Η γλωσσική διαφορά μεταξύ Βόρειας και Νότιας Γαλλίας

Η Γαλλική γλώσσα προήλθε από τα Λατινικά που διαδόθηκαν επί Ρωμαιοκρατίας στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας. Είναι μάλιστα εμφανές ότι η Γαλλική γλώσσα εμφανίζει σημαντικές ομοιότητες με την Ισπανική και την Ιταλική.

Ωστόσο, εντός της Γαλλίας έχουν επικρατήσει δύο διαφορετικές διάλεκτοι της ίδιας γλώσσας, που παρουσιάζουν έντονες διαφορες. Στο νότο της Γαλλίας έχει επικρατήσει η Langue d'Oc ενώ στον βορρά η Langue d'Oil.

Η Οξιτανική γλώσσα, όπως ονομάζεται η γλώσσα του νότου, βρίσκεται πιο κοντά στις γειτονικές, Ιταλική και Ισπανική. Η διαφορά της με την Langue d'Oil είναι τέτοια, ώστε σε περιοχές του νότου στις πινακίδες αναγράφονται και οι δύο γλώσσες!

Η Οξιτανική γλώσσα έχει επικρατήσει στα παράλια της Μεσογείου και νοτιοδυτικά παράλια του Ατλαντικού, όπου κατοικεί ο Μεσογειακός τύπος και ο Ατλαντο-Μεσογειακός Κρομανοειδής τύπος, ενώ η Langue d'Oil έχει επικρατήσει στον Βορρά, όπου ιστορικά η φυλετική επίδραση από τους Νορδικούς, αν και όχι ιδιαίτερα μεγάλη, είναι εμφανής. Στη Γαλλία βέβαια κυριαρχεί ο Αλπικός τύπος, ειδικά στον κεντρικό τομέα. Ο Αλπικός τύπος δεν έχει καμία ικανότητα επιβολής της γλώσσας, όπου και αν βρίσκεται, υιοθετώντας εύκολα τις γλώσσες άλλων φυλών. Ο διαχωρισμός βρίσκεται στο μέσον της Μεσογειακής και Νορδικής επίδρασης, με τον Αλπικό να είναι κάτι σαν πασπαρτού. Ο γλωσσικός διαχωρισμός της Γαλλίας προκύπτει από φυλετικούς λόγους.

Κάθε φυλή, έχοντας διαφορετική ψυχική υπόσταση, ομιλεί την ίδια γλώσσα με διαφορετικό τρόπο. Ρόλο παίζουν και οι φυλετικές διαφορές στη δομή των οργάνων που εμπλέκονται στην ομιλία. Οι γλωσσικές διαφορές βρίσκονται στην προφορά, τον τονισμό, την χρήση αφηρημένων εννοιών και αλλού. Αν αλλόφυλλοι υιοθετήσουν μια γλώσσα, θα την μιλούν με την δική τους φυλετική ιδιαιτερότητα. Πολλές φορές διαφορετικές διάλεκτοι που δεν προήλθαν από απομόνωση, οφείλονται σε φυλετικές διαφορές. Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι η γλωσσική ασυνέχεια σε ένα έθνος αποτελεί σημαντική αφορμή διάσπασής του.

Στον διπλανό φυλετικό χάρτη, φαίνεται η ταύτιση της μπλε περιοχής που υποδηλώνει τον Μεσογειακό τύπο, με την περιοχή επικράτησης της Οξιτανικής γλώσσας, όπως φαίνεται στον γλωσσικό χάρτη.

Η διαφορά βορρά-νότου στη Γαλλία έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. Οι βόρειοι θεωρούν ότι οι νότιοι έχουν απαράδεκτα έντονη συμπεριφορά και ότι η γλώσσα τους είναι κάπως χυδαία. Αντίθετα οι βόρειοι έχουν πιο βαριά συμπεριφορά και θυμίζουν Γερμανούς. Οι διαφορές αυτές γίνονται αντικείμενο αντιπαράθεσης ή και σάτιρας από τους ίδιους τους Γάλλους. Η επίδραση της ψυχολογίας του ενεργητικού και έντονα συναισθηματικού Μεσογειακού τύπου στο νότο είναι εμφανής. Αντίστοιχα εμφανής η επίδραση των ψυχρών Νορδικών με την ψυχρή συμπεριφορά στον βορρά, παρά τον μικρό αριθμό τους.

Δείτε και τη μελέτη του Ripley περί γλώσσας και φυλής.

Ο προγναθισμός ως φυλετικό γνώρισμα

Ο προγναθισμός της κάτω γνάθου είναι συνήθης σε αρκετές φυλές νέγρων, χαρακτηριστικό κοντά στους πιθηκόμορφους προγόνους του ανθρώπου.

Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι και Ασιάτες είναι ορθόγναθοι.

Καθαρός προγναθισμός και όχι απλώς προτεταγμένο πηγούνι παρατηρείται σπάνια σε Ευρωπαίους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Αψβούργους μονάρχες της Ισπανίας.

Coon C. - The Mountains of Giants

Ο Carleton Coon σε αυτό το βιβλίο εξετάζει το Διναρικό πρόβλημα, όπως ο ίδιος το εκθέτει στην εισαγωγή του βιβλίου. Το Διναρικό πρόβλημα έχει να κάνει με τη δημιουργία του Διναρικού τύπου και την διαδικασία της "Διναροποίησης", δηλαδή της κύρτωσης της μύτης με τάση προς βραχυκεφαλία.

