Το 1886 ξεκινά διαλέξεις ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο του Montpellier. Διδάσκει τις φυλετικές διαφορές μεταξύ των δολιχοκέφαλων και βραχυκέφαλων Ευρωπαίων. Ο Lapouge προωθεί τα φυλετικά ζητήματα και επισημαίνει την επίδραση της φυλής στα κοινωνικά φαινόμενα. Διαπιστώνει ότι οι δολιχοκέφαλοι Ευρωπαίοι είναι πιο δραστήριοι και δυναμικοί από τους νωθρούς και μαλθακούς Αλπικούς, με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται διαφορετικά. Παρότι Νορδικιστής, μιλά συχνά για δολιχοκέφαλους και όχι αποκλειστικά για Νορδικούς. Διατυπώνει τους θεμελιώδεις νόμους που διέπουν την κοινωνική συμπεριφορά εκεί όπου ζουν δολιχοκέφαλοι και βραχυκέφαλοι μαζί. Εισάγει την ευγονική στη Γαλλία και μελετά την κοινωνική επιλογή, δηλαδή την επίδραση των κοινωνικών φαινομένων στην φυσική επιλογή. Το σημαντικότερο βιβλίο του είναι το "Les Sélections Sociales", που αποτελεί συγκενρωμένο το υλικό των διαλέξεών του.
Χωρίζει τις φυλές σε Homo Europaeus (Νορδικός), Homo Alpinus (Αλπικός), Homo Mediterraneus (Μεσογειακός), πολλά χρόνια πριν την ίδια κατηγοριοποίηση από τον Ripley. Κατανοεί πλήρως ότι οι φυλετικές διαφορές έχουν μεγάλη επίδραση στην κοινωνική συμπεριφορά. Αρθρογραφεί σε περιοδικά ανθρωπολογίας και κοινωνιολογίας και οι ιδέες του αποκτούν ερείσματα.
Προτείνει την ονομασία της νέας επιστήμης που μελετά την κοινωνική συμπεριφορά με βάση τη φυλή ως "anthroposociologie". Συμμετέχει σε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων επιστημόνων όπως ο Otto Ammon στη Γερμανία, ο Henri Muffang μαζί του στη Γαλλία, ο Federico Olóriz στην Ισπανία, ο Carlos Closson στις ΗΠΑ, οι Ridolfo Livi, Giuseppe Sergi και Alfredo Niceforo στην Ιταλία, ο John Beddoe στην Αγγλία, ο Lucien Chalumeau στην Ελβετία και προωθούν τη φυλετική ανθρωπολογία και την επίδραση της φυλής στην κοινωνική συμπεριφορά.
Η αφύπνιση των επιστημόνων ότι οι κοινωνικές διαφορές προκύπτουν από τις φυλετικές διαφορές προκαλεί την δυσφορία των σιωνιστών που ελέγχουν τη Γαλλία της τρίτης Γαλλικής "Δημοκρατίας". Οι ιδέες του Lapouge αρχίζουν να αποκτούν οπαδούς, με αποτέλεσμα να δεχτεί επίθεση από τους "κοινωνιολόγους" της εποχής με προεξάρχοντα τον εβραίο...
Émile Durkheim, γιο ραβίνου. Ενώ ο Lapouge μιλά με τεκμήρια ανθρωπολογικά και στατιστικά, διαπιστώνοντας την εφαρμογή των ιδεών του Δαρβίνου στην κοινωνία, ο Durkheim και οι υπόλοιποι "κοινωνιολόγοι" της πλάκας επιτίθενται με ύβρεις, αραδιάζοντας τις αρλουμπολογίες τους με τις περίπλοκες, ασαφείς επιστημονικοφανείς έννοιες που δεν επεξηγούν τίποτα και δεν χρησιμεύουν πρακτικά σε κανέναν. Η αντίθεση με τα πραγματικά φυλετικά δεδομένα του Lapouge γίνεται εμφανής και οι σιωνιστές αντιμετωπίζουν τον Lapouge με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: με διώξεις. Αρχικά του απαγορεύουν να κάνει τις διαλέξεις του. Έπειτα, δεν του επιτρέπουν να ιδρύσει έδρα ανθρωπολογίας και κλείνουν το εργαστήριο ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου. Φεύγει από το πανεπιστήμιο και πηγαίνει στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Rennes. Μάλιστα, επειδή παίρνει το μέρος των πατριωτών στην υπόθεση του σκανδάλου του εβραίου Dreyfus και γενικότερα τηρεί αντιεβραϊκή στάση, οι διώξεις γίνονται εντονότερες. Παρότι είναι ο ιδρυτής της πραγματικής κοινωνιολογίας και διαπρεπής επιστήμονας με πλήθος ερευνών και δημοσιεύσεων, απορρίπτεται κάθε αίτησή του να γίνει καθηγητής ανθρωπολογίας και του απαγορεύεται να δημοσιεύει σε επιστημονικά περιοδικά της Γαλλίας! Το αποτέλεσμα είναι να αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Συνεργάζεται με τον Ludwig Woltmann και τον Otto Ammon στην Γερμανία σε περιοδικά που ιδρύονται από τους ίδιους. Το 1909 απορρίπτεται ξανά αίτησή του για την έδρα ανθρωπολογίας στο μουσείο του Παρισιού.
