Πώς αλλοιώνεται φυλετικά ένα έθνος;

Το φυλετικό υπόβαθρο έχει μεγάλη σημασία για ένα έθνος. Επηρεάζει ποικιλοτρόπως την ιστορική του διαδρομή και την συμπεριφορά του. Όμως ο τρόπος με τον οποίο αναφερόμαστε στην φυλετική σύνθεση ενός έθνους, δείχνει ότι αυτή μπορεί να μεταβληθεί στο πέρασμα των αιώνων. Και αυτό ισχύει πράγματι. Όλοι θα έχουν παρατηρήσει ότι υπάρχουν έθνη που δεν είναι φυλετικά ομοιογενή. Πώς προκύπτει αυτό; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, θα εξετάσουμε τον μηχανισμό βάσει του οποίου αλλοιώνονται φυλετικά τα έθνη.

Όμως, ποιος είναι ο ορισμός του έθνους; Παρά τις παραφιλολογίες που διαδίδουν οι διάφοροι θλιβεροί εθνομηδενιστές, ο ορισμός της έννοιας έθνος είναι ο εξής αυτονόητος:...

"Έθνος είναι ένα σύνολο ατόμων που θεωρεί ότι έχει κοινή καταγωγή."

Το έθνος, δηλαδή, είναι η συνείδηση της κοινής καταγωγής. Ωστόσο, η σημαντικότερη λέξη στον ορισμό είναι το "θεωρεί". Άλλο το τι θεωρεί κάποιος και άλλο το τι συμβαίνει πραγματικά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα πράγματα είναι τελείως αυθαίρετα. Ο καθένας μπορεί μεν να αυτοπροσδιοριστεί όπως θέλει εθνικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό θα γίνει αποδεκτό από τον κοινωνικό περίγυρο. Ο μόνος τρόπος για να γίνει δεκτός κάποιος ως ομοεθνής από τον περίγυρό του είναι να υπάρξει μίξη με άτομο που ανήκει στο έθνος. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να αλλοιωθεί το έθνος φυλετικά είναι μέσω μίξης, με αλλόφυλους.

Δευτερεύοντα στοιχεία όπως γλώσσα, έθιμα, θρησκεία, κτλ. χρησιμοποιούνται ως ενδείξεις εθνικότητας, μόνο όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την καταγωγή κάποιου. Αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό με ένα παράδειγμα. Αν κάποιος στην Ελλάδα μιλάει Ελληνικά, ακολουθεί τα ντόπια έθιμα, την ντόπια θρησκεία και εμφανισιακά δεν διακρίνεται ως πολύ διαφορετικός από τους ντόπιους, οι γύρω του θα τον θεωρούν αυθόρμητα ως ομοεθνή. Αν όμως για το ίδιο αυτό άτομο μαθευτεί ότι όλοι οι πρόγονοί του, καθώς και οι δύο γονείς του είναι π.χ. Δανοί, τότε αμέσως ο περίγυρος θα αρχίσει να τον θεωρεί ως Δανό. Αυτό δείχνει ότι το θεμελιώδες κριτήριο εθνικότητας είναι η καταγωγή και όχι η γλώσσα, τα έθιμα, η θρησκεία, κτλ τα οποία μόνο ως ενδείξεις χρησιμοποιούνται ελλείψει στοιχείων για την καταγωγή. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το εξής. Αν μια ομάδα ατόμων με διαφορετική εθνική συνείδηση, αλλά γλωσσικά, θρησκευτικά και εμφανισιακά παρόμοια, εισέλθει στο έδαφος μιας χώρας, αρνούμενη να έρθει σε μίξη με τους ντόπιους, θα θεωρείται πάντα σαν εθνικά ξένη, παρά τις όποιες ομοιότητες. Η μη μίξη οδηγεί σε διακριτές εθνικές συνειδήσεις. Αυτό καταδεικνύει ότι μόνο η καταγωγή είναι το πραγματικό τεκμήριο εθνικότητας.

