Η φυλετική μίξη δίνει το ενδιάμεσο αποτέλεσμα;

Σε μια σχετικά πρόσφατη δημοσίευση της Ανθρωπολογικής Εταιρίας του Παρισιού, το 1982, παρουσιάζεται μια μελέτη σχετικά με τη φυλετική μίξη και το αν τα ανθρωπολογικά γνωρίσματα που προκύπτουν είναι τα ενδιάμεσα. Εξετάστηκαν 154 μιγαδες πρώτης γενιάς μεταξύ Βέλγων και Ζαϊρινών.

Στη μελέτη δίνονται πολλά διαγράμματα, όπως αυτό που δίνεται δίπλα για τις διαστάσεις της μύτης. Ως προς το πλάτος και το ύψος της μύτης, οι Βέλγοι και οι Ζαϊρινοί ανήκουν σε δύο διακριτές ανθρωπομετρικά περιοχές του γραφήματος. Οι μιγάδες, όπως φαίνεται από τη διακεκομμένη γραμμή, βρίσκονται στο ενδιάμεσο. Το ίδιο παρατηρείται και στις υπόλοιπες μετρήσεις. Ο κεφαλικός δείκτης είναι 80 στους Βέλγους, 76 στους Ζαϊρινούς και 78 στους μιγάδες. Βέβαια να σημειώσουμε ότι οι Βέλγοι δεν είναι ομοιογενείς φυλετικά, ενώ κάτι τέτοιο είναι πιο πιθανό στους Ζαϊρινούς.

Το συνολικό αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν ότι τα χαρακτηριστικά των μιγάδων ήταν κατά μέσο όρο τα ενδιάμεσα. Η μελέτη αυτή επιβεβαιώνει την αίσθηση που έχουμε ότι οι μιγάδες...
διαθέτουν κατά μέσο όρο τα ενδιάμεσα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, ένας συγκεκριμένος μιγάς λαμβανόμενος μόνος του, συνήθως αποτελεί κράμα με κάθε χαρακτηριστικό παρμένο είτε από το ένα γονέα, είτε από τον άλλο. Το ενδιάμεσο αποτέλεσμα προκύπτει ανθρωπομετρικά κατά μέσο όρο και όχι σε κάθε άτομο ξεχωριστά. Υπάρχει παράγοντας γενετικής τυχαιότητας και δεν φαίνεται να επικρατεί κάποια φυλή έναντι άλλης, παρότι αρκετοί νομίζουν ότι επικρατούν περισσότερο κάποιες έναντι άλλων.


Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι φυλετική μίξη μεταξύ δύο λευκών φυλών, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως μεταξύ μίας λευκής και μίας μαύρης, όπως στην παρούσα μελέτη. Για παράδειγμα, η μίξη Μεσογειακών και Αλπικών λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο, με τους μικτούς απογόνους να είναι κατά μέσο όρο ενδιάμεσοι. Παρότι για τον μέσο άνθρωπο είναι πιο εμφανής η διαφοροποίηση μιας υποσαχάριας φυλής από μια Ευρωπαϊκή, ο μηχανισμός είναι ίδιος, άσχετα το πόσο μοιάζουν οι δύο φυλές.