Αποκλεισμένος από τους σιωνιστές στο εσωτερικό, συνεχίζει ακάθεκτος τη δράση του στο εξωτερικό, όπου αποκτά οπαδούς. Στη Νέα Υόρκη γίνεται μέλος εταιρίας ευγονικής και μιλά σε συνέδρια για φυλετικά θέματα και την αντιμεταναστευτική νομοθεσία, σε συνεργασία με τον Madison Grant. Γράφει σε περιοδικά ευγονικής σε Αγγλία και Αμερική. Στη Γερμανία αποκτά επαφές με τον Gunther και ενώσεις εθνικών και φυλετικών μελετών, γράφοντας στα αντίστοιχα περιοδικά.
Βλέπει δια ζώσης την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην Γερμανία και γοητεύεται από την εφαρμογή των φυλετικών ιδεών στην πράξη, χαρακτηρίζοντάς τον "μεγάλο άνδρα". Μετά το θάνατό του το 1936, οι ιδέες του επανέρχονται στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Vichy. Μετά την σιωνιστική επανακατάληψη της Γαλλίας το 1944, θάβεται κάθε επιστημονική συμβολή του Lapouge. Ωστόσο ακόμη και σήμερα γράφονται μελέτες για το έργο του, παρότι η φυλετική ανθρωπολογία έχει διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό από τότε.
Ο Vacher de Lapouge ήταν αδιαμφισβήτητα μια τεράστια φυσιογνωμία. Ήταν ο πρώτος που μελέτησε επιστημονικά την επίδραση της φυλής στην κοινωνία, συνδέοντας την φυλετική ανθρωπολογία με την κοινωνική συμπεριφορά. Ο Lapouge στάθηκε όχι μόνο στις σωματικές διαφορές, αλλά και στις ψυχικές. Οι φυλετικές μελέτες αυτές αποτελούν κίνδυνο για αυτούς που ευαγγελίζονται την ισότητα και την φυλετική μίξη. Οι αλλόφυλοι και οι εθνικά αλλότριοι σιωνιστές είναι λογικό να θορυβήθηκαν απο την εξάπλωση των φυλετικών ιδεών και δίωξαν τον Lapouge με κάθε μέσο. Ωστόσο ο Lapouge δεν πτοήθηκε και συνέχισε τον αγώνα του για την διάδοση της φυλετικής ανθρωπο-κοινωνιολογίας, μένοντας στην ιστορία και δείχνοντας τον δρόμο στους μελλοντικούς φυλετικούς μελετητές πως η φυλετική ανθρωπολογία δεν είναι μόνο οι σωματικές διαφορές, αλλά κυρίως οι ψυχικές. Η μελέτη τους θα αλλάξει την αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας και θα καταστήσει την φυλετική ανθρωπολογία βασίλισσα των θεωρητικών επιστημών, όπως η κοινωνιολογία, η ιστορία και οι πολιτικές επιστήμες.
Ένα δείγμα από το έργο του Lapouge στην αγγλική γλώσσα δίνεται εδώ. Το έργο του υπάρχει διαθέσιμο στο διαδίκτυο σε μεγάλο βαθμό, αλλά μόνο στα γαλλικά.
Να σημειωθεί ότι ο Lapouge, παρουσίαζε κάποιας μορφής "υπεροψία" απέναντι στους βραχυκέφαλους τύπους εν γένει και όχι απλά προτίμηση και μόνο στους δολιχοκέφαλους (όπως και ξεκαθαρίζεται το δεύτερο αυτό σημείο στην άνωθι ανάρτηση). Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, ιδιαίτερα τις συμπεριφορές φορές που αντιστοιχούν σε βραχυκέφαλους λαούς και συμπολίτες μας, νομίζω επαληθεύεται υπέρ του δέοντος η κύρια παρατήρηση αυτή ου Lapouge. Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του πέρι του (ισχυρά) δολιχοκέφαλου εβραϊκού χαρακτήρα με τα θετικά και αρνητικά (είτε για τους ίδιους είτε για τους άλλους) του σημεία. Βέβαια κατά τη γνώμη μου οι κοινωνικές σχέσεις δεν μπορούν να αναλυθούν μόνο με καθαρά φυλετικούς όρους, παρότι σαν ισχυρό σε ένα όλο σύστημα γρανάζι, καθοριστικής βάσει "αστάθμητων" μηχανισμών λειτουργίας, αποτελεί έναν απ'τους κύριους πυλώνες πάνω στα κοινωνικά και άλλα ζητήματα, ίσως εν συγκρίσει τον ισχυρότερο πυλώνα, και με την ισχυρότερη συμβολή στα διαδικαστικά και πρακτικά ζητήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω ότι επιπρόσθετα θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να αναρτηθεί εκ μέρος του ιστολογίου και δοθείσης ευκαιρίας κάποιο σχετικό πόνημα πάνω στο έργο του (Ιουδαϊκής καταγωγής) Σεζάρε Λομπρόζο.
* που πολλές φορές αντιστοιχούν
Διαγραφή* του