Συνεπώς, για να ενταχθεί κάποιος ξένος σε ένα έθνος, πρέπει να υπάρξει μίξη με άτομο που ανήκει ήδη στο έθνος. Τα παιδιά που γεννιούνται από μια τέτοια μίξη βρίσκονται στο μεταίχμιο δύο εθνικοτήτων. Σε ποια από τις δύο θα ενταχθούν, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Συνήθως εντάσσονται στο έθνος του τόπου όπου μεγάλωσαν, δηλαδή παίρνουν την εθνικότητα του ντόπιου γονέα. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να κρατήσουν την εθνικότητα του ξένου γονέα, για λόγους κύρους, ή αν διαφέρει φυλετικά εμφανώς από τους ντόπιους ή για άλλους οικογενειακούς ή κοινωνικούς λόγους.

Μέχρι στιγμής δεν έχουμε κάνει λόγο περί φυλής. Τα παραπάνω ισχύουν ασχέτως φυλής, έχουν να κάνουν μόνο με την εθνικότητα. Το πώς αλλοιώνεται φυλετικά ένα έθνος, βέβαια, προκύπτει αβίαστα εκ των παραπάνω. Αν ο εθνικά ξένος δεν διαφέρει φυλετικά, τότε η μίξη με ντόπιους δεν φέρνει φυλετική αλλοίωση. Αν όμως ο εθνικά ξένος είναι και αλλόφυλος, τότε η μίξη με ντόπιους οδηγεί σε φυλετική αλλοίωση του έθνους, καθώς οι απόγονοι κατά πάσα πιθανότητα θα λάβουν την εθνική συνείδηση του ντόπιου γονέα. Αν μάλιστα οι ντόπιοι αδυνατούν να τον διακρίνουν αυθόρμητα σαν αλλόφυλο βάσει εμφάνισης, καθώς ο απλός λαός δεν γνωρίζει φυσική ανθρωπολογία, θα γίνει αποδεκτός ως ομοεθνής, όμως το έθνος θα έχει αλλοιωθεί φυλετικά. Το συμπέρασμα είναι ότι ο μόνος τρόπος για να αλλοιωθεί ένα έθνος είναι μέσω της μίξης με αλλόφυλους. Γι' αυτόν τον λόγο καθεστώτα που κατανοούν αυτήν την αλήθεια, απαγορεύουν την μίξη με αλλόφυλους, γιατί αλλοιώνεται φυλετικά το έθνος. Οι νόμοι του Μέντελ εξασφαλίζουν ότι αυτή η φυλετική αλλοίωση δεν πρόκειται να απορροφηθεί ποτέ, με αποτέλεσμα το ξένο φυλετικό στοιχείο να μείνει μόνιμα στο σώμα του έθνους και να μην μπορεί να φύγει βιολογικά από μόνο του.

Αυτός είναι ο μηχανισμός της φυλετικής αλλοίωσης των εθνών, που δρα σε όλο το διάβα της ιστορίας. Όταν βλέπετε ότι σε ένα έθνος κατοικούν πολλοί φυλετικοί τύποι, οι οποίοι δεν συνδέονται άμεσα εξελικτικά, τότε προκύπτει ότι έχει συμβεί η παραπάνω διαδικασία. Ας πάρουμε το παράδεγιμα της Αγγλίας. Οι ντόπιοι κάτοικοι ήταν προϊστορικά οι Κρομανοειδείς και αργότερα εξελικτικά ως κλάδος τους οι Ατλαντοειδείς. Οι Νορδικοί εισήλθαν αργότερα ως εισβολείς. Επίσης, εισήλθαν και λίγοι Αλπικοί από την απέναντι Ευρωπαϊκή όχθη. Όλοι τους λογίζονται ως ομοεθνείς, όμως δεν ήταν κάποτε. Νορδικοί και Αλπικοί μίχθησαν με τους ντόπιους Κρομανοειδείς/Ατλαντοειδείς και πλέον αποτελούν όλοι μαζί ένα έθνος. Η ίδια διαδικασία έχει συμβεί και στην Ελλάδα.

Ο μηχανισμός της φυλετικής αλλοίωσης είναι γνωστός. Το σημαντικότερο είναι να γίνει κατανοητό γιατί πρέπει να αποφεύγεται η φυλετική μίξη. Τα ξένα φυλετικά στοιχεία προκαλούν αλλοίωση στα ψυχικα και στα σωματικά γνωρίσματα του έθνους, αλλοιώνεται δηλαδή η ιδιοσυστασία του έθνους, με ποικίλες κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις.