Ο Ιωάννης Βελισσαρίου (1861-1913) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, ήρωας των Βαλκανικών πολέμων.
Γεννήθηκε στη Ρουμανία από γονείς καταγόμενους από την Κύμη Ευβοίας. Μετά τις γυμνασιακές σπουδές του, κατατάσσεται στον στρατό, προάγεται στην ιεραρχία και εισάγεται στην Σχολή Υπαξιωματικών αποφοιτώντας ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Δείχνει τα πρώτα δείγματα ανδρείας στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου δεν υποχωρεί, όπως είχαν κάνει οι υπόλοιπες μονάδες και καθηλώνει τους Τούρκους. Γίνεται υπολοχαγός και το 1905 προάγεται σε λοχαγό. Το 1909 συμμετέχει στο στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή.
Όταν ξεκινά ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ο ταγματάρχης πλέον Βελισσαρίου συμμετέχει στην μάχη του Σαραντάπορου, όπου προωθείται γρήγορα και συμβάλλει στην υποχώρηση των Οθωμανικών δυνάμεων. Μετατίθεται στο μέτωπο της Ηπείρου, όπου λαμβάνει μέρος στην πολιορκία των Ιωαννίνων. Ο Ελληνικός στρατός πολιορκεί το φρούριο του Μπιζανίου, που αν έπεφτε, τότε άνοιγε ο δρόμος για τα Ιωάννινα και την απελευθέρωση της Ηπείρου. Με τη γενναιότητα που τον διακρίνει, στην δεύτερη επίθεση προωθείται σε τέτοιο βαθμό, που αναγκάζει τους Τούρκους να στείλουν αντιπροσώπους στον ίδιο τον Βελισσαρίου για να παραδοθούν. Εκείνος τους οδηγεί αυτοπροσώπως στον Διάδοχο Κωνσταντίνο και ο Βελισσαρίου γίνεται θρύλος. Η νίκη στο Μπιζάνι καταγράφεται στη μνήμη του λαού σαν δικό του κατόρθωμα.
Ο Βελισσαρίου παίρνει μέρος και στον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Πολεμά στην πολύνεκρη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά όπου καταλαμβάνει ένα κρίσιμο ύψωμα για την έκβαση της μάχης. Συνεχίζει να καταδιώκει τους εχθρούς εντός βουλγαρικού εδάφους, φτάνοντας 20 χιλιόμετρα έζω από την Σόφια. Εκεί ο ηρωικός ταγματάρχης Βελισσαρίου πέφτει νεκρός από θραύσμα οβίδας, αφήνοντας την τελευταία του πνοή με την φράση «Στη Σόφια»! Κρίμα που δεν έγινε πράξη η προσταγή του, καθότι παρενέβησαν οι μεγάλες δυνάμεις και σταμάτησαν τον Ελληνικό στρατό.
Ο Ιωάννης Βελισσαρίου ανήκει...