Ο Lapouge μπαίνει κατευθείαν στο θέμα επισημαίνοντας ότι η επιλογή, κοινωνική ή φυσική, είναι αυτή που μεταβάλλει αδιάκοπα την σύσταση των πληθυσμών, προετοιμάζοντας την άνοδο και την κάθοδο των εθνών.
Τα άτομα που αποτελούν τα έθνη διαρκώς ανανεώνονται. Οι προηγούμενες γενιές πεθαίνουν και αντικαθίστανται από τις νεώτερες. Τα έθνη αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς. Οικογένειες ή φυλές χάνονται σταδιακά και αντικαθίστανται από άλλες. Υπάρχουν λαοί που διατηρούν το όνομά τους, την ίδια γεωγραφική θέση και τον πολιτισμό τους, ωστόσο...
διαφέρουν σημαντικά σε δύο απομακρυσμένες μεταξύ τους ιστορικές εποχές, εμφανίζοντας μια άλλη φυσιογνωμία.
Η κοινωνική επιλογή μπορεί να μεταβάλλει δραματικά την σύσταση ενός έθνους, αν κοιτάξουμε μακροπρόθεσμα. Ο Lapouge παραθέτει κάποιους υπολογισμούς από τις μελέτες του Otto Ammon. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο ισοπληθείς φυλετικές ομάδες εντός του έθνους, με μια ελαφρά υπεροχή στις γεννήσεις της πρώτης ομάδας με 3,4 παιδιά ανά ζευγάρι, σε αντίθεση με 3,3 της δεύτερης. Ο λόγος των γεννήσεων είναι 1:1,03.
Αν η διαφορά στην γεννητικότητα είναι μεγαλύτερη, για παράδειγμα 3:4, τότε σε μόλις τέσσερις γενιές οι πρώτοι θα έχουν γίνει το 30% του πληθυσμού και οι δεύτεροι το 70%. Σε 300 χρόνια οι πρώτοι θα έχουν γίνει μόλις το 7%. Η κοινωνική επιλογή μεταβάλλει την σύνθεση των εθνών και μέσω της θνησιμότητας. Οι τάξεις που φέρουν τα όπλα εμφανίζουν υψηλότερη θνησιμότητα σε περιόδους πολέμου.
Σε περιπτώσεις κατάκτησης, αν οι κατακτητές είναι φυλετικά πιο δραστήριοι και ικανοί από τους κατακτηθέντες, τότε το νέο έθνος μπορεί να προοδεύσει, αξιοποιώντας τις ηγετικές ικανότητες των πρώτων και την εργασία των δεύτερων. Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές καλύτερο από ότι αν οι δύο φυλές ήταν χώρια. Ωστόσο, η φυλετική μίξη που αναπόφευκτα θα συμβεί, μετά από κάποιες γενιές θα φέρει το αίμα των κατακτηθέντων στις ανώτερες τάξεις, με αποτέλεσμα η φυσιογνωμία της μάζας να διαποτίσει πλήρως το έθνος, που μεταπίπτει ξανά στην μετριότητα.
Ο Lapouge βρίσκει ότι οι νόμοι της κληρονομικότητας αρκούν για να κατανοήσουμε την παρακμή των μικτών φυλετικά πληθυσμών, όπως την περιέγραψε πρώτος ο Gobineau. Όμως ο Gobineau στην εποχή που έγραψε δεν γνώριζε τίποτα περί επιλογής. Οι ικανές φυλές όχι μόνο βυθίζονται στην αλλόφυλη μάζα μέσω μίξης, αλλά επίσης μπορεί να δέχονται ισχυρές πιέσεις λόγω κοινωνικής επιλογής, μέσω χαμηλότερης γεννητικότητας ή υψηλότερης θνησιμότητας. Στην Αϊτή, οι λευκοί έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Στην Ευρώπη, οι βραχυκέφαλοι (Αλπικοί-Βαλτικοί) τείνουν να εξαφανίσουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Όσο περνούν οι αιώνες, ο κεφαλικός δείκτης αυξάνεται στην Ευρώπη. Περιοχές ελαφρά βραχυκέφαλες στην αρχή του Μεσαίωνα, έχουν γίνει σήμερα πλήρως βραχυκέφαλες. Ο Lapouge βλέπει ότι η πιο δουλοπρεπής φυλή έχει σχεδόν καταστρέψει τους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς και λίγες περιοχές, όπως η Βρετανία, θυμίζουν πώς ήταν η Ευρώπη παλαιότερα φυλετικά.