Εξετάζεται το αν ο Διναρικός τύπος προέρχεται από εξελικτική επικράτηση της μίξης μεταξύ δολιχοκεφαλικών Μεσογειακών και βραχυκέφαλων Αλπικών, ή αν αντιθέτως προήλθε ανεξάρτητα εξελικτικά λόγω των ορεινών συνθηκών διαβίωσης, που οδηγούν στην εμφάνιση βραχυκεφαλίας και κύρτωσης της μύτης.

Η Διναροποίηση που κυρίως έχει συνδεθεί με την κύρτωση της μύτης, συναντάται και σε πολλούς άλλους πληθυσμούς στην Βόρεια Ευρώπη, την Μέση Ανατολή ακόμα και στους Ινδιάνους, μη Διναρικούς, με αποτέλεσμα να δημιουργείται η απορία από πού πηγάζει αυτό το χαρακτηριστικό.

Όλα αυτά τα ερωτήματα οδήγησαν τον σημαντικό φυλετικό ανθρωπολόγο Carleton Coon να κάνει ταξίδι και επιτόπια μελέτη στη Βόρεια Αλβανία, μια περιοχή απομονωμένη, με άτομα αποκλειστικά του Διναρικού τύπου. Οι κάτοικοι χαρακτηρίζονται ως "γίγαντες" λόγω του μεγάλου ύψους του Διναρικού τύπου. Εκεί διενεργεί μαζί με τους συνεργάτες του μια εξονυχιστική μελέτη, όχι μόνο στα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού, αλλά και στη συμπεριφορά, στις παραδόσεις, τα έθιμα, τη διατροφή, το έδαφος και άλλα. Εξετάζεται το περιβάλλον, η εμφάνιση και η συμπεριφορά των ορεινών πληθυσμών, Γκέγκες στην πλειοψηφία τους. Η μελέτη αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα ακόμη και για τα πολιτιστικά στοιχεία που αναφέρονται.

Η ανθρωπολογική μελέτη δεν βοήθησε τον συγγραφέα να λύσει το Διναρικό πρόβλημα, ωστόσο η συνεισφορά του στη μελέτη του Διναρικού τύπου είναι σημαντική. Η πληθώρα των μετρήσεων δείχνει ότι οι κάτοικοι είναι Διναρικοί με τις όποιες εμφανιζόμενες αποκλίσεις από τον στερεοτυπικό Διναρικό να είναι απολύτως αναμενόμενες και όχι συστηματικές.

Το βιβλίο "The Mountains of Giants" είναι πολύ ενδιαφέρον και ελεύθερα διαθέσιμο στο διαδίκτυο.

Η φυλετική πολιτική της Αρχαίας Σπάρτης

Οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες ήταν Δωριείς, Ελληνικό φύλο, απόγονοι των Ηρακλειδών. Οι Δωριείς επικράτησαν στην Πελοπόννησο και εγκατέστησαν Βασιλείς στις μεγάλες πόλεις της Πελοποννήσου, οι οποίοι είχαν απώτερες συγγενικές σχέσεις μεταξύ τους. Ωστόσο, με την πάροδο των αιώνων, οι σχέσεις αυτές αμβλύνθηκαν ή έγιναν εχθρικές ακόμα. Οι Σπαρτιάτες καταλαμβάνουν την Μεσσηνία, υποδουλώνοντας τους κατοίκους της, οι οποίοι ήταν απώτερα συγγενείς τους. Το γεγονός στηλιτεύτηκε έντονα κατά την αρχαιότητα.

Η κοινωνία της Σπάρτης αποτελούνταν από τις εξής κοινωνικές ομάδες: οι Σπαρτιάτες Όμοιοι Δωριείς που αποτελούσαν τον στρατό και τη διοίκηση, οι περίοικοι που ήταν αυτόνομοι και ασχολούνταν με τις παραγωγικές δραστηριότητες και οι είλωτες που ήταν αιχμάλωτοι του κράτους υπό κάποια μορφή δουλείας και δούλευαν κυρίως στους αγρούς.

Η πολιτική οργάνωση ασκούνταν μόνο από τους Ομοίους και ήταν περίπλοκη, με δύο Βασιλείς, τη γερουσία, τους εφόρους και την Απέλλα. Οι Βασιλείς προέρχονταν από τις δύο Βασιλικές οικογένειες, ασκούσαν την πολιτική και στρατιωτική διοίκηση. Όταν ο ένας εξεστράτευε, ο άλλος έμενε στη Σπάρτη. Η γερουσία αποτελούνταν από άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, όταν τελείωνε η στρατιωτική θητεία, που είχαν αριστεύσει στα στρατιωτικά. Εκλέγονταν από την Απέλλα και ασκούσαν την νομοθετική εξουσία. Οι έφοροι εποπτεύουν τους Βασιλείς και την τήρηση των νόμων και των παραδόσεων. Η Απέλλα είναι η συνέλευση των Ομοίων στην οποία λαμβάνονταν αποφάσεις δια βοής για ψηφίσματα και σημαντικές αποφάσεις.

Οι Σπαρτιάτες Όμοιοι από την παιδική ηλικία μάθαιναν βασικές γνώσεις, μουσική και χορό με πατριωτικό και θρησκευτικό περιεχόμενο. Εκπαιδεύονταν στα όπλα και στις τεχνικές του πολέμου. Για την υπόλοιπη ζωή τους μέχρι τα 60 τους έτη θα ήταν πολίτες-οπλίτες. Η παραγωγική διαδικασία για την διατροφή τους και την ευημερία της κοινωνίας ήταν υποχρεωση των περίοικων και των ειλώτων. Δηλαδή οι Όμοιοι αποτελούσαν την πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία, όπου κάθε Όμοιος μπορούσε να φτάσει σε κάθε ανώτερο αξίωμα, πλην του Βασιλέα, αν δεν ανήκε στην αντίστοιχη γενιά.

