τον Μεσογειακό τύπο.

Εξετάζοντας τα ήθη και τα έθιμα, θα εστιάσουμε στους χορούς και στα τραγούδια δύο διάσημων κατηγοριών. Πασίγνωστη είναι η μουσική της ηπειρωτικής ενδοχώρας, με τους μακρόσυρτους ήχους του κλαρίνου στα παραδοσιακά πανηγύρια. Όπως είναι προφανές, αυτά τα ακούσματα αρέσουν σε Διναρικούς κυρίως πληθυσμούς. Αυτή η μουσική θεωρείται παραδοσιακή και ακούγεται ακόμα στους γάμους στις περιοχές αυτές. Από την άλλη, τα νησιώτικα τραγούδια είναι πολύ διαφορετικά, με πιο απαλή μελωδία και διαφορετικά μουσικά όργανα. Οι μελωδίες αυτές βρίσκονται πιο κοντά στα ακούσματα του Μεσογειακού τύπου. Οι χοροί παρουσιάζουν και αυτοί μικροδιαφοροποιήσεις, για τους πιο παρατηρητικούς.

Προφανώς δεν αντιστοιχούν όλοι οι κάτοικοι στην στερεοτυπική συμπεριφορά μιας περιοχής, αλλά αυτό που θέλουμε να καταδείξουμε είναι ότι υπάρχει μια εμφανής τάση για το σύνολο του πληθυσμού. Όποιος κατανοήσει το φαινόμενο της τοπικής διαφοροποίησης στη συμπεριφορά λόγω φυλετικής διαφοροποίησης, σύντομα θα διαπιστώσει τον κίνδυνο που απορρέει από μια μεγάλης κλίμακας φυλετική αλλοίωση. Οι φυλετικές διαφορές, αν είναι μεγάλες, δημιουργούν διασπαστικές τάσεις, αρχικά σε κοινωνικό επίπεδο και έπειτα σε κρατικό επίπεδο.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι φυλετική διαφοροποίηση σημαίνει και διαφοροποίηση στη γλώσσα, στα έθιμα και στην συμπεριφορά. Παρά τα όποια γενικά ενοποιητικά στοιχεία όπως κοινή εθνική συνείδηση, θρησκεία και γλώσσα, η διαφοροποίηση θα γίνεται μεγαλύτερη, όσο μεγαλύτερη γίνεται και η φυλετική διαφοροποίηση.