Ιστορία της φυλετικής ανθρωπολογίας ΙΙ - Από τον Broca μέχρι σήμερα

To 1859 o Γάλλος ιατρός Paul Broca ιδρύει την Ανθρωπολογική Εταιρία του Παρισιού, με αντικείμενο καθαρά την μελέτης της φυσικής ανθρωπολογίας. Ο πρωτοπόρος Broca δημιουργεί γύρω του έναν κύκλο ανθρωπολόγων, που δίνουν την πρώτη ισχυρή ώθηση για την ανάπτυξη της επιστήμης αυτής. Παράλληλα αρχίζει η έκδοση του περιοδικού της Εταιρίας, με τίτλο Bulletins et Mémoires de la Société d'Anthropologie de Paris.

Μέσα σε λίγες δεκαετίες, η φυσική ανθρωπολογία επεκτείνεται και ιδρύονται ανθρωπολογικές επιστημονικές εταιρίες σε όλη τη δυτική Ευρώπη. Ιδρύονται επιστημονικά περιοδικά, πανεπιστημιακές έδρες, ανθρωπολογικά εργαστήρια και αρχίζουν να διεξάγονται διεθνή συνέδρια ανθρωπολογίας. Δηλαδή η φυσική ανθρωπολογία ακολουθεί την πορεία κάθε ανερχόμενου επιστημονικού κλάδου. Από εδώ και πέρα η φυσική ανθρωπολογία μελετάται με συστηματικό τρόπο. Εισάγονται σταδιακά οι βασικές ανθρωπολογικές μετρήσεις και τεχνικές, διεξάγονται ανθρωπολογικές μελέτες στις χώρες της Ευρώπης και έπειτα στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτοί οι φυλετικοί τύποι του πλανήτη, με...
μετρήσιμα αντικειμενικά στοιχεία.

Παράλληλα, οι Ευρωπαίοι τον 19ο αιώνα πατούν πόδι πιο βαθιά σε Αφρική, Ασία, Ωκεανία και Αμερική και αρχίζει η εξερεύνηση των ηπείρων αυτών. Εθνολόγοι όπως οι Knox, Nott, Morton, Peschel, Pickering και άλλοι, γράφουν βιβλία για τις φυλές του κόσμου. Παρότι μιλούν για φυλές, η προσέγγισή τους είναι περισσότερο εθνολογική, αν και παρατίθενται αρκετά στοιχεία για τα σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα των κατοίκων των διαφόρων περιοχών του κόσμου.

O Βρετανός βιολόγος Thomas Huxley ταξινομεί τον άνθρωπο σε 8 φυλές στο έργο του "On the Geographical Distribution of the Chief Modifications of Mankind" το 1870.

O Γερμανός βιολόγος Ernst Haeckel ταξινομεί λεπτομερώς τον άνθρωπο στο βιβλίο του "The history of creation" το 1876. Μάλιστα διακρίνει στον άνθρωπο 12 "είδη" και 36 φυλές, τις οποίες περιγράφει αναλυτικά.

Ο Γάλλος βιολόγος Jean Louis Armand de Quatrefages το 1889 προβαίνει σε αναλυτική ταξινόμηση του ανθρωπίνου είδους σε πάνω από 70 φυλές ή οικογένειες, όπως τις ονομάζει, στο βιβλίο του "Histoire générale des races humaines".

Τα ευρήματα της ανθρωπολογίας αρχίζουν να επιδρούν στην πολιτική σκέψη. To 1886 o Γάλλος ανθρωπολόγος George Vacher de Lapouge αρχίζει διαλέξεις στο πανεπιστήμιο του Montpellier, όπου αναλύει την σύνδεση φυλής και κοινωνικής συμπεριφοράς. Εξετάζει την σημασία της κληρονομικότητας για την πολιτική, την κοινωνία και τον πολιτισμό, ενώ διακρίνει τους φυλετικούς τύπους της Γαλλίας και τις ψυχικές τους προδιαθέσεις. Οι απόψεις έχουν μεγάλο αντίκτυπο και προκαλούν αντιδράσεις καθότι έρχονται σε αντίθεση με την ισότητα και την δημοκρατία. Σημαντικές συνεισφορές είναι τα βιβλία του που εκδόθηκαν αργότερα, το Les Sélections Sociales, όπου μελετά την κοινωνική -και όχι φυσική- επιλογή στον άνθρωπο, καθώς και το Race et milieu social, όπου μελετά την αλληλεπίδραση φυλής και κοινωνίας. Παρόμοιες μελέτες διεξάγει και ο Otto Ammon στη Γερμανία, όπου βρίσκει φυλετικές διαφορές στην κοινωνική συμπεριφορά, ενώ ο Ludwig Woltmann ιδρύει περιοδικό πολιτικής ανθρωπολογίας και δίνει έμφαση στις ψυχικές διαφορές των φυλών και την επίδρασή τους στην πολιτική και στην ιστορία.