Όποιος ασχολείται με την φιλοσοφία της ιστορίας, οφείλει να αναγνωρίσει στην κληρονομικότητα τον σημαντικότερο παράγοντα της ιστορικής εξέλιξης. Η κληρονομικότητα είναι μια τυφλή δύναμη που δεν αναγνωρίζει άλλες. Αν η παραμικρή αιτία βοηθά στο να αναπαράγεται μία φυλή πιο γρήγορα από μια άλλη, τότε η κληρονομικότητα θα δημιουργήσει μια πληθυσμιακή ανισότητα που διαρκώς θα μεγαλώνει. Γίνεται προφανές ότι το πεπρωμένο ενός έθνους βρίσκεται σε ευθεία συσχέτιση με τις ιδιότητες των ανθρώπων που το απαρτίζουν και το διευθύνουν. Αν διαθέτει πλήθος ενεργητικών και ικανών στοιχείων, τότε κάθε δυσκολία θα έχει ελάχιστη επίδραση. Η ίδια δυσκολία, μπορεί να οδηγήσει σε παρακμή ή καταστροφή αν επικρατεί η ατολμία και η νωθρότητα. Αυτό που δίνει ισχύ σε μια φυλή είναι λιγότερο η ευφυΐα και περισσότερο ο χαρακτήρας.
Συνεπώς, η επιλογή, που μεταβάλλει αδιάκοπα την σύνθεση των πληθυσμών, είναι θεμελιώδης παράγοντας της ιστορίας. Οι ιστορικοί έχουν την τάση να μην λαμβάνουν υπόψη τις μεταβολές των πληθυσμών. Όποιος παρατηρήσει την φυλετική σύνθεση του λαού και κυρίως της ηγετικής τάξης κάθε φορά, θα διαπιστώσει γιατί τα έθνη άλλοτε παρουσιάζουν ζωτικότητα και άλλοτε όχι. Στη συνέχεια ο Lapouge φέρνει ιστορικά παραδείγματα, θέλοντας να δείξει ότι λαοί με παρόμοια γεωγραφικά πλεονεκτήματα δεν τα αξιοποίησαν το ίδιο, λόγω διαφορετικών φυλετικών ικανοτήτων.
Μεταξύ αυτών αναφέρει και τους Έλληνες, οι οποίοι αντιστάθηκαν στην Περσική Αυτοκρατορία, αλλά λίγο αργότερα υποδουλώθηκαν εύκολα στους Ρωμαίους και στους Τούρκους. Οι Έλληνες μιλούν την ίδια γλώσσα, αλλά ο κεφαλικός δείκτης αυξήθηκε από το 76 στο 81 (πλέον στο 82,05 Πουλιανός). Φυλετικά έχει υπάρξει αλλαγή και η γλώσσα δεν μπορεί να επιβάλλει την σκέψη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παράγει εμπόρους, τραπεζικούς, δικηγόρους, κτλ, αλλά να μην παράγει μεγάλους άνδρες. Ο Lapouge κρίνει ότι αν οι Έλληνες της αρχαίας εποχής μπορούσαν να ξαναζήσουν, το βάθρο του πολιτισμού θα επέστρεφε γύρω από την Ακρόπολη. Αν οι Ρωμαίοι είχαν διατηρήσει το αίμα τους και δεν γίνονταν κοσμοπολίτες κατά την Αυτοκρατορική περίοδο, δεν πρόκειται να είχαν παρακμάσει και ηττηθεί από τις Γερμανικές φυλές, που ήρθαν με ισχυρή θέληση και ηρωικό πνεύμα. Ο Lapouge εξηγεί και την δουλοπρέπεια της Γαλατίας έναντι των Ρωμαίων. Η κυρίως Νορδική Γαλατική αριστοκρατία, διαλυθείσα από τον Ιούλιο Καίσαρα, αναμίχθηκε με την βραχυκέφαλη (Αλπική) μάζα, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί οποιαδήποτε δυνατότητα αντίδρασης.
