Η μεντελική διάσπαση στον άνθρωπο

Η εικόνα δείχνει το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Leunbach, που προέκυψε από μίξη ενός Γάλλου με μια γηγενή Ινδιάνα σε νησί της Καραϊβικής. Η μελέτη της οικογένειας αυτής καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο κατατέμνονται μεντελικά τα ανθρωπολογικά γνωρίσματα στις επόμενες γενιές, όταν έχουμε μίξη μεταξύ αλλοφύλων. Περιλαμβάνεται στη δημοσίευση της O.A. Merritt-Hawkes με τίτλο "The Leunbach family" που βρίσκουμε στο περιοδικό Journal of Heredity.

Ο Γάλλος είχε βορειοευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και γαλάζια μάτια. Στη συνέχεια η μιγάδα κόρη παντρεύτηκε έναν Δανό, εξ ου και το όνομα της οικογένειας έκτοτε. Το διάγραμμα παρουσιάζει πέντε γενιές της οικογένειας, με φωτογραφίες των απογόνων. Η ιδιαιτερότητα του διαγράμματος είναι...
ότι για κάθε απόγονο αναφέρεται όχι μόνο το χρώμα μαλλιών και ματιών, αλλά και η φυλετική του υπόσταση. Κάθε άτομο ταξινομείται ως Ινδιάνος, Ευρωπαίος ή μίξη. H Merritt-Hawkes βρίσκει ότι οι βασικές ανθρωπολογικές διαφορές μεταξύ λευκών και Ινδιάνων είναι ότι οι Ινδιάνοι έχουν έντονα ζυγωματικά, που οδηγούν σε πολύ υψηλή διζυγωματική διάμετρο, ελαφρώς μογγολικό βλέμμα, μύτη συχνά κυρτή και συνηθέστερα μεσόρρινη, κίτρινο προς καφέ χρώμα δέρματος, μαλλιά με χοντρή και ίσια μαύρη τρίχα, μάτια σκούρα, τριχοφυΐα σώματος ελάχιστη, ενώ στο πρόσωπο αρκετοί Ινδιάνοι μπορούν να μεγαλώσουν μουστάκι.

Το διάγραμμα δείχνει ότι η Ινδιάνικη επίδραση δεν εξαλείφεται, αλλά παραμένει κανονικά με την ίδια ισχύ όσο και η Ευρωπαϊκή. Σύμφωνα με την συγγραφέα, η ψευδαίσθηση πως η Ινδιάνικη επίδραση εξαλείφεται σταδιακά, προκύπτει επειδή με την μεντελική διάσπαση, τα άτομα που είναι πιο λευκά μπαίνουν στην κοινωνία των λευκών, βρίσκουν λευκό ταίρι και κάνουν κυρίως λευκά παιδιά στις επόμενες γενιές. Αντίστοιχα και οι φυλετικά πιο Ινδιάνοι, μπαίνουν στην κοινωνία των Ινδιάνων. Η ισορροπία αποκαθίσταται, όμως όσο παραμένουν οι μιγάδες, διατηρούν την ενδιάμεση κατάσταση.

Το ειδικότερο συμπέρασμα είναι ότι η φυλετική μίξη οδηγεί σε μεντελική διάσπαση, η οποία εκτός από τις μίξεις που παράγει, διατηρεί τις πατρικές φυλές στους απογόνους. Το γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι η φυλετική μίξη βιολογικά δεν φεύγει ποτέ από το σώμα ενός λαού, παρά μόνον αν υπάρξουν κοινωνικές, ή πολιτικές, διεργασίες που θα περιορίσουν τους απογόνους τους.