Ο κλάδος της ανθρωπολογίας επεκτείνεται διαρκώς και μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όλες οι δυτικές Ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν ανθρωπολογικές εταιρίες και πανεπιστημιακές έδρες ανθρωπολογίας. Η Γαλλία είναι η πρώτη δύναμη στην ανθρωπολογική έρευνα μέχρι και την δεκαετία του 30', όταν και τα ηνία παίρνει η Γερμανία. Πλήθος ανθρωπολόγων διεξάγουν συστηματικές έρευνες. Κυριότεροι ανθρωπολόγοι από τη Γαλλία είναι οι Broca, Topinard, Chantre, Deniker, Collignon, Montandon, Vallois. Στην Ελβετία ο Pittard, στην Αυστρία οι Weisbach, Lebzelter, στο Βέλγιο ο Houzé, στη Γερμανία οι Pruner-Bey, Fischer, Virchow, Seltzer, von Luschan, Gunther, Reche, Eickstedt, κλπ, στην Ιταλία οι Livi, Niceforo, Giuffrida-Ruggeri, Sergi, Biasutti, στην Αγγλία οι Beddoe, Gray, Buxton, Haddon, Seligman, στη Ρωσία ο Bunak, στην Ισπανία οι Oloriz, Hoyos Sainz, στην Πορτογαλία ο Mendes Correa, στην Ολλανδία ο Kappers, στις ΗΠΑ οι Bean, Hrdlicka, Ripley, Field, Coon, Hooton, στη Νορβηγία ο Arbo, στην Πολωνία ο Czekanowski καθώς και πολλοί άλλοι ακόμα.

Το 1890 ο Γάλλος ανθρωπολόγος Rene Collignon κατασκευάζει τον πρώτο χάρτη κεφαλικού δείκτη Ευρωπαϊκής χώρας και συγκεκριμένα της Γαλλίας. Ακολουθεί τo 1892 ο Ισπανός ιατρός Federico Oloriz με τον χάρτη κεφαλικού δείκτη της Ισπανίας και το 1896 ο Ιταλός ανθρωπολόγος Ridolfo Livi, με χάρτη κεφαλικού δείκτη της Ιταλίας. Οι φυλετικοί χάρτες αποτυπώνουν εμμέσως την γεωγραφική κατανομή των φυλών σε μία χώρα, με αποτέλεσμα να μπορούν να βγουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα.

Το 1899 ο Γάλλος ανθρωπολόγος Joseph Deniker στο βιβλίο του "Les Races de l'Europe" κάνει την πρώτη αναλυτική φυλετική ταξινόμηση στην Ευρώπη. Στην τυπολογία του συμπεριλαμβάνει σχεδόν όλους τους γνωστούς μας σήμερα φυλετικούς τύπους. Βασίζεται σε αντικειμενικά μετρήσιμα ανθρωπολογικά στοιχεία και αμέσως αποτελεί την βάση των επόμενων φυλετικών ταξινομήσεων.

To 1924 o Γερμανός ανθρωπολόγος Hans Günther στο βιβλίο του "Rassenkunde Europas" προβαίνει σε φυλετική ταξινόμηση των κατοίκων της Ευρώπης. Αυτό που έχει ενδιαφέρον στο βιβλίο είναι η περιγραφή όχι μόνο των σωματικών γνωρισμάτων των Ευρωπαϊκών φυλών, αλλά και των ψυχικών γνωρισμάτων τους. Η περιγραφή είναι ενδιαφέρουσα, παρότι ο Gunther αποθεώνει σε βαθμό γραφικότητας τον Νορδικό τύπο και βγάζει χολή για άλλους τύπους.

Το 1928 ο Γερμανός ανθρωπολόγος Rudolf Martin εκδίδει το βιβλίο του "Lehrbuch der Anthropologie". Έκτοτε γίνεται σημείο αναφοράς και αποτελεί το βασικό εγχειρίδιο ανθρωπολογίας. Προδιαγράφει ανθρωπολογικές τεχνικές και μετρήσεις οι οποίες γίνονται αποδεκτές από την επιστημονική κοινότητα. Παράλληλα εξετάζεται για πρώτη φορά με πληρότητα η ποικιλομορφία του ανθρωπίνου σώματος.

