Η πολιτική συμπεριφορά του Αλπικού τύπου

Ο Αλπικός φυλετικός τύπος, ως προς την συμπεριφορά, χαρακτηρίζεται ως άτολμος, με έλλειψη ενεργητικότητας και ηγετικής ικανότητας. Από την άλλη, έχει ικανότητες μάθησης και κατανόησης βαθιών εννοιών, ενώ αν του επιβληθεί γίνεται εργατικός. Αυτά τα χαρακτηριστικά προσδιορίζουν και την πολιτική του συμπεριφορά. Η σημασία αυτής της συμπεριφοράς του Αλπικού τύπου είναι πολύ σημαντική για τον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο, διότι ο Αλπικός τύπος αποτελεί την πλειοψηφία των Ευρωπαίων κατοίκων. Βρίσκεται σε έντονη μίξη με τους υπόλοιπους φυλετικούς τύπους.

Η ατολμία και η αδράνεια του Αλπικού τύπου τον οδηγούν να περιμένει από άλλους να δράσουν. Ο ίδιος βολεύεται στη σιγουριά ενός πλήθους ή ενός μεγάλου πολιτικού οργανισμού και δύσκολα εντάσσεται σε μικρές μαχητικές ομάδες. Ο φόβος του άγνωστου και της καταστροφής της προσωπικής του άνεσης τον καθιστούν μονίμως επιφυλακτικό. Από την άλλη, ο Αλπικός τύπος επειδή είναι οξυδερκής, διαπιστώνει τι είναι σωστό για μια κοινωνία, αλλά δεν μπορεί να το επιβάλλει και περιμένει από άλλους να το κάνουν αυτό. Η ικανότητά του στη σύλληψη βαθύτερων εννοιών τον καθιστούν ικανό για ιδεολογική κατάρτιση, αλλά όχι για δράση για την επικράτηση της ιδέας. Ο Αλπικός τύπος είναι αυτός που χαρακτηρίζει την αδρανή μάζα της κοινωνίας, που κάνει αρκετούς να αναρωτιούνται "γιατί ο λαός δεν επαναστατει;" ακόμα και όταν τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Οι ανοχές και οι αντοχές του Αλπικού είναι τεράστιες. Οι Αλπικοί δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούν στην μαχητική πρωτοπορία ενός επαναστατικού αγώνα και μπορεί μόνο να ενταχθούν αργότερα, όταν τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα.

Ο Αλπικός τύπος είναι δύναμη αδράνειας και συντήρησης του υπάρχοντος καθεστώτος. Ο Gunther τον είχε χαρακτηρίσει ως τον τυπικό αστό δημοκράτη. Είναι αλήθεια ότι η επιδίωξή του για ήσυχη ζωή, μακριά από μάχες, πολέμους, αγώνες και το βόλεμά του με τα υλικά αγαθά, τον καθιστούν την επιτομή του μικροαστού που βολεύεται με το υπάρχον καθεστώς. Ωστόσο, ο Αλπικός τύπος, παρότι βολεύεται με την μαζική, αναξιοκρατική, ισοπεδωτική και χωρίς προσπάθεια συμμετοχή στους δημοκρατικούς θεσμούς, δεν σημαίνει ότι ταυτίζεται με αυτούς. Οι Αλπικοί περισσότερο βολεύονται με το παρόν καθεστώς, όποιο και αν είναι αυτό. Όταν υπήρχε βασιλεία, ήταν με τον βασιλιά και οποιαδήποτε μεταβολή ήταν κατακριτέα. Έτσι και σήμερα που έχει εδραιωθεί η δημοκρατία, είναι με τη δημοκρατία, για να μην "μπλέξουν" σε περιπέτειες.

Ο Αλπικός τύπος είναι καθοδηγούμενος και σχεδόν ποτέ ο ηγέτης. Είναι η άβουλη αδρανής μάζα που θα προστεθεί πίσω από τους πραγματικούς αγωνιστές όταν αυτοί θα έχουν επιβληθεί. Ο Αλπικός τύπος συνεπώς είναι μια πολύ αρνητική συνιστώσα ως προς την πολιτική σε μια χώρα και κανείς δεν μπορεί να περιμένει μεγάλα πράγματα από αυτούς. Ωστόσο ο Αλπικός τύπος, μπορεί να καταρτιστεί ιδεολογικά και να συνεισφέρει πολιτικά από πολλά μη άμεσα μαχητικά πόστα. Παράδειγμα οι Heinrich Himmler και Otto Dietrich, οι οποίοι έδρασαν ο ένας διοικώντας και δίνοντάς άριστη κοσμοθεώρηση στα SS και ο άλλος ήταν υπεύθυνος για τον τύπο. Περιπτώσεις σαν του ήρωα πολεμιστή Leon Degrelle δυστυχώς αποτελούν εξαίρεση.

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - σύγχρονη εκτίμηση

Cromagnid = Κρομανοειδής
Nordid = Νορδικός
Baltid = Βαλτικός
Alpinid =  Αλπικός
Dinarid = Διναρικός
Mediterranid = Μεσογειακός
Atlantid = Ατλαντοειδής
Lappid/Ladogan = Λαπωνικός
Armenid = Αρμενοειδής

Οφείλουμε να σημειώσουμε την υπερβολική υποεκτίμηση του Αλπικού τύπου σε Ιταλία, Βαλκάνια και Μικρά Ασία, με παράλληλη υπερεκτίμηση του Μεσογειακού τύπου. Επίσης οι Κρομανοειδείς είναι πάρα πολύ περισσότεροι από αυτό που δείχνει ο χάρτης.

Η Φυλή είναι πάνω από την Εθνική Συνείδηση

Πολλές φορές ακούτε τους Εθνικιστές να αναφέρονται στη Φυλή ως το σημαντικότερο συστατικό του Έθνους. Γίνεται λόγος για την όμαιμη κοινότητα και το κοινό πεπρωμένο της Φυλής. Όμως γιατί δίνεται τόσο μεγάλη βάση στη Φυλή;

Η σημασία της Φυλής για τους Εθνικιστές προκύπτει από το γεγονός ότι οι διάφορες ανθρώπινες φυλές εμφανίζουν διαφορετικά ψυχικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή η σημασία έγκειται στα ψυχικά γνωρίσματα των φυλών και όχι στα προφανή διαφορετικά σωματικά χαρακτηριστικά. Αυτά τα ξεχωριστά γνωρίσματα μεταφράζονται σε διαφορετική κοινωνική και πολιτιστική συμπεριφορά για κάθε φυλή. Η διαφορετική φυλετική προδιάθεση ως προς τις τέχνες, τις επιστήμες, τις παραδόσεις, την θρησκεία, την πολιτική, τον τρόπο ζωής, δημιουργεί αντιθέσεις και διαχωρισμούς εντός μιας πολυφυλετικής κοινωνίας. Οι αντιθέσεις αυτές οδηγούν σε διασπαστικές τάσεις και αντιπαραθέσεις. Αντιθέτως, σε μια φυλετικά ομογενή κοινωνία, η κοινή συνείδηση της φυλής οδηγεί σε μια σύσφιξη και ενδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ των μελών της. Η κοινωνία καθίσταται συμπαγής και έτοιμη να χαράξει κοινή πορεία. Ο Γουσταύος Λε Μπον είχε διαπιστώσει, μελετώντας την συμπεριφορά των μαζών, ότι η φυλή είναι η σημαντικότερη παράμετρος συνοχής τους.

Οι σιωνιστικά επιδοτούμενοι διεθνιστές διακηρύσσουν ότι κάθε αλλόφυλος αν έρθει στη χώρα μας και αποκτήσει εθνική συνείδηση πρέπει να θεωρείται Έλληνας. Συνεπώς, κατ' αυτούς τους ανθέλληνες, τα παιδιά των αλλόφυλων, αφού γεννηθούν και ανατραφούν στην Ελλάδα θα πρέπει να θεωρούνται Έλληνες. Η εθνική συνείδηση μπορεί να αλλάξει, ωστόσο η φυλή τους δεν θα αλλάξει. Οι φυλετικές προδιαθέσεις του θα τον καταστήσουν ξένο σώμα προς τους γηγενείς και η συμπεριφορά του θα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τον περίγυρό του. Κάθε αλλόφυλος αποτελεί ένα διασπαστικό στοιχείο στην κοινωνία. Μπορεί για ένα άτομο αυτό να μην είναι προφανές, αλλά γίνεται ξεκάθαρο όταν οι αλλόφυλοι γίνουν πολλοί. Τότε οι διασπαστικές τάσεις, σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτιστικό αρχικά και αργότερα σε επίπεδο πολιτικό, θα είναι αναπόφευκτες. Η κοινωνία μετατρέπεται σε ζούγκλα και η μόνη κοινή συνισταμένη γίνεται το χρήμα και η επιβίωση. Ανώτερες αξίες και ιδανικά βυθίζονται μέσα στον βούρκο των διαρκών πολυφυλετικών αντιθέσεων. Το Έθνος αδυνατεί να βρει κοινή πορεία και όραμα και χάνεται στον υλισμό. Σταματά να αποτελεί Έθνος και καταλήγει διαχειριστική οντότητα.

Η Φυλή είναι πάνω από την εθνική συνείδηση, καθώς η Φυλή δεν αλλάζει, ενώ η εθνική συνείδηση αλλάζει. Το ψυχικό περιεχόμενο στο Έθνος το δίνει μόνο η Φυλή και όχι η εθνική συνείδηση, η οποία μπορεί να είναι επιφανειακή. Για τον λόγο αυτό, η εισβολή αλλόφυλων αποτελεί πάνω από όλα κίνδυνο φυλετικής αλλοίωσης. Οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες είναι δευτερεύουσας σημασίας. Φυλετική αλλοίωση, θα σημάνει και Εθνική αλλοίωση. Πάνω από όλα η Φυλή και το Έθνος που είναι απόρροιά της. Το χρήμα δεν έχει σημασία, είναι εφήμερο. Η Φυλή και το Έθνος θα μείνουν αιώνια.

Χοντρός και Λιγνός - γιατί ο Oliver Hardy είναι Χοντρός και ο Stan Laurel Λιγνός;

Το διάσημο κωμικό δίδυμο συμμετείχε σε ταινίες μικρού μήκους στις πρώτες κινημοτογραφικές δεκαετίες στο Hollywood. Χοντρός και Λιγνός ήταν η μετάφραση του αγγλικού "Laurel and Hardy", από τα ονόματα των ηθοποιών, Stan Laurel και Oliver Hardy.

Ο Βρετανός Stan Laurel είναι ο Λιγνός, αδέξιος και παιδιάστικος φίλος του Χοντρού, του Αμερικανού Oliver Hardy, ο οποίος είναι πομπώδης και αυστηρός.

Αφαιρώντας το κωμικό προσωπείο από τους δύο ηθοποιούς θα διαπιστώσετε ότι η σωματοδομή τους ταιριάζει με το φυλετικό τους υπόβαθρο.

