Η αντίληψη περί ισότητας

Στη φύση είναι αδύνατο να βρεις δυο έμβια όντα που να είναι πανομοιότυπα. Πόσω μάλλον αν έχουμε να κάνουμε με περίπλοκους οργανισμούς, στην κορυφή των οποίων βρίσκεται ο άνθρωπος. Η φυσική πραγματικότητα μας δίνει τόσες πολλές αφορμές να αντιληφθούμε ότι η ανομοιότητα είναι ίδιον την φύσης. Ισότητα δεν νοείται στον φυσικό κόσμο. Είναι ένα ανθρώπινο νοητικό κατασκεύασμα που εξυπηρετεί πολιτικούς σκοπούς. Στην εποχή μας η έννοια της ισότητας είναι τόσο βαθιά χαραγμένη στους ανθρώπους γύρω μας, που όλη τους η συμπεριφορά βασίζεται σε αυτήν. Θα εξετάσουμε τον λόγο που συμβαίνει αυτό και θα δούμε κάποια παραδείγματα τέτοιων συμπεριφορών, που αγνοούν την φυλετική διαφοροποίηση.

Όπως είναι γνωστό, για να διαδοθεί μια άποψη που να βρίσκεται σε οφθαλμοφανέστατη αντίθεση με την φυσική πραγματικότητα, θα πρέπει να την επιβάλλει ένας μη ορθολογικός-μεταφυσικός παράγοντας. Στην περίπτωση της έννοιας της ισότητας, ο παράγοντας αυτός είναι...
η χριστιανική ηθική, γιατί όλοι έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία διαποτισμένη με αυτή και ασχέτως αν κάποιος δηλώνει άθεος, αγνωστικιστής, αντιχριστιανός, κτλ πάντα θα σκέφτεται βάσει της κρατούσας θρησκευτικής ηθικής. Ο χριστιανισμός είναι λοιπόν η βαθύτερη αιτία και όχι τόσο μαρξιστική ή φιλελεύθερη αντίληψη που υιοθετούν πολλοί μόνο και μόνο ώστε να ζουν ξέγνοιαστοι, χωρίς να τους ενοχλεί το καθεστώς, τα ΜΜΕ και εν συνεπεία ο περίγυρός τους.

Ας προχωρήσουμε σε κάποια παραδείγματα για να δούμε πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η αντίληψη περί ισότητας στον μέσο άνθρωπο. Έστω σε μια δουλειά ο προϊστάμενος ζητά από τον υπάλληλό του να είναι πιο επιθετικός στις διαπραγματεύσεις με τους πελάτες. Αν ο υπάλληλος, που είναι π.χ. Αλπικός, του απαντήσει ότι εκ φύσεως δεν είναι επιθετικός και ούτε μπορεί να εμφανίσει έντονη επιβλητική συμπεριφορά προς τους πελάτες, ο τυπικός προϊστάμενος αμέσως θα βγάλει το συμπερασμα ότι ο υπάλληλος απλώς δεν θέλει να κάνει αυτό που του ζητήθηκε. Ούτε καν θα περάσει από το μυαλό του ότι πράγματι κάποιοι άνθρωποι εκ φύσεως δεν έχουν τον απαιτούμενο έντονο χαρακτήρα για συγκεκριμένες δουλειές.

Στον επαγγελματικό προσανατολισμό, λαμβάνονται υπόψη οι προτιμήσεις, αλλά σχεδόν ποτέ ο χαρακτήρας του ατόμου. Θεωρείται δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν όλες τις δουλειές με τον ίδιο τρόπο, αν προσπαθήσουν το ίδιο. Γεγονός που δεν ισχύει. Αν οι υπεύθυνοι επαγγελματικού προσανατολισμού λαμβάνανε υπόψη τον χαρακτήρα, που αποτελεί κυρίως φυλετικό γνώρισμα, τότε οι επαγγελματικές επιλογές των νέων θα ήταν επιτυχέστερες.

Σε έναν αγωνιστικό πολιτικό ή κοινωνικό σύλλογο, το σύνηθες είναι να γίνεται ανοιχτό κάλεσμα προς όλους ανεξαιρέτως, ενώ συχνά η αποδοχή ενός ατόμου γίνεται μόνο με μια υπογραφή. Αυτό γίνεται με την ριζωμένη πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος έχει τις ίδιες δυνατότητες και το αν θα ανταποκριθεί ή όχι στις αυστηρές απαιτήσεις του συλλόγου εξαρτάται μόνο από τη θέλησή του. Σύντομα αυτοί οι πάσης φύσεως σύλλογοι αυξάνουν τα μέλη τους, αλλά μόνο στα χαρτιά, με ελάχιστους να έχουν τελικά την ικανότητα να δραστηριοποιηθούν πραγματικά. Ωστόσο, όποιος γνωρίζει φυσική ανθρωπολογία, θα διαπιστώσει ότι οι εκ γενετής προδιαθέσεις διαφέρουν πολύ ανά φυλετικό τύπο και θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.

Η αντίληψη ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, δηλαδή έχουν τις ίδιες δυνατότητες με όλους τους υπολοίπους, οδηγεί σε αποτυχημένες επιλογές. Βέβαια, υπάρχει έτοιμη η "δικαιολογία" για αυτές τις περιπτώσεις: είτε φταίει το ότι κάποιος δεν προσπάθησε αρκετά, είτε το ρίχνουμε σε άλλους εξωγενείς παράγοντες. Ωστόσο ο λόγος είναι άλλος: η λανθασμένη επιλογή ατόμων, που εκ φύσεως δεν έχουν τον απαραίτητο χαρακτήρα. Η αντίληψη περί ισότητας οδηγεί αναπόφευκτα σε κακές επιλογές και μετριότητα. Η συνειδητοποίηση ότι η ανισότητα είναι κανόνας της ζωής, μας ωθεί να δίνουμε μεγάλη σημασία στην επιλογή ατόμων, βάσει αυστηρών κριτηρίων, εφόσον γνωρίζουμε ότι τα βασικά ψυχικά γνωρίσματα του κάθε ατόμου δεν αλλάζουν, αλλά μένουν τα ίδια δια παντός. Και τότε ανοίγει ο δρόμος για το άριστο.