Η επικράτηση των Εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία το 1933 δίνει ώθηση στις ανθρωπολογικές μελέτες. Σύντομα η Γερμανία καθίσταται πρώτη δύναμη στην ανθρωπολογική έρευνα, επισκιάζοντας την Γαλλία. Ο ηγέτης της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας, Adolf Hitler, έχοντας αποκτήσει εξαιρετική μόρφωση λόγω της φιλομάθειάς του, έχει αντιληφθεί τη σημασία της φυλής στην ιστορία και τον πολιτισμό. Το καθεστώς εξαίρει την σημασία της φυλής και οι πολιτικές που εφαρμόζει έχουν κύριο στόχο την βελτίωση και επέκταση της φυλής. Εισάγει την διδασκαλία των φυλετικών τύπων στα σχολεία, ενώ στα SS και στα σχολεία επίλεκτων μαθητών γίνεται επιλογή με βάση φυλετικά τυπολογικά κριτήρια. Οι ανθρωπολογικές μελέτες απολαμβάνουν στήριξη και άφθονη δημοσιότητα. Οι Νορδικιστικές υπερβολές γίνονται ανεκτές και ο Günther γίνεται διάσημος με τα εκλαϊκευτικά του βιβλία σχετικά με την φυλετική ταξινόμηση. Παράλληλα, παρέχεται στήριξη και χρηματοδότηση σε όλους τους ανθρωπολόγους, με κορυφαίο τον Egon von Eickstedt.

Egon von Eickstdt

Το 1934 ο Egon von Eickstedt εκδίδει το βιβλίο του "Rassenkunde und Rassengeschichte der Menschheit", στο οποίο κάνει ταξινόμηση όλων των φυλών του κόσμου. Για να κάνει την φυλετική σύνθεση του πλανήτη, αξιοποίησε τις χιλιάδες ανθρωπολογικές μελέτες που είχαν γίνει ως τότε σε όλον τον πλανήτη. Σε συνδυασμό με τις πολυάριθμες μελέτες και τα ταξίδια του, το βιβλίο αυτό αποτελεί ίσως το σημαντικότερο βιβλίο φυλετικής ανθρωπολογίας.

Το 1939 ο Αμερικανός ανθρωπολόγος Carleton Coon δημοσιεύει το βιβλίο του "The Races of Europe" στο οποίο προβαίνει σε φυλετική ταξινόμηση στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο. Το βιβλίο γίνεται εξαιρετικά δημοφιλές και δείχνει ότι το ενδιαφέρον για την φυλετική ανθρωπολογία παρέμενε αμείωτο ακόμη και στις ΗΠΑ, μέχρι και στις παρυφές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1941 ο Ιταλός ανθρωπολόγος Renato Biasutti εκδίδει το βιβλίο του "Le razze e i popoli della terra", στο οποίο ταξινομεί ανθρωπολογικά όλες τις φυλές του κόσμου. Μαζί με το βιβλίο του Eickstedt αποτελούν τα σημαντικότερα βιβλία ανθρωπολογίας, τα οποία περιέχουν την φυλετική ταξινόμηση ολόκληρου του ανθρωπίνου είδους, αναλυτικά σε φυλετικούς τύπους.

Η φυλετική ανθρωπολογία έχει φτάσει στο απόγειό της, με βιβλία που για πρώτη φορά περιλαμβάνουν λεπτομερή φυλετική ταξινόμηση όλου του ανθρωπίνου είδους. Ωστόσο, οι φυλετικές μελέτες πλέον ασκούν επίδραση στην κεντρική πολιτική σκηνή. Στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία εφαρμόζονται φυλετικές πολιτικές, πράγμα που θορυβεί τον διεθνή Εβραϊσμό, καθότι οι Εβραίοι ταυτοποιούνται ανθρωπολογικά ως αλλόφυλοι, πράγμα που σημαίνει και λιγότερα δικαιώματα. Ταυτόχρονα η φυλετική ανθρωπολογία θέτει εμπόδια στον κοσμοπολιτισμό, καθότι ο λαός αποκτά φυλετική συνείδηση, αναγνωρίζοντας ως ομοίους του μόνο τα φυλετικά του αδέρφια. Αυτό κάνει τους σιωνιστές στις χώρες που ελέγχουν να αρχίσουν πόλεμο λάσπης ενάντια στη Γερμανία για τις φυλετικές πολιτικές της. Παράλληλα στοχοποιούνται όλοι όσοι κάνουν φυλετικές μελέτες στις χώρες που ελέγχουν οι Εβραίοι. Και ενώ μέχρι τότε οι φυλετικές μελέτες ήταν θεμιτές, αρχίζουν η λασπη και οι διώξεις. Οι Εβραϊκά ελεγχόμενες κυβερνήσεις ασκούν πιέσεις, κλείνουν ανθρωπολογικά ινστιτούτα, κλείνουν ανθρωπολογικά περιοδικά και οι φυλετικές μελέτες σταματούν. Στην μέχρι τότε πρωτοπόρα παγκοσμίως Γαλλία οι φυλετικές μελέτες σχεδόν απαγορεύονται. Οι πραγματικοί φυλετικοί ανθρωπολόγοι λασπολογούνται και την θέση τους παίρνουν άλλοι πιο διαχειρίσμοι. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την νίκη των Εβραϊκά ελεγχόμενων δυνάμεων, οι Εβραίοι, απόλυτοι κυρίαρχοι πλέον, με στόχο την επιβολή της παγκοσμιοποίησης, προβαίνουν σε συστηματική λασπολόγηση της φυλετικής ανθρωπολογίας, διακηρύσσοντας ότι δεν υπάρχουν φυλές! Παράλληλα, καταργούν πανεπιστημιακές έδρες, κλείνουν ή αλλάζουν περιεχόμενο τα ανθρωπολογικά περιοδικά, εκδιώκονται ανθρωπολόγοι από τα πανεπιστήμια, ενώ πλέον η προϋπόθεση για να ανέλθεις ακαδημαϊκά στην ανθρωπολογία ή τη βιολογία είναι να αποδεχτείς την αντιεπιστημονική θεώρηση ότι δεν υπάρχουν φυλές στο ανθρώπινο είδος!

