Οι φυλετικές ομάδες σύμφωνα με τη NASA

H NASA ασχολείται συστηματικά με την ανθρωπομετρία, για τον κατάλληλο σχεδιασμό του διαστημικού εξοπλισμού. Η εργονομία και η μείωση της πιθανότητας ατυχήματος είναι μεγάλης σημασίας για τις διαστημικές αποστολές. Το 1978 η NASA δημοσίευσε το Anthropometric Sourcebook, Volume I, II, III. Η μελέτη είναι εξονυχιστική και αναφέρεται σε κάθε σημείο του σώματος, υπό διάφορες συνθήκες. Οι δύο πρώτοι τόμοι περιέχουν την μελέτη, ενώ ο τρίτος τόμος την βιβλιογραφία.

Στον πρώτο τόμο, υπάρχει ένα κεφάλαιο υπό τον τίτλο Variability in human body size. Εκεί, ο συγγραφέας παραδέχεται ότι κάποιος αρκεί να δει ένα σύνολο ανθρώπων για να καταλάβει το εύρος της ποικιλομορφίας της ανθρωπότητας. Αυτό αποτελεί πρόβλημα και για τον εκάστοτε σχεδιαστή. Ο συγγραφέας ορθά γράφει ότι όλοι οι άνθρωποι ανήκουν στο ίδιο είδος, αλλά αναγνωρίζει ότι...
υπάρχει έντονη ανομοιομορφία γεωγραφικά διεσπαρμένη, λόγω μη επικαλυπτόμενων αναπαραγωγικών ομάδων. Οι διαφορές αυτές έχουν να κάνουν με το χρώμα του δέρματος, των ματιών και των μαλλιών, τις διαστάσεις και τις αναλογίες του σώματος, με κάποια γνωρίσματα χαρακτηριστικά συγκεκριμένων ομάδων. Οι ΗΠΑ κατά τον συγγραφέα αποτελούνται από πολλές εθνικές και φυλετικές ομάδες και πρέπει να ληφθούν υπόψη στη σχεδίαση του εξοπλισμού.

Έπειτα παρατίθεται το παραπάνω σχέδιο, που απεικονίζει τις κύριες φυλετικές ομάδες σύμφωνα με τη NASA. Ο λευκός φαίνεται σαν Νορδικός, με μεγάλο ύψος και λεπτή σωματοδομή. Σημειωτέον ότι ο λευκός είναι πολύ ψηλός για τυπικός π.χ. Αλπικός, με συνέπεια να αντιπροσωπεύει στο σώμα κυρίως τους Νορδικούς-Ατλαντοειδείς-Κρομανοειδείς κατοίκους των ΗΠΑ. Ο μαύρος απεικονίζεται με επίσης μεγάλο ύψος και ελαφρά λεπτότερη σωματοδομή, ενώ ο ανατολικός -κίτρινος- παρουσιάζεται πιο κοντός και αναπαριστά έναν τυπικό μογγόλο. Για επιστημονικούς και πρακτικούς σχεδιαστικούς λόγους, η NASA υποχρεώνεται να παραδεχτεί ότι υπάρχουν φυλετικές ομάδες στο ανθρώπινο είδος με διαφορετικά σωματικά γνωρίσματα. Παρότι όμως η NASA θεωρείται ότι είναι κορυφή στην έρευνα παγκοσμίως, ακόμη δεν έχει πάρει είδηση ότι η φυλετική ανθρωπολογία έχει προχωρήσει εδώ και έναν αιώνα και ότι το ανθρώπινο είδος έχει ταξινομηθεί σε λεπτομερέστερους φυλετικούς τύπους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για καλύτερη σχεδίαση του διαστημικού εξοπλισμού. Η ταξινόμηση σε λευκούς, μαύρους, κίτρινους παραπέμπει σε νηπιακό επίπεδο από επιστημονικής πλευράς.

Ύστερα αναφέρει ότι δεν υπάρχουν ούτε δύο άνθρωποι στο ανθρώπινο είδος που να είναι ακριβώς ίδιοι. Βάσει του γενετικού υλικού, οι πιθανοί συνδυασμοί του DNA προκύπτουν ένα τερατωδες νούμερο, δηλαδή στην πράξη αποδεικνύεται και γενετικά η ανομοιότητα των ανθρώπων. Το γενετικό υλικό ορίζει τις πρωτεΐνες που κατευθύνουν την ανάπτυξη του ανθρωπίνου σώματος. Έχουν βρεθεί ασθένειες που ευθύνονται σε ένα μόνο γονίδιο, ωστόσο τα περισσότερα γνωρίσματα οφείλονται σε συνδυασμένη δράση πολλών γονιδίων. Συνεπώς, οι αιτίες της μεταβλητότητας στον άνθρωπο καθίσταται πιο δύσκολο να μελετηθούν γονιδιακά.

Παρακάτω στο κεφάλαιο, δίνεται ένας πίνακας με την εθνική/φυλετική σύνθεση του πληθυσμού των ΗΠΑ το 1970.

Σε παλαιότερο άρθρο είχαμε δείξει ότι οι λευκοί απόγονοι των Ευρωπαίων αποτελούν πλέον το 63% του πληθυσμού. Αντιθέτως, το 1970 ήταν 82,6%, αν αφαιρέσουμε τους ισπανόφωνους, λογικά ιθαγενείς. Αυτό υποδηλώνει μείωση 20 ποσοστιαίων μονάδων σε μόνο 40 χρόνια! Ο ρυθμός είναι τρομακτικός.

Ο πρώτος τόμος περιέχει αρκετούς πίνακες με ανθρωπολογικές μετρήσεις διαφόρων εθνικών ομάδων. Παρότι απέχει αυτό από το να θεωρηθεί φυλετική μελέτη, καθώς οι εξεταζόμενοι πληθυσμοί αποτελούνται από πολλούς φυλετικούς τύπους, εντούτοις προκύπτουν κάποια χρήσιμα στοιχεία. Στο τρίτο κεφάλαιο καταγράφονται σε πίνακες λεπτομερείς ανθρωπολογικές μετρήσεις πραγματικά για κάθε μέρος του σώματος και συγκρίνονται με παλαιότερες έρευνες.

Στον δεύτερο τόμο, δίνεται μια λίστα από ανθρωπολογικές μετρήσεις που έχουν γίνει παγκοσμίως με στρατιωτικό ενδιαφέρον κυρίως, ώστε να γίνει σύγκριση με την παρούσα μελέτη. Αξιοσημείωτο ότι μεταξύ των ερευνών, περιλαμβάνεται και μία υπό τον τίτλο Anthropometric Survey of Turkey, Greece and Italy, του 1961 που είχε γίνει από το NATO. Στις επόμενες εκατοντάδες σελίδες, ακολουθούν οι συγκριτικοί πίνακες με τις ανθρωπολογικές μετρήσεις. Στους πίνακες υπάρχουν και ανθρωπομετρικά στοιχεία για Έλληνες στρατιώτες.

Το κακό με τους Αμερικανούς είναι ότι κάνουν σωρεία μετρήσεων, με ακριβά όργανα, άφθονη χρηματοδότηση, αλλά χωρίς το σημαντικότερο, που είναι ο απώτερος σκοπός. Το αποτέλεσμα είναι να γεμίζουν πίνακες με άψυχα στατιστικά στοιχεία, χωρίς να υπάρχει εκ των προτέρων μια στόχευση ώστε να βγει ένα καθαρό συμπέρασμα. Έτσι, οι πολυέξοδες έρευνες, χωρίς ψυχή, καταλήγουν στον βρόντο.