Η ανθρωπολογία της Τουρκίας

Ο Τούρκος ιατρός και ανθρωπολόγος Şevket Aziz Kansu πραγματοποίησε το 1937 μία εκτεταμένη ανθρωπολογική μελέτη του πληθυσμού της Τουρκίας. Το δείγμα αποτελούνταν από 59.728 άτομα από όλες τις επαρχίες της χώρας. Ο χάρτης παρουσιάζει τα γεωγραφικά διαμερίσματα στα οποία χωρίστηκε η έρευνα.

Την έρευνα ζήτησε ο Κεμάλ Ατατούρκ, με σκοπό να δείξει ότι οι κάτοικοι της Τουρκίας δεν είναι μογγόλοι, αλλά γηγενείς. Ήθελε να αντιμετωπίσει τις αιτιάσεις Ελλήνων και άλλων ότι οι κάτοικοι του γειτονικού "κράτους" δεν ήρθαν από τα βάθη της Ασίας, αλλά είναι ντόπιοι. Για να δούμε τι βρήκε η έρευνα...


Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει τα αποτελέσματα της ανθρωπολογικής έρευνας ανά διαμέρισμα. Περιλαμβάνονται στήλες με τον κεφαλικό, προσωπικό και ρινικό δείκτη, καθώς και το χρώμα δέρματος, ματιών και μαλλιών.

Στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας κυριαρχεί η βραχυκεφαλία. Αυτό οφείλεται στην πλειοψηφία Αρμενοειδών, με ή χωρίς Αλπική επίδραση, καθώς και τους μογγόλους, απογόνους των γνήσιων Τούρκων. Στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης, καθώς και βαθύτερα στην Ανατολή ο κεφαλικός δείκτης πέφτει ελαφρά. Ο χαμηλότερος κεφαλικός δείκτης εμφανίζεται στην περιοχή της Προύσας, στα όρια της δολιχοκεφαλίας, πιθανότατα λόγω Μεσογειακών, απογόνων Ελλήνων του Μαρμαρά, ενώ στα ανατολικά, ο κεφαλικός δείκτης πέφτει λόγω Ιρανικών, που συνήθως είναι Κούρδοι ή στον Πόντο από απογόνους Ελλήνων ή Καυκάσιων.

Ο προσωπικός δείκτης δείχνει μεσοπροσωπία στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, αναμενόμενο λόγω Αρμενοειδών, Αλπικών ή μογγόλων. Το πρόσωπο φτάνει στην λεπτοπροσωπία στα ανατολικά λόγω Ιρανικών Κούρδων και στην Ανατολική Θράκη λόγω απογόνων Ελλήνων. Οι πιο λεπτόρρινες περιοχές βρίσκονται στα ανατολικά λόγω Ιρανικών, ενώ εν γένει κυριαρχεί η λεπτορρινία, με κάποιες τάσεις μεσορρινίας στα δυτικά, λόγω Αλπικής επίδρασης.

Τα στοιχεία για τον χρωματισμό έχουν ανακρίβειες, καθότι είναι αδύνατο τα σκούρα μάτια να έχουν μονοψήφια ποσοστά. Αντίστοιχα και για το χρώμα των μαλλιών, με περιοχές να έχουν ανοιχτά μαλλιά σε υπερβολικά ποσοστά. Παρά το υποκειμενικό του χαακτηρισμού, τα μαλλιά είναι κυρίως σκούρα, ενώ το χρώμα των ματιών είναι συχνά ανοιχτό ή ενδιάμεσο. Φαίνεται εξαρχής να υπάρχει σκοπιμότητα να βγουν τα αποτελέσματα με πιο ανοιχτό χρωματισμό, για να δείξουν την "Ευρωπαϊκότητα" της παρακμιακής γειτονικής χώρας.

Ο πίνακας περιέχει και μια στήλη για τους Τούρκους "διανοούμενους" και το πώς κατανέμονται στις διάφορες επαρχίες. Αν και είναι κάπως γραφικό να μιλάμε για "διανοούμενους" στην Τουρκία, ας δούμε την κατανομή τους στην χώρα. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην επαρχία όπου βρίσκεται η Κωνσταντινούπολη και έπεται η επαρχία που συνορεύει με την Συρία, ενώ οι επόμενες υπολείπονται κατά πολύ. Συγκεντρώνονται γύρω από Κωνσταντινούπολη και Αντιόχεια. Οι δύο αυτές πολεις και οι επαρχίες των οποίων αποτελούν κέντρο, είχαν έντονο Ελληνικό στοιχείο κατά τη διάρκεια της ιστορίας, γεγονός που πιθανόν να δικαιολογεί την κατανομή.

Τα συμπεράσματα είναι τα εξής. Η Τουρκία έχει πλειοψηφία Αρμενοειδών, με Αλπική επίδραση στα δυτικά, ενώ υπάρχει σημαντικό ποσοστό μογγόλων. Στην χώρα υπάρχουν διάφορες ακόμα φυλές, όπως Μεσογειακοί στα δυτικά και βόρειοανατολικά παράλια, Ιρανικοί στα ανατολικά, Καυκάσιοι στα βορειοανατολικά, καθώς και σποραδικά άλλοι τύποι όπως Κρομανοειδείς, Διναρικοί, Αραβικοί, κτλ. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα της έρευνας ως ότι οι Τούρκοι είναι Αλπικοί. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι οι Τούρκοι σήμερα είναι κυρίως Αρμενοειδείς και δευτερευόντως Αλπικοί ή μογγόλοι. Οι μογγόλοι, Τουρανικοί ή Kumid, αποτελούν τους γνήσιους Τούρκους από τα βάθη της Ασίας, ενώ οι Αρμενοειδείς/Αλπικοί αποτελούν τους κατεκτημένους πληθυσμούς, που υπήρξαν κατά σειρά δούλοι Περσών, Ελλήνων, Ρωμαίων και μογγόλων Οθωμανών.