Η αριστοκρατική-φυλετική σκέψη του Richard Wagner

"Η προσπάθεια δικαιολόγησης μιας λανθασμένης κατοχής αγαθών πάντα ξεκινά την στιγμή που το άμεσο φυλετικό ή προσωπικό δικαίωμα έχει εξαφανιστεί, λόγω αλλοίωσης του αίματος. Στην αρχή ο άνθρωπος αντλούσε κάθε ιδιοκτησία ή διασκέδαση από τον εαυτό του, τις ανάγκες του και την θέλησή του για διασκέδαση: η δύναμή του ήταν το δίκαιό του και όσο η δύναμη αυτή περνούσε στους απογόνους του, έτσι και το δικαίωμα παρέμενε επίσης, λογικότατα, στους απογόνους - η φυλή έπαιρνε την θέση του ατόμου· αλλά στην φυλετική θεώρηση, ήταν πάντοτε ο άνθρωπος που είχε σημασία, θέτοντας τα υλικά πράγματα στο παρασκήνιο. Το ακριβώς αντίθετο έρχεται στο τέλος, όταν το δικαίωμα απονέμεται από τα υλικά πράγματα στον άνθρωπο: σύμφωνα με αυτό, ο άνθρωπος από μόνος του δεν έχει κανένα δικαίωμα, ούτε καν στην ύπαρξη, αλλά το αποκτά μόνο διαμέσου του τι κατέχει, δηλαδή μέσω των υλικών πραγμάτων."

Richard Wagner, Prose Works, Vol. 8

Ο Wagner είναι γνωστός στους περισσότερους ως συνθέτης, δραματουργός και γενικότερα ως άνθρωπος της τέχνης. Όμως ο Wagner ήταν πολύ περισσότερο από αυτά. Υπήρξε μια πολυσχιδής φυσιογνωμία, με εξαιρετική μόρφωση, έντονη κοινωνική δράση, αφήνοντας πίσω του ογκώδες συγγραφικό έργο.

Το απόσπασμα δείχνει την βαθύτητα της σκέψης του Wagner. Μελετώντας την ιστορία,...
διαπιστώνει ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε να κατέχει υλικά αγαθά βάσει των ικανοτήτων του, με σκοπό να καλύψει τις ανάγκες του. Η προσωπικότητά του, η δύναμή του, η εσωτερική αξία του ήταν αυτή που τον κατέστησε κάτοχο των υλικών αγαθών και όχι το αντίθετο. Η κατοχή των υλικών αγαθών περνά στους απογόνους, που διατηρούν την φυλετική ιδιοσυστασία, δηλαδή διατηρούν και τα ψυχικά γνωρίσματα. Όταν όμως επέρχεται φυλετική αλλοίωση, τότε ο άνθρωπος σταματά να είναι το επίκεντρο. Άτομα χωρίς χαρακτήρα βρίσκονται με πολλά υλικά αγαθά και χωρίς να έχουν δική τους αξία να επιδείξουν, τείνουν να θεωρούν ότι η αξία βρίσκεται στον πλούτο και όχι στον άνθρωπο. Αυτό που θέλει να πει ο Wagner είναι ότι ενώ σε παλαιότερες αριστοκρατικές εποχές ο πλούτος ήταν απότοκο της εσωτερικής αξίας των ατόμων που απάρτιζαν την αριστοκρατία, που τις περισσότερες φορές μάλιστα έτεινε σε συγκεκριμένη φυλετική σύσταση, σε εποχές παρακμής όπως η σημερινή είναι ο πλούτος που δίνει αξία στο άτομο.