Ο Stan Laurel είναι Ατλαντοειδής, με λεπτό πρόσωπο, καστανά μαλλιά, αρκετά λευκό δέρμα, ίσια μύτη, βλέμμα σπινθηροβόλο. Η λεπτή σωματοδομή του είναι αναμενόμενη με βάση τον φυλετικό του τύπο.

Από την άλλη, ο Oliver Hardy είναι Αλπικός, με πλατύ πρόσωπο, καστανά μαλλιά, συμπιεσμένη μύτη, βλέμμα βαρύ. Η ευρεία σωματοδομή του είναι αναμενόμενη για έναν Αλπικό.

Weikart R. - Hitler's Ethic, ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο

Σε αυτό το βιβλίο περιγράφεται η ηθική της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας. Η ηθική αυτή πηγάζει από την εξελικτική και φυλετική θεώρηση. Ο συγγραφέας είναι προφανώς ενάντια στον Εθνικοσοσιαλισμό, αλλά περιγράφει αληθώς την ηθική του, όπως αυτή εφαρμόστηκε στη Γερμανία. Ο σκοπός του συγγραφέα όμως είναι άλλος. Ο ίδιος είναι συντηρητικός χριστιανός, εχθρός της εξελικτικής θεωρίας. Μέσω του βιβλίου αυτού αποδεικνύει με πλήθος στοιχείων ότι η εξελικτική θεωρία οδηγεί στην ηθική του Χίτλερ. Άρα, συμπεραίνει, μην πιστεύετε στην εξελικτική θεωρία, δηλαδή στην επιστήμη, γιατί θα σας κάνει Εθνικοσοσιαλιστές!!! Πράγμα που είναι αλήθεια.

Το βιβλίο παρ'όλα αυτά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Περιγράφεται κάθε πτυχή της ηθικής των Εθνικοσοσιαλιστών και σε κάθε μορφωμένο άνθρωπο που θεωρεί ως επιστημονική αλήθεια την εξέλιξη, προκύπτει αβίαστα...

Ερυθρόμορφα αρχαιοελληνικά αγγεία: ποιον φυλετικό τύπο απεικονίζουν;

Η αρχαία Ελληνική κεραμική απεικονίζει καθημερινές σκηνές από την ζωή των Ελλήνων και σπανιότερα από τη μυθολογία. Τα αγγεία που βρέθηκαν είναι χιλιάδες και δίνουν πολλές πληροφορίες για την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων. Πολλές πληροφορίες μπορούν να αντληθούν για τον φυλετικό τύπο των αρχαίων Ελλήνων, παρότι τα σχέδια είναι σε αποχρώσεις δύο χρωμάτων και είναι σχετικά απλοϊκά.

Στα αγγεία που παρατίθενται παρατηρείται ότι οι μορφές είναι μελαχρινές, με λευκό δέρμα, ίσια μύτη, έντονη τριχοφυΐα προσώπου και χαρακτηριστικά προσώπου απαλά, χωρίς γωνίες. Η συντριπτική πλειοψηφία των μορφών παρουσιάζονται μελαχρινές Μεσογειακές. Στον μελανόμορφο ρυθμό οι φιγούρες λόγω κοντράστ, παρουσιάζονται με τα αντίστροφα χρώματα.

Δείτε τα αγγεία και θα δείτε τους απεικονιζόμενους του Μεσογειακού φυλετικού τύπου. Μάλιστα η τελευταία εικόνα δείχνει και έναν καστανό, πράγμα που σημαίνει ότι προφανώς μπορούσε να απεικονιστεί κάθε απόχρωση.

Ποιές φυλές κυριαρχούν στις επιστήμες

Η έννοια της επιστήμης δημιουργήθηκε στα παράλια της Ιωνίας. Αυτός που ανακάλυψε την έννοια της απόδειξης ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος. Από τότε ξεκινά η ιστορία των επιστημών. Μέχρι τότε υπήρχαν πρακτικές παρατηρήσεις, ωφέλιμες μεν, αλλά χωρίς κανένα κύρος επιστημονικότητας. Η παρατήρηση και το πείραμα, μαζί με την έννοια της απόδειξης, αποτέλεσαν την εκκίνηση για την εμπεριστατωμένη μελέτη του κόσμου. Αρκετές επιστήμες αναπτύχθηκαν σημαντικά στην αρχαία Ελλάδα, ενώ μπήκαν τα θεμέλια σχεδόν σε όλους τους επιστημονικούς τομείς. Η παραγωγή βιβλιογραφίας ήταν μεγάλη, με χιλιάδες βιβλία που ταξινομούνταν σε τεράστιες βιβλιοθήκες. Οι ασχολούμενοι με τις επιστήμες ανήκαν στην αριστοκρατία των Ελληνικών πόλεων και ανήκαν στον Μεσογειακό τύπο, όπως φαίνεται από τις δεκάδες προτομές αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Η επιστημονική παραγωγή, σε θεωρητικές και θετικές επιστήμες είναι διαρκής στον χώρο του Ελληνισμού. Η Ελληνιστική και Ρωμαική περίοδος επηρέασαν αρνητικά λόγω επιμιξίας την επιστημονική παραγωγή, η οποία όμως συνεχίζονταν.

Η επιβολή του χριστιανισμού κατέστρεψε το επιστημονικό οικοδόμημα σε μεγάλο βαθμό, με τις επιστήμες να απαγορεύονται ως "μαγεία" και τις βιβλιοθήκες να παραδίδονται στην πυρά. Από τα εκατομμύρια βιβλία κάποια σώθηκαν μες στους αιώνες, ενώ το πνεύμα της επιστημονικής αναζήτησης επιζούσε στις ψυχές κάποιων περιθωριοποιημένων Ελλήνων. Ο επιστημονικός θησαυρός των αρχαίων Ελληνικών κειμένων επέζησε και άρχισε να φουντώνει το πνεύμα αναζήτησης τον 13ο αιώνα στο Βυζαντινό κράτος. Η επέλαση των Μογγόλων και η άλωση της Πόλης διώχνει τους λόγιους με τα αρχαία κείμενα στην Ιταλία, όπου ξεσπά η Αναγέννηση. Δηλαδή η αναγέννηση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, υπό την πλήρη ανοχή των εκεί χριστιανών. Έπειτα, η πορεία είναι γνωστή, με την επιστήμη να σαγηνεύει τους λαούς της δυτικής Ευρώπης και την επιστημονική επανάσταση που ξεκίνησε και διατηρείται μέχρι τις μέρες μας.

Οι φυλετικοί τύποι που κυριαρχούν στις επιστήμες είναι ο Μεσογειακός, ο Νορδικός και ο Ατλαντοειδής. Διαθέτουν πνεύμα αναζήτησης, αναλυτική σκέψη και δυνατότητα σύλληψης βαθύτερων εννοιών. Επίσης, είναι δραστήριοι και τολμηροί, κάτι που τους βοηθά πολύ σε επίπονες ή ριψοκίνδυνες αναζητήσεις. Η ιστορία των επιστημών αποτυπώνει πλήρως την υπεροχή αυτών των φυλετικών τύπων στην επιστημονική αναζήτηση. Τα πρωτεία στις επιστήμες έχουν πάρει οι βορειοευρωπαϊκές χώρες και η βόρεια Αμερική, με έντονο Νορδικό και Ατλαντοειδές στοιχείο. Οι Μεσογειακοί του νότου, που είναι πλέον ελάχιστοι πληθυσμιακά, αποδεικνύουν τις ικανότητές τους όταν βρεθούν σε κατάλληλο περιβάλλον. Στην εικόνα παρουσιάζεται ο Σκωτσέζος James Maxwell, που ανακάλυψε τη θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού.

Οι φυλές της υποσαχάριας Αφρικής δεν έχουν καμία σχέση με την επιστημονική αναζήτηση. Το ίδιο και για τους ιθαγενείς της Αμερικής και της Αυστραλίας. Στη βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή οι περισσότερες φυλές έχουν ικανότητες πνευματικής αναζήτησης, όχι στον βαθμό που έχουν οι δολιχοκέφαλοι Ευρωπαίοι. Οι ασιάτες έχουν μεγάλη ικανότητα μάθησης και κατανόησης βαθιών εννοιών, αλλά απουσιάζει η ικανότητα αναζήτησης. Το αποτέλεσμα είναι να μπορούν να μιμηθούν άριστα τα επιστημονικά επιτεύγματα που ανακαλύπτονται όμως αλλού. Τα ίδια ισχύουν και για τους Αλπικούς και Βαλτικούς, που έχουν μακρινή συγγένεια με τους Ασιάτες. Οι Διναρικοί δεν έχουν καμία επαφή με έντονη πνευματική αναζήτηση, ενώ οι Αρμενοειδείς καταλαβαίνουν, αλλά μόνο επιφανειακά και μιμητικά καταφέρνουν κάτι. Το κριτήριο για την ικανότητα επιστημονικής αναζήτησης είναι οι επιστημονικές ανακαλύψεις και η εύρεση φυσικών νόμων.

Για να ανέβει το επιστημονικό επίπεδο μιας χώρας είναι απαραίτητο να υπάρχουν σε αυτή πολλοί δολιχοκέφαλοι Μεσογειακοί, Ατλαντοειδείς, ή Νορδικοί, αλλά και κατάλληλες υποδομές και εκπαίδευση. Όσο περίεργο και αν ακούγεται σε κάποιους, η φυλή είναι ο κύριος παράγοντας επιστημονικής προόδου σε μια χώρα, ενώ υποδομές και εκπαίδευση δρουν μόνο υποβοηθητικά στην φυλετική προδιάθεση. Ευκολα εξηγείται με αυτόν τον τρόπο γιατί οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, με την έντονη μίξη και παρουσία ιθαγενών είναι επιστημονικά πίσω, σε σχέση με την Βόρεια Αμερική. Όπου και στην Βόρεια Αμερική, οι απόγονοι Ευρωπαίων κάνουν τις ανακαλύψεις και όχι οι μαύροι.

Δείτε τις φωτογραφίες όλων των επιστημόνων που κάνανε σημαντικές μεγάλες θεωρητικές ανακαλύψεις και θα δείτε ότι είναι δολιχοκέφαλοι Νορδικοί ή Μεσογειακοί-Ατλαντοειδείς. Μην κοιτάξετε απλά για επιστήμονες, γιατί οποιοσδήποτε παίρνει ένα πτυχίο ή εργάζεται στον επιστημονικό τομέα. Αναζητήστε τις τεράστιες μορφές των επιστημών και τα συμπεράσματα θα προκύψουν άμεσα.

Γιατί επικράτησε η φεουδαρχία τον Μεσαίωνα;

Το δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καταλύεται από τις Γερμανικές φυλές οριστικά το 476 μ.Χ., οι οποίες παρότι ολιγάριθμες, καταλαμβάνουν τεράστιες περιοχές. Οι λίγοι σκληροτράχηλοι γενναίοι Νορδικοί πολεμιστές, επιβάλλουν την κυριαρχία τους στους λαούς της Ευρώπης, από την Πορτογαλία μέχρι και την Ουκρανία. Οι Βησιγότθοι επικράτησαν δυτικά, οι Οστρογότθοι ανατολικά. Οι Γερμανικές φυλές ήταν πολλές, με χαλαρές σχέσεις μεταξύ τους. Όταν ενώθηκαν, συνέτριψαν τις παρηκμασμένες πολυφυλετικές Ρωμαϊκές λεγεώνες των τελευταίων χρόνων. Ωστόσο, συχνά πολεμούσαν μεταξύ τους. Αυτή η συμπεριφορά μας θυμίζει τις αρχαίες Ελληνικές πόλεις, που πολεμούσαν μεταξύ τους, ωστόσο διαπίστωναν την εθνική και φυλετική τους συσχέτιση.

Οι πολυάριθμες Γερμανικές φυλές διοικούνταν από τον τοπικό πολέμαρχο της φυλής. Αυτή η πολυδιασπαση οδήγησε στην δημιουργία πολλών χωριστών βασιλείων, τα οποία είχαν διαφορετικά μεγέθη μεταξύ τους και οδηγούνταν σε συρράξεις μεταξύ τους. Δηλαδή τα πολλά βασίλεια αποτελούσαν διοικητική πρακτική των Γερμανικών φυλών πριν κατακτήσουν την υπόλοιπη Ευρώπη. Απλώς, όταν κατέλυσαν το δυτικό Ρωμαϊκό κράτος, διατήρησαν την ίδια δομή διοίκησης από τοπικούς πολέμαρχους και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό οδήγησε στην λεγόμενη φεουδαρχία στην Ευρώπη. Δηλαδή ο λόγος επικράτησης της φεουδαρχίας στην Ευρώπη τον Μεσαίωνα είναι φυλετικός. Οφείλεται στη συμπεριφορά της Νορδικής φυλής. Και όχι βέβαια στις μαρξιστικές αντιεπιστημονικές παραφιλολογίες περί αλλαγής "παραγωγικών σχέσεων" μεταξύ "κεφαλαίου και εργατών". Η πολυδιάσπαση φαίνεται στον χάρτη για το έτος 1300.

Η φεουδαρχία αποτελούνταν κατ' αρχήν από τον βασιλιά και την στρατιωτική και διοικητική αριστοκρατία που ήταν αρχικά Νορδικοί, πριν χαλαρώσουν τα φυλετικά κριτήρια και μιχθούν με τον πληθυσμό. Οι υπήκοοι ήταν αγρότες, έμποροι και βιοτέχνες και ήταν Αλπικοί κυρίως, Διναρικοί και Μεσογειακοί. Δεν ήταν σκλάβοι και ούτε αντιμετωπίζονταν ως τέτοιοι, αλλά ως νομοταγείς υπήκοοι. Η μορφή της κοινωνίας είναι ακριβώς αυτή που παρουσιάζεται στη Germania του Τάκιτου, που αναφέρεται στους αρχαίους Γερμανούς. Η δομή μοιάζει με τις αρχαίες Ελληνικές πόλεις, με την πολεμική και διοικητική αριστοκρατία από την μία και τους παραγωγούς-εμπόρους από την άλλη, με την διαφορά ότι δεν υπήρχαν σκλάβοι στα φέουδα. Άλλα κράτη ήταν μεγάλα σε έκταση, ενώ άλλα ήταν μικρότερα, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό από Αυτοκρατορίες π.χ. Καρλομάγνου, μέχρι πριγκηπάτα και δουκάτα, π.χ. Λουξεμβούργο και Λιχτενστάιν, που υπάρχουν μέχρι σήμερα.

Η φεουδαρχία έληξε με την κατάλυση των μικρότερων κρατιδίων και την ενσωμάτωσή τους σε μεγαλύτερα κράτη-Αυτοκρατορίες όπως Γαλλία, Γεμανία, Αυστροουγγαρία, Ιταλία. Πάντα αυτή είναι η κατάληξη της πολυδιάσπασης. Το ίδιο έγινε και στην αρχαία Ελλάδα από τον Αλέξανδρο. Ωστόσο, για να αντέξουν μεγάλα κράτη στον χρόνο πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή φυλετική καθαρότητα και πολεμικό ήθος. Αλλιώς διασπαστικές τάσεις περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία. Σήμερα η τεχνολογία και η εκπαίδευση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ισχυροποιήσουν την εθνική συνείδηση και την καταστολή, αλλά οι διασπαστικές τάσεις σε πολυφελετικά κράτη ελλοχεύουν.

Η ανάγκη διαχωρισμού των φυλών

Η διαδικασία της ειδογένεσης, που περιγράφει η θεωρία της εξέλιξης, είναι υπεύθυνη για την διαφοροποίηση των ειδών. Η φυσική και σεξουαλική επιλογή, που επηρεάζεται από το άψυχο και έμψυχο περιβάλλον, επιδρά στους απογόνους, συσσωρεύοντας χαρακτηριστικά που βοηθούν στην επιβίωση. Το αποτέλεσμα είναι τα όντα να διαφοροποιούνται κατά περιοχές, ειδικά αν είναι και απομονωμένα μεταξύ τους. Άτομα του ίδιου είδους δέχονται διαφοροποιήσεις κατά κλάδους, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται διαφοροποιήσεις. Όταν αυτές οι διαφοροποιήσεις γίνουν σημαντικές, είναι αδύνατη η αναπαραγωγή μεταξύ των ατόμων των δύο κλάδων και προκύπτει πλήρης διαχωρισμός και δημιουργία νέου είδους. Το είδος είναι συγγενικό με το προηγούμενο, αλλά επειδή δεν μπορεί να μιχθεί με εκείνο, ακολουθεί δική του πορεία στη φύση. Τα παραδείγματα είναι εμφανή, π.χ. μεταξύ των αιλουροειδών.

Τα είδη που υπάρχουν γύρω μας έχουν προκύψει με αυτή τη διαδικασία. Με τον ίδιο τρόπο προεκυψε και ο άνθρωπος. Είναι προφανές ότι για να προκύψει νέο είδος σημαίνει ότι προηγουμένως εμφανίζεται σιγά σιγά μια διαφοροποίηση εντός του είδους, η οποία διογκώνεται και όταν γίνει μεγάλη και δεν μπορεί να γίνει μίξη, τότε συμβαίνει διάσπαση. Τίποτα στη φύση δεν γίνεται απότομα και ξαφνικά. Το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στη φάση που έχουν δημιουργηθεί έντονες διαφοροποιήσεις, οι οποίες αν παραμείνουν και ενταθούν θα προκύψει διάσπαση σε νέα είδη. Τότε η μίξη θα είναι αδύνατη. Ωστόσο, οι διαδικασίες της ειδογένεσης είναι αργές και διαρκούν τουλάχιστον δεκάδες χιλιάδες χρόνια, με βάση τις εκτιμήσεις των ανθρωπολόγων.

Οι άνθρωποι ανήκουν στο ίδιο είδος, λόγω του ότι μπορεί να παράξει γόνιμους απογόνους οποιοδήποτε ζεύγος ανθρώπων. Αυτό το γεγονός αξιοποιείται προπαγανδιστικά από τους σιωνιστές και τους υποτακτικούς τους, λέγοντας ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίδιοι. Ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ των κλάδων διαφοροποίησης στον άνθρωπο είναι εμφανείς και στην εμφάνιση αλλά κυρίως και στον χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτισμένη ανθρωπότητα, που λατρεύει τις επιστήμες, πρέπει να μελετήσει το φαινόμενο, καθώς η επίδραση των φυλών στην συμπεριφορά του ανθρώπου είναι τεράστια.

Οι αρνητές της φυλής διατείνονται ότι το ανθρώπινο είδος αποτελεί ένα "συνεχές" φαινοτύπων και για να θολώσουν τα νερά το ονομάζουν "γονιδιακό συνεχές". Ωστόσο, η κληρονομικότητα τους χαλάει τη σούπα. Δυο μαύροι δεν μπορούν να γεννήσουν λευκό και ούτε το ανάποδο. Συνεπώς η διαφοροποίση όχι μόνο έχει σημασία, αλλά κληρονομείται, γεγονός που την καθιστά ακλόνητη. Όσο για το "συνεχές", είναι αλήθεια ότι η φυλετική μίξη, ειδικά στην Ευρώπη και την Αμερική, είναι σημαντική και εμφανίζονται πλήθος μικτών φαινοτύπων. Αυτό όμως δεν αφαιρεί από τους επιλεγμένους "αρχικούς" φυλετικούς τύπους Νορδικός, Μεσογειακός, Βαλτικός, Αλπικός, Διναρικός, να διατηρούν ένα περιεχόμενο σωματικό και ψυχικό. Οι έμπειροι ανθρωπολόγοι διαπιστώνουν ότι ένας π.χ. Μεσογειακός-Αλπικός παρουσιάζει σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά και από τους δύο τύπους, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από τον καθένα. "Καθαροί" φυλετικοί τύποι δεν νοούνται. Ωστόσο η χρήση των παραπάνω τύπων, που φαίνεται ότι αποτελούν την κοιτίδα και μπορούν να περιγράψουν όλους τους σημερινούς τύπους, είναι απαραίτητη. Η ταξινόμηση των ανθρώπων με βάση αυτόν τον τρόπο είναι επαρκής για να τους περιγράψει σωματικά και ψυχικά.

Η διαφοροποίηση κατά κλάδους δημιουργεί συνεχώς συγγένειες, δίνοντας την αίσθηση του "συνεχούς" φάσματος. Εντός του ζωικού βασιλείου, οι συνομοταξίες, ομοταξίες, τάξεις, οικογένειες, γένη, είδη, φυλές, αποτελούν αυξανόμενους βαθμούς συγγένειας. Άλλωστε όλα τα ζώα διατηρούν μια αναπόσπαστη γονιδιακή σύνδεση με το πρώτο έμβιο ον του πλανήτη, δηλαδή το γενετικό του υλικό έχει περάσει, με διαφοροποιήσεις, μέχρι σήμερα, χωρίς να έχει διακοπεί η πορεία του, αλλιώς θα είχε σταματήσει η ζωή. Οι βαθμοί συγγένειας δεν σημαίνει ότι τα όντα είναι ίδια. Η ταξινόμηση σε συνομοταξίες, κλπ, έχει γίνει με βάση την παρατήρηση επιτυχώς, χωρίς κανένας να μιλά για αυθαιρεσία. Στα είδη η διαφοροποίση είναι καθαρή. Μέλη του είδους είναι όσοι αναπαράγονται μεταξύ τους. Στις φυλές τα πράγματα είναι πιο θολά και ο διαχωρισμός είναι σε κάθε περίπτωση "αυθαίρετος", καθότι τα κριτήρια είναι υποκειμενικά. Παρά την δυσκολία διαχωρισμού των φυλών, η ανάγκη ταξινόμησης είναι μεγάλη και σημαντικοί ανθρωπολόγοι του περασμένου αιώνα εργάστηκαν για να υποδείξουν τους αρχικούς φυλετικούς τύπους από τους οποίους έχουν προκύψει οι σημερινοί τύποι. Δηλαδή, εφόσον δεν νοούνται "καθαρές" φυλές, η υιοθέτηση φυλετικών τύπων αποτελεί ένα εργαλείο για εύκολη ταξινόμηση των ανθρώπων, ως προς τα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά.

