Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Θνητοί και αθάνατοι

Η ανθρώπινη φύση είναι θνητή. Αναρίθμητοι οι άνθρωποι που έχουν εισέλθει και εξέλθει από το βασίλειο της ζωής. Η ζωή και ο θάνατος είναι πραγματικότητα της φύσης, ή ακριβέστερα είναι ο ίδιος ο πυρήνας της έμβιας ύπαρξης.
 
Όλοι μας είμαστε εξοικειωμένοι τόσο με την γέννηση, όσο και με τον θάνατο. Και ενώ ο θάνατος είναι κάτι το τόσο γνωστό και αναπόφευκτο, εντούτοις πολλοί τρομάζουν στην ιδέα του. Ο φόβος του θανάτου είναι ένα ζωώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης. Ωστόσο, ο άνθρωπος με τις πνευματικές του ικανότητες μπορεί να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του πολύ βαθύτερα από ότι τα υπόλοιπα ζώα. Ένας συνειδητοποιημένος και μορφωμένος άνθρωπος γνωρίζει ότι κάποια στιγμή θα έρθει το αναπόφευκτο. Γι' αυτό το λόγο οφείλει να αγωνίζεται για το αιώνιο και αθάνατο και όχι για το στιγμιαίο και εφήμερο. Με τον θάνατο σβήνεται οτιδήποτε μηδαμινό και λάμπει το αιώνιο. Όποιος έχει θέσει ως στόχο της ζωής του...
ένα ιδανικό που ξεπερνάει τον θάνατό του, τότε δεν θα πρέπει να λυπάται για το πιθανό τέλος του. Έχει πράξει το καθήκον του ως λαμπαδηφόρος της ιδέας.

Η άρνηση του φόβου του θανάτου αποτελεί εφαλτήριο για κάτι το μεγαλειώδες. Οι αγωνιστές που περιφρόνησαν τον θάνατο και εντάχθηκαν σε μια διαδικασία επικίνδυνη, μα με αιώνιο αντίκτυπο και έπεσαν, αποκτούν τα κλειδιά για να περάσουν την πύλη της αθανασίας. Η αθανασία αυτή πραγματώνεται με την ανάμνηση της ηρωϊκής ή εμπνέουσας ύπαρξης, που αποτελεί πρότυπο αγώνα και πίστης για τις επόμενες γενιές. Είναι η έννοια της υστεροφημίας, που είχαν κατανοήσει βαθύτατα και μετουσιώσει σε τρόπο ζωής οι αρχαίοι Έλληνες.

Κάποιοι ζούνε εκατό χρόνια και η ζωή τους περνάει απαρατήρητη, ασχέτως αν έγιναν πλούσιοι, διασκέδασαν, καλοπέρασαν. Βουτηγμένοι στην εφήμερη ζωή, εξαφανίστηκαν δια παντός. Αυτοί είναι οι θνητοί. Άλλοι πεθαίνουν στο άνθος της νεότητάς τους για ένα μεγάλο ιδανικό, για την πατρίδα, για την φυλή. Ακολουθώντας μονοπάτια αιώνια, ζουν στις μνήμες των επόμενων γενεών. Αυτοί είναι οι αθάνατοι. Η νεολαία που σφύζει από ζωή οφείλει να περιφρονήσει την εφήμερη ζωή και να ακολουθήσει τον δρόμο της αθανασίας. Και ας γίνει ότι θέλει.

5 σχόλια:

  1. ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ. ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θέλω να κάνω κάποιες ερώτησεις.Εκείνοι που ''ζουν'' αιωνίως με ''κακή'' φήμη μπορούμε να πούμε ότι εκπλήρωσαν τον δρόμο της αθανασίας???
    Ακόμη υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που αξίζει να τους θυμόμαστε για τις πράξεις τους,αλλά η ιστορία δεν έγραξε ποτέ τίποτα για αυτούς.
    Μήπως η ιστορία είναι άδικη και γράφτηκε από τον καθένα για να εξυπηρετήσει κάποιους συγκεκριμένους σκοπούς.Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να χανόμαστε στην ρουτίνα και στον υλισμό,αλλά να ακολουθείς ένα σκοπό,ο οποίος θα εμπνέει και τους επόμενους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΓΡΟΙ ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΟΣΚΥΛΑΔΙΚΑ,ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ ΚΑΝ ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΗΡΩΩΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όσοι μένουν αθάνατοι, εμπνέουν και τους μέλλοντες αθάνατους.. Ο δρόμος της αρετής και της αυτοθυσίας είναι για ελάχιστους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σκοτεινός Ιεροφάντης2 Νοεμβρίου 2014 στις 3:37 μ.μ.

    ΑΘΑΝΑΤΟΙ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Οι διαχειριστές του ιστολογίου δεν φέρουν καμία ευθύνη για τα σχόλια των αναγνωστών τους.