Οι τέσσερις ηγέτες της πορείας προς την Ρώμη - σε ποιον φυλετικό τύπο ανήκουν;

Η πορεία προς την Ρώμη έγινε από τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι προς την Ιταλική πρωτεύουσα, όπου ο βασιλιάς αναγκάστηκε να τους παραδώσει την εξουσία στις 28 Οκτωβρίου του 1922. Έχοντας εκκαθαρίσει την χώρα από την κομμουνιστική τρομοκρατία, το φασιστικό κόμμα γίνεται κυρίαρχο στην Ιταλία και ο λαός εντάσσεται μαζικά στις γραμμές του. Ο Μουσολίνι αποφασίζει να πραγματοποιηθεί πορεία προς την Ρώμη για να αναγκάσει τον βασιλιά να του παραχωρήσει την εξουσία, ως αίτημα μακράν της πλειοψηφίας του Ιταλικού λαού. Οι μελανοχίτωνες είναι κυρίαρχοι σε όλη τη χώρα, κανένας από τον λαό δεν προβάλλει σοβαρή αντίσταση και ο βασιλιάς αναγκάζεται να κάνει τον Μουσολίνι πρωθυπουργό.

Ωστόσο ο Μουσολινι δεν συμμετείχε στην πορεία για να μην κινήσει υποψίες, ή επειδή έκρινε πιο ασφαλές να παραμείνει στο Μιλάνο. Μόλις οι επικεφαλής της πορείας αναγκάζουν τον βασιλιά να τον ορίσει πρωθυπουργό, ο Μουσολίνι αφού έχουν όλα τελειώσει και απλώς συντάσσεται με τους υπόλοιπους για να πάει στο παλάτι. Δηλαδή η όλη δουλειά έγινε από τους επικεφαλής της πορείας. Οι τέσσερις αρχηγοί της πορείας προς την Ρώμη ήταν οι εξής:...
Italo Balbo, Michele Bianchi, Emilio De Bono, Cesare Maria de Vecchi. Η τετρανδρία (quadrumvirate) αποτελείται από δοκιμασμένα στελέχη του κινήματος και άνδρες με ηγετικές ικανότητες.

Italo Balbo

Μεσοπρόσωπος, σχετικά δολιχοκέφαλος, με καστανά μαλλιά και μάτια, σχετικά ανοιχτά βλέφαρα, χωρίς γωνίες στο πρόσωπο, με ίσια μύτη, σχετικά κοντή. Είναι κυρίως Μεσογειακός, με μικρή Αλπική επίδραση που φαίνεται καλύτερα εδώ. Εντάσσεται στο φασιστικό κόμμα και ανέρχεται στην ιεραρχία των μελανοχιτώνων. Οι ηγετικές ικανότητες και η δημοφιλία του τον κάνουν να θεωρείται διάδοχος του Μουσολίνι. Ικανότατος αεροπόρος και παρότι υψηλότατο πολιτικό στέλεχος, συμμετέχει στον πόλεμο ως πιλότος, όπου και σκοτώνεται.

Michele Bianchi

Λεπτοπρόσωπος, δολιχοκέφαλος, με ίσια μύτη, ανοιχτά βλέφαρα, χωρίς γωνίες στο πρόσωπο, με κυματιστά μαλλιά. Αν και οι φωτογραφίες που έχουν σωθεί είναι μακρινές, φαίνεται Διναρικός με Μεσογειακή επίδραση. Ιδρυτικό μέλος του κινήματος και πρώτος γραμματέας του κόμματος. Αποτελεί κορυφαίο πολιτικό στέλεχος και μετά την πορεία προς τη Ρώμη, αναλαμβάνει σχετικά υψηλές θέσεις στην διοίκηση.

Cesare Maria De Vecchi

Ευρυπρόσωπος, βραχυκέφαλος, με βαριά βλέφαρα, κάπως πλατιά μύτη, πολλούς μαλακούς ιστούς στο πρόσωπο, χωρίς γωνίες. Είναι κλασικός Αλπικός. Αρχικά δικηγόρος, εντάσσεται στο κόμμα, εκπροσωπώντας μετριοπαθείς πολιτικές θέσεις. Παρ'όλα αυτά, ορίζεται αρχηγός των μελανοχιτώνων και μετά την άνοδο στην εξουσία, λαμβάνει υψηλές πολιτικές θέσεις. Ωστόσο προδίδει τον Μουσολίνι, ψηφίζοντας υπέρ της καθαίρεσής του το 1943, μπροστά στον φόβο της προέλασης των σιωνιστικών συμμάχων στην Σικελία.

Emilio de Bono

Λεπτοπρόσωπος, δολιχοκέφαλος, με ανοιχτά βλέφαρα, ενώ φαίνεται να έχει στενό κρανίο. Απεικονίζεται σε μεγάλη ηλικία, ενώ εδώ εικονίζεται λίγο νεότερος. Ίσως η μύτη να τείνει σε κυρτότητα λόγω γήρατος. Φαίνεται κυρίως Μεσογειακός, με κάποια Διναρικότητα. Ως στρατιωτικός, συμμετέχει στον Ιταλο-Τουρκικό πόλεμο και στον Α' Παγκόσμιο, ενώ στον νικηφόρο Ιταλο-Αιθιοπικό ανέλαβε Αρχιστράτηγος. Βοηθά οργανωτικά το κίνημα και μετά την άνοδο στην εξουσία, γίνεται αρχηγός της αστυνομίας και των μελανοχιτώνων.








Οι τέσσερις αυτοί άνδρες οδήγησαν τον Ιταλικό λαό να διώξει την Εβραιομασονική κυβέρνηση και να εγκαθιδρυθεί το εθνικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, έστω και υπό βασιλική εποπτεία.