Ωστόσο, υπήρξαν άτομα που συνέχισαν τις φυλετικές μελέτες, παρά τις σιωνιστικές διώξεις. Στην Ανθρωπολογική Εταιρία του Παρισιού, που δεν την έχουν κλείσει λόγω του κύρους της, ο Γάλλος ανθρωπολόγος Henri Vallois αναβιώνει μεταπολεμικά τις φυλετικές μελέτες στη Γαλλία. Μέχρι και το 1970 διεξάγονται αμιγώς φυλετικές μελέτες, που περιορίζονται όμως στη Γαλλία ή στις πρώην Γαλλικές αποικίες. Ο Σουηδός ανθρωπολόγος Bertil Lundman δημοσιεύει φυλετικές μελέτες μέχρι και την δεκαετία του 70'. O Αμερικανός ανθρωπολόγος John Baker εξέδωσε το 1974 το βιβλίο του "Race", ακολουθώντας την φυλετική τυπολογία του Eickstedt. H Γερμανή ανθρωπολόγος Ilse Schwidetzky, μαθήτρια του Eickstedt, επίσης δημοσιεύει φυλετικές μελέτες μέχρι την δεκαετία του 70'.

Ερχόμενοι στο σήμερα, η λάσπη και οι διώξεις συνεχίζονται ενάντια στην μελέτη της ανθρώπινης διαφορετικότητας, από τους σιωνιστές και τους τοποτηρητές τους. Εφόσον οι φυλετικές μελέτες έχουν εξοριστεί από τα πανεπιστήμια, έχουν εκλείψει οι ανθρωπολόγοι που έχουν σπουδάσει το αντικείμενο. Παρ'όλ'αυτά, η δίψα για μάθηση που έχει έμφυτη ο άνθρωπος δεν μπορεί να σταματήσει. Όλοι μέσα τους αναγνωρίζουν ότι υπάρχει έντονη ποικιλομορφία στο ανθρώπινο είδος και όποιος είναι θιασώτης της επιστήμης, οφείλει να υποστηρίζει την μελέτη της. Η σύγχρονη τεχνολογία έχει καταστήσει προσβάσιμα πολλά ανθρωπολογικά συγγράμματα και περιοδικά, καθώς επίσης έχει κάνει διαθέσιμο άφθονο φωτογραφικό υλικό από όλον τον κόσμο. Η φυλετική ανθρωπολογία έχει κάνει προόδους από μεμονωμένα άτομα που ασχολούνται με το αντικείμενο, χωρίς καμία αρωγή από το κράτος. Μία σημαντικότατη προσθήκη είναι η παγίωση του Κρομανοειδούς τύπου στην τυπολογία της Ευρώπης, ενώ το διαθέσμιο φωτογραφικό υλικό έχει φανερώσει διάφορα λάθη των ανθρωπολόγων του παρελθόντος.

Η αλήθεια είναι ότι σήμερα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, την χρήση υπολογιστών και το χαμηλό κόστος ταξιδιών, η μελέτη της φυλετικής ανθρωπολογίας θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να κάνει άλματα. Όπως και να'χει, θα υπάρχουν πάντοτε κάποιοι οι οποίοι θα αναζητούν την αλήθεια. Και κάποια στιγμή τα σκοτάδια θα διαλυθούν, η αλήθεια θα λάμψει και η φυλετική ανθρωπολογία θα λάβει την θέση που της αξίζει στο πάνθεον των επιστημών. Και τότε αναπόφευκτα όλα θα αλλάξουν στην ανθρώπινη σκέψη.