Η ανθρωπολογία των Σύριων

Μία από τις λεπτομερέστερες μελέτες για την ανθρωπολογία της Συρίας πραγματοποιήθηκε από τον William M. Shanklin. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland σε άρθρο με τίτλο "Anthropometry of Syrian males". O Shanklin υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες που μελέτησε την φυσική ανθρωπολογία της Μέσης Ανατολής, διεξάγοντας πολυάριθμες ανθρωπολογικές έρευνες. Η ανθρωπολογία της Συρίας είναι ένα δύσκολο, μα συνάμα ενδιαφέρον ζήτημα, καθώς η γη της υπήρξε πάντοτε τόπος συγκρούσεων. Στην περιοχή αυτή βρέθηκαν Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Άραβες, Τούρκοι, Βρετανοί και Γάλλοι, γεγονός που..
σκιαγραφεί την ιστορία της περιοχής. Η μελέτη θα δείξει το κατά πόσον μεταβλήθηκε η φυλετική εικόνα της περιοχής.

Οι μετρήσεις του Kappers έδειξαν τη σταδιακή μετάβαση από βραχυκεφαλία προς δολιχοκεφαλία όσο απομακρυνόμαστε από την παραλιακή ζώνη και πηγαίνουμε βαθύτερα προς την έρημο. Αντίστοιχα αποτελέσματα έδειξε και η μελέτη του Seltzer. Ο Shanklin μελέτησε συνολικά 1483 Σύριους από διάφορες περιοχές της χώρας.

Σε μια τυπική κατανομή, κατά τον συγγραφέα, η πλειοψηφία των κατοίκων έχει χρώμα δέρματος που πλησιάζει προς καφέ 61%, πιο ανοιχτό 19% και καφέ 14%, όμως όσο πάμε βαθύτερα προς την έρημο, το καφέ χρώμα αυξάνει. Τα μαλλιά είναι ίσια ή κυματιστά και το χρώμα τους κυρίως μαύρο ή σκούρο καφέ. Το χρώμα των ματιών είναι κυρίως σκούρο καφέ, με σημαντικά ποσοστά ανοιχτού καφέ, μικρά ποσοστά ενδιάμεσων ματιών και σπάνια ανοιχτό. Το προφίλ της μύτης είναι κυρτό ή ίσιο.

Περνώντας στις μετρήσεις, το μέσο ανάστημα των Σύριων βρέθηκε μέτριο. Ο μέσος κορμικός δείκτης, βρίσκεται στα όρια 51-53 που χαρακτηρίζουν τους Ευρωπιδικούς. Οι μετρήσεις του κεφαλιού δείχνουν βραχυκεφαλία και υψικρανία στις παραλιακές περιοχές και δολιχοκεφαλία όσο πηγαίνουμε προς την έρημο, με το κεφαλικό δείκτη στην πορεία αυτή να πηγαίνει από το 87 στο 75. Η εικόνα είναι αντεστραμμένη στις δύο περιοχές, με κυριαρχία της βραχυκεφαλίας στην παραλιακή ζώνη, με μειοψηφία δολιχοκέφαλων, ενώ στην έρημο οι δολιχοκέφαλοι κυριαρχούν με τους βραχυκέφαλους ισχνή μειοψηφία.

Η διζυγωματική διάμετρος είναι μέτρια στην παραλιακή ζώνη και χαμηλή στην ερημική. Σε συνδυασμό με το μορφολογικό ύψος του προσώπου, προκύπτει ότι ο προσωπικός δείκτης είναι υψηλότερος στην έρημο από ότι στην παραλιακή ζώνη, πράγμα που σημαίνει πως όσο πάμε βαθύτερα στη χώρα, τόσο το πρόσωπο των κατοίκων γίνεται μακρόστενο. Ως προς τον ρινικό δείκτη, σε όλη την επικράτεια κυριαρχεί έντονη λεπτορρινία, με ελάχιστες περιπτώσεις μεσορρινίας.

Κατά τον Shanklin, οι βραχυκέφαλοι έφτασαν στη Μέση Ανατολή περίπου την 3η χιλιετία π.Χ. Μέχρι τότε οι κάτοικοι ήταν δολιχοκέφαλοι, όπως δείχνουν οι παλαιοανθρωπολογικές μελέτες. Ο Grafton ταυτοποιεί τους νεοεισελθόντες με τους Αρμενοειδείς, για τους οποίους πολλές μελέτες πιστοποίησαν την παρουσία τους στην ευρύτερη περιοχή, εισάγοντας (υπερ)βραχυκεφαλία σε μια περιοχή αρχικά καθαρά δολιχοκέφαλη.

Η φυλετική εικόνα της περιοχής εχει σχηματιστεί στο μεγαλύτερο βαθμό από τα προϊστορικά χρόνια. Στη Συρία κατοικεί ο Αραβικός φυλετικός τύπος, που είναι δολιχοκέφαλος, λεπτόρρινος και λεπτοπρόσωπος, με ποσοστιαία μεγαλύτερη συγκέντρωση βαθύτερα προς την έρημο. Επίσης, στην παραλιακή ζώνη κατοικούν πολλοί Αρμενοειδείς, που είναι βραχυκέφαλοι, υψίκρανοι, λεπτόρρινοι και με κοντύτερο πρόσωπο. Οι Αρμενοειδείς έχουν συχνά και Αλπική συνιστώσα. Στις ανατολικές και βόρειες περιοχές, είναι αναμενόμενο οι κάτοικοι να είναι αρκετά Ιρανικοί, που ανθρωπομετρικά μοιάζουν με τους Αραβικούς, αλλά διαφέρουν σε κάποια μορφολογικά γνωρίσματα του προσώπου. Εντοπίζονται σε σημαντικούς αριθμούς στους Κούρδους της Συρίας. Σποραδικά εντοπίζονται μογγολικά γνωρίσματα, κάτι που πιθανότατα σχετίζονται με τον Τουρανικό φυλετικό τύπο και είναι κατάλοιπα των μεσαιωνικών μογγολικών κατακτήσεων. Με λίγα λόγια, οι Σύριοι είναι Αραβικοί, Αρμενοειδείς, Ιρανικοί και σπανίως Τουρανικοί.