Οι φυλετικές επιπτώσεις της μετανάστευσης

Η μετανάστευση μεταβάλλει τις κοινωνίες. Η κατεύθυνση προς την οποία οδηγεί εξαρτάται από το ανθρώπινο υλικό που έρχεται ή φεύγει κάθε φορά. Η σύνθεση του πληθυσμού που μεταναστεύει είναι αυτή που θα καθορίσει την ιδιοσυστασία του νέου πληθυσμού στον οποίο θα ενταχθεί. Το ποιος μεταναστεύει ωστόσο, εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, κτλ. Και επειδή οι διάφορες φυλές έχουν και διαφορετικά ψυχικά γνωρίσματα, αυτοί που μεταναστεύουν δεν αποτελούν πάντα ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του αρχικού πληθυσμού, αλλά πολλές φορές αποτελούν μια ειδική μερίδα του πληθυσμού. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στις φυλετικές μεταβολές μέσω της εθελούσιας μετανάστευσης, είτε για λόγους αποικισμού, είτε για οικονομικούς λόγους.

Στην ορολογία της γενετικής η αποκοπή μέρους του πληθυσμού για να φτιάξει μια αποικία οδηγεί σε genetic drift, δηλαδή γονιδιακή απόκλιση που εξαρτάται από την γονιδιακή διαφορά που έχει το υποσύνολο που μεταναστεύει σε σχέση  με το σύνολο του αρχικού πληθυσμού. Αυτές οι γενετικές μεταβολές αντικατοπτρίζονται...
σε ανθρωπολογικά γνωρίσματα. Θα μελετήσουμε τις μεταβολές στους πληθυσμούς βάσει φυλετικής τυπολογίας, η οποία μας παρέχει μια πιο άμεση και κατανοητή επίπτωση της μεταβολής αυτής στις κοινωνίες.

Είναι γνωστό ότι προϊστορικά, Νορδικά-ΚΜ φύλα από την Σκανδιναβία κατέκτησαν μέρος της βόρειας ηπειρωτικής Ευρώπης, εισάγοντας τον Νορδικό τύπο στις Γερμανικές και Βαλτικές περιοχές, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Όμως, όσοι έχετε παρατηρήσει τους Σκανδιναβούς, θα έχετε διαπιστώσει ότι αποτελούν κυρίως Νορδικές-Κρομανοειδείς ενδιάμεσες μορφές, ενώ αντιθέτως στη Γερμανία εντοπίζεται πιο συχνά ο καθαρός Νορδικός με περιορισμένες γωνίες στο πρόσωπο και όχι έντονα βαθουλωτό βλέμμα. Υπάρχει πιθανότητα οι κατακτητές να είχαν περισσότερα καθαρά Νορδικά στοιχεία σε σχέση με τον αρχικό Σκανδιναβικό πληθυσμό. Ίσως εκεί οφείλεται το γεγονός ότι η Γερμανία έδειξε μεγαλύτερη ζωτικότητα και ηγετική διάθεση με Νορδικές αριστοκρατίες, παρά οι Σκανδιναβικές χώρες με τον έντονα Νορδο-Κρομανοειδή πληθυσμό.

Οι πρώτοι άποικοι μετά από μια κατάκτηση είναι συνήθως οι στρατιώτες που την πραγματοποίησαν, ειδικά αν η αποικία είναι μακριά από τη μητρόπολη. Οι πρώτοι λευκοί άποικοι των ΗΠΑ ήταν οι στρατιώτες που νίκησαν τους ιθαγενείς. Οι πόλεμοι ήταν μακροχρόνιοι και απαιτούσαν μεγάλους αριθμούς στρατιωτών, οι οποίοι θα έπρεπε να είναι δραστήριοι, πειθαρχημένοι και αποτελεσματικοί. Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ ο τυπικός στρατιώτης ήταν ένας Κρομανοειδής, κρίνοντας από την φυλετική σύνθεση των πρώτων λευκών κατοίκων των ΗΠΑ. Μάλιστα, το στίγμα τους είναι ιδιαίτερα ισχυρό στις μεσοδυτικές πολιτείες που έχουν μείνει σχετικά αλώβητες από την μετέπειτα μετανάστευση, οι οποίες τυπικά από τα ΜΜΕ αναφέρονται ως οι πιο παραδοσιακές και συντηρητικές. Ωστόσο, ο τυπικός κάτοικος των περιοχών αυτών είναι ευκολόπιστος και δεν φημίζεται για την εξυπνάδα του. Παρότι σε υψηλές θέσεις της Αμερικανικής κοινωνίας οι Αγγλοσάξονες που βλέπουμε είναι συχνά Ατλαντοειδείς και Νορδικοί, ο μέσος λευκός κάτοικος των ΗΠΑ είναι ένας Κρομανοειδής, γνωστός περιπαιχτικά στην Ευρώπη ως "Αμερικανάκι", απόγονος των πρώτων λευκών στρατιωτών.

