"Οι δειλοί γεννούν δειλούς και οι τιποτένιοι γεννούν τιποτένιους."
W. Shakespeare, Κυμβελίνος, IV, 2
O Shakespeare εκφράζει την σημασία της κληρονομικότητας ως...
προς τα ψυχικά γνωρίσματα. Κάτι που προφανώς θα πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι άνθρωποι και ειδικότερα οι ηγέτες, για να λαμβάνουν ορθές αποφάσεις.
Από πληθυσμό που για μισή χιλιετία (και βάλε) ήταν ραγιάς και γλύφτης του "πολυχρονεμένου μας σουλτάνου" (με τη μικρή εξαίρεση των κλεφτών του Μωρηά και της Ρούμελης), είναι δυνατόν βγουν απόγονοι ηρωικοί; Μπουζουκτζήδες, χασικλήδες και ραχατλήδες θα βγουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας λεβέντης για εννιά ραγιάδες και τιποτένιους, αυτό είναι η αναλογία του ελληνικού λαού. Και μάλλον τρις χειρότερα τα πράγματα, αλλά ας κρατήσουμε έστω τα προσχήματα.
Γιαυτό έχει έρθει η Τρόικα....
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για το εξαιρετικό έργο που παράγεται μέσα από το ιστολόγιο σας!Θα ήθελα να σας κάνω μία ερώτηση σχετικά με τον ηθοποιό Joseph Gatt.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ποιον φυλετικό τύπο πιστεύετε ότι ανήκει;
Κρομανοειδής-Διναρικός;
http://www.rkatalent.com/images/josephgatt.jpg
http://i1.top.de/214/413214,h_402,pd_1,w_402/joseph-gatt.jpg
http://braindamaged.fr/wp-content/uploads/2013/08/game-of-thrones-caste-joseph-gatt.jpg
http://qhw.images.worldnow.com/images/15967696_BG1.jpg
Απέναντι στις αλήθειες που πονάνε και προσδιορίζουν τη ζώσα πραγματικότητα, μούγκα στη στρούγκα οι εθνικιστές και οι πατριώτες. Σφυρίζουν αδιάφορα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τους πεις όμως τίποτα για την καταγωγή τους και θίξεις το ενδεχόμενο να μην έχουν μεγάλη φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, εκεί τρώνε λαρύγγια (απ' το πληκτρολόγιο πάντα φυσικά) και βρίσκουν παντού συνωμοσίες.Ένστιχτο ανθρώπων δίχως αυτοπεποίθηση που αντιδρούν υστερικά (δηλ. γυναικεία) και φοβικά. Κατά βάθος προβληματίζονται με τη φάτσα που βλέπουν στον καθρέφτη τους κάθε πρωί.
Για τα ουσιώδη, όπως το μαύρο χάλι του νεοελληνισμού και την ιδεολογία του ραγιαδισμού και του γλυψίματος, δηλ. για την ταμπακέρα, μηδέν. Τουμπεκί, για να μιλήσουμε και σε μια γλώσσα (φυλετικά;) πιο οικεία σε πολλούς, καθώς η σύγχρονη "Ελλάντα" συνιστά μια χώρα με νοοτροπία, αισθητική και ρυθμό αυθεντικά τουρκικού χαρακτήρα - δίχως τις αυτοκρατορικές επιδιώξεις των αυθεντικών Τούρκων της Ανατολίας. Και σ' αυτό "γιαλαντζί" είμαστε, για να μιλήσω στην ελληνικότατη γλώσσα των προσφύγων.
Έχει δίκιο ο Σαίξπηρ. Όλα είναι κληρονομικότητα.