Η αρχαία Ρώμη αποτελούσε αρχικά μια μικρή και ασήμαντη πόλη της Ιταλικής χερσονήσου. Ξεκίνησε νικηφόρους πολέμους με τις γειτονικές πόλεις και διεύρυνε τα όρια της κυριαρχίας της. Βασική πολιτική της ήταν να δημιουργεί αποικίες στα εδάφη που κατακτούσε. Στέλνονταν Ρωμαίοι άποικοι να κατοικήσουν στην νέα πόλη, η οποία συνήθως βρίσκονταν σε στρατηγικό σημείο για τον έλεγχο των κατεκτημένων εδαφών. Η διαδικασία αυτή ήταν επαναλαμβανόμενη και διαρκής ανά τους αιώνες. Το αποτέλεσμα ήταν μετά από λίγους αιώνες η Ρώμη να αποκτήσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό έμψυχου δυναμικού Ρωμαίων πολιτών στην Ιταλική χερσόνησο. Η θέση της Ρώμης ισχυροποιήθηκε όχι μόνο λόγω της ποιότητας των Ρωμαίων πολεμιστών, αλλά και λόγω της ποσότητάς τους. Η επέκταση της φυλής ήταν τέτοια, ώστε στους Καρχηδονιακούς πολέμους, ο Αννίβας να αποδεκατίζει τις Ρωμαϊκές λεγεώνες και αυτές να καταφέρνουν να βρίσκουν άμεσα εφεδρείες για να αναπληρώνουν τις απώλειες. Το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα ήταν η νίκη των Ρωμαίων και η ισοπέδωση της Καρχηδόνας.
Παρόμοια περίπτωση ήταν και οι πόλεμοι με τον Βασιλέα Πύρρο της Ηπείρου. Η φράση "Πύρρειος νίκη" έχει μείνει από τότε και σημαίνει την νίκη που έχει τόσες απώλειες ώστε να αποτελεί έμμεσα ήττα. Βέβαια, αυτό συνέβη διότι οι απώλειες του Πύρρου δεν ήταν αναπληρώσιμες, ενώ οι Ρωμαίοι ήταν σε θέση να αναπληρώσουν τις απώλειές τους ακόμα και μετά από ήττα. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη των Ρωμαίων με την εκδίωξη του Πύρρου από την Ιταλία.
Επεκτείνοντας την φυλή με τη δημιουργία αποικιών, οι Ρωμαίοι, Μεσογειακού φυλετικού τύπου, συνεχίζουν να κατακτούν νέα εδάφη και σε συνδυασμό με την πολεμική τους αρετή και την άριστη στρατιωτική και πολιτική τους οργάνωση δημιουργούν μια αυτοκρατορία. Με την δημιουργία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πολιτική της δημιουργίας αποικιών σταματά, με τον έλεγχο των εδαφών να δίνεται στις λεγεώνες, που βρίσκονται διεσπαρμένες σε όλην την αυτοκρατορία και κυρίως στα σύνορα. Κατ' αυτόν τον τρόπο σταματά η φυλετική διείσδυση και ανάπτυξη των Ρωμαίων, με αποτέλεσμα η δύναμη της Ρώμης να βασίζεται στις διεσπαρμένες λεγεώνες που τροφοδοτούνται από την Ιταλική χερσόνησο με έμψυχο δυναμικό.
Η Ρώμη δεν αναπτύσσεται φυλετικά, αλλά μόνο διοικεί κατακτημένους λαούς. Κάθε εξέγερση συντρίβεται από τις λεγεώνες και η Αυτοκρατορία διατηρείται. Η ελευθερία μετακινήσεων εντός της Αυτοκρατορίας οδηγεί σε φυλετική μίξη. Το διάταγμα του Καρακάλα το 212 μ.Χ. που δίνει την Ρωμαϊκή υπηκοότητα σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας είναι το τελειωτικό χτύπημα. Οι λεγεώνες αρχίζουν να αποτελούνται κυρίως από αλλόφυλους. Το φυλετικό χάος οδηγεί σιγά σιγά σε κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις που κορυφώνονται με την εμφάνιση του χριστιανισμού. Η διάλυση της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι πλέον θέμα χρόνου. Η κατάρρευση του δυτικού τμήματος γίνεται από φυλές Γερμανικές Νορδικές, φυλετικα ομοίων πολεμιστών.
ΕΥΓΕ!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!
ΑπάντησηΔιαγραφή