Οι Σπαρτιάτες Όμοιοι, με βάση τις προτομές και την συμπεριφορά τους, φαίνεται να ανήκαν κυρίως στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο, με Διναρικές και Κρομανοειδείς επιρροές. Η αυστηρή στρατιωτική πειθαρχία και η απαράμιλλη γενναιότητα στη μάχη αποδεικνύουν ότι δεν θα μπορούσαν να είναι ούτε Διναρικοί, που είναι εκ φύσεως ατίθασοι και ανοργάνωτοι, ενώ είναι αδύνατο να ήταν Αλπικοί, που εκ φύσεως έχουν μειωμένη μαχητική ικανότητα. Αντιθέτως ο Μεσογειακός τύπος παρουσιάζει και τα δύο αυτά γνωρίσματα μαζί. Άλλωστε, αγάλματα και απεικονίσεις Σπαρτιατών έχουν σωθεί, που απεικονίζουν τον Μεσογειακό τύπο.

Οι Σπαρτιάτες εφάρμοζαν σκληρές μεθόδους στρατιωτικής εκπαίδευσης, που περιλάμβαναν ελάχιστη ένδυση το χειμώνα, ελάχιστη τροφή και έντονη σωματική δραστηριότητα. Η εκπαίδευση πιθανότατα οδηγούσε στο θάνατο τους νεαρούς που δεν μπορούσαν να αντεπεξελθουν. Αυτό σε συνδυασμό με την περίφημη απόθεση των παραμορφωμένων βρεφών στον Καιάδα, δίνει την εικόνα της ευγονικής που εφάρμοζε το Σπαρτιατικό κράτος. Το αποτέλεσμα αυτών των ευγονικών μεθόδων ήταν εντυπωσιακό. Οι Όμοιοι θαυμάζονταν για το σώμα τους και τις αντοχές τους. Είχε επιτευχθεί μία βιολογική τελειότητα.

Οι γυναίκες λάμβαναν και αυτές αντίστοιχη μόρφωση με τους άνδρες και γυμνάζονταν εντατικά. Σκοπός ήταν να μπορούν να γεννήσουν άριστους απογόνους για την βελτίωση της φυλής. Μάλιστα οι γυναίκες της Σπάρτης ήταν διάσημες στην αρχαιότητα για το γυμνασμένο σφριγηλό τους σώμα. Ενδιαφέρον το πώς θαυμάζουν την Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ οι άλλες Ελληνίδες στην κωμωδία Λυσιστράτη του Αριστοφάνη!

Το σημαντικότερο λάθος της Σπάρτης ως προς την φυλετική πολιτική ήταν η αδυναμία να επεκτείνει τη φυλή και τον αριθμό των Ομοίων, ώστε να σε συνδυασμό με το άριστο πολίτευμά της να κυριαρχήσει στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο. Ο πληθυσμός των Σπαρτιατών ήταν μονίμως ελάχιστος, συγκρινόμενος με αυτόν των αλλων Ελληνικών πόλεων. Προκάλεσαν όμως τον θαυμασμό και των αρχαίων ιστοριογράφων για το πώς αυτή η Δωρική πόλη των 8000 οπλιτών, μπόρεσε να νικήσει την κυρίαρχη Αθηναϊκή Συμμαχία και να προχωρήσει ακόμα και μέχρι τις Σάρδεις με σκοπό την κατάλυση του Περσικού κράτους το 394 π.Χ., αν δεν ήταν ο χρυσός του Πέρση Βασιλιά να προκαλέσει εξέγερση των Δημοκρατικών πόλεων στα μετόπισθεν και να σταματήσει την προέλαση. Έπειτα, η ήττα από τους Θηβαίους στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. προέκυψε κυρίως λόγω του μικρού αριθμού Σπαρτιατών, που είχαν αποδεκατιστεί από τους συνεχείς πολέμους, χωρίς να μπορούν να αναπληρώσουν τις απώλειες. Οριστική διάλυση του Σπαρτιατικού κράτους μετά από μακρά περίοδο παρακμής έρχεται το 192 π.Χ. από τους Αχαιούς συμμαχους των Ρωμαίων.

Οι Σπαρτιάτες προσπάθησαν να βελτιώσουν την γεννητικότητά τους δίνοντας περιθώριο στους άνδρες να μπορούν να κάνουν παιδιά με άλλη γυναίκα, αν η δική τους δεν μπορούσε. Επίσης η ηθική ήταν τέτοια, ώστε πάνω από όλα ήταν το συμφέρον της Σπάρτης και το να κάνεις παιδιά ακόμη και εκτός γάμου ήταν θεμιτό, ενώ το να μείνεις άτεκνος ήταν κατακριτέο. Παρόλα αυτά, η αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων ήταν χαμηλή. Η Σπαρτη δεν μπόρεσε να επεκτείνει τη φυλή. Ακόμα και οι αποικίες της συχνά έφευγαν από τον έλεγχό της και εφάρμοζαν ανεξάρτητη πολιτική.