Ο συγγραφέας βλέπει ότι στη Γαλλία σήμερα ότι λείπουν τα άτομα με χαρακτήρα και μένουν μονάχα οι απλά ευφυείς. Όσο πιο μαζεμένος και δουλοπρεπής είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να διαιωνίσει την φυλή του. Αυτό είναι το μυστικό των βραχυκέφαλων (Αλπικών-Βαλτικών), οι οποίοι εισάγοντας την μετριότητα στην ανώτερη τάξη, διευκολύνουν τους Εβραίους να πληθαίνουν στην επιστήμη, στην τέχνη και στην διοίκηση, αξιοποιώντας την συντονισμένη δράση τους.
Οι νόμοι της κληρονομικότητας δρουν το ίδιο και στα σωματικά και στα ψυχικά γνωρίσματα. Ως εκ τούτου, η ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι κληρονομική και διαιωνίζεται. Διαφορές υπάρχουν όχι μόνο μεταξύ φυλών, αλλά ακόμα και μεταξύ ατόμων εντός της φυλής. Αυτά έρχονται ενάντια στις προκαταλήψεις της εποχής μας υπέρ της ισότητας. Η κληρονομική ανισότητα καθορίζει την πορεία των εθνών, η εκπαίδευση δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει την εκ γενετής ανισότητα.
Οι νόμοι που διέπουν την ζωή και τον θάνατο των εθνών προκύπτουν βάσει κληρονομικότητας και επιλογής. Η περίοδος ανόδου προκύπτει όταν τα πιο ικανά φυλετικά στοιχεία πολλαπλασιάζονται, παίρνουν την διοίκηση στα χέρια τους και την σφραγίζουν με την προσωπικότητά τους. Η περίοδος παρακμής έρχεται όταν τα ικανά φυλετικά στοιχεία αποδυναμώνονται και όταν η εξουσία περνά στα λιγότερο ικανά στοιχεία. Το τέλος έρχεται όταν το ευγενές ανθρώπινο κεφάλαιο τείνει να εξαφανιστεί και ένας εξωτερικός παράγοντας δώσει το τελειωτικό χτύπημα.
'Oσον αφορά την πληθυσμιακή μεταβολή το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα στην Ευρωπα'ι'κή ήπειρο είναι αυτό του Κοσσυφοπεδίου.Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα οι Σέρβοι αποτελούσαν το 95% του πληθυσμού.Το 1912 όταν απελευθερώθηκε το Κοσσυφοπέδιο από του οθωμανούς τούρκους οι Σέρβοι αποτελούσαν το 48% του πληθυσμού.Σήμερα στο αμερικάνικο σιωνιστικό έδαφος του Κοσσυφοπεδίου οι Σέρβοι είναι το...5%...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναλόγως φαίνεται να εξελίσσονται τα δεδομένα και στην Ελληνική δυτική Θράκη.
*από τους οθωμανούς τούρκους
Διαγραφή"Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα οι Σέρβοι αποτελούσαν το 95% του πληθυσμού."
ΔιαγραφήΠοιός το λέει αυτό;
Το 1915-1916 προκειμένου να αλλάξει η πληθυσμιακή σύνθεση του Κοσόβου, έγινε ευρείας κλίμακας εποικισμός από τη Σερβία. Το Βασίλειο (τότε) των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, αναγνώριζε μόνο τρεις εθνότητες, αυτές των Σέρβων, των Κροατών και των Σλοβένων, ενώ θεωρούσαν τους Αλβανούς ως μειονότητα. Πολλοί Αλβανοί και Σλαβόφωνοι μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, λόγω των μεταρρυθμίσεων των Σέρβων στο κτηματολόγιο, οι οποίες μεταρρυθμίσεις έπληξαν κυρίως τον αλβανικό πληθυσμό. Μάλιστα το 1935 και 1938 έγιναν δύο συμφωνίες από το Σερβικό βασίλειο, ώστε να μεταναστεύσουν 240.000 περίπου Αλβανοί στην Τουρκία αλλά τελικά αυτό δεν συνέβη λόγω που ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.
ΔιαγραφήΟι Σέρβοι έκαναν γενοκτονία στο Κόσοβο το 1913 αλλά και σε άλλες περιοχές όπως στο Βράνιε, στο Λεσκόβατς, στο Νόβι Παζάρ (Τρέγκου ι Ρι) και αλλού. Ας δούμε τι λέει ο υποστράτηγος Δ. Ζαγκλής:
«Οι προσαρτησθέντες εις την Σερβίαν Αλβανοί το 1913 ανήρχοντο εις 500.000 της περιοχής Ράσκας, δηλαδή της Πριστίνης-Πρισρένης-Ουροσέβατς-Κοσσυφοπεδίου. Υπήρχον και οι εις τα βορειοδυτικά της Μακεδονίας (Καλκανδελέν/Τέτοβο κ.λπ.) οικούντες Αλβανοί υπερβαίνοντες τας 100.000. Το θέμα όπως βλέπετε είναι απλούν. Δι' ενός στατιστικού πίνακος οι Τούρκοι της Γιουγκοσλαβίας μετεβλήθησαν από της μιας στιγμής εις την άλλην εις Σέρβους. Οι 700.000 Αλβανοί τότε γίνονται 441.740, αλλά πλην τούτου υπάρχει η μάχαιρα, η λόγχη, το πολυβόλον και η φωτιά.
Και αν θέλετε παράδειγμα, ιδού τούτο: Ο Σέρβος σοσιαλιστής βουλευτής Kaskerovitch γράφει τον Σεπτέμβριον του 1913, μετά την κατάπνιξιν εις το αίμα της επαναστάσεως των προσαρτησθέντων εις την Σερβίαν Αλβανών: 'Ο Σερβικός στρατός κατόπιν διαταγής της διοικήσεώς του, κατέκαυσε 35 Αλβανικά χωριά χωρίς να επιτρέψει εις τους κατοίκους αυτών να τα εγκαταλείψουν (ήτοι τους έκαυσαν ζωντανούς). Δεν θέλω να ομιλήσω διά τας γενομένας θηριωδίας κατά τας παλαιοτέρας συγκρούσεις μετά των Αλβανών. Ο Σερβικός στρατός κατ' εντολήν της διοικήσεώς του κατέσφαξε 120.000 Αλβανούς'.
Άλλος Σέρβος στρατιωτικός και ανταποκριτής της εφημερίδος 'Radnitchke Novice' περιγράφει ως εξής τας εντυπώσεις του από την καταστολήν της επαναστάσεως εις το φύλλον της 9/22 Οκτωβρίου 1913:
'Δεν έχω τον καιρόν να σου γράψω δια μακρών. Αλλά μπορώ να σου πω ότι συμβαίνουν εδώ πράγματα φρικιαστικά. Είμαι τρομοκρατημένος και διερωτώμαι ακαταπάυστως πώς οι άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο βάρβαροι διά να διαπράττουν τοιαύτας σκληρότητας. Είναι τρομερόν. Δεν τολμώ - εξ άλλου μου λείπει ο καιρός - να σου μιλήσω περισσότερον, αλλά μπορώ να είπω ότι οι Λούμια (αλβανική περιοχή κατά μήκος του ομώνυμου ποταμού) δεν υπάρχει πλέον. Το παν δεν είναι παρά πτώματα, στάχτη και κονιορτός. Υπάρχουν χωριά 50, 100, 200 οικιών που δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας άνθρωπος, αλλά κυριολεκτικώς ούτε ένας. Τους συγκεντρώνουν κατά ομάδας από 40 έως 50 και κατόπιν τους τρυπούμε με τας λόγχας μας μέχρι του τελευταίου. Παντού κλέπτουν. Οι αξιωματικοί υποχρεώνουν τους στρατιώτας να μεταβαίνουν εις την Πρισρένην προς πώλησιν των κλοπιμαίων'.
Η εφημερίς συνοδεύει την επιστολήν με την ακόλουθον σημείωσιν: 'Ο φίλος μας διηγείται πράγματα ακόμη φρικιαστικώτερα. Αλλά είναι τα΄σον τρομερά και τόσον σπαρακτικά, που προτιμούμεν να μη τα δημοσιεύσωμεν'.
Το 1920 εξ αφορμής νέας επαναστάσως των Αλβανών εις την περιφέρειαν Δίβρης, οι Σέρβοι κατέστρεψαν άλλα 30 Αλβανικά χωριά». (Δ. Ζάγκλης, «Η Μακεδονία του Αιγαίου και οι Γιουγκοσλάβοι», 1975)
Δείτε εδώ τί έκαναν οι Σέρβοι στο Κόσοβο, στην πόλη Γιακόβα (ή Ντακόβιτσα) το 1999. Κατέστρεψαν πάνω από 9,500 σπίτια και σκότωσαν εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά. https://www.youtube.com/watch?v=T-HSrgm1Nmo και https://www.youtube.com/watch?v=7QnoEeTO8Rw . Τα ίδια έκαναν στην πόλη Πέγια (γνωστή στα ελληνικά ως Ιπέκιο) https://www.youtube.com/watch?v=pTWpOP29A_0. Στην Βέλικα Κρούσα (Κρούσα ε Μάδε) οι Σέρβοι σκότωσαν όλους τους άντρες της περιοχής και σήμερα οι γυναίκες και τα ορφανά ζουν από βοήθειες κ.α.
ΔιαγραφήΤα ίδια έκαναν οι Σέρβοι και στους μουσουλμάνους της Βοσνίας. Μόνο στη Σρεμπρένιτσα σκότωσαν 8.000 ανθρώπους, ανέμεσα τους γυναίκες και παιδιά κ.α.
«Οι Αλβανοί ήταν οι τελευταίοι από τους λαούς των Βαλκανίων που υποτάχτηκαν», όπως λέει και η Edith Durham. «Μετά τον θάνατο του (του Σκεντέρμπέη) από ισχυρό πυρετό (δηλητηρίαση) το 1467, έμειναν χωρίς ηγεσία και εξαναγκάστηκαν να αποδεχτούν την τουρκική κυριαρχία», συνεχίζει. «Το φυλετικό ένστικτο, αυτό το τυφλό ανεξήγητο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τους οδήγησε εναντίον των παλιών τους καταπιεστών και συμμάχησαν με τους Τούρκους στον επίπονο αγώνα τους να διώξουν τους Σέρβους. Οι Αλβανοί ξαναπήραν τις περιοχές από όπου οι πρόγονοι τους είχαν εκδιωχτεί και τις διατήρησαν μέχρι το 1913.»
Οι Αλβανοί του Κοσόβου ήταν Χριστιανοί που ασπάστηκαν το Ισλάμ. Οι πρώτες εκκλησίες του Κοσόβου ήταν αλβανικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα γράμματα στις τοιχογραφίες είναι με ελληνικό και όχι κυριλλικό αλφάβητο, το οποίο χρησιμοποιούσαν κατά καιρούς οι Αλβανοί. Μάλιστα, πολλά γραπτά τους κείμενα πριν την υιοθέτηση του επίσημου λατινικού αλφαβήτου, ήταν γραμμένα με το ελληνικό αλφάβητο. Επιπλέον στις πρώτες εκκλησιες στο Κόσοβο οι άγιοι στις τοιχογραφίες ζωγραφίζονταν με το χαρακτηριστικό αλβανικό καπελάκι (π.χ. σε εκκλησίες στην πόλη Pejë και όχι μόνο).
Όπως μας πληροφορεί ο V. Berard στο έργο του «Μακεδονία και Ελληνισμός» (σελ. 274) οι Έλληνες Βουλευτές καλούσαν τους Σέρβους να μην έχουν εδαφικές βλέψεις στο Κόσοβο, επειδή η περιοχή αυτή «κατοικείται από Αλβανούς, αδελφούς και ομοπάτριους από τον Πελασγό, τον κοινό προπάτορα, συμμάχους αν όχι συμπατριώτες μας» όπως έλεγαν. Εκείνη την εποχή η Ελλάδα έφτανε ως τη Λαμία.
