O August Weismann για την κληρονομικότητα έναντι του περιβάλλοντος

"Οι εξωτερικές επιδράσεις δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων η πραγματική αιτία της διαφοροποίησης· απλώς παίζουν τον ρόλο του ερεθίσματος που ορίζει το ποια από τα πρωταρχικά συστατικά [του γονιδιώματος] θα αναπτυχθούν."

August Weismann, The Effect of External Influences Upon Development

Ο August Weismann ήταν Γερμανός βιολόγος. Θεωρήθηκε ως ο σημαντικότερος εξελικτικός βιολόγος μετά τον Δαρβίνο. Σπούδασε ιατρική και μετέπειτα στράφηκε στη ζωολογία. Η σημαντικότερη συνεισφορά του ήταν η ανακάλυψη...
της κληρονομικότητας μόνο μέσω ειδικευμένων αναπαγωγικών κυττάρων -ωάρια και σπερματοζωάρια- που είναι διαφορετικά από τα σωματικά κύτταρα. Σε συνδυασμό με τις έρευνές του στην κληρονομικότητα και ειδικά το περίφημο πείραμά του με τα ποντίκια, απέδειξε την μη κληρονομικότητα των επίκτητων χαρακτηριστικών, βάζοντας ταφόπλακα στον Λαμαρκισμό και παράλληλα αναδεικνύοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την σημασία της κληρονομικότητας.

Ο Weismann εξηγεί ότι το περιβάλλον το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επιδράσει στην ανάπτυξη των γνωρισμάτων που ενυπάρχουν στο γονιδίωμα. Δεν μπορεί να μεταβάλλει τα κληρονομικά γνωρίσματα, παρά μόνο να βοηθήσει ή να εμποδίσει την ανάπτυξή τους. Πραγματική βελτίωση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της γενιάς.