Οι Έλληνες που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό για οικονομικούς λόγους ανήκουν συνήθως στον Μεσογειακή ή και Κρομανοειδή τύπο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες στο εξωτερικό είναι συνήθως πετυχημένοι, με αξιόλογη θέση στις κοινωνίες που πλέον ζουν. Οι ξένοι βάσει αυτών που βλέπουν, σχηματίζουν την λανθασμένη εντύπωση ότι ο τυπικός Έλληνας είναι ένας Μεσογειακός, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει και μπορούν εύκολα να το αντιληφθούν όσοι ζουν στην Ελλάδα που πιο συχνά βλέπουν Αλπικούς, Διναρικούς και Αρμενοειδείς. Βέβαια, με την συνεχή μείωση των Μεσογειακών, πλέον και άλλοι τύποι αρχίζουν και αποτελούν σημαντικά ποσοστά αυτών που φεύγουν. Το συμπέρασμα είναι ότι αυτοί που τείνουν να μεταναστεύουν για οικονομικούς λόγους είναι οι πιο δραστήριοι και φιλόδοξοι σε μια κοινωνία. Αυτό είναι ότι χειρότερο για την χώρα που αφήνουν πίσω τους, εφόσον ικανότατο ανθρώπινο δυναμικό φεύγει.

Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελεί η μετανάστευση Ιταλών στις ΗΠΑ. Είναι ιστορικά γνωστό ότι οι Ιταλοί που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ προέρχονταν κυρίως από τη νότια Ιταλία. Μάλιστα, μελέτες έδειξαν ότι οι μετανάστες έχουν χαμηλότερο κεφαλικό δείκτη από αυτούς που άφησαν πίσω τους. Παρότι κάποιοι "επιστήμονες" θεώρησαν ότι "άλλαξε" ο κεφαλικός δείκτης λόγω περιβάλλοντος, η πραγματικότητα είναι ότι αυτοί που μετανάστευσαν είναι πιο δολιχοκέφαλοι, δηλαδή Μεσογειακοί εν προκειμένω, από αυτούς που άφησαν πίσω τους, κάτι που είναι ξεκάθαρο αν δείτε φυσιογνωμίες Αμερικανών Ιταλικής καταγωγής. Καταγόμενοι από μια φτωχή περιοχή, όσοι έχουν ικανότητες αλλά δεν μπορούν να τις αναδείξουν αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της μετανάστευσης προς τα πιο πλούσια μέρη.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο πληθυσμός που μεταναστεύει επιδρά καθοριστικά στον χαρακτήρα της κοινωνίας εκεί που θα εγκατασταθεί. Σε περιπτώσεις κατάκτησης, οι έποικοι είναι συνήθως οι κατακτητές, δηλαδή στρατιώτες, οι οποίοι σίγουρα διαφέρουν από τον μέσο κάτοικο της αρχικής κοιτίδας τους. Αυτοί που μεταναστεύουν για οικονομικούς λόγους, φαινόμενο καθημερινό της εποχή μας, είναι οι πιο δραστήριοι, ικανοί και φιλόδοξοι που βλέπουν ότι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους στη χώρα που ζουν, είτε λόγω φτώχειας, είτε λόγω κωλυμάτων που εισάγει το κράτος ή οι επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες.