Η επίδραση του φυλετικού παράγοντα στην μεταβολή των ιδεολογικών θεμελίων της Ευρώπης

Αν κοιτάξουμε τον πλανήτη από ψηλά και αποτυπώσουμε το στιγμιότυπο μιας περιοχής με μια συγκεκριμένη φυλετική σύνθεση και ύστερα από χιλιάδες χρόνια λάβουμε ένα επόμενο στιγμιότυπο της ίδιας περιοχής, της οποίας όμως έχει μεταβληθεί σημαντικά η φυλετική σύνθεση, θα διαπιστώσουμε διαφορές. Όχι μόνο θα έχει αλλάξει η εμφάνιση των κατοίκων, αλλά θα έχει αλλάξει ολόκληρο το αξιακό σύστημα της κοινωνίας, για να προσαρμοστεί στις προδιαθέσεις των καινούργιων κατοίκων. Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί και στην Ευρώπη. Θα εξετάσουμε την μεταβολή του αξιακού συστήματος της Ευρώπης σε σχέση με την διαχρονική φυλετική της σύνθεση.

Κάθε φυλετικός τύπος έχει τα δικά του σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα. Τα ψυχικά γνωρίσματα είναι αυτά που έχουν την μεγαλύτερη σημασία για τις κοινωνίες, αφού καθορίζουν κάποιες προδιαθέσεις στην συμπεριφορά, οι οποίες έχουν αντίκτυπο όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο,...
αλλά και αθροιστικά στην κοινωνία. Συνεπώς, αν αλλάξει η φυλετική σύνθεση μιας περιοχής, θα δημιουργείται η τάση για αλλαγή στις βασικές αξίες του πολιτισμού, ώστε να συνάδουν με τα ψυχικά γνωρίσματα των νέων κατοίκων. Όμως, οι αλλαγές αυτές είναι πολύ αργές και έρχονται αφού έχει προ πολλού αλλοιωθεί η φυλετική σύνθεση μιας περιοχής.

Στην αυγή των ιστορικών χρόνων, το αξιακό σύστημα της Ευρώπης βασίζονταν στον ηρωισμό, στο πολεμικό ήθος και στην θέληση για δύναμη. Όποιος διαβάσει την αρχαία γραμματεία, θα δει πόσο διαφορετικό ήταν το αξιακό σύστημα των αρχαίων, σε σχέση με το σημερινό. Η κατάκτηση και η υποδούλωση ξένων πληθυσμών ήταν κάτι το οποίο συνοδεύονταν με επαίνους. Το κοινωνικό σύστημα της δουλείας ήταν κάτι το αυτονόητο, καθώς εξέφραζε την αρχή της ανισότητας μεταξύ των ανθρώπων. Και όχι μόνο αυτό, ολόκληρη η δομή της κοινωνίας ήταν αριστοκρατική, με διαχωρισμένες κοινωνικές τάξεις. Οι ανώτερες τάξεις ασχολούνταν με την πολιτική και τον πόλεμο, αποτελώντας την πολιτική και στρατιωτική αριστοκρατία. Οι νέοι εκπαιδεύονταν από μικροί στα όπλα, ώστε να δομήσουν χαρακτήρα και να μπορέσουν να πολεμήσουν για την πατρίδα. Ο απλός άνθρωπος που κοιτάει την δουλίτσα του αντιμετωπίζονταν ως άξιος περιφρόνησης. Πρότυπο αποτελούσε ο ήρωας, ο ευγενής, που έχει ισχυρό και δυναμικό χαρακτήρα και όχι ο μέτριος, ήσυχος, λαϊκός άνθρωπος.

Σήμερα, όποιος κάνει μια ειλικρική παρατήρηση, μπορεί να διακρίνει πόσο πολύ έχουν μεταβληθεί τα ιδεολογικά θεμέλια της Ευρώπης. Αν σήμερα κάποιος κατακτητής χρησιμοποιήσει σαν σκλάβο τον ηττημένο, τότε αμέσως γίνεται λόγος για "θηριωδία". Αν μια χώρα εισήγαγε αριστοκρατικούς θεσμούς, αμέσως θα βρίσκονταν κάποιοι αντιταχθούν, μόνο και μόνο επειδή δεν θα μπορούσαν να φανταστούν να υπάρχει ιεραρχία σε μια κοινωνία. Αν μια χώρα εισήγαγε θεσμό δουλοπαροικίας, τότε αμέσως θα κατακρίνονταν ως "απάνθρωπη". Αν σε κάποιο κράτος η νεολαία ασκείται συστηματικά στα όπλα και στην πειθαρχία, αμέσως γίνεται λόγος για τον "κακό μιλιταρισμό". Οι σημερινές "ανώτερες" τάξεις, που είναι στον χαρακτήρα ακριβώς ότι και η μάζα έχοντας απλώς περισσότερα λεφτά, ασχολούνται με κάθε τι μαλθακό, παρακμιακό και εκφυλιστικό. Σήμερα, ο φιλήσυχος ανθρωπάκος που "προσφέρει" εργαζόμενος στην κοινωνία, θεωρείται πρότυπο πολίτη, ενώ στην αρχαιότητα ουδείς θα ασχολούνταν μαζί του, θα τον θεωρούσαν ένα τίποτα, γιατί τότε είχαν ηρωικά πρότυπα.

Την διαφορά αυτή στο αξιακό σύστημα εντόπισε ο Νίτσε και προσπάθησε να υποδείξει στους Ευρωπαίους την διαστρέβλωση της ηθικής που έχει προκύψει μέσα σε διάστημα χιλιετιών. Στην αρχαιότητα κυριαρχούσε η ηθική του κυρίου, που συνδέονταν με την θέληση για δύναμη, τον ηρωισμό, τον πολεμικό ήθος, την ιεραρχία, την αριστοκρατική δομή της κοινωνίας με παράλληλη περιφρόνηση της μάζας. Αντιθέτως, σήμερα έχει επικρατήσει η ηθική του σκλάβου, όπου το πολεμικό ήθος κατακρίνεται, η θέληση για δύναμη ταυτίζεται με την τυραννία, ο ηρωισμός θεωρείται τρέλα, η ιεραρχική δομή της κοινωνίας θεωρείται άδικη, ο απλός φιλήσυχος άνθρωπος θεωρείται πρότυπο και όποιος εμφανίζει έντονο χαρακτήρα και πάει να ξεχωρίσει, θεωρείται παρεκκλίνων που πρέπει οπωσδήποτε να τιθασευτεί και να γίνει και αυτός μέτριος, σαν τους άλλους. Ο Νίτσε στο τελευταίο έργο του, είχε θεωρήσει ως την σημαντικότερη ιδεολογική συνεισφορά του την ανάδειξη της μεταβολής αυτής, από την ηθική του κυρίου στην ηθική του σκλάβου, κρίνοντας ότι βασικός υπαίτιος γι' αυτό είναι ο χριστιανισμός. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι φιλελεύθερες επαναστάσεις που είχαν οργανωθεί από την σιωνιστικά ελεγχόμενη μασονία, οι οποίες ανέτρεψαν τις αριστοκρατικές κοινωνίες. Έχει συνεπώς μεγάλο μερίδιο ο χριστιανισμός και ο φιλελευθερισμός σε αυτήν την αντιστροφή των αξιών, δρώντας στο φανερό πεδίο. Όμως εμείς θα εστιάσουμε στους βαθύτερους φυλετικούς παράγοντες αυτής της μεταβολής, που προετοίμασαν το έδαφος.

Στην Ευρώπη, η σημαντικότερη φυλετική μεταβολή έλαβε χώρα προϊστορικά. Παλαιοανθρωπολογικές μελέτες δείχνουν ότι η Ευρώπη κατοικούνταν αρχικά από δολιχοκέφαλους ανήκοντες σε διάφορες Κρομανοειδείς μορφές και τα εξελικτικά παρακλάδια τους, όπως Μεσογειακοί, Νορδικοί, κτλ. Στην συνέχεια, εισήλθε ένα βραχυκέφαλο στοιχείο από τα ανατολικά, ενός αρχικού Αλπικού υποστρώματος. Ήδη στα ιστορικά χρόνια η παρουσία Αλπικών είναι αισθητή. Μελέτες σε μεσαιωνικά κρανία δείχνουν ότι η βραχυκεφαλία αυξάνεται σημαντικά κατά τον Μεσαίωνα, φτάνοντας μέχρι το σήμερα, με τους βραχυκέφαλους Αλπικούς/Βαλτικούς να τείνουν να αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού της Ευρώπης.

Η αξιακή μεταβολή που περιγράψαμε παραπάνω, ταιριάζει πλήρως με την σταδιακή αντικατάσταση των δολιχοκέφαλων από βραχυκέφαλους Αλπικούς/Βαλτικούς. Οι δολιχοκέφαλοι τύποι της Ευρώπης είναι πιο δραστήριοι, δυναμικοί και ενστικτώδεις. Οι Αλπικοί/Βαλτικοί παρουσιάζουν ακριβώς τα γνωρίσματα της ηθικής του σκλάβου, που περιέγραψε ο Νίτσε. Ρέπουν προς τον φιλειρηνισμό, τον αλτρουισμό, την ήσυχη και συνετή ζωή, δεν έχουν έντονα πάθη, τους χαρακτηρίζει η δειλία, ο διαρκής φόβος του θανάτου και η αγάπη για συστηματικότητα και ομοιομορφία, η οποία τελευταία τους κάνει να αντιμέτωπίζουν με καχυποψία όποιον τείνει να ξεχωρίσει και να αναδειχτεί υπεράνω τους. Αυτές ακριβώς οι προδιαθέσεις καθορίζουν την ηθική του σήμερα, που δυστυχώς έχουν λάβει και την θρησκευτική σφραγίδα του χριστιανισμού και την πολιτική σφραγίδα του φιλελευθερισμού/μαρξισμού.

Η μεταβολή αυτή έχει λάβει χώρα ακόμα και στην φρασεολογία. Ευγενικός ή ευγενής στην αρχαιότητα ήταν αυτός που είχε καλή καταγωγή, αριστοκρατικό ήθος, είχε εκπαιδευτεί στον πόλεμο και χαρακτηρίζονταν από έντονο, ισχυρό και επιβλητικό χαρακτήρα. Σήμερα ευγενικός θεωρείται ο μαζεμένος ανθρωπάκος που δεν ενοχλεί κανένα και γίνεται χαλί να τον πατήσεις. Καλός καγαθός στην αρχαιότητα θεωρούνταν ο δυνατός, όμορφος, γυμνασμένος νέος που είχε γενναίο, δυναμικό και ηγετικό χαρακτήρα. Σήμερα η φράση καλός και αγαθός, σχεδόν θεωρείται ταυτόσημη με την μαλθακότητα. Η λέξη μοχθηρός θεωρούνταν βρισιά κατά την αρχαιότητα, υπό την έννοια ότι οι σκληρά εργαζόμενοι, δηλαδή κυρίως οι χειρώνακτες, περιφρονούνταν συστηματικά. Σήμερα, ο άνθρωπος του μόχθου, θεωρείται ως πρότυπο χρηστού πολίτη. Σήμερα, αν οι γονείς βλέπουν τον απόφοιτο γιο τους να γυμνάζεται και να διαβάζει βιβλία αντί να ψάχνει για δουλειά, αμέσως θα τον ψέξουν, ακόμα και αν έχει όλους τους πόρους για να ζήσει χωρίς να δουλεύει. Το να δουλεύεις σήμερα θεωρείται κάτι σαν καθήκον, ενώ στην αρχαιότητα θεωρούνταν ότι άρμοζε μόνο στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Όπως το είχε εκφράσει άριστα ο Ιούλιος Έβολα, το πρότυπο για τον αρχαίο δεν ήταν να εργάζεται, αλλά να δρα. Καταλαβαίνετε την διαφορά των δύο.

Αυτή η αντιστροφή της ηθικής προέκυψε μετά από μια μακρά διαδικασία μικρών σταδιακών κοινωνικών μεταβολών. Η αρχική μας παρατήρηση, ότι μια φυλετική μεταβολή οδηγεί αναπόφευκτα σε μια αξιακή μεταβολή, φαίνεται να έχει επιβεβαιωθεί στην περίπτωση της Ευρώπης. Εν τω μεταξύ, η μεταβολή δεν γίνεται απαραιτήτως από τα νέα φυλετικά στοιχεία, αλλά μπορεί να γίνει ακόμα και από τα παλαιά στοιχεία, τα οποία βλέπουν ότι αν ενστερνιστούν τις ιδέες της νέας πλειοψηφίας, σύντομα θα αποκτήσουν μια ισχυρή μάζα υποστηρικτών. Δηλαδή, η μάζα επιβάλλει με έμμεσο τρόπο της αξιακές μεταβολές, οι οποίες βρίσκουν την τελική τους έκφραση σε μια αντίστοιχη θρησκεία, όπως ήταν ο χριστιανισμός και μια αντίστοιχη πολιτική έκφραση, όπως είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία.

Αυτήν την εκτροπή από τις παραδοσιακές αξίες της Ευρώπης, προσπάθησε να ανατρέψει ο Αδόλφος Χίτλερ. Είχε μελετήσει ενδελεχώς το έργο του Νίτσε και είχε διαπιστώσει την επικράτηση της ηθικής του σκλάβου στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο έργο που επιτέλεσε δεν ήταν προφανώς η κατάκτηση της Ευρώπης, ούτε μόνο η κατάρριψη της σιωνιστικής εξουσίας, αλλά η επαναφορά των παραδοσιακών αξιών της ηθικής του κυρίου. Η θέληση για δύναμη, η λατρεία του όμορφου και του δυνατού, με την περιφρόνηση για κάθε τι μέτριο, αδύναμο, ασθενικό, εκφυλιστικό. Η δόμηση ισχυρού χαρακτήρα, με πολεμικό αριστοκρατικό ήθος, που βάσει αξίας οφείλει να καταλαμβάνει τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας και να θέτει τις ασθενέστερες φύσεις στην κατώτερη κοινωνικά θέση που τους αρμόζει. Ωστόσο, η μάζα έχει προσκολληθεί πλέον στην σύγχρονη ηθική, την ηθική του σκλάβου. Το έργο που επιτέλεσε ο Αδόλφος Χίτλερ, ελάχιστοι είχαν το πνευματικό ανάστημα για να το κατανοήσουν βαθύτερα, όχι μόνο οι εχθροί, αλλά ακόμα και υποστηρικτές του. Όπως είχε γράψει και ο Νίτσε:

"Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν"

Το συμπέρασμα είναι ότι η φυλετική σύνθεση επηρεάζει μακροπρόθεσμα το αξιακό σύστημα μιας κοινωνίας. Αρχικά, η πλειοψηφία ασκεί πίεση προς την υιοθέτηση ηθικών αξιών προς την κατεύθυνση των ψυχικών της προδιαθέσεων. Καθώς αυξάνεται η επιρροή της, αργά ή γρήγορα, η νέα ηθική θα αποκτήσει έρεισμα στον μεταφυσικό θρησκευτικό παράγοντα και στον πολιτικό παράγοντα. Στην Ευρώπη, ο μεταφυσικός παράγοντας ήταν ο πρώτος που μεταβλήθηκε, με την επικράτηση του χριστιανισμού. Πολύ αργότερα αλλοιώθηκαν οι αριστοκρατικές αξίες στην πολιτική τους έκφραση, οι οποίες άντεξαν πάνω από μιάμιση χιλιετία. Πλέον, με την σιωνιστικά καθοδηγούμενη είσοδο εκατομμυρίων αφρο-ασιατών στην Ευρώπη, το ζήτημα αποκτά νέες διαστάσεις, καθώς οι αλλόφυλοι που καταφτάνουν, θα μεταβάλλουν περαιτέρω τα ιδεολογικά θεμέλια της Ευρώπης.

Η επαναφορά των παραδοσιακών αξιών της αρχαίας εποχής παραμένει μια αναγκαιότητα στην Ευρώπη. Και όπως είχαν διαπιστώσει οι Γερμανοί του μεσοπολέμου, η αλλαγή αυτή περνά όχι μόνο μέσα από πολιτικά και μεταφυσικά-θρησκευτικά πλαίσια, αλλά πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον φυλετικό παράγοντα. Κι αυτό, γιατί η οποιαδήποτε μεταβολή θα είναι επιφανειακή και εφήμερη αν δεν στηρίζεται στον βαθύτερο θεμέλιο, που είναι η φυλή.