Επειδή η διαδικασία της εξέλιξης είναι συνεχής, ακόμα και εντός των επιλεγμένων "αρχικών" φυλών θα υπάρχουν μικροδιαφοροποιήσεις, εφόσον οι άνθρωποι είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Η επιλογή των αρχικών φυλετικών τύπων αποτελεί ένα εργαλείο απόδοσης χαρακτηριστικών στους ανθρώπους και αν διαπιστωθεί αρκετή διαφοροποίηση εντός μιας φυλής, είναι θεμιτό να λογιστεί ένας νέος φυλετικός τύπος. Μια τέτοια διαδικασία ωστόσο, μπορεί να οδηγήσει στην χρήση εκατοντάδων φυλετικών τύπων, χωρίς έντονες διαφορές που να δικαιολογούν τον διαχωρισμό. Σε κάθε περίπτωση, μεταξύ ολόκληρου είδους και μεμονωμένου ανθρώπου υπάρχει απόσταση, που οι φυλετικοί ανθρωπολόγοι με τη χρήση των φυλετικών τύπων την έχουν καλύψει επιτυχώς.

Φυλή και θέατρο

Το θέατρο πρωτοεμφανίστηκε ως μορφή τέχνης στην Αρχαία Ελλάδα, ως απόρροια των διονυσιακών δρώμενων. Οι γιορτές προς τιμήν του Διονύσου περιελάμβαναν έντονους χορούς, τραγούδια και συναισθηματική έξαρση. Ο διθύραμβος που αποτέλεσε την έμπνευση για το θέατρο, ήταν λυρικό άσμα ενθουσιαστικού χαρακτήρα προς τιμήν του Διόνυσου. Ακολούθησαν μιμητικές πράξεις με συνοδεία ενθουσιώδους χορού που έπειτα εξελίχθηκε σε πλήρη θεατρική παράσταση. Τα θεατρικά δρώμενα ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένα με τις Διονυσιακές εορτές και επικράτησαν όχι μόνο στην Αθήνα που ήταν η πιο πλούσια, αλλά και σε όλην την Ελλάδα, όπου έχουν βρεθεί δεκάδες αμφιθέατρα.

Τα θεατρικά δρώμενα συνεπώς ήταν δημιούργημα του Μεσογειακού φυλετικού τύπου. Αυτό είναι αναμενόμενο, από το γεγονός ότι αυτός ο φυλετικός τύπος παρουσιάζει συναισθηματικές εξάρσεις, ομιλητικότητα, έντονη κοινωνικότητα, αγάπη για τη διασκέδαση, αλλά επίσης πνευματικές ικανότητες και λατρεία για τα χρώματα και τη δράση. Είναι αξιοσημείωτο ότι θέατρο δεν δημιούργησε κανένας άλλος φυλετικός τύπος. Οι υπόλοιπες φυλές ούτε που διανοούνταν την έννοια του θεάτρου. Το πολύ πολύ να είχαν μίμους.

Το θέατρο ξεκίνησε από τους Μεσογειακούς της αρχαίας Ελλάδας, έπειτα διαδόθηκε στους επίσης κυρίως Μεσογειακούς της Ρώμης. Η Βυζαντινή εποχή ελαχιστοποίησε την επιρροή του θεάτρου, αλλά δεν την εκμηδένισε, όπως νομίζουν πολύ. Θεατρικές αλλά κυρίως μιμητικές παραστάσεις συνεχίζονταν κατά τον Μεσαίωνα. Την περίοδο της Αναγέννησης, το θέατρο πέρασε στην δυτική Ευρώπη, όπου και εκεί οι Μεσογειακοί ή Ατλαντοειδείς το αναγέννησαν και επικράτησε στην Ευρώπη, λόγω του θαυμασμού προς τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και εδραιώθηκε ως μορφή τέχνης. Στις μέρες μας έχει επεκτάθεί και πέραν της Ευρώπης και των Ευρωπαϊκών αποικιών. Σε πάρα πολλές περιοχές του πλανήτη ωστόσο, το θέατρο δεν υφίσταται. Αυτό είναι θεμιτό, διότι το θέατρο δεν τους εκφράζει και είναι προτιμητέες άλλες μορφές έκφρασης.

Η αλήθεια είναι ότι το θέατρο εκφράζει μόνο τους Μεσογειακούς και όχι τους υπόλοιπους φυλετικούς τύπους. Για παράδειγμα, για έναν Διναρικό, Νορδικό, Αλπικό, Βαλτικό, Τουρανικό, ή ανήκων στους φυλετικούς τύπους της Ασίας και της Αφρικής, το θέατρο δεν σημαίνει τίποτα. Η φυλετική τους προδιάθεση δεν τους ωθεί προς έντονες συναισθηματικές εξάρσεις. Ωστόσο το θέατρο θεωρείται σήμερα ως κάτι το "ευγενές" και πλήθος κόσμου συρρέει στα θέατρα, μόνο και μόνο για να θεωρείται "μορφωμένος" ή "συμμέτοχος" στην καλλιτεχνική ζωή και με "υψηλό πνεύμα". Το θέατρο ταιριάζει μόνο στους Μεσογειακούς και οι υπόλοιπες φυλές πρέπει να το απορρίψουν. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, υπάρχουν και άλλες μορφές έκφρασης που ταιριάζουν περισσότερο στις υπόλοιπες φυλές. Σήμερα ωστόσο, η εδραίωση του θεάτρου στον δυτικό πολιτισμό το καθιστά αυτονόητο, τόσο που πολλοί θα ενοχληθούν αν τους πεις ότι το θέατρο δεν τους εκφράζει πραγματικά, ενώ ασυνείδητα και οι ίδιοι το ξέρουν.

Η υιοθέτηση του θεάτρου από άλλους φυλετικούς τύπους, έχει αλλοιώσει σημαντικά το αρχικό περιεχόμενό του. Στην αρχαία Ελλάδα, ο χορός ήταν βασικό τμήμα της παράστασης, πράγμα που προέκυπτε από τις ενθουσιώδεις ρυθμικές κινήσεις των διονυσιακών δρώμενων. Ήταν κάτι που έβγαινε από μέσα τους και είχε λατρευτικό και συναισθηματικό περιεχόμενο. Σήμερα ο χορός έχει εκφυλιστεί με παρουσίαση γυμνού, αφρικανικών φρενήρων χορών ή πολύ απλά έχει εξαλειθφεί. Οι υπόλοιπες φυλές δεν μπορούν να κατανοήσουν τον ρόλο του. Αντίστοιχα και η τέχνη της ηθοποιίας και το σενάριο έχουν καταπέσει σε επίπεδο διαλόγων και έμφασης στην πλοκή, βάζοντας στην άκρη την έκφραση και τον συναισθηματισμό. Γι' αυτό το λόγο, όποιος διαβάζει αρχαίες τραγωδίες π.χ. του Αισχύλου, διαπιστώνει ότι είναι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές παραστάσεις, γιατί μεγαλύτερο ρόλο παίζει η έκφραση και λιγότερο η πλοκή. Αλλά κάτι τέτοιο είναι ακατανόητο και στους μη Μεσογειακούς ηθοποιούς και σεναριογράφους, αλλά και στους μη Μεσογειακούς θεατές. Επιπλέον, σήμερα, στην εποχή του πλήρους ελέγχου των τεχνών και του θεάτρου από τους τοποτηρητές του σιωνισμού, το θέατρο έχει εκφυλιστεί και εξυπηρετεί αποκλειστικά τις αηδιαστικές προπαγανδιστικές τους θέσεις.

Τα Πορτραίτα Φαγιούμ στην Ελληνιστική Αίγυπτο

Τα πορτραίτα Φαγιούμ ήταν προσωπογραφίες νεκρών, ζωγραφισμένες σε ξύλο συνδεδεμένο με τις μούμιες που περιείχαν τον νεκρό. Τα νεκρικά πορτραίτα πήραν το όνομά τους από την όαση Φαγιούμ στην Αίγυπτο όπου ανακαλύφθηκαν. Η τεχνική αυτή συνέχισε και στην Ρωμαϊκή εποχή. Οι απεικονιζόμενοι ήταν Έλληνες, Αιγύπτιοι και λιγότερο Ρωμαίοι. Οι περισσότερες επιγραφές είναι στα Ελληνικά. Οι ανώτερες τάξεις ήταν αυτές που είχαν την πολυτέλεια να κοσμήσουν τις μούμιες με πορτραίτα.

Φυλετικά εξετάζοντας τα πορτραίτα, παρατηρούμε ότι τα πρόσωπα ανήκουν κυρίως στον Μεσογειακό τύπο, δηλαδή είναι άτομα Ελληνικής καταγωγής, αλλά υπάρχει σε μερικά εμφάνιση του Σαχάριου τύπου, δηλαδή είναι άτομα με ντόπια Αιγυπτιακή καταγωγή.

Δείτε μερικά από τα πορτραίτα Φαγιούμ:...

Ο Πλάτων για την αποφυγή της φυλετικής μίξης

Περί Ελληνοπερσικών πολέμων:

"ἀλλ' εἰ μὴ τό τε Ἀθηναίων καὶ τὸ Λακεδαιμονίων κοινῇ διανόημα ἤμυνεν τὴν ἐπιοῦσαν δουλείαν, σχεδὸν ἂν ἤδη πάντ' ἦν μεμειγμένα τὰ τῶν Ἑλλήνων γένη ἐν ἀλλήλοις, καὶ βάρβαρα ἐν Ἕλλησι καὶ Ἑλληνικὰ ἐν βαρβάροις, καθάπερ ὧν Πέρσαι τυρρανούσι τὰ νῦν διαπεφορημένα καὶ συμπεφορημένα κακῶς ἐσπαρμένα κατοικεῖται."

Πλάτων, Νόμοι, Βιβλίο 3, 692e-693a

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Αλλά χωρίς την κοινή απόφαση των Αθηναίων και των Λακεδαιμονίων να αμυνθούν στην επερχόμενη δουλεία, σχεδόν θα είχαμε τώρα ανάμιξη όλων των Ελληνικών γενών μεταξύ τους, και των βαρβάρων με τα Ελληνικά και των Ελληνικών με τα βάρβαρα, όπως και σε αυτά που κυβερνούν τυραννικά οι Πέρσες έχοντας χωριστεί και συγκεντρωθεί κατοικούνται άσχημα διάσπαρτα.