Πολύ σωστά είχε πει σε μία συνέντευξη πριν μερικά χρόνια κάποιος Αλβανός πολιτικός (δεν έχει σημασία ποιος): «Αν κάνετε μια ιστορική διαδρομή θα δείτε ότι το Κόσοβο ποτέ δεν ήταν συστατικό στοιχείο της Σερβίας. Ηταν συστατικό της Μεγάλης Σερβίας, επομένως ήταν υπό κατοχή. Η μάχη που δίνουν οι Σέρβοι για το λεγόμενο λίκνο του έθνους, δεν στηρίζεται στην ιστορία, αλλά σε μύθους. Αν αναφερθούμε σ' εκείνες τις εποχές, η Ελλάδα, το Κόσοβο, η Αλβανία είχαν μια σλάβικη ιστορία, αλλά ήταν ιστορία κατοχής η οποία διήρκησε για ένα διάστημα και μετά αποχώρησαν οι Σλάβοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Το 1389 πολέμησαν στην πεδιάδα του Κοσόβου Σέρβοι, Αλβανοί, Ούγγροι, πολέμησαν από κοινού. Μέχρι το 1912 ήταν βιλαέτι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εδόθη στη Σερβία ως αμοιβή έναν αιώνα. Έναν αιώνα η Σερβία δεν έφτιαξε ουσιαστικές σχέσεις με το Κόσοβο αλλά αντιθέτως εγκαθίδρυσε αποικιακού χαρακτήρα καθεστώς. Οι Σέρβοι σε αυτόν τον αιώνα υιοθέτησαν εθνικιστική ιδεολογία όχι μόνο σε βάρος των Αλβανών αλλά και άλλων εθνοτήτων. Γνωρίζετε ότι οι Κροάτες ενώθηκαν εθελοντικά με τους Σέρβους και μετά από έναν αιώνα χώρισαν πάλι διότι οι Σέρβοι συμπεριφέρονταν σαν ηγεμόνες;».
Όσο για τα Σκόπια, να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε τους 100-150.000 περίπου Χριστιανούς Ορθόδοξους Αλβανούς που ζουν στην περιοχή Rekë e Epërme (που συμπεριλαμβάνει 17 οικισμούς) και τους οποίους λόγω θρησκείας δεν αναγνωρίζουν ως μειονοτικό στοιχείο οι Σκοπιανοί και προσπαθούν να τους αφομοιώσουν. Αν προσθέσουμε τον αριθμό τους στο ποσοστό των μουσουλμάνων Αλβανών, οι Αλβανοί αποτελούν στο κρατίδιο των Σκοπίων το 32-35% περίπου του συνολικού πληθυσμού και όχι το 25,2%.
ΔιαγραφήΠράγματι οι Γαλάτες της Ρωμαϊκής κατάκτησης δε θύμιζαν σε τίποτα τους Γαλάτες του Βρέννου και του Βερσινζεντορίξ και αφομοιώθηκαν πλήρως από τη Ρώμη ,σε σημείο που υπήρχαν αυτοκράτορες Γαλατικής καταγωγής (όπως και Ιβηρικής ,Γερμανικής ακόμα και αφρικανικής) ,ενώ αντιθέτως δεν υπήρξε ούτε ένας Έλληνας Αυτοκράτορας ,κάτι που δείχνει πως οι Έλληνες χάσανε πολεμικά αλλά όχι και πολιτιστικά.Για αυτό και διατήρησαν μια υπεροψία έναντι των Ρωμαίων και ποτέ στην ουσία δεν ''χώνεψαν'' το Ρωμαϊκό ζυγό.Και να μην ξεχνάμε και τον Δίαιο τον Μεγαλοπολίτη που αντιστάθηκε στους Ρωμαίους,οργάνωσε επανάσταση ως γνήσιος Έλλην ,αλλά το τέλος του ήταν τραγικό.Κάποτε τέτοιους άντρες έβγαζε η Ελλάς και τώρα βγάζει Καπουτζήδιδες,Λαζόπουλους και Καμμένους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια κράτοι πρέπει να είναι αλπικά??δηλ οπως είναι ο νορδίκος για την γερμανία,ο αλπικός σε ποιο κράτος αντιστοιχεί??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς δεν αναφερόμαστε σε ''κράτη'' ,αλλά σε γεωγραφικές περιοχές που αντιστοιχούν στις πατρίδες του κάθε έθνους.Ο αλπικός τύπος μαζί με τον κρομανοειδή είναι οι πιο πολυπληθείς ευρωπαϊκοί φυλετικοί τύποι και δεν αντιστοιχούν πουθενά.Βρίσκονται σε όλη την Ευρώπη.Αν και ο Κρομανοειδής μπορούμε να πούμε πως αντιπροσωπεύει κάπως την Ιβηρική χερσόνησο (Ισπανία και Πορτογαλία) αλλά και αυτός βρίσκεται σε μεγάλους αριθμούς σε όλη την Ευρώπη ,σαν τον Αλπικό.
ΔιαγραφήΚρομανοειδής υπάρχουν και στην τουρκιά με αρμενοειδης μίξεις.
Διαγραφήοκ ευχαριστω
Διαγραφή