Η Σπάρτη εφάρμοσε παρόμοιο τρόπο διακυβέρνησης με την Ρώμη, ως προς το ότι οι πολίτες τους ασκούσαν την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία με τους υπολοίπους να παράγουν. Οι πολίτες τους περνούσαν όλη τους τη ζωή ως στρατιώτες, έχοντας ένα πολύ υψηλό επίπεδο αριστοκρατικής ηθικής και ανδρείας. Η Ρώμη ήταν ένα αντίγραφο, σε μεγέθυνση, της Σπάρτης. Απώτερη κοινή τους καταγωγή είναι προφανής. Ωστόσο, η Ρώμη με την πολιτική της δημιουργίας αποικιών ισχυροποιήθηκε και έγινε αυτοκρατορία, ενώ η Σπάρτη δεν τα κατάφερε, παρά την προσωρινή επικράτησή της στον Ελλαδικό χώρο μετά τους Πελοποννησιακούς πολέμους.

Κεφάλι και κρανίο των τριών κύριων ομάδων φυλών

Οι διαφορές στις εικόνες είναι πολλές. Συχνά εστιάζουμε την προσοχή μας στα "soft parts", τα μαλακά μέρη, δηλαδή τα μαλλιά, το δέρμα, τη μύτη και ιδιαίτερα στα χρώματά τους. Ωστόσο υπάρχουν διαφορές που φαίνονται και στο κρανίο. Μεταξύ αυτών είναι ότι οι Μογγολοειδείς είναι βραχυκέφαλοι, οι Νέγροι συχνά εμφανίζουν προγναθισμό, ενώ στον Ευρωπαίο το οστό της μύτης προεξέχει σημαντικά. Αυτές και άλλες λιγότερο εμφανείς διαφορές βοηθούν τους παλαιοανθρωπολόγους αλλά και τους εγκληματολόγους να βγάζουν χρήσιμα συμπεράσματα για την καταγωγή ή την εμφάνιση που είχαν παλαιότεροι πληθυσμοί ή θύματα εγκλημάτων, αντίστοιχα.

Racial Type of the Ancient Hellenes

Ελληνίδες δια μέσου των αιώνων: Μινωική, Κυκλαδική, Μυκηναϊκή, Κλασική, Σύγχρονη

Introduction

This essay attempts a critical evaluation of the extant evidence about the racial type of the Ancient Greeks. It is in part an anthropological study in its own right, and in part a response to those, especially of the Nordicist school, who claim that the Ancient Greeks were physically different from the modern ones. If it sometimes appears that too much effort is spent in convincing the reader of simple enough points, it is because of my desire not to let any of the arguments of people holding different views unchallenged.

Anthropological Evidence

Early anthropologists commonly believed that the Hellenes belonged principally to the Mediterranean^(a) race. This was the view shared by Sergi [1] and Ripley [2]. In a more recent study of the problem of Race, John R. Baker in [5] says that later studies “do not appear to have disproved” these views. Buxton in [3] shares this general view, although he observes that brachycephals^(b) were a part of the Greek population from the beginning and that the Greeks were a mix of Alpine^(c) and Mediterranean people from a “comparatively early date.” The American anthropologist Coon in [4] agrees when he asserts that the Greeks are an Alpine/Mediterranean mix, with a weak Nordic^(d) component, being “remarkably similar” to their ancient ancestors.

The most complete study of Greek skeletal material from Neolithic to modern times was carried out by American anthropologist J. Lawrence Angel [6] who found that in the early age racial variability in Greece was 7% above average, indicating that the Greeks had multiple origins within the Europid racial family. Angel noted that from the earliest times to the present “racial continuity in Greece is striking.” Buxton [30] who had earlier studied Greek skeletal material and measured modern Greeks, especially in Cyprus, finds that the modern Greeks “possess physical characteristics not differing essentially from those of the former [ancient Greeks].”

The most extensive study of modern Greeks has been carried by the Greek anthropologist...

Η φυλετική κατηγοριοποίηση κατά τους Αρχαίους Αιγυπτίους

Από το βιβλίο του Josiah Nott, On Types of Mankind (1854)

Οι φυλετικές διαφορές είναι εμφανείς και επηρεάζουν βαθύτατα τις σχέσεις των εθνών σε κάθε περίοδο της ιστορίας. Όλοι οι λαοί του παρελθόντος διαπίστωναν τις διαφορές αυτές, ακόμα και αν δεν τις είχαν μελετήσει συστηματικά και επιστημονικά. Η απεικόνιση από την Αίγυπτο είναι χαρακτηριστική και αναφέρεται στους φυλετικούς τύπους με τους οποιους βρίσκονταν σε επαφή.

Φυλετικοί τύποι της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής

Αυτή η ομάδα φυλών διαχωρίζεται από την Κίτρινη και την Μαύρη ομάδα φυλών.

Η ονομασία αυτής της ομάδας φυλών ως Caucasoid παραπέμπει δυστυχώς στην παραμυθολογία περί Ινδο-Ευρωπαίων που υποτίθεται ήλθαν από τον Καύκασο. Δυστυχώς η ορολογία έχει επικρατήσει για την περιγραφή των Λευκών Ευρωπαίων μαζί με τους συγγενείς των Μεσογειακών με πιο σκούρο χρώμα δέρματος, δηλαδή τους Βορειαφρικανούς, Μεσοανατολίτες και Βορειοδυτικούς Ινδούς.

Το σχήμα κεφαλιού και η σημασία του για τη φυλετική ανθρωπολογία

Από αριστερά προς τα δεξιά:

Δολιχοκεφαλικός
Μεσοκεφαλικός
Βραχυκεφαλικός





Στους Ευρωπαϊκούς φυλετικούς τύπους, δολιχοκέφαλοι είναι οι Μεσογειακοί, Νορδικοί, Κρομανοειδείς, ενώ βραχυκέφαλοι είναι οι Διναρικοί, Αρμενοειδείς, Αλπικοί και Βαλτικοί, οι τελευταίοι κάθε κατηγορίας τείνουν προς μεσοκέφαλοι. Η μίξη δολιχοκέφαλου με βραχυκέφαλο μπορεί να δώσει και τις τρεις περιπτώσεις κεφαλής.

Οι φυλετικοί ανθρωπολόγοι μετρούν τον λόγο του πλάτους του προσώπου προς το μήκος της κεφαλής, όπως φαίνεται σε κάτοψη στο σχήμα, επί τις % και τον ονομάζουν κεφαλικό δείκτη. Η ταξινόμηση στις τρεις παραπάνω γίνεται βάσει αριθμητικών στοιχείων.

Ωστόσο, η διαπίστωση σε ποια κατηγορία κεφαλιού εμπίπτει κάποιος είναι συχνά έυκολη μόνο με απλή παρατήρηση. Βγείτε στο δρόμο και παρατηρήστε τους γύρω σας! Σύντομα θα διπιστώσετε ότι το μήκος του κεφαλιού σχετίζεται και με τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του προσώπου και τους φυλετικούς τύπους που έχουν αναφερθεί.

Η δημιουργία του δυτικού πολιτισμού από τον Μεσογειακό φυλετικό τύπο, ενάντια στη θεωρία του Νορδικισμού

Αρκετοί φυλετικοί ανθρωπολόγοι υιοθετούν την θεωρία του Νορδικισμού. Ως Νορδικισμός λογίζεται η θεώρηση ότι όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, π.χ. Ελληνικός, Ρωμαϊκός, Αιγυπτιακός, Σουμερίων, Ινδών, κτλ, είναι δημιούργημα Νορδικών ξανθών που ήταν λίγοι αριθμητικά αλλά αποτελούσαν την πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία. Το γεγονός ότι σήμερα δεν υπάρχουν απόγονοί τους σε αυτές τις χώρες υποτίθεται δικαιολογείται από τη φυλετική μίξη με τα κατώτερα γηγενή στρώματα του πληθυσμού, κάτι που οδήγησε στη σταδιακή τους εξάλειψη. Παράλληλα, ισχυρίζονται ότι ακόμα και σήμερα ο Νορδικός τύπος είναι αυτός που δημιουργεί πολιτισμό και τον διασπείρει σε όλον τον πλανήτη όπου έχει κατοικήσει, είτε στην Αμερική, είτε στην Αφρική, είτε στην Αυστραλία.

Σχετικά με τους αρχαίους πολιτισμούς, οι ισχυρισμοί τους είναι αστείοι. Από πλείστα γραπτά και απεικονίσεις, προκύπτει ότι οι πολιτισμοί αυτοί είναι δημιουργήματα των ντόπιων φυλετικών τύπων, με έμφαση στον Μεσογειακό φυλετικό τύπο με τους ανώτερους πολιτισμούς της αρχαίας Ελλάδος και  Ρώμης. Άλλωστε οι Νορδικές φυλές ήταν βάρβαρες όταν κατέκτησαν την Ρώμη και εκπολιτίστηκαν πολύ αργότερα, περίπου το 1000 μ.Χ. μέσω των επαφών με το Βυζάντιο που τους έστελνε Βυζαντινές πριγκήπισσες για διπλωματικούς λόγους. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η σημασία της λέξης Βάνδαλος, που στην πραγματικότητα ήταν όνομα Γερμανικού φύλου! Η φήμη των Οστρογότθων και Βησιγότθων είναι επίσης βαρβαρική. Συνεπώς είναι αδύνατο να είχαν δημιουργήσει όλους αυτούς τους πολιτισμούς, αλλά μετά από χιλιετίες να εμφανίζονται ξανά ως βάρβαροι!

Επίσης, κάθε φυλή αφήνει αποτυπώματα από όπου και αν περάσει. Δηλαδή θα εμφανίζονταν κάποιοι έστω ελάχιστοι Νορδικοί σε όλες αυτές τις περιοχές, αν πράγματι υπήρξαν εκεί. Στην Ισπανία που οι Νορδικοί Βησιγότθοι αποτέλεσαν πράγματι την πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία για αιώνες μετά την Ρωμαϊκή κατάρρευση, δείγματα του Νορδικού τύπου εμφανίζονται ακόμη μέχρι τις μέρες μας. Αυτό ωστόσο δεν συνέβη στους αρχαίους πολιτισμούς.

Οι κατακτητικές φυλές πράγματι συχνά σχηματίζουν μια άρχουσα αριστοκρατία, ξεχωριστή από την κατεκτημένη φυλή. Μετά από κάποιο διάστημα, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις και γίνεται μίξη με τους κατεκτημένους, γεγονός που οδηγεί μετά από αιώνες σε φυλετική αλλοίωση της αριστοκρατίας και τελικά σε πιθανή εξαφάνιση των αριθμητικά λίγων πρώην κατακτητών εντός του αλλόφυλου πλήθους. Αυτή η πραγματική ιστορική διαδικασία είναι η βάση της Νορδικής θεωρίας, η οποία όμως δεν αληθεύει για τους αρχαίους πολιτισμούς, οι οποίοι ήταν δημιούργημα συνήθως Μεσογειακών. Η διπλανή τοιχογραφία απεικονίζει έναν Αρχαίο Έλληνα με χρώμα. Κλασσικός Μεσογειακός.