Γιατί οι Κούρδοι είναι σκληροί μαχητές, σε αντίθεση με τους Τούρκους;

Οι Κούρδοι στην Τουρκία αριθμούν πάνω από 12 εκατομμύρια. Έχουν δική τους εθνική συνείδηση και θεωρούν εαυτούς διαφορετικούς από τους Τούρκους. Οι Κούρδοι κατοικούν στην ανατολική Τουρκία, καθώς και στις γειτονικές χώρες, σχηματίζοντας πολυπληθείς εθνικές κοινότητες.

Οι περιοχές της ανατολικής Τουρκίας όπου μένουν οι Κούρδοι ελέγχονται στρατιωτικά από δικό τους στρατό, το στρατιωτικό σκέλος του PKΚ. Ζουν με μεγάλη αυτονομία εντός του Τουρκικού κράτους, του οποίου μόνο κατ' όνομα είναι πολίτες. Μάλιστα, ο Τουρκικός στρατός δεν τολμά να πλησιάσει στα εδάφη αυτά και όταν σπανίως το κάνει θρηνεί πλήθος απωλειών! Δηλαδή σε ένα σημαντικό κομμάτι της Τουρκίας ο Τουρκικός στρατός δεν μπορεί να πλησιάσει, γεγονός διαλυτικό για μία χώρα. Κι όμως αυτό το υπό διάλυση κράτος της Τουρκίας μας εμφανίζουν ως πανίσχυρο τα ελληνόφωνα ΜΜΕ που ελέγχονται από τους σιωνιστές. Βέβαια, με την αποσάθρωση και τον αφοπλισμό των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και τον ταυτόχρονο φρενήρη εξοπλισμό των Τούρκων, η Ελλάδα όσο ικανό στρατό και να έχει, θα βρεθεί υπό συντριπτικό υλικό μειονέκτημα.

Οι Κούρδοι είναι γνωστοί ως σκληροί μαχητές και συχνά εξευτελίζουν τον γραφικό στρατό της Τουρκίας. Εκπαιδεύονται συστηματικά στα όπλα και τιμούν τους πεσόντες ήρωές τους. Ζουν φτωχικά, κάτι που τους έχει κάνει σκληροτράχηλους με αρκετές αντοχές. Μάλιστα, εκπαίδευση στα όπλα λαμβάνουν και οι γυναίκες. Ο εξοπλισμός τους μπορεί να αποτελείται σχεδόν μόνο από ελαφρά όπλα, αλλά η μαχητικότητά τους τους καθιστά ικανότερους από τους Τούρκους που διαθέτουν αεροπλάνα, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα και βαρύ πυροβολικό.

Η διαφορά μαχητικότητας προερχεται από τη φυλετική διαφοροποίση μεταξύ Τούρκων και Κούρδων. Οι Κούρδοι είναι κυρίως του Ιρανικού φυλετικού τύπου, όπως είναι και οι σημερινοί κάτοικοι του Ιράν, απόγονοι των Περσών. Αυτός ο φυλετικός τύπος, παρουσιάζει ενεργητικότητα, τόλμη και αντοχές, αν εκπαιδευτεί πολεμικά και δεν καταπέσει στις ηδονές. Αποτελεί μακρινό συγγενή της Μεσογειακής φυλής. Στους Κούρδους εμφανίζεται συχνά Κρομανοειδής επίδραση, κάτι που τους κάνει ακόμα πιο ανθεκτικούς και σκληροτράχηλους. Αντιθέτως οι Τούρκοι είναι κυρίως Αρμενοειδείς, που είναι άτολμοι και φοβιτσιάρηδες στον πόλεμο. Είναι ανίκανοι να συγκροτήσουν πειθαρχημένο και ανδρείο στρατό. Τα χαρακτηριστικά της φιληδονίας και της λατρείας του πλούτου που παρουσιάζουν, δύσκολα συνδέονται με το πολεμικό ήθος. Την παρτίδα για την Τουρκία σώζουν οι όσοι απόγονοι των γενιτσάρων, κυρίως Διναρικοί ή Μεσογειακοί, καθώς και οι απόγονοι των Μογγόλων, που είναι ικανοί μαχητές.

Ο Θνήσκων Γαλάτης - Ένα άγαλμα της αρχαιότητας που απεικονίζει τον Νορδικό τύπο

Ο Θνήσκων Γαλάτης (The Dying Gaul) είναι αρχαίο Ρωμαϊκό μαρμάρινο αντίγραφο ενός χαμένου αρχαιοελληνικού αγάλματος, το οποίο παραγγέλθηκε κάπου μεταξύ του 230 π.Χ. και 220 π.Χ. από τον Άτταλο Α' της Περγάμου προς τιμήν της νίκης του επί των Γαλατών.

Απεικονίζεται ένας ετοιμοθάνατος Γαλάτης-Κέλτης. Δίπλα του πεσμένο το ξίφος και η τρομπέτα του, άχρηστα πλέον. Ο πολεμιστής παριστάνεται άριστα γυμνασμένος και το άγαλμα είναι αρκετά εγκωμιαστικό. Οι Έλληνες αναγνώρισαν τον ηρωισμό των ηττημένων.

Σε αυτό το άγαλμα ο Γαλάτης απεικονίζεται ανήκων στον Νορδικό τύπο, όπως ήταν αναμενόμενο για σκληροτράχηλους πολεμιστές Γερμανικών φύλων. Η μορφή του προσώπου είναι διαφορετική από αυτή των αγαλμάτων που απεικονίζουν Έλληνες. Η διαφορά αυτή είναι ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει ότι η πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία των Ελλήνων ήταν Μεσογειακοί και όχι Νορδικοί, όπως φαντασιώνονται οι Νορδικιστές.

Σε κάθε περίπτωση, τα αρχαία Γερμανικά Νορδικά φύλα μπορεί να μην είχαν δημιουργήσει πολιτιστικά επιτεύγματα, ωστόσο διακατέχονταν από αξιοθαύμαστο πολεμικό ήθος και στρατιωτική αρετή.

Ο Στράβων για την φυλετική μίξη

Αναφερόμενος σε έναν λαό:

"τὸ συλλέκτους γεγονέναι τινὰς ἐκ παλαιοῦ καὶ μιγάδας αἰνίττεσθαί μοι δοκεῖ καὶ διὰ τοῦτο ἐκλελοιπέναι τὸ γένος"

"μου φαίνεται ότι από παλιά ήταν μια συλλογή από αναμεμειγμένους λαούς και γι' αυτό το λόγο το γένος εξαφανίστηκε"

Γεωγραφικά, 7.7.2

Οι ανθρώπινες φυλές - H.G. Wells

Από το βιβλίο "The Outline of History: Being A Plain History Of Life And Mankind" του H.G. Wells, 1922.

Εκείνη την εποχή η παρουσίαση των ανθρώπινων φυλών σε βιβλία και εγκυκλοπαίδειες ήταν κάτι το απολύτως φυσιολογικό και σύνηθες. Σήμερα αυτά έχουν απαγορευτεί από τον διεθνή σιωνισμό και τους υποτακτικούς του.

Γιατί επικράτησε ο όρος "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία;

Είναι γνωστό ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακόμα και μετά την κατάλυση του δυτικού τμήματός της από τις Γερμανικές φυλές, διατήρησε το όνομα και την δομή της στο ανατολικό τμήμα που περέμεινε ακέραιο. Ο Βασιλεύς αναγορεύονταν ως ο "Βασιλεύς των Ρωμαίων", προσφώνηση που έχει σωθεί σε πλήθος συγγραμάτων και απεικονίζεται σε πλήθος εικόνων και νομισμάτων. Ο όρος "Βυζαντινή Αυτοκρατορία" ή "Βυζάντιο" δεν χρησιμοποίηθηκε ποτέ από τους ίδιους τους "Βυζαντινούς". Ο όρος αυτός δημιουργήθηκε από τον Γερμανό φιλόλογο Ιερώνυμο Βολφ το 1562, ο οποίος μελέτησε την ιστορική περίοδο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την οποία ονόμασε "Βυζαντινή". Παρότι ιστορικά αυθαίρετος, ο όρος αυτός επικράτησε και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Για ποιο λόγο όμως επικράτησε;

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία περιελάμβανε πλήθος λαών και φυλών. Όταν καταλύθηκε το δυτικό μέρος της, σχεδόν όλη η Ευρώπη, η Βόρεια Αφρική και τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούσαν εδάφη της. Στα δυτικά ζούσαν Μεσογειακοί σε Ιταλική και Ιβηρική χερσόνησο, αλλά και πλήθος Αλπικών, ιδίως στα εδάφη της σημερινής Γαλλίας. Χωρίζονταν σε διάφορες εθνοτικές ομάδες, αλλά μιλούσαν όλοι λατινικά. Στο ανατολικό τμήμα, ζούσαν σε μέσες άκρες Μεσογειακοί στον χώρο του ευρύτερου Ελληνισμού της εποχής, Διναρικοί στα Βαλκάνια, Αρμενοειδείς στην Μικρά Ασία, μερικοί Αραβικοί στην Παλαιστίνη και Σαχάριοι στην Αίγυπτο. Μάλιστα με τον καιρό όλοι τους γνώριζαν και την Ελληνική γλώσσα.

Συνεπώς, η φυλετική διαφορά μεταξύ δυτικού και ανατολικού τμήματος της Αυτοκρατορίας ήταν έντονη. Με την κατάλυση του δυτικού τμήματος, το εναπομείναν κράτος ήταν ένα τελείως διαφορετικό κράτος φυλετικά, παρότι οι τίτλοι και η δομή της διοίκησης ήταν ίδιοι. Διαφορετική φυλετική σύσταση σημαίνει και διαφορετική συμπεριφορά που επηρεάζει την ιστορική πορεία του κράτους. Μάλιστα, εντός δύο αιώνων, η Βυζανατινή Αυτοκρατορία έχασε τα εδάφη της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα οι φυλές που την απαρτίζουν να γίνουν ακόμη λιγότερες.

Η φυλετική διαφοροποίηση και η συνεπαγόμενη αλλαγή ιστορικής πορείας δημιούργησαν την ανάγκη για τη δημιουργία ξεχωριστού όρου για την περιγραφή του Ανατολικού τμήματος της Αυτοκρατορίας και ο οποίος επικράτησε, παρότι ιστορικά αδόκιμος.

Απόσπασμα από βιβλίο Βιολογίας στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία

Εντυπωσιακό απόσπασμα που περιγράφει την εξελικτική θεωρία και την επίδρασή της στις ανθρώπινες κοινωνίες. Η εκπαίδευση είχε φτάσει σε εκπληκτικά επίπεδα και έβγαζε ανθρώπους άριστα μορφωμένους.

The Laws of Nature and Humanity

I. We have established that all creatures, plants as well as animals, are in a constant battle for survival. Plants crowd into the area they need to grow. Every plant that fails to secure enough room and light must necessarily die. Every animal that does not secure sufficient territory and guard it against other predators, or lacks the necessary strength and speed or caution and cleverness will fall prey to its enemies. The army of plant eaters threatens the plant kingdom. Plant eaters are prey for carnivores. The battle for existence is hard and unforgiving, but is the only way to maintain life. This struggle eliminates everything that is unfit for life, and selects everything that is able to survive.

