Η μελέτη των ζώντων πληθυσμών και ο Δαρβίνος

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακούνε για ανθρωπολογία, στο μυαλό τους έρχεται η εικόνα κάποιων που μελετούν απολιθώματα. Ωστόσο, η βασικότερη μεθοδολογία εξαγωγής συμπερασμάτων στην ανθρωπολογία είναι η μελέτη των ζώντων πληθυσμών. Εκεί βρίσκεται η περισσότερη αξιοποιήσιμη πληροφορία, άσχετα αν οι ανθρωπολογικές μελέτες έχουν καταπιεστεί λόγω της ισοπέδωσης της σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης

Ο προσεκτικός μελετητής θα διαπιστώσει ότι σχεδόν ολόκληρη η επιστήμη της βιολογίας εδράζεται σε ανακαλύψεις που προέκυψαν από την μελέτη των ζώντων οργανισμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μελέτες του Δαρβίνου που οδήγησαν στην ανακάλυψη της εξελικτικής θεωρίας, διαμέσου της φυσικής και σεξουαλικής επιλογής. Ο Δαρβίνος έφτασε στην μεγαλειώδη σύλληψή του μετά από την μελέτη των ζώων που βρήκε στα νησιά Γκαλαπάγκος της Νοτίου Αμερικής. Μεταξύ άλλων, εξέτασε τις χελώνες και τους...
σπίνους στα νησιά και κατάφερε να κατανοήσει τον λόγο της διαφοροποίησης στην μορφολογία κάποιων οργάνων τους, που τον οδήγησε στην ανακάλυψη της εξελικτικής θεωρίας.

Ο Δαρβίνος στο βιβλίο του Η Καταγωγή των Ειδών διαπίστωνε την απουσία γεωλογικών χρονικών, ότι δηλαδή στην εποχή του δεν είχε συγκεντρωθεί σχεδόν κανένα απολίθωμα. Και ενώ η θεωρία του Δαρβίνου απεδείκνυε ότι υπήρχαν μεταβατικές μορφές οργανισμών για όλα τα υπάρχοντα είδη, αυτά τα απολιθώματα τότε ούτε καν υπήρχαν, ενώ μέχρι και σήμερα ελάχιστα κομμάτια του παζλ έχουν συμπληρωθεί για τους διάφορους προγόνους των οργανισμών. Το σημαντικότερο που πρέπει να συμπεράνουμε λοιπόν, είναι ότι ο Δαρβίνος κατάφερε να αποδείξει την θεωρία του και να θέσει το θεμέλιο της επιστήμης της βιολογίας, μελετώντας αποκλειστικά και μόνο τους ζώντες οργανισμούς.

Η μελέτη των ζώντων οργανισμών είναι η καλύτερη επιστημονική μεθοδολογία για την εξαγωγή συμπερασμάτων στην βιολογία. Οι ζώντες οργανισμοί είναι εύκολα διαθέσιμοι γύρω μας, γνωρίζουμε πολλά για αυτούς και μπορούμε να τους μελετήσουμε ενδελεχώς. Στην ανθρωπολογία ισχύει το ίδιο πράγμα. Γνωρίζουμε πολλές πληροφορίες για τους ανθρώπους γύρω μας, μπορούμε να τους μελετήσουμε ψυχικά και ανθρωπομετρικά, ενώ και το δείγμα είναι άφθονο. Η μελέτη των ζώντων μπορεί να μας δώσει ακόμα πληροφορίες για τις συγγένειες των διαφόρων φυλετικών τύπων μεταξύ τους, τις εξελικτικές τάσεις των διαφόρων φυλών, την απώτερη καταγωγή τους και τις πρώιμες μεταναστεύσεις του ανθρώπου.

Τα ευρήματα της παλαιοανθρωπολογίας είναι πάντοτε αποσπασματικά και αδυνατούν να οδηγήσουν σε στέρεα συμπεράσματα. Όσα απολιθώματα και να ανασκαφούν, πάντα θα υπάρχει η αμφιβολία για το αν τα δείγματα είναι αντιπροσωπευτικά, καθώς και για την ακριβή χρονολόγησή τους. Γι' αυτό και πάντοτε θα οδηγούν σε διενέξεις και αμφιβόλου εγκυρότητας "συμπεράσματα".

Οι εξελικτικές μεταβολές είναι πολύ αργές και οι ζώντες οργανισμοί περιέχουν στην μορφολογία του σώματός τους, καθώς και στο DNA τους, πληροφορία που πάει αμέτρητες γενιές πίσω και που ακόμα δεν έχει αξιοποιηθεί. Η φυσική ανθρωπολογία μαζί με την γενετική, αποτελούν τους κλάδους που αφορούν στην μελέτη των ζώντων πληθυσμών. Οι ανθρωπολογικές μελέτες και η μελέτη του DNA των ζώντων είναι βέβαιο ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες ανακαλύψεις. Η πλέον αξιοποιήσιμη πληροφορία βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας, σε αυτούς που ζουν γύρω μας και το βάρος πρέπει να πέσει στην μελέτη της ανθρωπολογίας των ζώντων.