Ο Νορδικός τύπος χαρακτηρίζεται από ενεργητικότητα, οργανωτικότητα και ικανότητα μάθησης και αναζήτησης. Ωστόσο, υστερεί στις τέχνες και στην έκφραση. Δημιουργεί κοινωνίες που είναι οικονομικά, βιομηχανικά και επιστημονικά ανεπτυγμένες, χωρίς πολιτιστικό περιεχόμενο. Η ψυχρότητα του χαρακτήρα και η αδιαφορία για έντονες κοινωνικές συναναστροφές, του αφαιρούν την καλλιτεχνική έκφραση. Αντίθετα ο Μεσογειακός τύπος διαθέτει και επιστημονικές και καλλιτεχνικές ικανότητες. Η ροπή του προς τις απολαύσεις και την διασκέδαση τον οδηγούν σε έντονες συναισθηματικές εξάρσεις. Μάλιστα οι περιγράφοντες την υποτίθεται "Νορδική" Αρχαία Ελλάδα, αδυνατούν να εξηγήσουν τα Διονυσιακά δρώμενα με βάση τον ψυχρό Νορδικό τύπο και τα αποδίδουν σε επιρροές ανατολικές! Δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι αυτά τα πολιτιστικά στοιχεία ταιριάζουν στον Μεσογειακό τύπο.

Οι Νορδικοί ακόμη και σήμερα, διατηρούν μιμητικά τον λεγόμενο Δυτικό πολιτισμό, που στην πραγματικότητα είναι ο Ελληνικός πολιτισμός και τίποτε παραπάνω. Η ψυχοσύνθεσή τους δεν έχει αλλάξει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Είναι ικανότατοι στις επιστήμες και στην βιομηχανία. Μάλιστα Νορδικοί και Μεσογειακοί έχουν απώτερη κοινή καταγωγή από τους Κρομανοειδείς. Συνεπώς οι δύο φυλές βρίσκονται σχετικά κοντά εξελικτικά. Αυτό όμως δεν αλλάζει την εξής διαπίστωση:

Ο Δυτικός, ή καλύτερα Ελληνικός πολιτισμός, είναι δημιούργημα του Μεσογειακού τύπου.

Οι Ευρωπαϊκοί φυλετικοί τύποι. Βρείτε τον δικό σας!

Πρότυποι φυλετικοί τύποι με βάση την τυπολογία του Hans Gunther.

Nordisch = Νορδικός
Fallisch =Νορδικός - ΚΜ (Κρομανοειδής)
Ostbaltisch = Βαλτικός
Westlisch = Μεσογειακός
Dinarisch = Διναρικός
Ostlisch = Αλπικός

Φυλετικός χάρτης της Αφρικής - Eickstedt

Ο ίδιος χάρτης σε ασπρόμαυρη έκδοση, με μεγαλύτερη ανάλυση.

Η φυλετική πολιτική της αρχαίας Ρώμης

Η αρχαία Ρώμη αποτελούσε αρχικά μια μικρή και ασήμαντη πόλη της Ιταλικής χερσονήσου. Ξεκίνησε νικηφόρους πολέμους με τις γειτονικές πόλεις και διεύρυνε τα όρια της κυριαρχίας της. Βασική πολιτική της ήταν να δημιουργεί αποικίες στα εδάφη που κατακτούσε. Στέλνονταν Ρωμαίοι άποικοι να κατοικήσουν στην νέα πόλη, η οποία συνήθως βρίσκονταν σε στρατηγικό σημείο για τον έλεγχο των κατεκτημένων εδαφών. Η διαδικασία αυτή ήταν επαναλαμβανόμενη και διαρκής ανά τους αιώνες. Το αποτέλεσμα ήταν μετά από λίγους αιώνες η Ρώμη να αποκτήσει έναν πολύ μεγάλο αριθμό έμψυχου δυναμικού Ρωμαίων πολιτών στην Ιταλική χερσόνησο. Η θέση της Ρώμης ισχυροποιήθηκε όχι μόνο λόγω της ποιότητας των Ρωμαίων πολεμιστών, αλλά και λόγω της ποσότητάς τους. Η επέκταση της φυλής ήταν τέτοια, ώστε στους Καρχηδονιακούς πολέμους, ο Αννίβας να αποδεκατίζει τις Ρωμαϊκές λεγεώνες και αυτές να καταφέρνουν να βρίσκουν άμεσα εφεδρείες για να αναπληρώνουν τις απώλειες. Το αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα ήταν η νίκη των Ρωμαίων και η ισοπέδωση της Καρχηδόνας.

Παρόμοια περίπτωση ήταν και οι πόλεμοι με τον Βασιλέα Πύρρο της Ηπείρου. Η φράση "Πύρρειος νίκη" έχει μείνει από τότε και σημαίνει την νίκη που έχει τόσες απώλειες ώστε να αποτελεί έμμεσα ήττα. Βέβαια, αυτό συνέβη διότι οι απώλειες του Πύρρου δεν ήταν αναπληρώσιμες, ενώ οι Ρωμαίοι ήταν σε θέση να αναπληρώσουν τις απώλειές τους ακόμα και μετά από ήττα. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη των Ρωμαίων με την εκδίωξη του Πύρρου από την Ιταλία.

Επεκτείνοντας την φυλή με τη δημιουργία αποικιών, οι Ρωμαίοι, Μεσογειακού φυλετικού τύπου, συνεχίζουν να κατακτούν νέα εδάφη και σε συνδυασμό με την πολεμική τους αρετή και την άριστη στρατιωτική και πολιτική τους οργάνωση δημιουργούν μια αυτοκρατορία. Με την δημιουργία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πολιτική της δημιουργίας αποικιών σταματά, με τον έλεγχο των εδαφών να δίνεται στις λεγεώνες, που βρίσκονται διεσπαρμένες σε όλην την αυτοκρατορία και κυρίως στα σύνορα. Κατ' αυτόν τον τρόπο σταματά η φυλετική διείσδυση και ανάπτυξη των Ρωμαίων, με αποτέλεσμα η δύναμη της Ρώμης να βασίζεται στις διεσπαρμένες λεγεώνες που τροφοδοτούνται από την Ιταλική χερσόνησο με έμψυχο δυναμικό.

