Ο Mikhail Nesturkh ήταν Ρώσος ανθρωπολόγος. Στο βιβλίο του "The Races of Mankind" μελετά τις ανθρώπινες φυλές από όλον τον κόσμο. Παρότι το βιβλίο εκδόθηκε επί Σοβιετικής Ένωσης το 1963, περιλαμβάνει κανονικότατα φυλετική τυπολογία. Μάλιστα, στην αρχή γίνεται αναφορά στο ότι οι πρώτοι κομμουνιστές τόνισαν την σημασία των φυλετικών διαφορών, αλλά εν συνεχεία λέει ότι ο φυλετισμός είναι εθνικιστική προκατάληψη! Η γραφικότητα κορυφώνεται, όταν λέει ότι όλες οι φυλές του κόσμου έχουν πανομοιότυπες πνευματικές ικανότητες (!), τη στιγμή που όλο το βιβλίο περιγράφει τις σωματικές φυλετικές διαφορές και όπως είχε ήδη τότε αποδείξει η ανακάλυψη του DNA, σωματικά και ψυχικά γνωρίσματα είναι αλληλένδετα στο DNA.
Οι παρακμιακοί κομμουνιστές τότε λέγανε ότι η μελέτη των φυλετικών διαφορών είναι θεμιτή, ενώ σήμερα αρνούνται την ίδια την έννοια της φυλής. Ότι διατάξουν τα εβραϊκά αφεντικά. Σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς. Ακολουθούν διάφορες αντιεπιστημονικότητες, του στιλ ότι το χρώμα του δέρματος επηρεάζεται π.χ. από κοινωνικούς παράγοντες (!), ότι υπάρχει βιολογική ισότητα (;!) στο ανθρώπινο είδος και διάφορες άλλες ακόμα. Στο τέλος βέβαια, λέει ότι οι φυλές του ανθρώπου συνιστούν παρόμοια... υποείδη!
Στο καθαρά ανθρωπολογικό μέρος του βιβλίου, υπογραμμίζεται ορθά ότι τα φυλετικά σύνορα δεν ταυτίζονται με τα εθνικά. Περιγράφονται τα ανθρωπολογικά φυλετικά γνωρίσματα και οι ανθρωπολογικές τεχνικές. Έπειτα, παρουσιάζονται...
οι τρεις μεγάλες ομάδες φυλών στον άνθρωπο, Νεγροειδείς, Ευρωποειδείς και Μογγολοειδείς. Αναφέρεται ότι οι σοβιετικοί ανθρωπολόγοι της εποχής ταξινομούσαν την ανθρωπότητα σε δεκάδες φυλετικούς τύπους.
Περιγράφοντας του Νέγρους, κάνει λόγο για Σουδανικούς, Νιλοτικούς, Βουσμάνους, Πυγμαίους και Αιθιοπικούς. Κακώς απουσιάζει ο Bantuid/Kafrid. Στη συνέχεια περιγράφονται οι Αυστραλοειδείς και οι κάτοικοι Μελανησίας και Παπούα.
Ως προς του Ευρωποειδείς, η ταξινόμηση είναι τελείως επιφανειακή και είναι απορίας άξιον πώς παρατίθενται αναλυτικά οι Νεγροειδείς τύποι και όχι οι Ευρωποειδείς, που είναι πολύ καλύτερα μελετημένοι.
Στους Μογγολοειδείς, η ταξινόμηση είναι λίγο πιο αναλυτική, με οχτώ τύπους για την Ασία και τρεις για τους Ιθαγενείς της Αμερικής. Ακολουθείται σε μεγάλο βαθμό η τυπολογία κατά Cheboksarov.
Ο συγγραφέας εξηγεί την ειδογένεση στον άνθρωπο, με τις διάφορες φυλές να διαχωρίζονται εξελικτικά λόγω γεωγραφικών εμποδίων και απομόνωσης. Επίσης, σημασία έπαιξαν και οι κοινωνικοί παράγοντες, συνιστώντας αυτό που λέγεται κοινωνική επιλογή, παραμερίζοντας ως ένα βαθμό την φυσική επιλογή.
Γεγονός είναι ότι γράφονταν βιβλία με φυλετική τυπολογία ακόμα και στην Σοβιετική Ένωση, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του '60. Πάντως, το βιβλίο αποτάσσει τον φυλετισμό, ενώ από την αρχή μέχρι το τέλος περιγράφει... το πόσο διαφορετικές είναι οι ανθρώπινες φυλές! Αυτό μας αρκεί.
Οι παρακμιακοί κομμουνιστές τότε λέγανε ότι η μελέτη των φυλετικών διαφορών είναι θεμιτή, ενώ σήμερα αρνούνται την ίδια την έννοια της φυλής. Ότι διατάξουν τα εβραϊκά αφεντικά. Σήμερα έτσι, αύριο αλλιώς. Ακολουθούν διάφορες αντιεπιστημονικότητες, του στιλ ότι το χρώμα του δέρματος επηρεάζεται π.χ. από κοινωνικούς παράγοντες (!), ότι υπάρχει βιολογική ισότητα (;!) στο ανθρώπινο είδος και διάφορες άλλες ακόμα. Στο τέλος βέβαια, λέει ότι οι φυλές του ανθρώπου συνιστούν παρόμοια... υποείδη!
Στο καθαρά ανθρωπολογικό μέρος του βιβλίου, υπογραμμίζεται ορθά ότι τα φυλετικά σύνορα δεν ταυτίζονται με τα εθνικά. Περιγράφονται τα ανθρωπολογικά φυλετικά γνωρίσματα και οι ανθρωπολογικές τεχνικές. Έπειτα, παρουσιάζονται...
οι τρεις μεγάλες ομάδες φυλών στον άνθρωπο, Νεγροειδείς, Ευρωποειδείς και Μογγολοειδείς. Αναφέρεται ότι οι σοβιετικοί ανθρωπολόγοι της εποχής ταξινομούσαν την ανθρωπότητα σε δεκάδες φυλετικούς τύπους.
Περιγράφοντας του Νέγρους, κάνει λόγο για Σουδανικούς, Νιλοτικούς, Βουσμάνους, Πυγμαίους και Αιθιοπικούς. Κακώς απουσιάζει ο Bantuid/Kafrid. Στη συνέχεια περιγράφονται οι Αυστραλοειδείς και οι κάτοικοι Μελανησίας και Παπούα.
Ως προς του Ευρωποειδείς, η ταξινόμηση είναι τελείως επιφανειακή και είναι απορίας άξιον πώς παρατίθενται αναλυτικά οι Νεγροειδείς τύποι και όχι οι Ευρωποειδείς, που είναι πολύ καλύτερα μελετημένοι.
Στους Μογγολοειδείς, η ταξινόμηση είναι λίγο πιο αναλυτική, με οχτώ τύπους για την Ασία και τρεις για τους Ιθαγενείς της Αμερικής. Ακολουθείται σε μεγάλο βαθμό η τυπολογία κατά Cheboksarov.
Ο συγγραφέας εξηγεί την ειδογένεση στον άνθρωπο, με τις διάφορες φυλές να διαχωρίζονται εξελικτικά λόγω γεωγραφικών εμποδίων και απομόνωσης. Επίσης, σημασία έπαιξαν και οι κοινωνικοί παράγοντες, συνιστώντας αυτό που λέγεται κοινωνική επιλογή, παραμερίζοντας ως ένα βαθμό την φυσική επιλογή.
Γεγονός είναι ότι γράφονταν βιβλία με φυλετική τυπολογία ακόμα και στην Σοβιετική Ένωση, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του '60. Πάντως, το βιβλίο αποτάσσει τον φυλετισμό, ενώ από την αρχή μέχρι το τέλος περιγράφει... το πόσο διαφορετικές είναι οι ανθρώπινες φυλές! Αυτό μας αρκεί.
Εικόνα από το βιβλίο του Nesturkh |
https://ia600307.us.archive.org/27/items/RacesOfMankind/Races%20of%20Mankind.pdf
ΑπάντησηΔιαγραφή