We have seen that the laws of nature are built on a struggle for survival. The slow-moving herbivores (e.g., cows) have weapons, the speedier ones (e.g., horses or rabbits) use that speed to escape predators. The rabbit instinctively conceals the traces that lead to his den. As a prey, his eyes are to the sides of his head, while a carnivore’s are to the front. The hedgehog has his needles, toads and salamanders have poisonous skins. Predators have keen senses, a powerful spring, sharp teeth, and claws. If we further consider protective coloring, camouflage, and other coloring (above all with young animals), and that each animal has different gifts in seeing and smelling that are appropriate for its needs, we can see everywhere that living creatures are well prepared for the battle for survival. (Compare offensive and defensive characteristics of the various animals!) Animals at our latitude have many characteristics that enable them to survive winter: storing food, hibernation, migration, winter pelts... The same is true for plants. Poisons of various types, irritants, thorns, and needles protect them from herbivores. (Remember the earlier examples!) Seeds that can survive the winter, roots, storage ability (Examples!), enable plants to survive the cold months. By ground leaves, growing high, pyramidal structure, leaf mosaics, climbing, winding, spreading (the dog rose), plants seek the necessary light for their leaves.

All the various habitats are heavily populated; every creature has to fight for its survival and wants to be a winner in this battle. This is summarized in the principle: Each individual wants to maintain its existence in the struggle for survival (self preservation instinct, fighting will, individuality).

Mankind, too, is subject to these natural laws, and has won its dominant position through struggle. This is obvious when we consider...

Η Φυλετική Ανθρωπολογία στα σχολεία της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας

Στο σχολικό πρόγραμμα που παρατίθεται, φαίνεται ότι εκτός από τα κλασικά μαθήματα της Γλώσσας, των Μαθηματικών, της Ιστορίας και της Γεωγραφίας, έχει προστεθεί το μάθημα της Φυλετικής Μελέτης (Race Study) και της Ευγονικής. Μάλιστα, οι ώρες διδασκαλίας των παραπάνω μαθημάτων είναι αρκετές, με ωριαία μαθήματα σχεδόν καθημερινά.

Σκοπός ήταν να κατανοήσουν οι μαθητές την τεράστια συμβολή του φυλετικού παράγοντα στη συμπεριφορά των ανθρώπων και στην ιστορία των εθνών. Ο Αδόλφος Χίτλερ είχε συνειδητοποιήσει τη σπουδαιότητα των φυλετικών ζητημάτων και θεωρούσε ότι κάθε μαθητής έπρεπε βγαίνοντας από το σχολείο να μπορεί να ξεχωρίζει τις ανθρώπινες φυλές. Στο σχολικό μάθημα περιγράφονταν τα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά των φυλών, με έμφαση στην επίδρασή τους στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας. Το μάθημα της Ευγονικής είχε σκοπό να ενημερώσει τους νέους για τη σπουδαιότητα της επιλογής φυλετικά κατάλληλου συντρόφου, την αποφυγή της φυλετικής μίξης, την αξία της υγιεινής ζωής και ορθότητα της απόρριψης κάθε τι αδύναμου και ανίατα άρρωστου από το σώμα της κοινωνίας με αντικατάστασή του από το δυνατό και το υγιές.

Επίσης το σχολικό πρόγραμμα περιλαμβάνει ώρες για τραγούδι, προφανώς με πατριωτικό περιεχόμενο. Κάτι αντίστοιχο γίνονταν και στην Αρχαία Ελλάδα, όπου η μουσική, το τραγούδι και ο χορός καταλάμβαναν μεγάλο μέρος του σχολικού χρόνου. Το μάθημα των Εθνικοσοσιαλιστικών πεποιθήσεων ήταν μια εισαγωγή στην Εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία, για να εισάγουν τους νέους στο πρότυπο του ανθρώπου με σκοπό να γίνει Πολεμιστής, Ήρωας, Φιλόσοφος, Καλλιτέχνης. Επίσης, το πρόγραμμα περιλαμβάνει πολλές ώρες άθλησης, έτσι ώστε οι νέοι να είναι υγιείς και δυνατοί.

Με δυο λόγια, το σχολικό πρόγραμμα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας ήταν μια αναβίωση της σχολικής εκπαίδευσης της Αρχαίας Ελλάδας, όπου η διδασκαλία δεν γίνονταν μόνο από πίνακος όπως στα παρακμιακά σχολεία της σήμερον, αλλά τα μαθήματα ήταν τριών κατηγοριών: μαθήματα γνώσεων "από πίνακος", μαθήματα συγκρότησης χαρακτήρα και ομαδικού πατριωτικού πνεύματος, όπως με μουσική, χορό, τραγούδια και μαθήματα εκγύμνασης και πολεμικής προετοιμασίας, όπως γυμναστική, ολυμπιακά αθλήματα, χρήση σπαθιού, ασπίδας και τόξου και πολεμικές τακτικές.Το τελευταίο μέρος της εκπαίδευσης στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία το είχε αναλάβει η  Νεολαία του Χίτλερ και όχι τα σχολεία.

Φυλετικοί χάρτες του κόσμου - Σλοβενικά σχολικά βιβλία

 

Πατήστε πάνω για μεγέθυνση

Ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό την τυπολογία του Eickstedt, όπως ο χάρτης στην προηγούμενη ανάρτηση.

Φυλετικός χάρτης του κόσμου - Γερμανικό σχολικό βιβλίο 2000 (!)

Ο χάρτης αυτός υπήρχε σε σχολικό εγχειρίδιο Diercke Weltatlas στη Γερμανία μέχρι το 2000, όταν και κάποιος διαμαρτυρήθηκε και αμέσως τα ανδρείκελα της σιωνιστικής αστυνομίας σκέψης τον αφαίρεσαν. Ακολουθεί την τυπολογία του Eickstedt.

Περίεργο πως τους είχε ξεφύγει τόσα χρόνια! Βέβαια έτσι κι αλλιώς ήταν εκτός ύλης...

Διαφορετική εμφάνιση σημαίνει και διαφορετική συμπεριφορά;

Είναι γνωστό ότι όλοι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους. Απόλυτη ομοιότητα περίπολοκων οργανισμών όπως τα φυτά και τα ζώα δεν νοείται στη φύση. Η διαφορετικότητα των ανθρώπων ως προς την εμφάνιση είναι προφανής και δεν αμφισβητείται ακόμα και από τους διεθνιστές αρνητές της ύπαρξης φυλών. Αυτό που διατείνονται αυτοί οι θιασώτες της "πανανθρώπινης ισότητας" είναι ότι οι άνθρωποι μπορεί να διαφέρουν στα σωματικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι ίδιοι ως προς τα ψυχικά χαρακτηριστικά.

Η δημιουργία των φυλών είναι αποτέλεσμα της εξελικτικής διαδικασίας στο ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι έχουν διαφοροποιηθεί κατά κλάδους, με αποτέλεσμα να έχουν προκύψει εμφανείς διαφορές, έτσι ώστε είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός τους σε φυλές. Τα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τους κλάδους είναι σωματικά και ψυχικά. Δεν νοείται και είναι αδύνατος ο διαχωρισμός σωματικών και ψυχικών χαρακτηριστικών. Αποτελούν μια αδιαίρετη ολότητα.

Εικόνα από βιβλίο της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας με την εξής επιτυχημένη λεζάντα:
Κατοικεί η ίδια ψυχή σε αυτά τα διαφορετικά σώματα;

Για να γίνει κατανοητό αυτό, δίνεται ένα παράδειγμα. Ο σκύλος και ο λύκος βρίσκονται εξελικτικά πολύ κοντά μεταξύ τους. Μάλιστα, ο σκύλος και ο λύκος δεν έχουν διαχωριστεί πλήρως ως είδη, αφού ακόμα μπορούν να αναπαραχθούν μεταξύ τους με μικρή πιθανότητα επιτυχίας. Ο διαχωρισμός γίνεται εύκολα στα δύο είδη, που έχουν διαφορετική εμφάνιση αλλά και διαφορετική συμπεριφορά. Ο σκύλος έχει μια συμπεριφορά και μια εμφάνιση που είναι μια αδιαίρετη ενότητα. Δηλαδή δεν νοείται ένα ον που έχει εμφάνιση σκύλου αλλά να μην έχει και συμπεριφορά σκύλου. Το ίδιο από την άλλη και για τον λύκο. Κάθε ον που έχει μορφή λύκου συμπεριφέρεται ως λύκος.

Αν σκεφτούμε το ίδιο και για τις φυλές στο ανθρώπινο είδος, θα διαπιστώσουμε ότι εμφάνιση και συμπεριφορά είναι έννοιες αλληλένδετες. Ένας με σωματικά χαρακτηριστικά του Μεσογειακού τύπου είναι βέβαιο ότι θα έχει και τη συμπεριφορά που αντιστοιχεί σε αυτόν τον φυλετικό τύπο. Το ίδιο και για τις υπόλοιπες ανθρώπινες φυλές. Πράγμα που σημαίνει ότι η διαφορετική εμφάνιση σημαίνει και διαφορετική συμπεριφορά. Αυτό το γνωρίζουν ασυνείδητα όλοι οι άνθρωποι, καθώς όλοι λίγο πολύ βγάζουν συμπεράσματα από την εμφάνιση κάποιου σχετικά με την πιθανή συμπεριφορά του.

Καταλήγοντας στην διαπίστωση ότι εμφάνιση και συμπεριφορά πάνε μαζί, ενδιαφέρον έχει να κατηγοριοποιηθεί ο άνθρωπος με βάση αυτά τα κριτήρια. Οι φυλετικοί ανθρωπολόγοι έχουν κατατάξει το ανθρώπινο είδος σε φυλές και έχουν μελετήσει τα σωματικά και ψυχικά τους γνωρίσματα. Συνεπώς, κοιτάζοντας έναν άνθρωπο και αντιστοιχώντας τον σε αυτές τις φυλές, μπορεί κανείς να εκτιμήσει σε μεγάλο βαθμό τα ψυχικά χαρακτηριστικά του.

Η επιβίωση της φυλής είναι πάνω από την επιβίωση του ατόμου

Κάθε άνθρωπος καταλαβαίνει ότι κάποια στιγμή θα πεθάνει. Μόνο ένας μορφωμένος άνθρωπος ωστόσο κατανοεί ότι αν δεν μείνει στη συνείδηση των επόμενων γενεών και ταυτόχρονα δεν κάνει απογόνους, τότε με το θάνατό του θα εξαφανιστεί κάθε τμήμα της ύπαρξής του μέσα σε λίγα χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι σημασία στην ζωή του ανθρώπου έχει ότι μένει αιώνιο, παραμένοντας ακέραιο και μετά το σύντομο πέρασμά του από αυτόν τον κόσμο. Συνεπώς, η συμπεριφορά του ατόμου πρέπει να είναι τέτοια ώστε να λειτουργεί ως κρίκος στην αλυσίδα των γενεών και όχι να δρα ατομικιστικά. Αυτό σημαίνει ότι η αυτοθυσία είναι συχνά απαραίτητη για την επιβίωση του συνόλου, ενάντια στο πιθανό προσωπικό όφελος από την αποφυγή της. Έτσι κι αλλιώς το άτομο είναι ένα τίποτα μπροστά στο σύνολο, αλλά και μπροστά στο σύνολο των γενεών αυτών που παρήλθαν και αυτών που έπονται. Τα καθήκοντα ενός ατόμου στο πλαίσιο της φυλής είναι δύο: η υστεροφημία και η απόκτηση απογόνων.

Οι άνθρωποι ενστικτωδώς αναζητούν σύντροφο ώστε να κάνουν απογόνους που θα συνεχίσουν την αδιάσπαστη ροή της φυλής. Η ίδια δηλαδή η διαδικασία της ζωής είναι κάτι το ανυπέρβλητο, που ο άνθρωπος ακόμα και αν προσπαθεί να τη βάλει σε καλούπια ή να της αντιτεθεί βάσει αντιφυσικών θεωριών, πάντα αποτυγχάνει και θριαμβεύει η φύση. Μπορεί η φυσική διαδικασία της αναπαραγωγής να συνεχίζεται απρόσκοπτα, ωστόσο το υλιστικό πνεύμα της εποχής έχει οδηγήσει σε υπογεννητικότητα, καθώς οι γονείς κάνουν λίγα παιδιά για οικονομικούς λόγους, ώστε να μην μειωθούν οι ανέσεις τους. Η απόκτηση παιδιών είναι η ελάχιστη εκπλήρωση του χρέους τους προς τη φυλή από την οποία και οι ίδιοι γεννήθηκαν και οφείλουν να ανταποδώσουν. Η απόκτηση παιδιών είναι η προσωποποίηση της συνέχειας της φυλής.

Οι λαοί κρατούν στη θύμησή τους τους ήρωες που πολέμησαν για τη φυλή. Ο Κολοκοτρώνης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Λεωνίδας έγιναν πρότυπα και έμειναν στην συνείδηση των επόμενων γενεών ως παραδείγματα προς μίμηση για την διαιώνιση και επέκταση της φυλής. Βιομήχανοι, μεγαλέμποροι και λοιποί πλούσιοι μένουν στα αζήτητα της ιστορίας. Η υλική ευημερία κάποιων δεν έχει καμία σημασία σε ιστορικό και εθνικό πλαίσιο. Η αρετή των ηρώων μετριέται με την ανδρεία, την φιλοπατρία και την αυτοθυσία. Οι έννοιες αυτές βρίσκονται χαραγμένες βαθιά στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου ως κάτι το ανώτερο. Όπου ανώτερο είναι η επιβίωση της φυλής, ενάντια στην ατομικότητα.

Το φυλετικό υπόβαθρο του διαχωρισμού μεταξύ Ελλήνων και βαρβάρων στην αρχαιότητα

Οι Έλληνες διαχώριζαν τους εαυτούς τους από τους βαρβάρους, όπως αποκαλούσαν τους αλλόφυλους και κυρίως τους ανατολίτες. Η διαφορά έγκειτο όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στον τρόπο συμπεριφοράς. Η οπτική αντίληψη της διαφορετικής εμφάνισης είναι μεγάλης σημασίας και κάνει κατανοητή τη διαφορά και στον πλέον αδαή. Ωστόσο, η επίγνωση της διαφορετικότητας και της απόδοσης του μειωτικού όρου "βάρβαρος" στους αλλόφυλους ανατολίτες, βρίσκεται ένα επίπεδο παραπάνω, δηλαδή στην διαπίστωση της διαφορετικότητας στα ήθη, στον πολιτισμό και στις αξίες.

Η πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία των Ελλήνων ανήκε κυρίως στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο, με βάση τις ποικίλες απεικονίσεις και την περιγραφή της συμπεριφοράς τους στα γραπτά που σώθηκαν. Ζώντας σε ένα πλαίσιο πολεμικής και ηρωικής ηθικής, οι Μεσογειακοί εκμεταλλεύτηκαν την έφεση στη δράση, στην μάθηση και στις τέχνες, ώστε να γίνουν άριστοι πολεμιστές και να διαπρέψουν στις επιστήμες και στις τέχνες. Τα πνευματικά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα έγιναν αντικείμενο θαυμασμού ανά τους αιώνες και θαυμάζονται μέχρι και σήμερα. Η πολεμική ηθική ενέπνεε τις αξίες της ανδρείας, της φιλοπατρίας, της πειθαρχίας και της θυσίας για το σύνολο. Από την άλλη, δεν έλειπαν οι διασκεδάσεις και οι γιορτές, αλλά πάντα χωρίς να γίνονται εις βάρος της ηρωικής ηθικής, ώστε να καταπέσουν στην φιληδονία και τον εκφυλισμό. Υποδείγματα ανθρώπων, που παντα θα αποτελούν πρότυπα.

Από την άλλη, οι βάρβαροι ανατολίτες, αποτελούνταν κυρίως από άτομα του Αρμενοειδούς και του Ιρανικού τύπου. Εκτός από την εμφανισιακή διαφοροποίηση, η συμπεριφορά των φυλών αυτών είναι πολύ διαφορετική έως άκρως αντίθετη από αυτή των Ελλήνων. Οι Αρμενοειδείς λατρεύουν το χρήμα, την καλοπέραση και την αεργία. Δεν έχουν έφεση στις τέχνες, αλλά έχουν κάποιες διανοητικές ικανότητες ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν και να τα "καταφέρουν". Είναι πονηροί και ικανοί έμποροι. Μπρος στον δυνάστη είναι γλοιώδεις, ενώ όταν είναι αυτοί από πάνω απαιτούν υποταγή. Στον πόλεμο είναι φοβιτσιάρηδες. Οι Ιρανικοί από την άλλη, έχουν και αυτοί μια έφεση στη λατρεία του πλούτου και προσαρμόζονται εύκολα στο πρότυπο του απόλυτου δυνάστη που απαιτεί υποταγή. Ωστόσο, οι Ιρανικοί είναι ικανοί στον πόλεμο και εμφανίζουν δείγματα αριστοκρατικής ηθικής, αν δεν ξεπέσουν στις απολαύσεις.

Οι Πέρσες και οι Μήδοι ήταν του Ιρανικού τύπου και ήταν οι πραγματικοί κατακτητές και κυρίαρχοι των εδαφών της Ανατολής, μέχρι την επέλαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δηλαδή ένα μέρος τους αντιπροσώπευε το πολεμικό ήθος. Ωστόσο, η παράταξη δια της βίας στη μάχη όλων των εθνών της Περσικής αυτοκρατορίας, περιλαμβάνοντας πλήθος Αρμενοειδών ή αγύμναστων Ιρανικών λόγω μαλθακότητος, δημιουργούσε άθλια εντύπωση στους Έλληνες, οι οποίοι τους αντιμετώπιζαν με περιφρόνηση για την ανυπαρξία ανδρείας και την φιληδονία τους. Το αποτέλεσμα των μαχών ήταν αμφίρροπο, μόνο σε περιπτώσεις που η αναλογία δυνάμεων ήταν υπερβολικά υπέρ των Περσών.

Ο διαχωρισμός Ελλήνων και βαρβάρων ήταν κοσμοθεωρητικός. Από τη μία οι δημιουργοί του πολιτισμού και θιασώτες της ηρωικής ηθικής και από την άλλη οι λάτρεις του χρυσού και της φιληδονίας. Ο ιδεολογικός πόλεμος μεταξύ της ηρωικής και της υλιστικής θεώρησης συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, αποτελώντας ένα αέναο πεδίο μάχης.

Ο φυλετικός τύπος που απεικονίζεται στις αφίσες της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας

Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, το καθεστώς βασισμένο στην φυλετική κοσμοθεωρία του, εφάρμοσε φυλετική πολιτική. Η φυλή ορθά θεωρήθηκε ως ο σημαντικότερος παράγοντας επηρεασμού της πορείας του έθνους.

Οι πολιτικές του καθεστώτος επηρέασαν και την απεικόνιση των Γερμανών στις αφίσες της εποχής, οι οποίοι απεικονίζονται ως οι ιδανικοί "Άριοι", που κατέληξε να σημαίνει Νορδικοί. Ο Νορδικός τύπος θεωρούνταν αυτός με την μεγαλύτερη αξία εντός της οικογένειας των "Αρίων" και αντιπροσωπευτικός της Γερμανικής ταυτότητας. Η τυπική Γερμανική οικογένεια  παρουσιάζεται ως Νορδική. Το ίδιο για τη νεολαία, τους εργάτες και τους στρατιώτες.

Στις αφίσες κυριαρχεί ο Νορδικός τύπος ως ξανθός, που θεωρούνταν πρότυπο για το καθεστώς. Σε αρκετές αφίσες εμφανίζονται καστανοί, αλλά με τα σκληρά χαρακτηριστικά προσώπου του Νορδικού. Πολύ συχνά ο Γερμανός απεικονίζεται με πολύ προτεταγμένο σαγόνι, τέτοιο που να φαίνεται ως Κρομανοειδής επίδραση.

Θρησκευτική Μεταρρύθμιση: μία φυλετική διαμάχη

Τον 15ο αιώνα, όλη η Ευρώπη έχει γίνει χριστιανική μετά από πολλά χρόνια επιτυχημένων πολέμων και προσηλυτισμών από την πλευρά των χριστιανών. Η θρησκεία αυτή είχε διαδοθεί σε πλήθος φυλών με διαφορετική ψυχοσύνθεση. Βέβαια, σε κάθε περιοχή υπήρχε ένας βαθμός προσαρμοστικότητας, με διατήρηση κάποιων εθίμων και ιδιαιτεροτήτων, ενταγμένες με χριστιανικό μανδύα. Ωστόσο και πάλι, ο τρόπος λατρείας δεν εξέφραζε μέρος των Ευρωπαίων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί ο χριστιανισμός, αλλά επιθυμούσαν αλλαγή.

Η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση ξεκίνησε το 1517 στη Βιτεμβέργη της Γερμανία από τον Μαρτίνο Λούθηρο. Οι αφορμές δεν έχουν σημασία στο ιστορικό πλαίσιο. Ήταν το ξέσπασμα μιας συσσωρευμένης δυσαρέσκειας. Οι περιοχές όπου επικράτησε αυτή η αλλαγή φαίνονται στον χάρτη με μωβ και ροζ χρώμα. Παρατηρήστε ότι οι περιοχές στις οποίες επικρατεί η Μεταρρύθμιση βρίσκονται στον βορρά της Ευρώπης, στις περιοχές της σημερινής Γερμανίας, Ολλανδίας, Βρετανίας, βόρειας Πολωνίας, Βαλτικών και Σκανδιναβικών χωρών. Είναι ακριβώς οι περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση ατόμων του Νορδικού τύπου.

Στην πραγματικότητα, η Μεταρρύθμιση αποτέλεσε ένα φυλετικό φαινόμενο και μόνο επιφανειακά επέδρασαν τα υπόλοιπα κοινωνικά και πολιτικά αίτια. Ο προτεσταντισμός παρότι δεν άλλαξε το δόγμα, ταίριαζε περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία των Νορδικών με το λιτό ύφος της τελετουργίας, την έλλειψη συναισθηματισμού και το ατομικιστικό πνεύμα. Αντίθετα, στις μεσογειακές χώρες ο καθολικισμός δεν αμφισβητήθηκε, καθώς ο έντονος συναισθηματισμός και η αίσθηση μεγαλείου  αρέσουν στους Μεσογειακούς.

Η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση οδήγησε σε πλήθος σκληρών πολεμικών συγκρούσεων στην κεντρική Ευρώπη. Η επικράτηση της Μεταρρύθμισης οφείλεται στην στρατιωτική απόκρουση των επιθέσεων των καθολικών. Ο Τριαντακονταετής πόλεμος ερήμωσε ολόκληρες περιοχές της Γερμανίας. Στη Γαλλία η κατάσταση ήταν εκρηκτική για αιώνες. Η διαβόητη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου αποτελεί μια πρωτοφανή σφαγή προτεσταντών από τους καθολικούς και ενέτεινε τα πάθη. Θύλακες καλβινιστών "μεταστράφηκαν" στον καθολικισμό μετά από ανελέητες σφαγές. Οι Ουογενότοι, που ήταν Γάλλοι αλλά Γερμανικής-Νορδικής καταγωγής υιοθέτησαν τον προτεσταντισμό, διώχθηκαν βίαια από την καθολική εξουσία και μετοίκησαν στην Γερμανία. Ο Νορδικός φυλετικός τύπος υπέστη σημαντικές απώλειες στην κεντρική Ευρώπη, ωστόσο απέκτησε την δική του αυτονομία στην θρησκευτική και πολιτιστική έκφραση.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι φυλές διατηρούν τον δικό τους τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς και χρειάζεται μόνο μια αφορμή για να εκδηλωθούν αυτές οι διαφορές. Όσο και αν επιβληθούν δια της βίας κάποιες πρακτικές, στο πέρασμα του χρόνου θα αλλοιωθούν για να ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία της φυλής ή θα προκύψει σύγκρουση, φαινομενικά για άσχετα αίτια, αλλά κατά βάθος για φυλετικούς λόγους.

Κρομανοειδής τύπος

Ο Κρομανοειδής τύπος χαρακτηρίζεται από:

α)         Δολιχοκεφαλία προς Μεσοκεφαλία, ευρύ γωνιώδες σαγόνι με μικρή απόληξη δίνοντας στο πρόσωπο σχήμα πενταγώνου, οστεϊκό εξόγκωμα στα φρύδια με "βαθιά" τοποθετημένα μάτια

β)         Μεσοπροσωπία έως Λεπτοπροσωπία

γ)         Υψηλό ανάστημα

δ)         Λεπτορρινία, σπάνια μεσορρινία

ε)         Καστανό έως ανοιχτό χρώμα ματιών, με συνήθως καστανά μαλλιά, με τάσεις ξανθότητας ή κόκκινης απόχρωσης

στ)       Μεσομορφικός προς Εξωμορφικός

Ο Κρομανοειδής τύπος (ΚΜ) συναντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, από την Ιβηρία και την βόρειοδυτική Αφρική, μέχρι την Ρωσία. Είναι ο πιο πολυπληθής φυλετικός τύπος της Ευρώπης, μαζί με τους Αλπικούς. Θεωρείται ο αρχικός φυλετικός τύπος του Ευρωπαϊκού χώρου και εντοπίζεται σήμερα και σε αρκετές ενδιάμεσες μορφές. 

Οι Κρομανοειδείς της Ιβηρικής χερσονήσου λέγονται Ατλαντο-Μεσογειακοί, καθώς τείνουν προς Μεσογειακά γνωρίσματα. Στη βόρεια Ευρώπη υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες μορφές Νορδικών-Κρομανοειδών που έχουν ονομαστεί κατά καιρούς ως Dalo-Faelid. Στη βόρειοδυτική Αφρική, επικρατούν Κρομανοειδείς μορφές, γνώστές ως τύπος Berberid, Saharid+CM.

Ως προς τα ψυχικά γνωρίσματα, ο Κρομανοειδής παρότι είναι δραστήριος και τολμηρός, είναι κάπως "μαζεμένος" σαν χαρακτήρας. Εμφανίζει συχνά ενστικτώδη συμπεριφορά, έχει μικρή έφεση στην βαθύτερη μελέτη, ενώ είναι ευκολόπιστος και υποτάσσεται εύκολα στο κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο. Έχει κατατομή κατάλληλη για σκληρά και βίαια αθλήματα. Εμφανίζει ενεργητικότητα αλλά μετρημένη συμπεριφορά ως προς τους άλλους ανθρώπους.

Αντιπροσωπευτικά δείγματα του Κρομανοειδούς φυλετικού τύπου.

Ο Ισπανός ποδοσφαιριστής Xabi Alonso και η ηθοποιός από τις ΗΠΑ Geena Davis.

Οι φυλετικοί τύποι στις πολεμικές αφίσες Εθνικοσοσιαλιστών και Σοβιετικών

Στην Σοβιετική αφίσα απεικονίζονται Μογγόλοι, Σλάβοι, Αφρικανοί και Ευρωπαίοι να πολεμούν, δείχνοντας την πολυφυλετική σύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και την παγκόσμια διάσταση που έδωσε ο διεθνής Σιωνισμός στον πόλεμο ενώνοντας όλα τα Σιωνιστικά ελεγχόμενα κράτη της υφηλίου εναντίον των Γερμανών. Από την άλλη πλευρά, στην Εθνικοσοσιαλιστική πολεμική αφίσα οι Γερμανοί απεικονίζονται κυρίως ως Νορδικοί.

Γιατί στους μαύρους των ΗΠΑ αρέσει η ραπ μουσική;

Η ραπ μουσική ξεκίνησε στα γκέτο των μαύρων στις ΗΠΑ και με την βοήθεια των ΜΜΕ απέκτησε δημοφιλία σε ολόκληρο τον κόσμο. Πλέον, πλήθος λευκών προσπαθούν να μιμηθούν τη μουσική ραπ και τον ρυθμικό χορό με τον οποίο συνοδεύεται. Όμως γίνεται προφανές ότι οι μαύροι εκφράζονται περισσότερο από αυτό το είδος της μουσικής, παρά οι λευκοί, οι οποίοι το κάνουν μόνο μιμητικά και για εμπορικούς λόγους. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Οι μαύροι των ΗΠΑ αποτελούν απογόνους σκλάβων που μεταφέρθηκαν βιαίως από την δυτική Αφρική για να εργαστούν στις φυτείες της Αμερικής. Ως προς τα ψυχικά και σωματικά τους γνωρίσματα, εμφανίζουν μια αγάπη για μουσική με έντονο ρυθμό και για χορό με ταχύτατες έως "βίαιες" κινήσεις. Οι ομόφυλοί τους στις ζούγκλες της Αφρικής διασκεδάζουν με την επίσης έντονα ρυθμική μουσική των ταμ ταμ, που συνοδεύονται από επίσης φρενήρεις χορούς. Συνεπώς, η ραπ μουσική αποτελεί μια μετάλλαξη της μουσικής των τυμπανων της ζούγκλας, με τη χρήση της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας. Η μουσική έχει γίνει πιο ηλεκτρονική και τεχνολογικά επεξεργασμένη, ωστόσο το περιεχόμενο ως προς τον ρυθμό είναι παρόμοιο. Οι μαύροι δεν άλλαξαν προτιμήσεις ερχόμενοι στην Αμερική, παρότι ζουν για αιώνες εκεί, αλλά διατήρησαν την φυλετική τους προδιάθεση στη μουσική και στο χορό. Το συμπέρασμα είναι ότι μια φυλή δεν αλλάζει τις προτιμήσεις και την ψυχοσύνθεσή της αν βρεθεί σε διαφορετικό κοινωνικό περιβαλλον, όσο και αν προσπαθούν οι διάφοροι σιωνιστικά χορηγούμενοι διεθνιστές να μας πείσουν για την "ενσωμάτωση" και την "ένταξή" τους στην κοινωνία. Οι αλλόφυλοι πάντα θα αποτελούν πηγή διαφορετικών κοινωνικών και πολιτιστικών προτιμήσεων, δημιουργώντας διασπαστικές τάσεις στην κοινωνία.

Η ραπ μουσική εκφράζει τους μαύρους αλλά δεν εκφράζει τους λευκούς. Η προώθηση της μουσικής αυτής παγκοσμίως γίνεται όχι επειδή εκφράζει τους διάφορους λαούς, αλλά επειδή την προωθούν τα σιωνιστικά ελεγχόμενα τηλεοπτικά δίκτυα σε όλες τις χώρες του Δυτικού πολιτισμού. Οι σιωνιστές επέλεξαν αυτό το είδος της μουσικής για προώθηση, ως αρκετά εκφυλιστικό και διαλυτικό των ηθών των λευκών. Στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα προωθούσαν την μουσική τζαζ, της οποίας περασε η μόδα. Το απολύτως βέβαιο είναι ότι όταν η ραπ σταματήσει να προωθείται λυσσαλέα από τα ΜΜΕ, σε ελάχιστα χρόνια θα έχει εξαφανιστεί.

Φυλετική ταξινόμηση με βάση το Fischer Lexikon

Fischer Lexicon - Anthropologie:
Edited by Gerhard Heberer, Ilse Schwidetzky and Hubert Walter
(originally printed 1959, excerpts are from the 1970 edition)

Nordid = Νορδικός
Dalofalisch = (Νορδo-)Κρομανοειδής
Berberid = Σαχάριος-ΚΜ
Medit/Orientalid = Βορειοαφρικανικός
Osteuropid = Βαλτικός
Mediterranid = Μεσογειακός
Athiopid =Αιθιοπικός
Alpin = Αλπικός
Dinarid = Διναρικός
Sudanid = Σουδανικός

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΥΛΕΣ...

Πρόσωπα των λαών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης

Ένας διαχωρισμός τους είναι σε χώρες της Βαλτικής, του Καυκάσου, της κεντρικής Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης. Οι κάτοικοι των τελευταίων απεικονίζονται ως οι κλασικοί Σλάβοι του Βαλτικού τύπου,  οι Βαλτικές χώρες απεικονίζονται ορθά και με Νορδική επίδραση, οι χώρες του Καύκασου ως Ιρανικοί-Αρμενοειδείς και οι λαοί της κεντρικής Ασίας με μογγολική Τουρανική επίδραση.