Η Ρώμη δεν αναπτύσσεται φυλετικά, αλλά μόνο διοικεί κατακτημένους λαούς. Κάθε εξέγερση συντρίβεται από τις λεγεώνες και η Αυτοκρατορία διατηρείται. Η ελευθερία μετακινήσεων εντός της Αυτοκρατορίας οδηγεί σε φυλετική μίξη. Το διάταγμα του Καρακάλα το 212 μ.Χ. που δίνει την Ρωμαϊκή υπηκοότητα σε όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας είναι το τελειωτικό χτύπημα. Οι λεγεώνες αρχίζουν να αποτελούνται κυρίως από αλλόφυλους. Το φυλετικό χάος οδηγεί σιγά σιγά σε κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις που κορυφώνονται με την εμφάνιση του χριστιανισμού. Η διάλυση της πανίσχυρης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας είναι πλέον θέμα χρόνου. Η κατάρρευση του δυτικού τμήματος γίνεται από φυλές Γερμανικές Νορδικές, φυλετικα ομοίων πολεμιστών.

Φυλετικός χάρτης της Νοτίου Αμερικής - Eickstedt

Προφανώς δίνονται μόνο οι ιθαγενείς φυλές
Istmid ή Centralid
Andid
Patagonid
Brazilid
Lagid
Huarpid-Fuegid

Φυλετικός χάρτης της Βορείου Αμερικής - Eickstedt

Προφανώς δίνονται μόνο οι ιθαγενείς φυλές.
Eskimid
Margid
Pazifid
Silvid (Planid, Appalacid)
Centralid (Pueblid, Istmid)

Γιατί η Βόρειος Αμερική είναι πιο ανεπτυγμένη οικονομικά από την Νότιο και Κεντρική;

Η ύπαρξη της Αμερικάνικης ηπείρου ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, με βάση τον διάλογο "Τίμαιος", 24e του Πλάτωνα, καθώς και στους Βίκινγκς αργότερα που εξερεύνησαν τα βόρεια παράλια το 1000 μ.Χ. περίπου. Ο συστηματικός εποικισμός της Αμερικής από Ευρωπαίους ξεκίνησε τον 16ο αιώνα, μετά τις εξερευνήσεις του Χριστόφορου Κολόμβου.

Στη Βόρεια Αμερική, οι έποικοι ήταν Βορειοευρωπαίοι, κυρίως Βρετανοί και Σκανδιναβοί. Φυλετικά ήταν του Νορδικού, Ατλαντοειδή και Κρομανοειδή τύπου. Χαρακτηριστικά των τύπων αυτών είναι η τολμηρότητα, το πνεύμα αναζήτησης και οι πολεμικές τους αρετές. Με βάση αυτά τα γνωρίσματα, ενεπλάκησαν σε μάχες πολλών αιώνων με τους ιθαγενείς της Βορείου Αμερικής. Η σκληρότητα και η διάρκεια των πολέμων οδήγησε στην σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση των ιθαγενών φυλών της Βορείου Αμερικής, σε σημείο που σήμερα δύσκολα ανιχνεύονται στους λαούς της Βορείου Αμερικής. Οι λευκοί Νορδικοί με πολλούς αγώνες και αίμα εξολόθρευσαν τον ιθαγενή πληθυσμό και κατοίκησαν οι ίδιοι τα εδάφη. Μάλιστα ουδέποτε αναμείχθηκαν σημαντικά με τους ντόπιους. Οι πόλεμοι με τους ιθαγενείς άσκησαν σημαντική επίδραση στους Βορειοευρωπαίους, σε βαθμό τέτοιο ώστε να δημιουργηθεί λογοτεχνικό ρεύμα που περιέγραφε τα ανδραγαθήματα των Ευρωπαίων έναντι των Ινδιάνων.

Τα κράτη των ΗΠΑ και του Καναδά χτίστηκαν από τον ιδρώτα και το αίμα αυτών των απογόνων των Βορειοευρωπαίων. Η οικογένεια στην εικόνα είναι αντιπροσωπευτική. Οι Νορδικοί-Ατλαντοειδείς-Κρομανοειδείς ήταν αυτοί που έκαναν τα κράτη αυτά σημαντικές οικονομικές δυνάμεις, καθώς διακρίνονται για την ενεργητικότητα, οργανωτικότητα και εργατικότητά τους. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε μόνο για τεχνικό πολιτισμό και την επιστήμη, αφού ως προς την τέχνη η δημιουργία άγγιξε το μηδέν, με τα McDonalds και την Coca Cola ως "πολιτιστικά" επιτεύγματα.

Στην Κεντρική και Νότια Αμερική, οι Ευρωπαίοι έποικοι ήταν Ισπανοί και Πορτογάλοι, δηλαδή Κρομανοειδείς-Μεσογειακοί φυλετικά. Οι Conquistadores, δηλαδή οι Ισπανοί κατακτητές, πολέμησαν και αυτοί επί αιώνες με τους ιθαγενείς πληθυσμούς, όμως δεν έφτασαν στο σημείο να τους εξοντώσουν. Οι Ίβηρες δεν επιδεικνύουν την ίδια σκληρότητα με τους βορειοευρωπαίους. Μάλιστα εμίχθησαν έντονα με τους ντόπιους. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα η πλειοψηφία των κρατών αυτών να συνεχίζει να αποτελείται στην πλειοψηφία από τους ιθαγενείς, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμία ικανότητα για επιστημονική ή τεχνολογική ανάπτυξη. Κάποια ελάχιστα πολιτιστικά στοιχεία εντοπίζονται στους διάσημους λατινοαμερικάνικους χορούς.

