Φυλετική ανθρωπολογία και κοινωνικές επιστήμες

Η ανάπυξη της ανθρωπολογίας και η μελέτη της ποικιλομορφίας στον άνθρωπο, αποκάλυψε ότι το ανθρώπινο είδος αποτελείται από δεκάδες φυλές, με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Οι ανθρώπινες φυλές διαφέρουν, εκτός από την εμφάνιση και στην συμπεριφορά. Κάθε φυλή έχει τα δικά της ψυχικά γνωρίσματα. Οι φυλετικές μελέτες, από την πρώτη στιγμή, άσκησαν επίδραση στις κοινωνικές επιστήμες, καθότι αυτές είναι που μελετούν την συμπεριφορά των ανθρώπων. Παρότι η φυλετική γνώση καταπιέζεται για πολιτικούς λόγους, η πραγματικότητα είναι ότι φυλετική διαφοροποίηση στον άνθρωπο θα έπρεπε να αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα μελέτης σε όλες τις κοινωνικές επιστήμες.

Οι κοινωνικές επιστήμες είναι οι εξής: Κοινωνιολογία, Οικονομικές επιστήμες, Πολιτικές επιστήμες, Παιδαγωγικά, Ιστορία, Δίκαιο, Ψυχολογία και Γλωσσολογία. Οι επιστήμες αυτές μελετούν διάφορους τομείς της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Θα δούμε για ποιον λόγο η φυλετική γνώση είναι απαραίτητη σε κάθε κλάδο.

Η Κοινωνιολογία μελετά την συμπεριφορά των ανθρώπινων κοινωνιών. Καθίσταται προφανές ότι η φυλετική ανθρωπολογία θα έπρεπε να είναι ο πυρήνας της επιστήμης αυτής. Πλην κάποιων ομολογουμένως βασικών κοινών συμπεριφορών στο ανθρώπινο είδος,
από κει και πέρα οι πιο περίπλοκες συμπεριφορές επηρεάζονται καθοριστικά από τον φυλετικό παράγοντα. Με άλλον τρόπο αντιδρά ένας Αλπικός, με άλλον τρόπο ένας Διναρικός στο ίδιο φαινόμενο. Άλλες προδιαθέσεις, συναισθήματα, εξάρσεις έχει ένας Μεσογειακός και άλλες ένας Βαλτικός. Κοιτώντας ευρύτερα, δηλαδή σε επίπεδο κοινωνίας, αυτές οι φυλετικές διαφορές γίνονται ακόμη πιο εμφανείς. Άλλη συμπεριφορά έχει ένας λαός κυρίως Νορδικός και άλλη ένας κυρίως Σινικός ή Χοϊσανικός. Αυτές οι αυτονόητες αλήθειες αγνοούνται πλήρως από τους "κοινωνιολόγους" των ημερών μας, παρότι είναι πασίγνωστες. Είχε γίνει μάλιστα και μια σημαντική προσπάθεια από τον Georges Vacher de Lapouge να δημιουργήσει έναν κλάδο ανθρωποκοινωνιολογίας, μελετώντας συνδυαστικά την φυλετική ανθρωπολογία με τις κοινωνικές συμπεριφορές και εκδίδοντας ειδικό περιοδικό, αλλά καταδιώχτηκε μέχρι σημείο απαγόρευσης (!).  Για όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς τις ανθρώπινες φυλές είναι αυτονόητο ότι η φυλετική ανθρωπολογία είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας της κοινωνιολογικής μελέτης.

Στις Οικονομικές επιστήμες οι φυλές επηρεάζουν ως ένα βαθμό. Κάθε φυλή, ανάλογα με τα σωματικά και ψυχικά της χαρακτηριστικά, έχει κάποιες προδιαθέσεις για καλές επιδόσεις σε μερικούς εργασιακούς κλάδους, ενώ σε άλλους όχι. Επίσης, άλλη είναι και η καταναλωτική τους συμπεριφορά σε γενικές γραμμές. Για παράδειγμα, οι Μεσογειακοί λατρεύουν τον πλούτο και την διασκέδαση, ενώ οι Αλπικοί είναι πολύ πιο μαζεμένοι και σφιχτοί στον οικονομικό τομέα. Οι Διναρικοί σπαταλούν εύκολα, αλλά ως εργατικοί τα βγάζουν πέρα. Οι ικανότητες κάθε φυλής στην οικονομική παραγωγή γίνεται εμφανής σε επίπεδο χώρας, όπου φαίνεται καθαρά ποιές περιοχές του πλανήτη είναι ανεπτυγμένες τεχνολογικά-βιομηχανικά και αυτό οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην φυλετική σύνθεση των κατοίκων, δες Ευρώπη σε αντίθεση με υποσαχάρια Αφρική.

Στις Πολιτικές επιστήμες η φυλή θα έπρεπε να βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Αλλιώς συμπεριφέρεται και διοικείται ένας λαός ανάλογα με την φυλετική του υπόσταση. Μάλιστα, η φυλή έχει σημασία όχι μόνο σε επίπεδο λαού, αλλά και σε ατομικό επίπεδο, καθώς κάθε πολιτικός ηγέτης δρα με βάση τα ψυχικά γνωρίσματα του φυλετικού του τύπου, αν και κάποιες φορές ξεφεύγουν, όντας επιλεγμένοι ακριβώς λόγω κάποιων υπερβολικών ικανοτήτων τους.

Στην Παιδαγωγική, οι φυλετικές διαφορές θα έπρεπε οπωσδήποτε να διδάσκονται. Οι μαθησιακές ικανότητες κάθε φυλετικού τύπου είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα ένας Αλπικός είναι εν δυνάμει εύστροφος και πρακτικός, αντιθέτως ένας Διναρικός είναι πιο άτακτος και με αδυναμία συγκέντρωσης. Η σχολική συμπεριφορά διαφέρει επίσης. Ένας Μεσογειακός μπορεί άνετα να γίνει κοινωνικός και ομιλητικός, ενώ ένας νεαρός Διναρικός είναι απολύτως φυσιολογικό να είναι οξύθυμος και να τσακώνεται συχνά, πράγμα που σήμερα θεωρείται κάτι σαν... αφύσικο που πρέπει να καταπολεμηθεί. Από την άλλη ένας Αλπικός μαθητής έχει συνήθως πιο συνετή συμπεριφορά. Προφανώς οι "παιδαγωγοί" των ημερών μας δεν γνωρίζουν τίποτα από όλα αυτά, αλλά τα αποτελέσματά τους θα ήταν καλύτερα αν τα γνώριζαν.

Η Ιστορία διέπεται σε κάθε της ικμάδα από την έννοια της φυλής. Όπως διαπίστωσε ο μεγάλος Gustave Le Bon στο πολυσχιδές έργο του, η συμπεριφορά των κοινωνιών, των μαζών, οι τεχνοτροπίες, οι πόλεμοι, οι τέχνες και γενικά κάθε ανθρώπινη έκφραση αποτελεί μια φυλετική έκφραση. Μετά την φυλετική ταξινόμηση του ανθρωπίνου γένους, είναι αδιανόητο να μην λαμβάνεται υπόψη η φυλή στην ιστορική μελέτη. Βέβαια διαχρονικά η έννοια της φυλής υπονοείται έμμεσα μέσω των Εθνών που το καθένα διαφέρει σωματικά και πνευματικά, αλλά όχι άμεσα, όπως θα έπρεπε. Πρωτοπόρος στην φυλετική ερμηνεία της ιστορίας υπήρξε ο Arthur de Gobineau και έπειτα άλλοι συγγραφείς, κυρίως Γερμανοί. Έχουμε δηλαδή εισαγωγή των φυλετικών τύπων στην ιστορία και εξήγηση των διάφορων κοινωνικών και ιστορικών δρώμενων με βάση την φυλετική σύσταση. Αυτή η μέθοδος που πρέπει να ακολουθεί κάθε ιστορικός μελετητής που θέλει να εμβαθύνει στα γεγονότα.

Για το Δίκαιο δεν έχουμε να πούμε πολλά πράγματα, καθώς όποιος εξουσιάζει επιβάλλει τους νόμους. Βέβαια η μελέτη της συμπεριφοράς του λαού σε σχέση με τους νόμους είναι σημαντικά εξαρτώμενη από την φυλετική του υπόσταση.

Η Ψυχολογία, πλην των γενικών κοινών συμπεριφορών στον άνθρωπο, είναι και αυτή εν πολλοίς μελέτη των ψυχικών φυλετικών γνωρισμάτων. Το ζήτημα το έχουμε αναλύσει εδώ.

Η Γλωσσολογία οφείλει να λαμβάνει υπόψη τις ανθρώπινες φυλές, καθώς ο τρόπος που σκέφτονται και εκφράζονται είναι διαφορετικός. Η σημαντικότερη διαφοροποίηση είναι αυτή της έκφρασης, λόγω διαφορετικής διάπλασης των οργάνων ομιλίας, με συνέπεια ο τρόπος έκφρασης των φθόγγων διαφέρει εμφανώς. Επίσης υπάρχουν ελαφρές διαφορές στην σύνταξη της γλώσσας. Ακόμη, πολλές φορές η ύπαρξη διαφορετικής διαλέκτου στην ίδια γλώσσα αποτελεί ένδειξη φυλετικής διαφορετικότητας. Δείτε και εδώ.

Το συμπέρασμα είναι ότι η φυλετική ανθρωπολογία θα πρέπει να διδάσκεται όπου μελετάται η συμπεριφορά του ανθρώπου. Συνεπώς στις κοινωνικές επιστήμες η φυλετική ανθρωπολογία θα έπρεπε αν όχι να έχει κύριο ρόλο, τουλάχιστον να μαθαίνονται οι βασικές έννοιες και τα σωματικά-ψυχικά γνωρίσματα των ανθρωπίνων φυλών. Η φυλή επηρεάζει καίρια την συμπεριφορά των ανθρώπων, καθώς συνδέεται με συγκεκριμένα ψυχικά χαρακτηριστικά, συνεπώς η μελέτη της συνδυαστικά με τις κοινωνικές επιστήμες είναι απαραίτητη, καθώς στόχος κάθε επιστήμης είναι η εύρεση της αλήθειας.