Μόνο σε Βραζιλία, Αργεντινή και Ουρουγουάη παρατηρείται σε κάποιο βαθμό αρκετή συγκέντρωση Ευρωπαίων. Στην διπλανή εικόνα δείτε ένα δείγμα κατοίκων του Εκουαδόρ. Παρατηρήστε ότι είναι σχεδόν όλοι ιθαγενείς. Το γεγονός ότι ο Μεσογειακός τύπος δεν επικράτησε φυλετικά έναντι των ιθαγενών οδήγησε τα κράτη της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής να μείνουν πίσω τεχνολογικά και επιστημονικά.


Η φυλετική επικράτηση των Βορειοευρωπαίων στη Βόρεια Αμερική με την εξόντωση των Ιθαγενών οδήγησε σε οικονομική και επιστημονική πρόοδο, η οποία βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο με την εισροή εκατομμυρίων αλλόφυλων. Αντιθέτως, στη Νότια και Κεντρική Αμερική, που η κατάκτηση από τους Ίβηρες δεν οδήγησε και σε φυλετική επικράτηση, το αποτέλεσμα είναι οικτρό, με τους εκεί λαούς να είναι οπισθοδρομικοί και σχετικά υπαναπτυκτοι.

Φυλετικός χάρτης της Ασίας - Eickstedt

Φυλετικός χάρτης της Ασίας και Ευρώπης - Eickstedt

Πατήστε για να δείτε τον χάρτη σε χρώμα και πολύ μεγάλη ανάλυση...

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Lundman 2

Απλοποιημένος χάρτης

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Απλοποιημένος

Πατήστε πάνω για μεγέθυνση

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Czupkiewicz

miedzymorakiej = Βαλτικός
nordyenej = Νορδικός
poleskiej = κάποιος μογγολικός τύπος
armenoidninez = Διναρικός και Αρμενοειδής
alpejskiej = Αλπικός
erodziemomorskiej = Μεσογειακός
laponoidslnej = Λαπωνικός
orientalnej = Ανατολικός -Αραβικός,Ιρανικός

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Czekanowski 2

1. Μεσογειακός
2. Σαχάριος-Βερβερικός
3. Διναρικός -και Καυκασοειδής
4. Ατλαντοειδής
5,6. Νορδικός
7. Βαλτικός ή Αλπικός μίξη με Νορδικό
8. Αλπικός
9. Ανάμεικτα -κυρίως Αλπικοί
10. Μογγολοειδείς

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Czekanowski 1

Παρότι τα ονόματα είναι ίδια με αυτά άλλων τύπων, η πιο ταιριαστή αντιστοίχηση είναι η εξής:

nordyczna = Νορδικός
armenoidaina = Διναρικός - και Καυκασοειδής
orjentanly = Βορειοαφρικανικός
srodziemnomorska = Μεσογειακός
laponoidalna = Αλπικός και Λαπωνικός
pacyficzny = Σιβηρικός
paleoazjatycki =  Ουραλικός

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Coon

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Deniker

Nordique = Νορδικός
Atlanto-Mediterr. - Ατλαντο-Μεσογειακός
Orientale = Ανατολικός
Adriatique ou Dinarique = Διναρικός
Ibero-Insulaire = Μεσογειακός
Occidentale ou Cevenole = Aλπικός
Sub-Nordique = Μίξη Αλπικού-Νορδικού
Nord-Occidentale = Μίξη Νορδικός-Αλπικός
Vistulienne = Βαλτικός
Sub-Adriatique = Μίξη Αλπικός-Διναρικός
Finnois = Φινικοί πληθυσμοί (Μογγόλοι)
Turco-Mongols = Τουρκο-Μογγόλοι
Lapons-Samoyeds = Λάπωνες - Σαμογιέντ

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Gunther

Nordische = Νορδικός
Westlische = Μεσογειακός
Dinarische = Διναρικός
Ostlische = Αλπικός
Ostbaltische = Βαλτικός
Orientalide =Ανατολικός
Vorderasiatische = Αρμενοειδής
Innerasiatische = Μογγολοειδής
Hamitische = Χαμίτες (Αιθιοπικός - Σουδανικός)
Negerische = Νέγρικος (Κονγκολικός)

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Biasutti

Alpina = Αλπικός
Adriatica = Διναρικός
Baltica = Βαλτικός
Mediterranea = Μεσογειακός
Anatolica = Ανατολικός
Nordica = Νορδικός
Irlandese = Ιρλανδικός (κρομανοειδής τύπος Brunn)
Lappone = Λαπωνικός

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας

Nordische = Νορδικός
Westliche = Μεσογειακός
Ostbaltische = Βαλτικός
Ostische = Αλπικός
Mongolische = Μογγολικός
Dinarische = Διναρικός
Vorderasiatische = Αρμενοειδής
Orientalische = Ανατολικός
Neger = Νέγρικος

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Eickstedt

Nordische = Νορδικός
Osteuropide = Βαλτικός
Alpine = Αλπικός
Dinarische = Διναρικός
Turanide = Τουρανικός
Mediterrane = Μεσογειακός
Orientalide = Ανατολικός

Φυλετικός χάρτης της Ευρώπης - Lundman 1

Απλοποιημένος χάρτης. Blandning = ανάμικτες